Ik ben Conny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam seatje.
Ik ben een vrouw en woon in Limburg (België) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 21/03/1976 en ben nu dus 47 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, muziek beluisteren, tv-kijken, genieten van kleine dingen,....
Hallo,
Mijn naam is Conny, woon samen met mijn vriend Ronny en we hebben een schattige dochter van net 2 jaar, Yasmin
Gebeurtenissen, bedenkingen over vanalles en nog wat
29-06-2006
Tweede dubbel-longtransplantatie
Mijn verhaal over mijn tweede transplantatie gaat hier verder. De 17de mei nadat ik familie, vrienden en kennissen op de hoogte had gebracht en nadat mijn zus hier was, konden we vertrekken. Het was bijna 14.30u. Omdat er normaal gezien niet veel tijd mag zitten tussen de oproep en de operatie, zijn we aan een serieus tempo naar Gasthuisberg in Leuven gereden. Daar kwamen we aan rond 15.10u. Eerst moest ik foto's van mijn (oude) longen laten nemen eer ik met de andere voorbereidingen mocht beginnen. Ik was erg nerveus, omdat ik ook al wist wat me te wachten stond. Na een paar minuutjes wachten kwam er een verpleegster van de afdeling me halen met de rolstoel want ik kon nog amper stappen, ik was veel te fel buiten adem. Toen ik op de afdeling aankwam vertelde ze mijn vriend en mij dat we nog tijd hadden tot 21.30u. Daar schrok ik toch wel van, zo lang nog?? Bleek dat de longen nog niet verwijderd waren uit de overledene. Hij of zij was hersendood verklaard, nu moest alles nog beginnen. Dus ik had nog alle tijd om me rustig voor te bereiden en om aan het idee te wennen dat ik de eerstkomende tijd misschien wel niet naar huis zou kunnen. In de vroege avond is de verpleging dan heel rustig begonnen met me voor te bereiden: heel veel buisjes moesten gevuld worden met bloed, ik werd geschoren onder de oksels en op de intieme plaatsen, ik kreeg een lavement, moest iets heel erg vies drinken om ook alles binnenin te ontsmetten, ik moest een ontsmettend bad nemen, niks werd aan het toeval overgelaten. Maar ik wist nog steeds niet of de operatie wel door zou gaan. De kans zat er nog steeds in dat ik zou te horen krijgen dat de longen niet goed waren. Dan was alles voor niets geweest. Na de voorbereidingen mocht ik nog even tot rust komen, ik was uitgeput, moe,... Om 21.15u brachten de verpleegsters me naar het operatiekwartier. Ik werd een kamertje ingereden en daar moest ik nog even wachten. Nog steeds geen nieuws. Het was in spanning afwachten. Dan, enkele minuutjes later kwamen ze met heel verlossend nieuws: de operatie kon doorgaan. Ik begon spontaan te huilen, ik was zo gelukkig op dat moment. Ik was al volop naar de toekomst aan het kijken, vooral dan over het feit dat ik terug adem zou hebben, dat vond ik al heel belangrijk. Ik nam afscheid van mijn vriend en ik werd de operatiezaal binnengebracht. Eens ik op de tafel lag, begonnen de voorbereidingen voor de operatie zelf. Infusen werden geprikt, om mijn mond te ontsmetten moest ik een soort tandpasta erin smeren. Ook weer zo'n vies goedje! En dan een prik met iets van een slaapmiddel denk ik en een maskertje voor mijn mond. Ik moest enkele keren diep inademen. Ik nam mezelf voor om zo lang mogelijk wakker te blijven, maar eens dat spul in je zit, ben je toch weg voor je het weet. De operatie kon beginnen.
Morgen meer.
Ik ben bijna 3 weken terug thuis. Voor de tweede keer heb ik een dubbel-longtransplantatie ondergaan. De eerste vond plaats in december 2001. Alles is gedurende een jaar of 4 heel goed gegaan. Maar in augustus vorig jaar is het beginnen mislopen. Ik had een afstoting. Ik ben toen 3 dagen opgenomen geweest voor een vrij intensieve cortisonekuur. Daarna mocht ik terug naar huis. De daaropvolgende 14 ging het redelijk goed, mijn longfunctie begon terug een beetje te stijgen. Maar ik kreeg een lichte verkoudheid en toen is alles achteruit blijven gaan. Mijn longfunctie zakte en zakte. Geen enkel soort medicament, geen enkele andere behandeling kon ervoor zorgen dat ik terug vooruitging, ik bleef verzwakken. Bij mijn jaarlijkse onderzoeken in december vorig jaar hebben ze nog geprobeerd met een laatste redmiddel, nog andere medicatie. Maar ook dit hielp niet. De weken daarna werd gesproken over re-transplantatie omdat er niets anders meer was wat me nog zou kunnen helpen, ik had een chronische afstoting. Eind januari van dit jaar is dan beslist om me terug op de wachtlijst voor een dubbel-longtransplantatie te zetten. Op sommige momenten kon ik echt niks meer: fysiek was ik totaal op, ik kon zo goed als niks meer eten, geen inspanningen meer doen zonder kortademig te worden,... Eind maart kreeg ik dan nog een serieuze infectie. Op die moment zeiden de dokters dat ik moest beginnen meewerken, want dat anders een transplantatie uitgesloten zou zijn omdat ik heel veel gewicht was verloren. En als ik te zwak was ging het niet door. Er werd ook beslist om mijn maagsonde terug te plaatsen omdat ik door het ziek zijn zo goed als niks meer kon eten. Met die maagsonde kreeg ik toch nog iets van caloriën binnen. Dit gebeurde op 8 mei. Ik werd toen weer een week opgenomen. Op vrijdag kon ik terug naar huis en begon ik daar met de voeding. Ik zag ertegenop, maar ik moest wel, ik had geen keuze. Ik wilde terug geopereerd worden, ik wilde leven!! De week erna had mijn vriend de vroege op zijn werk. Ik was alleen thuis met ons Yasmine. Op de 17de mei was het hier heel druk: veel telefoontjes, Yasmine die lastig was, de ene deurbel na de andere, bezoek tot en met... Dan wéér die telefoon, ggrrr.... Het was één van mijn professors die belde met de melding dat er donorlongen waren. Ik kon mijn oren echt niet geloven. Wel 2, 3 keer heb ik gevraagd of het wel waar was. Ja, het was waar. Ik heb dan meteen mijn vriend opgebeld, hij had net gedaan met werken en is dan in sneltempo naar huis gekomen. Ondertussen had ik al familie en vrienden opgebeld met het heuglijke nieuws. Ook naar mijn zus belde ik om te vragen of zij op Yasmine kon passen. Met enige tegenzin heeft ze dat gedaan. Later meer daarover. Dan ook meer over de operatie zelf.
Mijn huidige vriend heb ik via een chatsite leren kennen. Velen zullen de bedenking hebben dat zo'n relatie niet lang standhoudt. We zijn toch al bijna 3 jaar samen, hebben een dochtertje samen van 2 jaar en we zien mekaar nog altijd even graag. We hebben al heel wat watertjes doorzwommen, vooral dan op financieel vlak. Ronny had heel wat schulden toen ik hem leerde kennen, ik had er geen. Maar het wil niet zeggen omdat iemand schulden heeft, dat die geen geluk mag hebben. Ik heb voor hem gekozen omdat ik hem tof vond, hij deed me weer lachen, hij leerde me weer plezier maken, iets wat ik in die laatste maanden met mijn ex niet meer kon. Ik heb nu ook wat schulden omdat ik helemaal in het ongelijk ben gesteld wat de scheiding betreft. En alsof dat nog niet genoeg is, blijft mijn ex me bestoken met allerlei kosten die ik hem zou moeten terugbetalen. Twee weken geleden vernam ik van mijn advocaat dat ze nu zouden stoppen met eisen stellen. Kan ook moeilijk anders, ze hebben niks meer om nog te eisen. Meneer is met een slordige 25.000 euro gaan lopen, terwijl ik toch ook recht had op een deel. Blijkbaar wil mijn ex-schoonfamilie mij op die manier straffen omdat ik het niet meer zag zitten met hun zoon. Wat zou er nu mooier zijn dan gewoon alles te verdelen en mekaar met rust te laten. Maar dat wordt me niet gegund, integendeel. Ze hebben er echt alles aan gedaan om me alles af te nemen wat ik had. Maar mijn strijdlust is nog niet over! Nu ga ik mijn eisen stellen, en als ze daar niet mee akkoord gaan, wil ik gerust nog een aantal jaren wachten op wat mij toekomt want ik wil het voor de rechtbank halen. Eens zien of hij dan nog zoveel noten op zijn zang heeft. Want zolang er geen akkoord is over het geld, krijgt hij ook gene cent!
Vervolg van mijn verhaal:
Ik leerde iemand anders kennen toen ik bij mijn vader woonde. Een hele toffe jongen hoor, maar ik maakte me toch de bedenking of ik de rest van mijn leven wel met hem wilde doorbrengen. Toen het mijn verjaardag was, stuurde ik mijn ex een berichtje of hij geen zin had om mee iets te gaan drinken. Hij is afgekomen en alles tussen ons kwam weer goed. Ons huisje was gelukkig nog niet verkocht, we konden terug de draad oppikken. Een maand of 2 ging het goed, tot ik dingen aan hem begon te merken die niet normaal waren. Zo werd hij heel koopziek (bracht vanalles mee wat we totaal niet nodig hadden), vloog uit voor het minste, werd soms agressief,... Het gebeurde ook dat hij ergens naartoe reed met de wagen en zich de eerste uren niet meer liet horen of zien. Op een gegeven moment kwam hij zelfs een paar dagen niet meer thuis. Als ik hem dan vroeg waar hij was geweest, wist hij het niet meer. Er was dus één en ander mis. Op een dag werd hij gecolloqueerd in een psychiatrische instelling waar hij het verplegend personeel bedreigde met de dood en heel moeilijk was. Ik heb het enkele maanden volgehouden om hem te gaan bezoeken. Maar het werd me te veel. Ik vroeg me af wat het volgende zou zijn waar ik met hem doormoest. Ik heb toen ook weer een besluit genomen en terug de echtscheiding aangevraagd. Dit keer voorgoed, ik wilde hem niet meer zien.
En van toen af is de miserie voor mij pas echt begonnen. Omdat hij zelf geen beslissingen meer kon nemen door zijn psychische problemen, deden zijn ouders dat voor hem. Het is dus eigenlijk aan hen te danken dat ik in de put heb gezeten, dat ik veel momenten gehad heb dat ik er een punt wilde achterzetten. Net op dat moment heb ik terug iemand leren kennen, waar ik nu na bijna 3 jaar nog mee samen ben.
Volgende keer nog een vervolg, anders wordt het te lang.
Voor ik effectief verder begin met mijn blog, kan ik misschien nog wat meer over mezelf vertellen.
Ik ben geboren en getogen in Sint-Truiden, provincie Limburg op 21 maart 1976. Ik was de jongste van 3 meisjes, een nakomertje. Maar veel voordelen aan een nakomertje zijn had ik niet, integendeel. Ik werd geboren met de ziekte "mucoviscidose" of "taaislijmziekte". De eerste jaren en zelfs tot mijn humaniora erop zat, had ik weinig last van de ziekte. Maar na mijn studies zijn de problemen begonnen. Ik werd meer ziek, moest meer worden opgenomen in het ziekenhuis voor intraveneuze antibioticakuren, meer medicatie slikken. Tot dan was ik eigenlijk een normale tiener met evenveel problemen als alle anderen. Ik wilde ook uitgaan, een vriendje hebben, mooie kleding dragen,... maar dat ging niet en mocht ook niet van thuis uit.
Ik heb dan gekozen om te pennen met mensen zowel van België als uit het buitenland. Af en toe sprak ik wel eens af met iemand van hier om iets te gaan drinken of naar de bioscoop te gaan. En zo leerde ik ook iemand kennen die me nam zoals ik was, met mijn ziekte erbij. Ik was in de wolken, want ik had altijd gedacht dat ik door mijn ziekte alleen zou blijven.
Ik ben met die jongen gehuwd, we hadden het heel goed samen die eerste jaren. Maar toen begon ik stilaan achteruit te gaan, werd zieker en zieker en een transplantatie van beide longen drong zich op. Ik heb 14 maanden op een wachtlijst gestaan eer ik het verlossende telefoontje kreeg. Maar alles ging goed: de operatie was geslaagd, ik herstelde snel en kon aan een nieuw leven beginnen. En dat nieuwe leven stond mijn toenmalige man blijkbaar niet meer aan. Ik begon mondiger te worden, ging een cursus volgen om alsnog te kunnen gaan werken omdat ik door mijn ziekte nog nooit had kunnen doen. Ik sprak ook al es meer met vriendinnen af, en dat allemaal zonder hem. Op een dag ben ik dan te weten gekomen dat hij me had bedrogen met mijn beste vriendin van op school. Dat was voor mij het einde. Ik heb toen een heel moeilijke periode gehad en toch heb ik het hem vergeven. Maar eens een mens zijn vertrouwen is geschaad, is het moeilijk om die persoon nog volledig te vertrouwen. Op een moment heb ik de knoop doorgehakt en de echtscheiding aangevraagd. Dat werd me echter niet in dank afgenomen, zijn ouders zouden ervoor zorgen dat ik financieel aan de grond zou raken. Ik ben dan naar mijn vader gereden en daar mijn intrek genomen.
Genoeg voor vandaag. Volgende keer schrijf ik verder.
Gisteren mijn blog hier aangemaakt, nu kan ik mijn dagelijkse bedenkingen, frustraties en andere dingen hier kwijt.
Waarom de titel "Een nieuw begin". Wel, ik ben half mei voor de tweede keer getransplanteerd. Voor de tweede keer heb ik andere longen gekregen. De eerste keer was in december 2001, maar in augustus vorig jaar heb ik een chronische afstoting gedaan en dan is er niks meer aan te doen, geen enkel soort medicatie helpt daartegen. De enige mogelijkheid die overbleef was re-transplantatie. Eind januari van dit jaar werd ik op de lijst gezet en op 17 mei ben ik in de namiddag opgeroepen en terug geopereerd. De ingreep op zich is allemaal prima verlopen, het herstel eigenlijk ook, want op een kleine 3 weken ben ik al terug thuis. Ik moet het wel nog rustig aandoen de eerste weken, maar ik voel me als herboren. De kortademigheid waar ik voordien heel veel last van had is weg, ik heb weer meer adem, ben niet meer zo vlug moe of vermoeid. Ik ga ze koesteren, ik zou niet willen dat er nu weer iets misloopt.
De volgende weken moet ik minstens 2 keer per week op controle naar het ziekenhuis, maar dat heb ik er dan ook graag voor over. Ne mens krijgt niet zomaar een (in mijn geval) 3de kans!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!