“Sinterklaas! We moeten echt vertrekken, hoor!”

Zwarte Piet kwam de kamer binnengestapt met de staf die hij net had opgeblonken in zijn handen. “Smerig spul, die schoensmeer”, mompelde hij terwijl hij zijn handen aan zijn broek afveegde. “Sinterklaas!”

       “Hmm” was het afwezige antwoord dat volgde. En daarna bijna triomfantelijk:  “Konings-Indische opening, da’s natuurlijk niet goed”.

Zwarte Piet stapte op Sinterklaas toe die achter zijn pc zat. “Sinterklaas, we …” begon Zwarte Piet maar Sinterklaas onderbrak hem met een wuifgebaar.

       “We hebben nog wel even, Piet”, zei hij statig. “Die kinderen lopen heus niet weg. Ik speel nog dit partijtje uit en dan vertrekken we. Ik heb net een goede zet gedaan.”

       “Oh, schaken…”, bracht Piet weinig geinteresseerd uit. Hij keek de geconcentreerde Sinterklaas aan: “Zeker aan het oefenen zodat je volgende keer kunt winnen van de kerstman.”

Sinterklaas keek hem wrevelig aan.

       “Nu ja, zei Zwarte Piet, “de laatste keer heb je er toch van verloren? Schaak, én mat!” imiteerde Piet de kerstman.

       “Ach, dat irritante maniertje van die Kerstman. Begin nou ook niet, Piet.”

Maar Piet wist van geen ophouden, en ging verder met imiteren. Met een verwijzend vingertje, en schraperige stem sprak hij: “Dat spionoffer had je beter niet geprobeerd, m’n beste Klaas!” en hij moest zelf bijna lachen om zijn imitatie.

       “Pionoffer”, corrigeerde de Sint droog. “Een pionoffer, Piet.” Hij zuchtte.

“Ach wat, jij snapt er toch niets van… “ en hij boog zich terug naar het scherm. Piet herpakte zich en kwam wat dichter bij het scherm staan. “Welke naam heb je eigenlijk gekozen?”

       “Sinterklaas, natuurlijk! Wat een belachelijke vraag.”, rolde de Sint met zijn ogen.

       “Ja nee”, begon Piet, “je moet toch een nickname kiezen. Dat weet toch iedereen. Niemand speelt onder zijn eigen naam op het internet.”

       “Hoe? Waarom niet? “ keek Sinterklaas hem aan.

“Tja, zomaar. Je tegenstander heet toch ook niet Zwarte Piet.”, begon Piet.

       “Nee natuurlijk niet, want jij staat hier” zei de sint geprikkeld om zo’n stomme opmerking. “ Hij heet Rudolphio_573”, en sprak aarzelend de cijfers uit.

“Net wat ik zeg”, zei Piet. “Dat is een nickname. Een schuilnaam zodat je niet weet wie het écht is”.

       “Ach wat”, zei de sint nors, “Dat maakt niets uit. Het gaat om het schaken”. Daarna verzonk hij in gepeins en tuurde naar het scherm.  Piet stond wat bedremmeld te wachten en keek op zijn uurwerk.

       “Duurt het nog lang?”

De sint verloor zijn geduld. “Piet alsjeblief, ik heb net de kwaliteit gewonnen. Laat me nu even dit partijtje uitspelen, het duurt geen 5 minuten meer! En daarna vertrekken we.”

Piet stapte wat weg. “Dan ga ik alvast het paard borstelen.” De sint keek op. “Euh, de schimmel. “, corrigeerde Piet zichzelf want de sint had niet graag dat ze zijn ros, een paard noemden. De sint keek hem chagrijnig na.

“Eens kijken”, mompelde de sint nu tegen zichzelf en hij streek bedachtzaam door zijn baard. “Als ik nu de pion doorstoot naar b6 dan kan ik zijn dame insluiten.”

“Eureka, dat is het!” en hij sloeg met zijn hand op tafel, waardoor een paar snoepjes op de grond vielen. Net op dat moment kwam Piet terug de kamer binnen.

       “Gewonnen?” vroeg hij.

“Nee, dat niet”, zei de sint. “Nog niet…”, voegde hij er met een grinniklachje aan toe. “Maar in dit grapje zou zelfs de Kerstman intuinen!”

       “Zo, wat is dan het truukje?”, vroeg Piet nieuwsgierig.

“Wel als hij nu niet oplet, dan doe sluit ik zijn dame in. Die speelt niet meer mee”, lachte de Sint met een grijns.

       “Heel goed”, zei Piet, “dan kunnen we eindelijk vertrekken.”

De sint keek hem nors aan, toen net de computer biepte ten teken dat het zijn beurt was. Verbluft keek de Sint naar het scherm…

“Wat speelt die nu?“, sprak de sint. “Paard h1? Hij verliest dan toch zijn paard? Want ik…”.  De Sint stopte even.  “Ach, maakt niet uit, dan speel ik gewoon…”. Opnieuw verzonk de Sint in gepeins. Het daagde de sint dat de tegenstander een tussenzetje had gevonden.

Over het scherm floepte de mededeling:“Daar is niets meer tegen te doen, Sint. Alvast een vrolijke kerst, oude rakker.”

       De verblufte Sint keek nog altijd naar het scherm.

“Zie je wel”, riep Piet uit tegen een kokende Sinterklaas. “Het is de Kerstman!”

De computer biepte nog eens.

       “En blijven oefenen. ;-)”, las de sint op het scherm.

Piet maakte zich uit de voeten en kon maar net op tijd de deur dichtdoen zodat de sint’s uitlatingen hier niet neergeschreven kunnen worden voor alle kinderoortjes.

Voor zij die het willen weten. De zwarte paardzet werd door niemand minder dan Kasparov gespeeld in zijn partij tegen de Nederlandse grootmeester Jeroen Piket in Tilburg 1989: 1.d4 Pf6 2.Pf3 g6 3.c4 Lg7 4.Pc3 O-O 5.e4 d6 6.Le2 e5 7.O-O Pc6 8.d5 Pe7 9.Pe1 Pd7 10.Le3 f5 11.f3 f4 12.Lf2 g5 13.b4 Pf6 14.c5 Pg6 15.cxd6 cxd6 16.Tc1 Tf7 17.a4 Lf8 18.a5 Ld7 19.Pb5 g4 20.Pc7 g3 21.Pxa8 Ph5 22.Kh1 gxf2 23.Txf2 Pg3+ 24.Kg1 Dxa8 25.Lc4 a6 26.Dd3 Da7 27.b5 axb5 28.Lxb5 Ph1 0-1