hey hoi hallo hip hoi gegroet welkom gedag vis en spek!
De eerste schooldag was niet zo fijn omdat de wekker afliep op een uur dat ik al 2 maand niet wakker had beleefd. Ook was het na deze uiterst fantastische feestvakantie raar om na 2 maanden nog eens een ontbijtmaaltijd te proeven... Maar na dit pijnlijke moment realiseerde ik me dat de eerste schooldag best nog wel mee valt, en zo was het uiteindelijk ook: enkele uurtjes les volgen en een optreden geven... Pas op dinsdag 4/09 begon het echte werk: huiswerk/boeken kaften/ strookjes afgeven......Maar dit jaar is het toch iets anders: je hebt namelijk een vooruitzicht op het leven na OLVP ! Als laatstejaars kan men maar beter niet te veel klagen want deze olvp-sfeer veranderdt volgend jaar volledig, en je vrienden krijg je niet elke dag meer te zien! Dus de boodschap is om er het beste van te maken en nog niet te veel denken aan volgende zomer!
Hej Fa! Ja, vanaf drie (!) september begon mijn leven min of meer opnieuw in gang te schieten. Grapje, integendeel zelfs. Ook al is drie (!) mijn geluksgetal... van drie (!) september heb ik niet zo zeer genoten. De dagen die volgden zijn totnogtoe evenmin bevredigend geweest. Van chille, zoele zomeravonden bij helderblauwe hemel naar de kille koude koolbanken (kwestie van mijn alliteratief (?) rijmschema te vervolledigen daar ik net zo goed op dreef was).
Wat zeg je daar? Wil je meer weten over de herkomst van mijn geluksgetal (drie (!)) ? Wel, ik zat op een rustige winteravond voor de open haard te spelen met mijn (vanzelfsprekend reeds gesmolten door de hitte die meestàl gefabriceerd wordt in onze open haard, naar schatting een dikke 225 graden Celcius) duploblokjes. Ik geloof dat ik een jaar of drie (!) was. Dit waren zeer zeker fijne tijden, jawel. Mijn mama bracht me juist drie (!) kleine paaseitjes, want Sinterklaas was net gepasseerd. Nu en dan doet deze laatste zo nog wel eens de ronde in Temse en wanneer hij per toeval de paashaas tegenkomt wisselen ze snoepgoederen uit. Alleszins is dat wat Dhr. Sint mij altijd wijsmaakte. Sinds de komst van Zwarte Pete denk ik daar al heel anders over. Dit even terzijde. Ik was dus aan het wandelen met mijn kleine zusje van een jaar of nul (?), die inmiddels haar laatste melktand had gewisseld. Zo zitten wij nu eenmaal in elkaar, mensen wisselen melktanden. Nu zal je waarschijnlijk denken (indien je een ietwat logische geest hebt) "TANDEN WISSELEN OP UW NUL JAAR?". Dit zou een vrij correcte redenering zijn. Het was dan ook maar een grapje, van dat tanden wisselen. Volgens mij ben ik de verhaallijn niet helemaal correct aan het volgen, maar dat boeit niet. Het is tenslotte lange tijd geleden, dus fouten zijn bij deze toegestaan als illegalen in België. Aangezien ik nu toch wel redelijk vast zit met mijn verhaallijn spring ik even van de hak op de tak: Ik kreeg drie (!) paaseitjes van mijn mama en at deze stuk voor stuk (met aluminiumfolietje en al) op. "NO WAY!" zal de fanatieke, helder denkende lezer nu denken, terwijl de passieve scroller die reeds negen verhalen achter de rug heeft hoogstwaarschijnlijk zal reageren met een gepaste "uhu..."-gedempte kreet. Dit was natuurlijk ook maar een grapje, hihi. Heel dit verhaaltje (waar ik eigenlijk nog dagen mee zou kunnen doorgaan, maar er wachten nog enkele huiswerken) was gewoon een verzinseltje. Desalniettemin is drie mijn geluks- en lievelingsgetal in hart en nieren.
Prettig schooljaar en bij voorbaat prettige vakantie.
Filip // Brizze.
NB: Ik heb en hàd geen open haard, maar een goed afsluitbare kachel die net genoeg warmte produceert om het huis lekker te verwarmen gedurende de wintertijd.
20 september 2007,
Ondertussen is het schooljaar al enige tijd bezig en ben ik de precieze
omstandigheden van de eerste schooldag al vergeten. Waarschijnlijk heeft mijn
onderbewuste deze gebeurtenis uit mijn geheugen gewist. De enige flard
herinnering die ik momenteel nog overhoudt is het feit dat ik op een zeer
onprettige wijze ontwaken ben op die bewuste dag. Een geliefde klasgenoot
genaamd Filip van Bruysel vond het blijkbaar amusant om mij een kwartier te
vroeg uit mijn slaap te ontwaken door op de deurbel te drukken. Nog nooit is
deze persoon op tijd aangekomen op afspraak, maar deze keer was het dus wél het
geval. Ik dacht op dat moment: zou Filip zijn leven hebben gebeterd? Nee dus,
Filip heeft uiteindelijk zijn leven toch niet gebeterd, het was enkel een
kortstondige opflakkering van verantwoordelijkheidszin.
Nu genoeg over dit nutteloze detail uit
mijn levenscyclus, ik zal maar to the point komen, anders zou morgen mijn
toets economie wel eens kunnen uitdraaien in een persoonlijke ramp.
Ik had dus al vermeld dat ik de precieze
omstandigheden rond de eerste schooldag was vergeten en daarom ga ik iets
vermelden over het verloop van de voorbije schooldagen. Het komt neer op niets
dan teleurstellingen en ergernis, ja ergernis is het gepaste woord. We zijn
amper drie weken gevorderd in het schooljaar en mijn mentale en fysieke
toestand is ondertussen al meermaals geteisterd geweest door vermoeidheid. Het
vroege opstaan, het overaanbod aan toetsen en taken begint zijn vreselijke tol
te eisen. Ook de vreemd genoeg nog veel zwaardere weekends wegen zwaar door op
mijn organen, vooral lever en hersenpan. Dit probleem zal binnenkort wel van de
baan zijn als mijn lichaam zich aan deze levenswijze heeft aangepast en terug
is hervallen in zijn oude vertrouwde routine. Wat mij pas echt ergert is de
onwetendheid van de nieuwe leerlingen, het zogenaamde verse vlees, zij lijken
met veel plezier elke ochtend door de Hellepoort te rijden en het Rijk der
Crashers te betreden. Dit gebied waar ik al drie jaar ronddwaal begint zwaar op
mijn gemoed te werken, het wordt dus tijd dat ik nieuwe oorden ga opzoeken,
maar vooraleer dat moet ik nog negen maanden hier ronddwalen met mijn
mede-crashers die hetzelfde meemaken als ik, hoewel sommigen hier niet bij
stilstaan, maar ik wel. Genoeg over ergernis en teleurstelling, er zijn ook nog
positieve zaken aan dit alles. Enkel kan ik op dit moment nog niet meteen
vertellen welke dat wezen. Het wordt tijd dat ik mijn epistel tot een goed
einde breng en ga beginnen studeren voor mijn o zo geliefde vak economie, daar
het alreeds 20.00u is.
Carlier
N.B. Cara is en blijft een zeer mooie
naam voor een schoolkrant (en een biertje)
Oei, we moesten een berichtje ingeven over de eerste schooldag presies. Wat Steven daar komt te vertellen, vind ik ook waar. 't Is jammer genoeg weer gedaan met het lekker lang slapen, luierend uit het bed komen, en denken: wat doe ik vandaag, s'avonds het beest uithangen in een zwoele discotheek ergens midden Spanje. Vanaf 1 september weer volle concentratie op het saaie gedeelte van ons leven: het school. Maar 't is het laatste jaar en we gaan er allen voor. Niemand wil immers het jaar overdoen. Binnenkort zijn het al 100dagen en dan begint het aftellen naar zomer 2008
heey, de eerste seminarie les was enorm leuk, we hebben gepraat over hoe het allemaal ineen zou zitten, wat de plannen waren e.d. De tweede les hebben we de naam en het formaat en enkele andere praktische zaken geregeld.
Aangezien de eerste schooldag voor de meeste leerlingen niet echt een hoogdag was en er ondertussen nog niet zoveel gebeurd is zal ik eens iets vertellen over Pukémarock.
Hoewel dit festival het ECHTE einde van een geweldige zomer betekende was het het voor velen toch uitkijken naar het weekend van de 15de. Al wekenlang werd er over gesproken en verteld, maar vorig weekend was het eindelijk daar: Pukemarock. Wanneer je door de ingang komt, kwam je terug in de Pukkelpopsfeer. Alleen was dit natuurlijk iets dichter bij huis. Eerst zie je wat vrienden, je gaat een kijkje nemen in beide tenten, je drinkt een pintje(sommigen al wat te veel) en eet een vettig pak 'fruut'. Maar naarmate de avond vorderde kwam het megafeestje in gang. In de Vedett-tent kwam het feestje stillaan los bij frères Deluxe. En met een zangstonde van 15 man ( Vergooooo Vergoooo) begon een mooie avond. Later volgden in de hoofdtent nog Shamboy, keiharde Belgische dance en wie natuurlijk ook niet mocht ontbreken waaren de jongens van Discobar Galaxie, die de tent in vuur en vlam zetten. Er werd gedanst, gezongen, er werden mopjes uitgehaald :p, kortom we amuseerden ons te pletter. Tegen 3 uur nog even dag zeggen tegen alle vriendinnetjes, nog een pintje voor het slapengaan en dan moe maar tevreden terug in het warme nest kruipen.
Maandag 3 september, de hoogdag voor directeurs en secretariaatmedewerkers allerhande, de spannende dag voor eerstejaartjes, de hernieuwde ontgoocheling van zesdejaars, die beseffen dat een schooljaar weer veel te lang zal duren. De grote troost voor ons was dat het begin van de feestvreugde maar om half 11 gepland was. Niet voor mij dus, want wij kregen te maken met muzikale verplichtingen, en mochten het schooljaar om half 9 beginnen om te soundchecken!
Fijn, twee uur te vroeg op een school aankomen, belachelijk vroeg opstaan proberen te vergeten, ploeteren om over het marktplein te geraken (leuk om de markt op zo een mooie plaats te zetten waar alle mensen die met de fiets zijn en zich moeten haasten om op school te zijn, te voet kunnen gaan), en proberen nog een beetje vrolijk te zijn. Hoezee! Gelukkig was er bijna geen les (muzikale verplichtingen heersen!), en viel de eerste schooldag verbazend goed mee (voor zover dat kan op het gebied van eerste schooldagen in Bornem).
Drie weken later zit ik hier, lerend voor toetsen die veel te vroeg komen en taken te maken die ons optimisme zes meter diep de grond in duwen. Maaar, hey hey, nog negen maanden en een week, en feeste geblaze!
Jaja,het was weer zover,1 september.Weer naar school gaan,het mooie leventje van rustig wakker worden , krantje lezen, heerlijk genieten van het al dan niet mooie weer en 's avonds lekker ruig doen in zwoele discotheken was voorbij. Terug bittere ernst van nu af aan .Al is het alemaal zo erg nog niet, we moeten optimistisch blijven. Het is ons laatste jaartje en we sleuren ons hier wel door.En dit gaat ons sowieso lukken, al denkend aan al die heerlijke zomerse momenten van dit jaar vliegen we weer richting de leuke zomerse taferelen van 'summer 2008'. En dan mensen,... dan geven we er godverdommede lap weereens op hoor , 3 maand vandit alles aan de voet van onze verdere onbekende,spannende toekomst !
Net zoals mijn mede redacteur alias Boris was ik er ook van overtuigd dat de eerste naam voor onze Gazet (die ik nu niet ga vermelden) een zeer goed voorstel was.
Helaas kon dit volgens de hoofdredactie niet door de beugelen wat een spijtige zaak natuurlijk is . Toch ben ik tevreden met de huidige naam van onze Gazet.
Hopelijk is dit de start van een boeiend Gazetten jaar.
De eerste dag van het nieuwe schooljaar betekent voor velen het einde van een periode lui in de zetel liggen, zwaar doorgaan op fuiven en verre reizen maken maar ook de aanvang van een periode vol met afbeulende leerkrachten, loodzware boekentassen, karrevrachten huiswerk en vooral veel bloed, zweet en tranen. Maar met zo'n negatief vooruitzicht wou ik het nieuwe jaar niet beginnen dus stelde ik mij 31 Juni 2008 al voor. Want die dag studeren wij, hopelijk allemaal, af! Brutaal werd ik uit die droom geschud toen die eerste week de leerkrachten het al in hun hoofd kregen ons te overladen met taken. En ik dacht nog zo dat het in het 6e veel rustiger aan toe ging dan de vorige jaren. Momenteel hoop ik nog dat ze gewoon alle leerstof al gezien willen hebben tegen januari maar ik denk dat die hoop eerder ijdel is. Dus leerkrachten, relax, take it easy!
, 3 maand vandit alles aan de voet van onze verdere onbekende,spannende toekomst !
