Op dinsdag 26 januari werden 2 kleine duifjes geboren. Ze zijn behaard en groeien als kool. Je ziet dat ze grote ogen hebben en een gaatje waar het oor zit. Straks, als er pluimpjes komen, zullen de oortjes niet meer te zien zijn. We zullen de duifjes ringen zodat we voor altijd weten in welk jaar ze geboren werden.
Donderdag 11 januari. Over de middag krijgen 2 meisjes uit mijn klas een 'Ik-mag-in-de-schooltuin-werken'-kaartje. Shanaia en Melanie krijgen de opdracht om het caviahokje schoon te maken. Zelf zit ik ondertussen mijn boterhammetjes op te eten in het leerkrachtenlokaaltje. Plots komt Shanaia opgewonden het lokaaltje binnen gestormd: de cavia is gejongd! De jongen zijn nog nat, pasgeboren dus. Het is een drieling geworden. Ze zijn meteen het middelpunt van de belangstelling op school. Iedereen wil op kraambezoek. Hun kop is opvallend groot: de helft van het lichaam. En de beestjes zelf zijn ook ontzettend groot en helemaal afgewerkt. Ze gaan heel binnenkort op stap en op onderzoek met hun mama.
Op donderdag 7 januari legde een duifje haar eerste eitje. Het tweede eitje wordt -met een dag tussen- op zaterdag 9 januari gelegd. Duiven leggen steeds 2 eitjes. Daarna beginnen ze te broeden, zowel het mannetje als het vrouwtje. De doffer zit overdag van 10 uur tot zowat 15 uur te broeden, de duivin neemt de andere uren voor haar rekening. Na 18 dagen broeden kunnen de eitjes openbreken. De geboortedatum wordt dus woensdag 27 januari.
De twee vrouwtjes cavia's zijn beiden zwanger! Benieuwd wanneer de bevalling zal zijn, maar aan de dikte van hun buik te zien, kan dit niet meer zo lang duren...
Toen ik vanmorgen (26 december) naar de schooltuin trok zag ik meteen de 4 duifjes op het dakje zitten. Ze vinden het blijkbaar zo fijn in de schooltuin van Onze Ark dat ze allen gebleven zijn. Bij 1 duifje liep het eerst wel wat fout: tijdens de eerste verkenning was het de weg kwijt geraakt. In de Kerkstraat nr.3 vond hij echter andere 'vriendjes' bij wie hij hongerig het hok binnen liep. Dankzij het telefoonnummer op de vleugel, werd ik door de eigenaar verwittigd en kon ik de verloren zoon gaan ophalen. Toen ik hem op het hokje in de schooltuin losliet werd hij hartelijk onthaald door de anderen. Eind goed al goed! Een ander duifje vond ook haar hokje niet meteen terug. Ik merkte het zelfs op toen het op een dak in de wijk waar ik woon landde. Maar toen ik de volgende dag naar school ging, zat het toch maar mooi op haar vertrouwde plekje. De kinderen zullen zeker verrast opkijken als ze de duifjes rond de schooltuin zien vliegen.
Vandaag, 20 december mochten de duifjes voor het eerst genieten van hun vrijheid. Alvorens ik de afspanningsdraad verwijderde heb ik ieder duifje voorzien van een 2-tal stempels (op een slagveer) met mijn telefoonnummer op. Wanneer een duifje bij iemand anders zou komen aanvliegen, dan kan die mij verwittigen. Toen de draad weg was kwam een eerste duifje aarzelend een kijkje nemen en ging er toen zelfverzekerd vandoor om niet meer terug te komen... Gelukkig deden de andere drie duifjes het rustiger aan: zij verkenden de omgeving van de loopplank en gingen netjes weer binnen. Ik ben benieuwd of het eerste duifje haar hok nog zal terugvinden.
Iedere speeltijd gaat een leerling van het 6de leerjaar in het gezelschap van 2 kinderen uit een ander leerjaar naar de schooltuin. Alle kinderen uit het eerste leerjaar konden de konijnen al gaan strelen en knuffelen. Een echt feest voor de kleinsten. Ze leren er respectvol met de dieren omgaan. Ook alle andere klassen zullen zeker nog (meermaals) aan bod komen! Momenteel is het 2de leerjaar aan de beurt.
Alle dierenhokken zijn klaar geraakt! Met de winter in het verschiet wilde ik graag voor alle dieren een deftig binnenhok hebben. De dieren kunnen wel flink tegen de kou, maar vocht en tocht zijn 2 ziek-makers. Tijdens het herfstverlof sprak ik met Gerdy Pauwels af in zijn atelier. Gerdy had me beloofd om het hout dat nodig was voor het binnenhokje aan de school te schenken. Hij zaagde alles prima op maat en gaf ook nog enkele platen extra mee. De 4 pauwstaartjes zitten voorlopig nog opgesloten zodat ze de omgeving kunnen verkennen. Ik zal nog een weekje of vier wachten en hen dan de vrijheid schenken. Hopelijk houden ze tegen dan genoeg van hun hokje om er steeds naar terug te keren. Dat zal alvast een spannende dag worden.
De konijnen en de cavia's zijn ondertussen dikke vrienden geworden. Op het internet las ik meermaals dat deze dieren eigenlijk niet samen horen, maar als je ziet hoe dicht ze bij elkaar zitten, dan heb ik daar toch serieuze twijfels over. Ik heb me al enkele keren verwonderd over hun eetmanieren: bamboe en wilgentakken behoren tot hun lievelingskost!? Maar ze zijn echt niet kieskeurig: broccoli, worteltjes, brood, appel, sla, .... Ze lusten het allemaal. Het belangrijkste voedingsmiddel voor deze dieren is echter hooi. Dat eten ze echt wel met hopen.
Donderdag laatst (22/10/2015) lag de kaalnekkip dood in de kippenren. 's Morgens liep ze nog goedgemutst te scharrelen bij haar vriendinnen. We hebben het raden naar de doodsoorzaak. Jammer, het was onze 'speciale' kip waarnaar iedereen vreemd keek omwille van haar kale nek.
Vandaag (24/10/2015) heb ik het nachthok van de kippen een opfrisbeurt gegeven: het dak werd vervangen door een doorzichtige golfplaat zodat heel wat klaarder is. Ik heb een andere ingang gemaakt zodat de kippen niet in de tocht kunnen zitten en het hok is wat hoger geplaatst zodat het schoonmaken ervan nu veel makkelijker gaat.
't (h)Arkje, de schooltuin van Onze Ark.
![DSCN2585[1].JPG](https://blogimages.bloggen.be/schooltuinonzeark/attach/290436.JPG){kind=link}
![DSCN2586[1].JPG](https://blogimages.bloggen.be/schooltuinonzeark/attach/290437.JPG){kind=link}
![DSCN2591[1].JPG](https://blogimages.bloggen.be/schooltuinonzeark/attach/290434.JPG){kind=link}
![DSCN2596[1].JPG](https://blogimages.bloggen.be/schooltuinonzeark/attach/290433.JPG){kind=link}