Jan-Joost drinkt tevreden van zijn fles met rode ring. Tweelingzus An-Sofie heeft er geen probleem mee het andere flesje te drinken, of het nu een blauwe of witte of rode ring rond het speentje heeft. Ze heeft er eigenlijk geen idee van dat het heel belangrijk is dat die ring rood is. Ze drinkt ze allemaal, zelfs soms als ze te koud zijn. Karolien bracht de flesjes en kon het niet laten Jan-Joost een witgeringd flesje aan te bieden. Prompt maakte hij duidelijk dat het andere flesje voor hem was, en wanneer ze daar niet op reageerde en bovendien het andere flesje richting An-Sofie bracht, kwam er paniek en gehuil. 'Toe Karolien, plaag hem niet, je weet dat die rode voor hem belanrijk is.' Ze kan het niet laten, al zou ze beter moeten weten. Het gevoel van controle en macht, al is het maar even over babybroer, is iets waar ze heel veel behoefte aan heeft. Een drang om de onmacht en chaos even de baas te zijn.

Karolien ruimt al acht dagen haar kamer op. Elke dag werkt ze er meerdere kwartieren. Elke dag wordt het er wat rommeliger, gekeken dan door de ogen van de toevallige bezoeker. Vandaag voel ik me moedig genoeg om de kamer met haar te lijf te gaan, aan te geven wat onder 'opruimen ' wordt verstaan door mensen als opa, de buurvrouw, de juf. En af te tasten wat zij volgens haar heeft opgeruimd. Want ik wil haar blijven voelen. Nu ze aan het begin van haar puberteit staat en sociaal steeds meer geïsoleerd dreigt te raken, zal ze me nog heel hard nodig hebben.

11-07-2007 om 09:10 geschreven door mo6  

Is dit wel een goed idee? Bloggen. Ik weet het even niet. Het gaat maar op de wachtlijst van ideeën voorlopig...

29-06-2007 om 09:31 geschreven door mo6  

Alleen jij weet waarom je binnenkomt.
Alleen ik weet waar je nu bent.
Even voorstellen?

Hoogbegaafdheid en autisme gaan veel vaker samen dan men kan vermoeden. Meestal voelen mensen met autisme spectrum stoornis en een hoog IQ ook wel aan dat ze anders zijn. Maar ze hebben er een hekel aan daarme geconfronteerd te worden. Ze zijn vindingrijk en vinden altijd wel iets om de voor hen vervelende dingen te omzeilen. En hulp van anderen is vaak-hoewel goed bedoeld- geen hulp maar een last. Wat je zelf doet doe je immers beter.

Misschien ben ik één van hen, het zou kunnen. Op z'n minst kan je zeggen dat ik duidelijke gelijkenissen vertoon met de gekende profielen. Maar net zo goed kan je zeggen dat ik mijn weg heb gevonden om te functioneren in deze maatschappij. Voorlopig hoef ik niet meer te weten.

Voor iedereen die op zoek is voor zichzelf of een geliefd persoon is (h)erkenning belangrijk. Misschien vind je dat in de toekomst ook een beetje hier.Ik droom hier een serene omgeving om gelijkgezinden te ontmoeten. En andere oprecht geïnteresseerde mensen. Natuurlijk komen er links naar bekende en minder bekende sites rond autisme. Maar die kan iedereen ook zonder deze blog vinden.

Wat brengt mij dan hier, vraag je je misschien af. Mijn leven. Als moeder van zes kinderen waar van er drie in het autisme spectrum zitten, en echtgenote van een schitterende man mét ASS, heb ik een behoorlijk intensief en interessant leven. Maar net zo kan het frustrerend zijn en verstikkend. Schrijven is voor mij een uitlaatklep geworden op die momenten. Datgene wat ik beleef, gewoon elke dag, kan misschien ook iets betekenen voor anderen op zoek. Of de wereld een beetje rijker maken, milder. En daarom mag het hier, met mondjesmaat.

Verwacht geen foto's. Geen echte namen. Hier ben ik mo6, moeder van 6. Niet dat ik mensen schuw. Maar we zijn gehecht aan onze privacy.
Laat vooral een bericht achter als je in deze blog iets ziet, neem contact op als dat je om één of andere reden een goed idee lijkt. 

Verwacht wel 'het leven zoals het hier is' verhalen, geschreven door een moeder die weet dat ze, ondanks universitaire diploma's, nergens meer het verschil kan betekenen dan thuis. 

.

25-06-2007 om 10:29 geschreven door mo6