Hey Hey dit is deel 1 van mijn boek hopelijk vinden julie het leuk. Vergeet vooral geen reacties te plaatsen
xxx
inleiding
Dit is het verhaal van het meisje met
de rode haren. Lina is niet zomaar een meisje, ze is
een nimf. Lina leeft in het bos, in een
huisje met haar ouders. Lina gaat naar school zoals alle gewone jongeren van
16jaar. Maar ze voelt zich zo alleen en heeft het gevoel dat niemand haar
begrijpt.
hoofdstuk 1
"Lina, eten", roept Lina's moeder voor de 2e keer
van onder aan de trap. Geïrriteerd loopt Lina stampvoetend met dikke tegenzin
langs de eikenhouten trap, voorbij de foto van haar grootmoeder en dan weer
haar moeder en haar moeder, naar beneden. Ze strijkt met haar vingertoppen
langs de in goud verhulde kaders en voelt elke krul, tot het ophoudt. Ze loopt
door de gang met de kroonluchter van blinkend kristal die zachtjes klingelt als
er een briesje waait. ze ruikt al zachtjes de geur van heerlijke vegetarische lasagne
uit de in fel groen geschilderde keuken komen, dat felgroen was een idee van
haar moeder, typisch soms heeft ze zo van die buien.
Ze stapt de keuken in en gaat op haar vaste plaats zitten,
recht tegenover haar vader, voor het raam die uitkijkt op de boomhut die ze
ooit heeft gebouwd met haar vader. "Wat heb je vandaag geleerd?", is
de vraag van haar vader zoals gewoonlijk."niets speciaals.",
antwoordt Lina. "Geen nieuwe vrienden ontmoet? Zijn er geen nieuwe
leerlingen?", vraagt haar vader in de hoop een gesprek aan te knopen.
"1 jongen is nieuw.", mompelt Lina. "Knap?", vraagt vader
nu nieuwsgieriger." Wat doet dat er nu toe, trouwens heb hem nog niet
gezien!", roept Lina."Je hoeft mijn neus er niet af te bijten
hé!" antwoordt vader op een licht gebiedende wijze. Voor de rest van de
maaltijd eet iedereen in stilte verder.
AAACH I
FEEL GOOD TUTUTUTUTUTU, I KNOW THAT I WOULD NOW/. Lina duwt de wekker
met een harde tik uit en kruipt iets dieper onder de lakens en dommelt weer in.
Even later gaat de 2e wekker af, met 1 heeft ze niet genoeg. Met grote tegenzin
trekt ze haar sloffen aan en gaat ze richting badkamer om zich klaar te maken,
als ze klaar is loopt ze lomp de trap af. Weer naar die cut school om weer
helemaal alleen rond te dolen! denkt Lina in zichzelf. Eenmaal beneden eet ze
snel een ontbijtkoek en vertrekt tegenstribbelend naar school.
"Driiiiiiing, daar gaat de bel!". Iedereen loopt
zo snel als die kan samen met zijn vrienden naar binnen. Iedereen? Nee Enkel
Lina loopt alleen naar binnen. Maar ja, wie wil nu ook met een meisje met rood
haar die een rok draagt in de winter omgaan? Om dan nog maar de zwijgen van,
als ze een plant aanraakt hij begint te gloeien! Niemand toch? Ze ploft zich
lui neer op een lege stoel, maar moet bijna direct weer rechtstaan omdat de
directeur binnenkomt met een jongen. "Dag meneer de directeur!",
Zeggen de leerlingen in koor."Beste leerlingen, je weet het, of niet er is
een nieuwe leerling op school. Ik stel jullie voor dit is Jayden. Zeg even
hallo Jayden", ratelt de directeur. Terwijl Jayden hallo zegt neemt Lina
hem in zich op. Hij is best knap hij heeft bruin haar en blauwe ogen, draagt
een jeansbroek met een t-shirt en stoere gympen. Plots schrikt Lina op uit haar
dagdroom als hij recht op haar afkomt en naast haar komt zitten. "hoi",
zei Jayden kortweg. "hey", zei Lina al even kort terug. tijdens de
les van meneer Jandoedel praten Lina en Jayden nog wat met elkaar tot vervelens
toe van meneer Jandoedel, maar ja Lina trekt zich daar niets van aan! "Wil
je met me lunchen?", vroeg Lina tot haar eigen verbazing, "want
anders ben ik toch maar alleen weet je". "Tuurlijk ik hoopte daar al
een beetje op, want ik ken hier niemand anders. Hoe komt het dat je alleen
bent?", vroeg Jayden. "Gewoon ik heb geen vrienden...",
antwoordde Lina. TRIIIIING. "De bel zullen we gaan?", al strompelend
liepen de leerlingen naar de deur en namen hun stuutjes (boterhammen) om op te eten. Lina nam haar speciale maaltijd
want ze mag alleen groenten en fruit eten (en ook speciale bloemen maar die
neemt ze niet mee naar school). Jayden loopt achter haar en kijkt haar gefascineerd
aan. "Wat?", vroeg Lina toen
ze doorhad dat hij naar haar staarde. "Weet je jij bent anders dan
iedereen hier jij loopt anders jij praat anders en eet zelfs speciaal",
zei hij wijzend naar haar boterhamdoos. "Hoe bedoel je ik zie niet in
waarom ik anders zou zijn?", zei
Lina weifelend want het is niet helemaal gelogen ze is nu eenmaal een bosnimf
met rare gewoonten zoals dat ze elke middag naar het schoolbos gaat want daar
voelt ze zich vrij en maakt ze al een graag een praatje met de bomen. Maar ja
niemand zal haar ooit begrijpen! "Weet je wat laat maar. Laten we gewoon
eten. Wat denk je daarvan?", zei Jayden om van onderwerp te
veranderen." Oké wil je buiten eten?", vroeg Lina voorzichtig.
"Ja natuurlijk waarom niet?, zei Jayden alsof het hem niets kon schelen.
En zo gingen ze samen naar het bos en zaten op een bankje te eten."Waarom
kom je naar hier eten? Iedereen is binnen?" Vroeg Jayden langs zijn neus
weg. "Jij vond het oké om hier te komen" zei Lina luider dan bedoelt.
"Oké oké rustig" zei Jayden om de boel wat te bedaren. Na een lange
stilte en het einde van hun maaltijd zei hij:"Het is eigenlijk niet zo
belangerijk". Lina wou net iets terug zeggen toen een pijnlijke steek in
haar middel haar het liet uitschreeuwen van de pijn. "AAA".
"Lina? Wat is er?", vroeg Jayden. Ze zag nog net zijn verschrikte
gezicht en toen werd het zwart voor haar ogen...
