Dit boek, De
Schaduwloper, begint op een heel spannende manier. Je bent onmiddelijk in de
actie genomen en kan het boek echt niet loslaten. Door het feit dat het boek in
medias res begint, ben je onmiddelijk in de actie. Het is vaak het geval bij
een misdaadroman.Vanaf het begin
ben je in de plaats van de schaduwloper, de stalker. Vanaf de tweede pagina
krijg je de belevenis van Imke Thalheim. Ze krijgt een brief.
Op het einde is
alles gedaan. Er is geen vervolg verwacht. Het is dus een gesloten einde. Alle
vragen zijn beantwoord. Hier is de stalker gevonden. Er is een heel goed einde
waarbij alle 'positieve personages' samenkomen. Je komt alles te wetten wat je
te weten moet.
Dit type begin en
einde komt vaak voor in misdaadverhalen. Het is dus een boek zoals veel andere.
meningen
quentin:ik vond het begin heel geslaagd. En dit was
iets heel belangerijk voor het verdere verhaal want als ik een boek lees en het
begin vind ik niet leuk dan heb ik het moeilijk om het verdere verhaal te
lezen. Het begin in medias res maakt heel veel spanning aan en dat is
natuurlijk leuk het verdere verhaal.
ik vind boeken met een gesloten einde leuker
omdat ik niet graag een einde verzin. Dit was dus voor mij ook een goed einde. Het
is ook een happy end en dat vind ik ook leuk omdat dat je dan gelukkig maakt.
nathan:Het begin
plaatste me in midden van de actie. Ik was meegenomen met de personages en kon
mijn boek niet los laten. Het eindigd heel goed op een samenkomst tussen de
personages. Er was actie tot heel laat in het boek.
Lucas: Het verhaal begint goed, met wat inzicht in de gedachten van Manuel, waardoor de rest van het verhaal geschetst wordt. Het einde zit volgepropt met gebeurtenissen (niet ongewoon voor een thriller) maar stelde me teleur; het bleef een gevecht tussen Imke, Jette en Manuel hoewel de commissaris de zaak al opgelost had.
Het hoofdpersonage is Imke
Thalheim, een vrij gekende schrijfster van misdaadromans, ze heeft
een dochter: Jette, die met een woongroep leeft, en is getrouwd met
een psycholoog: Tilo.
Ze wordt aanbeden door
Manuel; een professioneel stalker.
Manueel is geobsedeerd door
Imke, tot het punt dat hij moord begaat en haar dochter ontvoerd,
meer over dat in het verhaal zelf.
Een paar andere personages
spelen een belangrijke rol: de commisaris, Bert Melzig, die zich
aangetrokken voelt tot Imke en Merle, de vriendin van Jette.
Er zijn ook heel wat
nevenpersonages zoals de buizerd, de werkster (Bergerhausen) , Lukas
(Jette's lief) en Alex (Manuel's baas).
meningen
quentin:ik vond dat de personnages heel goed
uitgewerkt waren en ook heel goed gekozen. Ik vond het heel leuk dat de de
auteur koos voor de beroemde schrijfster als slachtoffer omdat het dan lijkt
dat ze bijna opgesloten zit in één van haar boeken.
nathan:De personages hebben elk hun persoonlijkheid en manier
van reageren. Bijna elk personage wordt precies besproken. Mijn lievelingspersonage is de stalker. Elk van zijn gedachten geven spanning. Imke Thalheim,
de moeder van Jette, is ook een heel belangrijk personage.
Lucas: Het is een zonde dat de schrijver niet inging op het verleden van Manuel en hem afschildert als een perfecte stalker wiens gevoelens alleen bovenkomen wanneer hij niet aan het stalken is.
Het verhaal spelt zich voornamelijk af in Bröhl, een dorp in het
westen van Duitsland, naast de Rijn.
Het verhaal blijft meestal bij een paar plaatsen; Jette's nieuwe huis
(een idyllische hoeve dat ze in het begin van het boek kopen), Imke's
huis (een geïsoleerde molen) en Manuel's garage (waar hij werkt).
De ruimte verandert pas wanneer Imke in sauerland(in het
midden-westen van Duitsland) onderduikt om Manuel te vermijden.
De ruimte staat vooral in functie van de sfeer van het verhaal: de
isolatie van Imke's huis, de hoeve, die nadat de stalker opduikt
angstaanjagend, gevaarlijk aanvoelt.
Feth gebruikt bovendien het weer om sfeer te scheppen; wanneer Jette
ontvoerd wordt is er onweer tot in Sauerland.
meningen
quentin:de ruimte werd volgens mij eveneens goed
gebruikt. De auteur maakte situaties die ernstig waren nog ergerdoor gebruik te
maken van de ruimte. Dat vond ik heel tof omdat je dan nog meer meleeft met de personage en je wilt nog meer weten
hoe het zal eindigen.
nathan:Dit heb ik helemaal niet kunnen afleiden uit de tekst.
Het was erg onduidelijk. Ik heb misschien een pagina gemist waarop dat
geschreven was maar ik ben daar niet zeker van. Het is dus misschien mijn fout
dat ik het niet gevonden heb.
Lucas:Ik vond het een zonde dat de ruimte niet beter beschreven werd, vooral omdat het zo'n grote invloed heeft op het verhaal; alleen de elementen die bijdragen aan de sfeer worden beschreven (met weinig detail), hierdoor krijg je maar een beperkt beeld van de omgeving (iets dat vrij ergerlijk kan zijn in een thriller/detectiveroman).
Dit verhaal is grotendeels in chronlogisch
volgorde geschreven. Soms zijn er wel flashbacks waneer ze terugdenken aan wat
er gebeurd is. Af en toe zijn er een soort flash forwards. Dit gebeurd waneer
ze denken aan wat ze zullen doen. Dit is niet 100% zeker maar soms maakt het
spanning omdat je niet weet of het echt zal gebeuren. Soms liet de auteur ons
in de spanning bv. wanneer er een clifhanger was liet hij niet metten weten wat
er zou gebeuren hij vertraagde de tijd een beetje zodat we het zeker niet saai
vinden. Ook de tijd werd dus ook heel goed gebruikt door de auteur.
meningen
quentin:ik vond
dat de tijd heel goed gebruikt werd omdat de auteur de tijd zo gebruikte dat
het spanning maakte. Hij gebruikte flash forwards zodat je je afvroeg of dat
echt wel zou uiktkomen. Voor mij mocht hij zelf nog meer flash forwards
gebruiken maar dat is het enige wat ik kan zeggen dat ik misschien zou
verbeteren.
nathan:Ik vond dat de tijd niet zo goed besproken was. Ik wist
gewoon dat het in het heden ergens gebeurt door de TV maar het was niet echt
precies. Het is een beetje jammer dat dat niet duidelijk besproken werd.
Lucas: Het verhaal had wat meer flashbacks kunnen gebruiken om het verleden van de personages wat te verduidelijken; er zijn namelijk vaak verwijzingen naar gebeurtenissen uit het verleden die niet uitgelegd worden.
Die verwijzingen kunnen bij Jette verklaard worden doordat het een boek uit een reeks is, maar bij Manuel ontbreekt een verklaring
In dit boek gebruikt de auteur vaak de
belevende hij-zij perspectief. Soms veranderd hij van perspectief hij doet dit
waneer het over een ander personage gaat. Dan gebruikt hij de belevende ik
perspectief. Hier doet hij dat wanneer
het over Jette gaat bij al de andere personages gebruikt hij dus de belevnde
hij-zij perspectief. Dit brengt veel variatie in het verhaal. Het zorgt ervoor
dat de lezer het zeker niet saai vindt. Doordat het een belevende perspectief
is brengt het veel spanning op omdat je het moment zelf mee beleeft met de
personage. Dit was dus een goede keus van de auteur om het verhaal zo te
schrijven.
meningen
quentin:ik vind het altijd heel fijn een verhaal te
lezen met een verwisselende perspectief. Het zorgt ervoor dat ik het niet snel
beu word. Dankzij die variatie had ik nooit zin om te stoppen. Ik had altijd
zin om verder te lezen dus dan denk ik dat het wel geslaagd is.
nathan:Er is een heel interessant vertelperspectief. Je hebt
meerdere personen die vanuit hun belevenissen spreken. Ik had nooit zo een boek
gelezen maar zal dat wel vaker lezen. Het enige nadeel is dat je vanaf het
begin de stalker kent.
Lucas: Ik vond het een vreemde keuze om alleen Jette het ik-perspectief te geven, het verhaal draait meer om Imke en Manuel, die allebei het hij/zij-perspectief hebben. Ik vond het ook een zonde dat Manuel niet in het ik-perspectief stond, het schept een bepaalde afstand met het personage terwijl zijn gevoelens/gedachten vrij goed verwoord zijn.
Er is een intense
spanning van het begin tot het einde. De auteur geeft informatievoorsprong aan
de lezer tegenover het hoofdpersonage.Als je dit boek
een soort spanning moet geven, dan is dat emotionele of psychologische spanning
omdat je beter weet wat er gaat gebeuren dan de personages. Daardoor wil je de
personages waarschuwen. Ook de gevoelens van elk van de personages is heel
uitgebreid besproken. De lezer krijgt informatie over de stalker doordat er fragmenten
van het verhaal, belevenissen van de stalker zijn. Er zijn meerdere personen
die 'aan het woord' komen.
meningen
quentin:dankzij de spanning vond ik het boek heel leuk. ik lees altijd graag boeken met veel spanning.de auteur heeft mij zo geboeit met de spanning dat ik nooit wou stoppen met lezen.
nathan:Ik vind dit boek erg spannend. Er gebeurt altijd iets.
Als je van misdaadverhalen houdt, is dit boek echt een aanrader. De auteur
heeft de spanning heel goed doorgegeeft door dat de fragmenten door
verschillende personen beleeft worden.
Lucas: Ik vind het boek niet spannend, de karakters zijn daarvoor te voorspelbaar, het draait namelijk allemaal om de acties van Manuel. In plaats van er een kat-en-muis spel tussen het onderzoek en Manuel te maken of Jette en haar vriendin bij het onderzoek te betrekken, blijft het bij een actie-reactie toestand tussen Imke en Manuel.
