The moment I wake up Before I put on my makeup I say a little prayer for you While combing my hair, now, And wondering what dress to wear, now, I say a little prayer for you
Forever, forever, you'll stay in my heart And I will love you Forever, forever, we never will part Oh, how I'll love you Together, together, that's how it must be To live without you Would only be heartbreak for me. (Aretha Franklin)
Deze zomer zijn we op een regenachtige dag (en zo waren er veel deze zomer) heel erg vroeg gaan aanschuiven aan het Cultureel Centrum van Beveren voor een abonnement. Wij hebben hier een prachtig Cultureel Centrum in Beveren dat ieder jaar een erg goed programma aanbiedt. Alleen moet je daarvoor de moed hebben om vroeg en lang aan te schuiven. En omdat dit jaar het meisjeskoor "Scala" op het programma stond, was het wel de moeite om dat eens te doen.
Aangezien het sporten nu even moet wachten, komt het goed uit dat we nu naar een paar voorstellingen in het CC van Beveren kunnen gaan. Zo zagen we begin november "K's Choice", heel erg goed trouwens en vorige woensdag heb ik tranen met tuiten gelachen met Adriaan Van Den Hoof. Hilarisch!!
Vanavond was "Scala" aan de beurt. Ik ben grote fan! En heel erg eigenaardig, telkens als die meisjes beginnen zingen, krijg ik kippenvel... en dat blijft zo duren tot na een paar liedjes. 't Was een fantastische voorstelling!
Zo hebben we nog een 9-tal voorstellingen te doen en moet de sport wijken voor een beetje cultuur. Maar kom, ondertussen is de spierscheur genezen en moet ik dringend opnieuw beginnen trainen en vooral babbelen met ons Pascale. Omdat we zoveel bij te babbelen hadden, hebben we deze week een hele avond zitten tetteren aan de keukentafel en ondertussen een fles wijn leeggedronken . Om dergelijke scenario's te vermijden in de toekomst, gaan we vanaf volgende week weer samen trainen.
Maandagavond een bezoekje aan de dokter gebracht omdat de pijn boven mijn enkel niet overging en de enkel ondertussen ook wat opgezwollen en verkleurd was. Volgens de huisarts is het een spierscheur. Naar huis gestuurd met ontstekingsremmer en Voltarenpleisters voor de pijnlijke plek. Ondertussen ben ik zo suf als een krab omdat ik helemaal niet gewoon ben om pijnstillende en ontstekingsremmende medicatie te nemen. Op advies van de dokter mag ik een 10-tal dagen niet lopen en daarna op zachte ondergrond terug opbouwen. Sedert vandaag voel ik wat beterschap, dus volgende week nog een weekje rust en dan zien we wel. Groetjes.
Vandaag hadden mijn zus en ik een dagje Brussel gepland. En het wou nu toch lukken dat net vandaag Kuifje ook naar Brussel kwam!! Ik zou met de trein naar Brussel reizen en ons Patte, die Brussel op haar duimpje kent, zou mij oppikken aan Brussel-Noord om dan haar wagen in het centrum van Brussel in een parking achter te laten. Dat plan liep gesmeerd. Om 9u45 waren we al een koffietje aan het drinken in een Brussels taverneke. Daarna de kou getrotseerd om wat te winkelen en te kijken of we ons lijf nog in de laatste modetrends konden wringen. Dat bleek ook nog te lukken. Rond de middag een taske erwtensoep met een broodje en een slaatje (gezond hé) om er weer tegenaan te kunnen. Even de omgeving van het Kuifje-mysterie gaan bekijken, waar zeker niet zoveel volk was als de vele nieuwsberichten hadden voorspeld. Als echte toeristen in eigen land zijn we dan richting "Grote Markt" gewandeld om een echte Brusselse wafel te verorberen. De planning was om rond 16u40 de trein richting Antwerpen te nemen ware het niet dat we op weg naar het station plots moesten stoppen. Na een 5-tal minuten verscheen prinses Astrid met haar 2 dochters, omringd door een leger politie-agenten. Alé, ze mochten ook eens naar de film van onze Tintin. Ik had natuurlijk mijn trein gemist... De trein, die altijd een beetje reizen is, zat overvol zodat ik van Brussel tot Antwerpen moest rechtstaan. Het was een supertoffe dag!! Veel zon, veel volk, lekker eten, goed gezelschap, veel leute... voor herhaling vatbaar.
Wat minder is is dat ik, sedert woensdag, een stekende pijn heb aan de buitenkant van mijn onderbeen net boven mijn enkel. Ik ben gisteren niet gaan lopen omdat ik ervan uitging dat, met een beetje rust, de pijn wel snel zou verdwijnen. Niets is minder waar, het wordt alleen maar erger. Bij ieder stap die ik zet, voel ik de pijn. Morgen dus zeker geen wedstrijd in Sint-Gillis-Waas. Ik zal dan maar meegaan en supporteren voor Beveren. Ze hebben het nodig!! Bovendien wordt het een topmatch, tegen Antwerp.
Deze week goed getraind, samen met Pascale. Vandaag om 12u vertrokken richting Lier voor de natuurloop. Prachtig weer om 10km te lopen! Ik was een beetje ongerust omdat het in Mechelen zo was tegengevallen. Ik had me dus voorgenomen om er eerder een training van te maken dan een wedstrijd, om te vermijden dat ik mij weer zou voorbijlopen. De start verliep erg goed en doordat er zo veel lopers waren op een smal pad, kon ik niet te snel vertrekken. So far, so good!! Na ongeveer 1km kon ik stillekesaan mijn eigen tempo lopen. Het ging goed en ik liep een vast tempo, waardoor ik toch wel wat lopers kon inhalen. De hele wedstrijd heb ik dat tempo kunnen aanhouden en kon ik zo nu en dan een loper voorbijgaan. De laatste 3 km werd het wat zwaar, maar ik kon volhouden. De jongere generatie moet ik het nakijken geven!! Op 3km van het einde liep ik een koppel jonge joggers (met jong bedoel ik vooraan in de twintig) voorbij. Ze waren honderduit aan het babbelen over wat ze in de week zoal deden. Echt op hun gemakske... maar op 700m van de aankomst kwamen ze me, zonder moeite, voorbijgelopen. Het meisje riep nog naar haar vriend : "en nu de hakken omhoog hé". Maar alé, ik heb er op de piste toch ook nog een sprintje uitgeperst en zo heb ik de 10km800 gelopen in 1:00:41, zonder afzien, zonder moeite en echt genoten van de omgeving, het mooie weer en de wedstrijd! Volgende week naar Sint-Gillis-Waas voor alweer een 10km-wedstrijd. Weer eens bij ons vroegere buren wat gaan bijkletsen. Groetjes.
Na het "débacle" in Mechelen moest ik even bekomen van de teleurstelling. Een paar keer een klein toerke van 5km gelopen, zonder meer. Er moest dus dringend weer eens serieus getraind worden. Vanmorgen was het hier goed aan het regenen, maar onder het motto "we zijn toch geen postzegels" heb ik mijn loopkleren aangetrokken, regenvestje en petje inclusief, en ik ben vertrokken voor een rustige duurloop van 10km. Ik moet toegeven en ik mag dat eigenlijk niet zeggen na zo'n slechte zomer, maar deze periode is mijn favoriete loopperiode. Niet te koud, wat gemiezer, ... het loopt fantastisch!! Het ging zeer goed vandaag, rustig tempo, niet afgezien en op die 10km dezelfde tijd gelopen als in Mechelen, maar heel rustig en zonder problemen gelopen. Ik kon in de laatste kilometer zelfs nog versnellen... dus zo moet ik dat doen in wedstrijd. Ik weet dat al langer, maar ja, ... Verder was het hier dit weekend vooral een kookweekend. Ik ben in het koken gevlogen, ik had er zin in. De traditionele grootmoeders keuken zenne, ik ben een vrouw van grote hoeveelheden. Ik zou het niet kunnen, in zo'n sterrerestaurant stukken van mensen betalen om dan je eten te moeten zoeken op je bord. Smaakbom of niet! Ik hou van grote smakelijke hoeveelheden.
Vanaf volgende week worden maandagavond en woensdag de dagen van de duurloop en vrijdagavond de avond van de pistestraining.
Bij deze ook een gelukkige verjaardag gewenst aan ons Patte, mijn zus, die vandaag weeral een jaartje ouder is, maar er nog superjong uitziet!!!!
Mechelen 10km : een wedstrijd om snel te vergeten...
Heel erg lang geleden dat ik nog zo afgezien heb tijdens een wedstrijd! Ik zou 101 excuses of redenen kunnen opsommen, maar ik weet niet echt wat de reden is van deze totale afgang. Ik denk een combinatie van te weinig training en overmoed in combinatie met de warmte. Sedert vorige woensdag ben ik aan het vechten tegen een verkoudheid en ik wist dat dat niet ideaal was om aan een wedstrijd deel te nemen. Maar ja, ik had mij al ingeschreven en ik voelde mij toch redelijk goed deze morgen. Dus om 13u richting Mechelen gereden, weer de gebruikelijke file richting de Nekker, maar toch om 14u op de parking geraakt. Rugnummer gaan afhalen, wat opgewarmd en dan richting start. De eerste kilometers, langs het water, gingen supergoed. Een beetje té goed, denk ik, want toch wel te snel gelopen tijdens de eerste 3 kilometers. Daarna nam de snelheid af en begon ik echt pijn in mijn benen te krijgen. Zelfs door te vertragen ging die pijn niet weg, uiteindelijk heb ik een eerste keer moeten stappen toen we uit een parkje liepen en kort bergop moesten lopen. En dan is alles verloren hé, éénmaal je gestapt hebt, is het zo moeilijk om weer in een deftig tempo te geraken! Bij de 8ste kilometer, toen we de eerste keer langs de markt liepen, dacht ik zelfs aan stoppen en opgeven. Ben dan toch maar moedig blijven doorlopen aan een supertraag tempo om dan toch lopend over de aankomst te geraken, in een tijd van 1:01:28. Ik was echt superteleurgesteld!! Ik heb mij nu voorgenomen om de komende weken goed te trainen en niet meer deel te nemen aan een 10km-wedstrijd vooraleer ik die afstand weer goed in de benen heb. Want dit was toch echt niet plezant, niettegenstaande het prachtige weer. Zelfs na de wedstrijd had ik nog pijn in mijn benen, dat heb ik echt nog nooit gehad, raar. Ik heb ongetwijfeld veel te snel gelopen tijdens de eerste kilometers. Ik smijt mij nu direct in de zetel en ik zal vannacht zeker en vast goed slapen!! Al bij al blijft "Dwars door Mechelen" natuurlijk een toffe wedstrijd en een mooi parcours!! Groetjes.
Tja, door de spannende eindronde in tweede klasse van vorig seizoen heb ik mij dit seizoen een abonnement genomen op Waasland-Beveren. En voilà sè, ze spelen supergoed en staan op kop in de competitie. Zaterdagavond voor de eerste keer mijn abonnement gebruikt voor de thuismatch tegen Wetteren. 't Was een toffe match, maar ik kijk toch uit naar de thuismatch tegen Eupen!! Ondertussen goed aan 't lopen. Zaterdag een trage duurloop van 12,5 km en vandaag een 7km met versnellingen. Woensdag wil ik 14km lopen en vrijdag nog een trainingske om dan zondag deel te nemen aan Dwars door Mechelen.
't Was te denken dat niet alles zou lopen zoals gepland. Als je een wedstrijd wil lopen nadat je de dag voordien naar een trouwfeest moest... Ik lag dus veel te laat in bed en bovendien was ik deze morgen enorm op mijn gemak. Lode zou meegaan voor de fotoreportage en ook omdat er een paar vrienden meeliepen, de Luc en de Serge. Ik was dus niet georganiseerd en nam een handdoek en een fleske water mee. Gelukkig had ik mijn loopkleren al aan want anders was ik daar ook wel een stukske van vergeten. In Berchem aangekomen kwam ik tot de vaststelling dat ik mijn uurwerk vergeten was en ik haat het als ik moet lopen en niet weet hoe lang ik al aan het lopen ben. Gelukkig werd de 5km in 2 toerkes gelopen. Ik dacht dan maar op het gevoel af te gaan, maar ja, met te weinig training is er ook weinig gevoel. Alles lijkt dan op afzien. Monique en Marceline waren er ook. Marceline zou de 10km lopen en Monique de 5km. Ik ben samen met Monique gestart en ik schrok van het grote aantal deelnemers. Het was toch wat drummen bij de start, dus ik ben vrij vlug beginnen inhalen om uit de drukte weg te lopen. Te snel dus, want Monique bleef achter, om mij dan na ongeveer 2km weer in te halen. Goed, dacht ik, ik volg... maar dat bleek gemakkelijker gedacht dan gedaan Ik moest dus echt alles op alles zetten om Monique te blijven volgen, en in de laatste kilometer plaatste ze nog een versnellingske en dat was er voor mij te veel aan. Tot aan de finish zag ik Monique een 50m voor mij uit lopen en ik geraakte er maar niet bij. Van frustratie gesproken!! Al bij al heb ik toch goed gelopen en ik ben benieuwd naar mijn juiste tijd. Het bleek 5km300 te zijn en we liepen met een chip, dus mijn tijd volgt nog. Na de wedstrijd hebben wij Luc en Serge nog aangemoedigd. Serge, een echte wedstrijdloper, die ging voor 45min en Luc die vooral rustig wou uitlopen. Marceline was ook goed gestart op de 10km, maar we zijn niet meer gebleven voor de aankomst. Nu goed blijven trainen om binnen 2 weken in Mechelen 10km te lopen.
Groetjes.
de Serge en de Luc de start (foto boven) en de aankomst (foto onder)
Nu het schooljaar weer begonnen is, keert ook de regelmaat terug en dan is het altijd makkelijker om een trainingske te plannen. Enkel spijtig dat het om 21u al pikkendonker is en alleen lopen is dan geen optie meer. Maar alé, ik ben deze week weer vertrokken. Zondag een toerke van 5km gelopen om te zien of ik het nog kon. Dan woensdag een toerke van 7km. Vandaag had ik een mindere dag achter de rug en ik ben thuisgekomen en heb mijn loopschoenen aangetrokken om 10km te lopen. Alles van mij afgelopen, als dat geen deugd kan doen! Met de warmte van vanavond kon ik mijn nieuwe loopuitrusting eens uittesten. Flashy broekske en loopshirtje gekocht in New York. Terwijl ik aan het lopen was, dacht ik : met dat pakske aan zie ik er van vanachter waarschijnlijk 25 jaar uit, maar van vanvoor... Alé, zondag probeer ik weer eens een wedstrijdje te lopen, meer als training dan als wedstrijd, want ik heb wel het gevoel dat ik loop als een olifant. Van snelheid is geen sprake meer, daar zal nog wel wat meer voor moeten getraind worden.
Tja, dat er veel regen zou zijn op vorige zondag in New York, dat wisten we al voor we vertrokken, maar dat er orkaan-hysterie zou zijn, dat wisten we niet... Vrijdagmiddag zijn we aangekomen in New York, het was er tropisch warm. Valiezen in het hotel gezet en vertrokken op ontdekkingstocht. Gelukkig hadden we al een eerste indruk kunnen opdoen, want 's avonds kregen we een brief onder onze kamerdeur geschoven met een paar richtlijnen voor "Hurricane Irene". We moesten eten en drinken voorzien voor 2 dagen, alle ramen gesloten houden en niet bij het raam komen, ... enzovoort. Aangezien we geen idee hadden over de ernst van wat er zou volgen, hebben we maar braafjes de goeie raad opgevolgd. Net zoals alle inwoners van New York hebben wij aangeschoven voor drank en wat eten en afgewacht. Gelukkig hadden we een prima hotel en dat zat dan ook nog eens afgeladen vol met belgische politie-en brandweermannen die daar waren voor de wereldspelen van politie en brandweer. Dus veel gebabbeld en veel mensen leren kennen. Zaterdag viel het leven stil in New York, geen metro, geen bussen, geen theatervoorstellingen, geen tourritten, alle winkels dicht... dus niet veel te beleven. Iedereen in afwachting van de orkaan. Zaterdagnacht bleef alles rustig en zondagmorgen werd dan uiteindelijk de doortocht van de orkaan verwacht, maar dat beperkte zich tot wat hevige wind voor het gedeelte van de stad waar wij verbleven. Zondagnamiddag zijn we dan, net zoals veel andere mensen, wat gaan rondwandelen in New York. We zijn toch 2 dagen van onze reis verloren, maar waren toch vooral blij dat alles vrij rustig is gebleven. Maandag en dinsdag zijn we er dan ingevlogen, nog wat gaan winkelen, een boottocht en Time Square 's avonds laat. Al bij al een toffe stad, zeker de moeite waard en voor ons... wij hebben een reden om nog eens terug te gaan, ah ja, we hebben bijlange nog niet alles gezien!! Groetjes.
We zijn ermee weg! Mijn ma, mijn dochter en ikzelf vertrekken morgenvroeg voor een paar dagen New York... Hopelijk geen aardbevingen meer en een matige storm'ke dat overtrekt, zodat wij volop kunnen genieten!! Het verslag volgt binnen een paar dagen. Groetjes.
Dirk is jarig vandaag. Dirk is onze goeie vriend die achter onze hoek woont en nu moederziel alleen zijn verjaardag moest vieren. Zijn vrouw, Jianwei is namelijk vertrokken naar China voor een congres. Zij maakt van de gelegenheid gebruik om haar vrienden en familie te bezoeken en blijft een maandje in China. Maar wij hebben Jianwei beloofd om goed voor hem te zorgen en om dit te bewijzen hieronder de foto's. Jianwei, heel veel groetjes van ons allemaal en veel succes!!
De tickets lagen al weken in de kast...het treinticket was afgeprint...het tentje stond klaar. Het was de eerste keer voor ons Annelien, met een groep vriendinnen gingen ze samen naar Pukkelpop, voor 4 dagen van muziek en plezier onder vrienden. Het is even anders afgelopen... Woensdagmorgen zijn ze vertrokken met de trein, gepakt en gezakt. Ik, zoals alle moeders, toch wel ongerust en hopende op goed weer!! Donderdag had ik al een paar keer gedacht, laat het nu toch niet te erg onweren. Maar het zag er de hele dag grijs en overtrokken uit in Antwerpen. Bleek echter dat het in Hasselt prachtig weer was! Rond 17u45 kreeg mijn man een sms'ke met de vraag om eens te kijken op de buienradar hoelang het nog zou regenen in Hasselt. Wij stuurden terug dat het toch zeker nog tot 19u15 zou regenen. Het bericht werd niet meer afgeleverd. Nietsvermoedend vertrokken we na het eten nog naar de winkel en toen we in de auto zaten op weg naar huis werden we opgebeld door een collega en mijn ma met de vraag of alles ok was met ons Annelien. We hadden de beelden niet gezien maar uit de ongerustheid van de telefoontjes die we kregen, wisten we vlug dat het ernstig was. En dan was het bang afwachten. We konden ons Annelien niet bereiken, ook haar vriendje niet en ook de ouders van haar vriendinnen hadden geen nieuws. Rond 20u wisten we dat ze waarschijnlijk nog samen op de camping zaten toen het onweer losbarstte en om 21u kwam er een eerste sms'ke van ons Annelien dat ze ok was. Enorme opluchting!!! Toen was alle contact weer verbroken tot 23u. Toen kregen we haar aan de lijn en vroeg ze om haar en een paar vriendinnen te komen ophalen. Om 24u waren we in Hasselt en nog was er geen gsm-verkeer mogelijk. We vonden hen aan de uitgang van de camping, erg onder de indruk, zonder schoenen en met modder tot aan de knieën. De hele weg hebben ze zitten vertellen, geen minuut waren ze stil, duidelijk nog onder de indruk... Aangezien zij op de camping zaten in hun tent, waarvan er ene helemaal ingeklapt was, duurde het lang voor ze wisten wat er gebeurd was. Bovendien waren ze zo de kluts kwijt dat ze niet wisten wat doen. Ze waren duidelijk erg bang geweest. Begrijpelijk als je de beelden ziet! Ons medeleven gaat uit naar de ouders, vrienden en familie van de overleden festivalgangers. Wij hadden geluk, wij konden onze kinderen afhalen, zij kunnen dat niet meer... Die eerste festivalervaring zal ons Annelien niet gauw vergeten!
Ondertussen is het weer er nog niet beter op geworden en kan er dus goed gesport worden. Zaterdag ben ik een uurtje gaan lopen en maandag heb ik dat toerke van 10km nog eens gelopen met een paar versnellingen erin.
Gisteren had ik afgesproken met Pascale om nog eens samen te lopen nadat ze van haar werk kwam. Maar uiteindelijk had mijn buurvrouw weer danig moeten overwerken en had ik besloten om eerst te eten en daarna te gaan lopen. Ik zat nog wat TV te zien en toen "de stoel" op het scherm verscheen, riep Lode "dat is hier, in Melsele"!! Hij sprong in de auto en was vergeten wat hij moest meenemen, ondertussen had ik de wasmand al bij de hand en weg waren we... en met ons nog een heleboel Melselenaars. Van alle kanten zag je mensen met wasmanden aangelopen. Alé, we waren te laat natuurlijk, maar 't werd toch een gezellig uurtje. Goed gelachen, veel gebabbeld en uiteindelijk goed geroepen "Melsele boven!!".
Ondertussen is vandaag ons Annelien terug van Chirokamp. 't Is supertof geweest, maar ze heeft er een goeie verkoudheid aan overgehouden. Kon ook niet anders, met al die regen en slapen in tenten. Onze Michiel is vandaag vertrokken naar Ieper voor een weekend "Ieperfest". Ik hoop dat er niet te veel regen zal vallen in de Westhoek, want het tentje moet volgende week ook nog op Pukkelpop dienst doen!
Vanavond mijn eerste bezoek aan de kinesist. Aangezien ik geen kinesist ken hier in Melsele, heb ik zomaar lukraak een afspraak gemaakt bij een kinesist in de dorpskern van Melsele, dicht bij de deur dus. Blijkbaar komt mijn schouderprobleem dus van mijn nek en dit wordt ook nog eens bevestigd door de kinesist. Mijn schouder- en nekspieren staan gespannen en niet zomaar een klein beetje. Dat moet al lange tijd zo zijn, waardoor ook mijn houding niet goed is. De oorzaak daarvan kan het zittend werken zijn, dus de bureaujob... Maar alé, alles is te verhelpen en bovendien is de kinesist een fervent loper en zwemmer, waardoor hij ook nog eens vanalles te vertellen heeft over een goeie zwemtechniek. Interessant! Het komt dus wel in orde met die schouder en nek en wanneer die spieren wat losser zouden worden en mijn houding wat beter, zou dit ook een gunstig effect hebben op het zwemmen. Nu zit mijn schoudergewricht wat geklemd door mijn stramme spieren.
Dus morgen weer een looptrainingske en zondag eens rustig gaan zwemmen. En maandag mijn houding wat verbeteren op het werk.
Vandaag stond in Antwerpen het Derny Na-Tourcriterium op het programma. Tussen de wedstrijden door was er een wedstrijd van 5km voor de joggers, de Red Star Run. Het is een jaarlijkse afspraak met onze club om daaraan deel te nemen. De afpsraak was om 18u aan de voetgangertunnel op Linkeroever. Door de voetgangerstunnel naar 't Steen, waar de wedstrijd start. De Zwat-delegatie was niet zo groot als andere jaren en bestond natuurlijk weer hoofdzakelijk uit vrouwen, Rita, Jeanine, Marceline, Olga, ... Het was prachtig weer en we konden nog een paar grote namen uit de Tour aan het werk zien, de Schleck-broertjes, Thomas De Gendt,... Respect toch voor die mannen om daaraan deel te nemen. Zo koersen achter een stinkend brommertje op die smalle kassei-straatjes!! Niet gemakkelijk en waarschijnlijk ook niet zo gezond.
De wedstrijd verliep zoals gewoonlijk heel rustig. Het parcours is zo smal dat je eerst moest stappen, dan efkes kon lopen, dan weer stappen, dan weer efkes lopen en zo ging dat de hele eerste helft van de wedstrijd. Pas in het tweede deel konden we wat sneller lopen. Maar de afspraak was om samen te blijven met de Zwatters en er gewoon een gezellige training van te maken en dat is dan ook goed gelukt!! Dus iedereen content, 't was bovendien prachtig weer!!
Na een verfrissend drankske zijn we terug richting Linkerover gewandeld. De training zat erop.
Omdat ik naast schouderpijn, 's morgens ook wakker werd met een li-pink en ringvinger die stijf en "voos" aanvoelden, heb ik toch maar de dokter geraadpleegd. Dat komt blijkbaar niet van mijn schouder maar van mijn hals. En inderdaad ik sukkel al een week met pijnlijke nekspieren. Ik dacht dat dat een gevolg was van de klusjesperiode die net achter de rug is...en dat dat wel zou overgaan. Niet dus. Naar huis gestuurd met een voorschrift voor een ontstekingsremmer en kinesitherapie. Het zwemmen zal dus even uitgesteld worden en in de toekomst beperkt blijven tot maximum 1 training per week. Dat lijkt mij het gezondst.
Ondertussen blijf ik rustig de looptrainingskes afwerken en dat doet goed. Het weer is uitstekend om te lopen!! Maar alé, een beetje meer zon zou wel mogen!
Op het werk was het net of ik was niet weggeweest, ik vond mijn bureau terug, ik kende nog al mijn paswoorden, vond de weg naar de refter, herkende mijn collega's... , met andere woorden na één dag was ik al weer helemaal ingewerkt.
Ik ben Nancy
Ik ben een vrouw en woon in Beveren (België) en mijn beroep is bediende in de verzekeringssector.
Ik ben geboren op 16/04/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, zwemmen, lekker eten,....
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
. Om dergelijke scenario's te vermijden in de toekomst, gaan we 
Maandagavond een bezoekje aan de dokter gebracht omdat de pijn boven mijn enkel niet
Vandaag hadden mijn zus en ik een dagje Brussel gepland. En het wou nu toch lukken dat net 
