Johan Van Mil overleden

Kampioen van Nederland

Als schaker was Johan van Mil (geboren 26 maart 1959) vooral bekend van de Eindhoven-clan. Rond 1980 struinde hij alle toernooien af, met zijn vrienden Herman Grooten, Frans Cuijpers, Rudy Douven, Gerard Welling en Peter Scheeren. Hun finest hour beleefden de ‘jongens’ in het seizoen 1983-84, toen Eindhoven kampioen van Nederland werd en daarmee het schier onverslaanbare Rotterdam van zijn zoveelste titel afhield. Hun oudere clubgenoot Frans Kuijpers voerde het team aan.

Johan van Mil nam vier keer deel aan het Nederlands kampioenschap. Zijn topprestatie leverde hij in 1991 met een ongedeelde vierde plaats, daarbij onder anderen Van Wely, Nijboer, Brenninkmeijer en Kuijf achter zich latend.

Eindredacteur

Dezelfde Eindhovense vriendengroep stond aan de wieg van het tijdschrift Schaaknieuws. In 1984 werd Schaakbulletin (een blad van vooral Amsterdamse topschakers) opgeheven en vervangen door New in Chess. Twee jaar later besloten de Brabantse vrienden dat er toch een Nederlandstalig blad moest zijn met vooral aandacht voor Nederlands schaaknieuws. Het blad begon heel amateuristisch, maar zo was Schaakbulletin ook begonnen. Ook Schaaknieuws groeide uiteindelijk uit tot een volwassen tijdschrift waar menigeen graag voor schrijft. Van de oorspronkelijke vrienden bleef uiteindelijk alleen Johan van Mil in de redactie over. Hij was er op zijn plaats, niet alleen omdat er een sterke schaker in de redactie moet zitten, maar met zijn taalkundige en journalistieke kwaliteiten was hij ook een sterke eindredacteur.

Boekhandelaar

In 1989 ontmoette Johan van Mil de Hongaarse schaakster Erika Sziva. De twee besloten hun leven met elkaar te delen. Erika voelde zich hier al snel thuis, leerde ook snel onze taal en werd zelfs vijf keer kampioene van Nederland. Samen richtten ze een handel in schaakboeken en materialen op, onder de naam De Beste Zet. Met een kraam stonden ze op vele toernooien, vooral in Brabant en België. Hun bedrijf is ook een verzendhuis, waarmee ze goed inspeelden op de ontwikkeling dat mensen steeds minder naar de boekhandel lopen, maar liever boeken op internet bestellen. Door deze activiteit ging Johan zelf minder schaken en ook Erika gaf er kort na haar vijfde nationale titel de brui aan. Voor de schaakwereld was hun bedrijf een verrijking, ik heb altijd alleen maar positieve reacties gehoord. Iedereen voelde zich aan hun adres direct thuis. Gesprekken aan de kraam waren altijd van een (Brabantse?) gemoedelijkheid die sympathie opriep.

Papa

Eind augustus kwam plotseling het nieuws dat er iets vreselijk mis was. Na een hartoperatie, die aanvankelijk geslaagd werd genoemd, bleek Johan te zijn geïnfecteerd met een zeer agressieve schimmel. Een van zijn benen moest worden geamputeerd en enkele dagen later ook zijn andere. Toen was wel duidelijk dat het einde nabij was, maar Erika deed op haar website verslag van hun strijd op een positieve manier die diepe indruk maakte. Hun zoons Alex en Nico speelden daarbij een centrale rol. Op 26 oktober schreef ze nog: “De kinderen zijn met ongelofelijk weinig tevreden. Johan kan twee benen en armen en zijn hersens missen, hij blijft hun papa. Zolang hij maar niet doodgaat, want dat is het einde van de wereld.” Vier dagen later moest ze toegeven dat ze de handdoek in de ring hadden gegooid.

Voor het jonge gezin is de klap onvoorstelbaar. Ook in de schaakwereld laat Johan van Mil een leegte achter. Op de redactie van Schaaknieuws valt een enorm gat. In de hallen van diverse schaaktoernooien zal zijn eeuwige glimlach worden gemist. Erika blijft bij ons, zij is van het Nederlandse schaakleven gaan houden en zet de handel voort. Met de strijd die ze de afgelopen weken leverde en de manier waarop ze ons allen op de hoogte hield, verdient ze groot respect.

Johan Hut