|
Het was weer lekker relaxed de afgelopen twee en een halve week in Sauviat.
We zijn in alle vroegte vertrokken op donderdag 20 juni. Dit keer geen aanhangwagen mee dus we konden lekker, vooral in Nederland, doorscheuren.
Met zoals gewoonlijk wat vertraging bij Parijs en dit keer ook voor Antwerpen, kwamen we om een uurtje of half vier in de middag aan. Nog even snel wat boodschappen gedaan voor het avondeten en door naar ons huis.
Daar hebben we ons lekker geinstalleerd met een drankje op het terras. Een kleine teleurstelling was dat de luiken nog steeds niet waren geplaatst. Onze Nederlandse architect had gemaild dat een nieuw bedrijf dat zij had gevonden misschien eind deze week zouden beginnen maar helaas. We beginnen er al aan gewend te raken, maar toch
je hoopt tegen beter weten in.
Het was die dag warm geweest en dat kon je lekker voelen in huis. De vooruitzichten voor de komende dagen waren echter niet al te best.
De volgende dag, vrijdag, was het nog prachtig weer, dus geen goede dag om boodschappen in huis te halen, maar dat moest wel gebeuren.
Daar zijn we altijd wel een paar uurtjes mee bezig.
Thuis nog even de boel aan kant maken, wat nu dubbel zoveel tijd vraagt nu de woonkamer ook klaar is. Daarnaast moest ik ook nog twee dekbedovertrekken wassen en de gastenslaapkamers en badkamer schoonmaken. De vorige keer in mei hadden we natuurlijk twee gasten dus dat lag nog allemaal zoals we het hadden achtergelaten.
We zijn wel alvast begonnen met de boekenkast. Het plaatsen van de Gibo blokken ging snel en voorspoedig. De planken waren voor de helft gelakt en de andere helft hebben we toen ook in het weekend gedaan. Gaande weg bleek dat we waarschijnlijk enkele blokken tekort zouden hebben. Maandagmorgen dan ook maar richting Brico-Depot in Clermont-Ferrand gereden alwaar we nog enkele blokken hebben gehaald. Ook nog wat ander klein materiaal gehaald.
Het stuccen was intensiever en langduriger. Daar hebben we nog een dag of drie over gedaan.
Dinsdagmorgen om een uur of elf, wij zaten net aan de koffie, klopte er iemand aan de deur. Ik zag dat het de buurman was, onze Franse buurman Maurice die in het chateau heeft gewoond. Hij had iets in zijn handen.
Toen ik de deur opendeed zag ik dat het een bakje aardbeien was. Hij bood ze ons aan en zei dat ze van zijn eigen moestuin kwamen. Nou, erg leuk en hartstikke aardig natuurlijk dus we namen ze graag aan. Ze waren heerlijk zoet en met een zelfgebakken brownie en een flinke kwak creme de Normandie werkelijk een zalige traktatie, een aanrader.
Op woensdag kwam er een mevrouw aan de voordeur. Zij vertelde dat woensdag en donderdag mensen kwamen om de luiken te plaatsen. Yes!! Eindelijk.
Ik wees haar waar de luiken stonden en twee tellen later kwam er een busje aan met daarin twee mensen die direct begonnen hun gereedschap uit te laden.
Nadat ze zo n anderhalf uur aan het werk waren hing er nog niet 1 luik. Het was toen voor ons wel duidelijk dat ze dat niet in twee dagen gingen redden. Nou ja, we gingen het wel weer zien.
Wij hadden die dag afgesproken met Marco en Hugo, zal je net zien, dus we zouden die dag niet thuis zijn. Om half elf zijn we in de auto gestapt en naar de Allier gereden. Het weer was redelijk; in de zon warm maar er waren ook wolken en dan was het fris. We zouden gaan bbq-en dus we zouden wel zien. Als het maar droog was.
En dat was en bleef het ook gelukkig. We hadden heel wat bij te kletsen en het eten was ook weer verrukkelijk. De tijd ging dan ook razendsnel. Om half vijf vertrokken we weer richting Puy De Dome. We hadden genoeg gegeten dus s-avonds hebben we de maaltijd maar overgeslagen. Thuis zagen we tot onze verbazing dat er pas 3, van de 13, ramen voorzien waren van luiken. We zeiden meteen dat gaan ze nooit redden in twee dagen!
De tweede dag, donderdag dus, dat de mannen kwamen, plaatsten ze weer een 3-tal luiken en waren de eerste verdieping en de begane grond aan de voorzijde voorzien van luiken. Ze zouden de volgende week op dinsdag terugkomen om de zaak af te maken.
Intussen hadden wij op vrijdag de boekenkast voltooid en konden we de boel daar in de woonkamer schoonmaken. Hij ziet er echt fantastisch uit.
 De volgende morgen, zaterdag, hebben we de boeken en andere spullen die we hadden meegenomen in de kast gezet. Hij is nog niet vol maar we zijn niet bang dat dat niet goed komt.
Op zaterdagochtend om een uur of half elf zijn we met de honden in de auto gestapt en op zoek gegaan naar het nieuwe huis waarin onze architect nu woont.
Onze architect is iemand die alleen maar oude huizen opkoopt en die laat opknappen. Zij maakt de tekeningen van de nieuwe situatie en haar artisans gaan dan aan het werk om dit te realiseren. Ze heeft al in weet ik veel hoeveel huizen gewoond en die opgeknapt. Steeds ging, of moest, ze die weer verkopen. Vorig jaar hebben wij nog voor haar in de tuin gewerkt van een huis dat ze had gekocht in Champs, in Sauviat. Dat was ze aan het verbouwen en daar stortte toen een muur van in. Dit huis heeft ze nog en er wordt op dit moment weer in gewerkt. Nu heeft ze weer een compleet gehuchtje opgekocht in Tours sur Meymont. Dat zie je wel eens op internet ook, dat er een compleet gehucht te koop wordt aangeboden.
Dit nu is een gehucht van drie huizen die compleet vervallen waren. Een ervan is voor een groot gedeelte verbouwd en daar verbleef ze nu. Ook dit huis heeft ze verkocht, aan haar zus, en nu is ze het huis ernaast aan het verbouwen, waarin ze gaat wonen. Het huis in Champs gaat ze waarschijnlijk verkopen als het klaar is want de stek in Tours ligt werkelijk fantastisch! Ze kijkt achter het huis uit over het dal en de bergen. Echt heel mooi. Alleen ligt de achtertuin op het noorden, maar je kunt niet alles hebben en zelfs met dit rotweer was het uitzicht fenomenaal.
Ook dit project is weer fantastisch. Een heel oud huis dat volgens haar elementen had uit 1500, prachtig. Persoonlijk begonnen mijn handen al te jeuken en kreeg ik visioenen over het eindresultaat
Het weer was intussen al een aantal dagen weer totaal omgeslagen naar warm en erg warm. 's-Morgens konden we nog wel in de zon zitten maar in de middag was het zelfs onder de parasol nog warm. We hebben er lekker van genoten!
De slangenbeet.
Maandag was het 1 juli en alweer de laatste week. Omdat het huis nu echt voltooid is, hebben we ons gericht op de tuin. Onder het terras bij de keuken lag een hele grote hoop met stenen,hout en zand; overgebleven nadat men de tuindeuren had uitgezaagd. Deze bende willen we weg hebben om daar ons tuingereedschap en dergelijke onder weg te bergen.
Het was stikkend heet maar we waren al in het weekend begonnen met graven dus we gingen daar maandag rustig mee door. We hadden al heel wat kruiwagens weggehaald en ook een heleboel stenen. Die gaan we weer hergebruiken voor de veranda.
De honden waren af en toe ook buiten. Het gras had ik de eerste dag al kortgemaaid dus ze konden lekker buiten spelen. Het was echter zo warm dat ze liever binnen lagen op de koele tegelvloer in de bijkeuken. Alleen Jelle kan het heet doven dus die lag af en toe in de volle zon te bakken. Maar zelfs Jelle moest toch af en toe koelen.
Op een gegeven moment hoorden we Jelle vanuit het huis blaffen en naar buiten stuiven, naar de poort. Daar stond de Golden Retriever van de buren en die kwam even op bezoek. Onze honden en de hond van de buren kennen elkaar al een tijdje dus dat zat wel goed. De poort is alleen niet zo stevig omdat dit een tijdelijk oplossing is dus we moesten het een klein beetje in de gaten houden dat ze er niet dwars doorheen gingen met zijn allen.
Op een gegeven moment zie ik Jelle, nadat het nieuwtje er af was, zijn geurvlag zetten op de boom die naast de poort staat. Ik zie hem teruglopen de tuin in en plotseling wankelt hij en loopt zwalkend onze kant op. Hij zakte door zijn achterhand en begon heel raar te doen. Bouwe en ik renden erheen en Bouwe pakte hem op. We liepen naar de bijkeuken en legden hem op de vloer.
Lara had ook door dat er iets aan de hand was en dus heb ik haar in de keuken opgesloten.
Het was net alsof Jelle een epileptische aanval had; hij verkrampte volledig en zijn ogen zagen we een paar keer wegdraaien. Wat een vreselijk gezicht was dat!
Wat moet je op zo n moment doen? We dachten in eerste instantie aan een insult, toen aan de hitte en toen zagen we een wondje aan zijn voorpoot zitten. Shit! Mogelijk een slangenbeet!
Even zeiden we nog dat we met hem naar de dierenarts moesten, als de wiedeweerga. Maar ja, dat zou altijd te laat zijn geweest. De dierenarts zit tien kilometer verderop, in Courpiere, dat halen we echt nooit!
Het enige dat we konden doen is hem plat te houden, want hij kronkelde echt alle kanten op en zorgen dat hij zich niet bezeerde ergens aan. Ik heb hem tijdens deze tien minuten durende kwelling een aantal keer wat druppels water in zijn bek gegoten en langzaamaan zagen we het minder worden.
Tjezus! Wat waren wij geschrokken. We bekeken nog eens goed zijn voorpoot met het wondje en constateerden dat het waarschijnlijk maar 1 wondje was. Dus waarschijnlijk was het maar 1 tand van de slang. Wat een mazzel heeft hij gehad!
Jelle kwam steeds beter bij en was echt bek- en bekaf hierna.
We hebben hem in zijn mand gelegd en daar is hij een half uur in gebleven.
Bouwe heeft hierna bij de boom nog gezocht naar een slang maar deze niet meer gevonden natuurlijk.
Achteraf bekeken hebben we geconstateerd dat ik met de zeis tijdens het maaien waarschijnlijk een slang bij de muur van de tuin heb weggejaagd, en omdat het heel warm was, is de slang waarschijnlijk even verderop bij de boom, waaromheen hoog gras staat, lekker in de schaduw gaan liggen. Omdat Jelle licht en snel is, kon de slang waarschijnlijk niet snel genoeg wegkomen en heeft zich verdedigd.
We weten wel dat we de honden nu niet meer zo makkelijk buiten laten lopen. Ze mogen alleen op het terras dat verhoogd is.
Later hoorden we van Maurice, onze buurman, dat het bij ons wemelt van vooral jonge slangen. Dus het kan ook een jonkie zijn geweest, wie zal het zeggen. We zullen het nooit weten.
Later, toen we weer thuis waren, zou het volgens onze dierenarts toch ook nog een insult kunnen zijn geweest. Jelle heeft daar echter nog nooit last van gehad en gezien het hele scenario houden wij het op een slangenbeet.
Dinsdag heb ik het bakje van de aardbeien teruggebracht en heb ik gelijk de buren uitgenodigd om een aperitief te komen drinken zaterdag.
Op dinsdag en woensdag stonden de timmerlui weer voor de deur om de laatste luiken te monteren. Er was een andere timmerman meegekomen en we zagen direct al dat deze sneller werkte dan de man die vorige week mee was gekomen. Het was echter nog heel veel werk en ze hadden beide dagen dik nodig. Alleen de luiken van de grote deuren aan de voorkant, daar kwamen ze niet aan toe. Dit moet een andere keer. Waarschijnlijk eind augustus.
Het resultaat is geweldig. Het maakt het huis aan de buitenkant ook helemaal af en belangrijker nog: het geeft ons een gerust gevoel dat ook aan de achterzijde de boel nu goed beveiligd is. Bovendien is het een eis van de verzekering.
Zaterdag 29 juni om 16.00 uur kwamen buurman Maurice en zijn vrouw Laurence op bezoek.
Het was veel te warm om buiten te zitten, dus we hadden in de woonkamer alle ramen open gezet en daar was het heerlijk. We hadden allerlei hapjes en kazen gehaald en nadat ze het hele huis hadden bekeken zaten we lekker aan een roseetje.
Mijn Frans is wel aardig, maar niet perfect dus ik had me voorgenomen om heel rustig aan te doen met de wijn want ik zou mijn volle concentratie en verstand nodig hebben om nog uit mijn woorden te kunnen komen.
Lara vond het allemaal ook erg gezellig en gelukkig hadden zij, dat wisten we, in het verleden ook honden gehad dus ze vonden het ook allemaal goed en ze vonden het ook erg gezellig dat ze aandacht kregen van haar.
Na een paar wijntjes vroegen ze of wij hun huis ook wilden bekijken. Nou dat wilden we wel. Ze hebben naast hun huis nog een huis verbouwd dat als gite te huur staat. Mocht iemand belangstelling hebben: www.sauviat.fr. Het huis zag er erg mooi uit met een hele oude grote schouw, alleen wel een beetje aan de kleine kant, maar dat zijn heel veel huizen daar.
Na de bezichtiging zijn we weer naar ons huis gegaan en hebben nog een drankje gedaan. Het converseren ging best goed. We hebben toch ruim drieeneenhalf uur de conversatie gaande gehouden. Mijn Franse docent kan tevreden zijn!
Om half zeven gingen ze weer weg en hebben wij nog even lekker buiten gezeten.
Zondag was het wederom heel erg warm maar er moest toch gepoetst worden, want de volgende dag moesten we weer naar Nederland. We kregen het allemaal in de ochtend voor elkaar en s-middags hebben we er nog lekker van genoten buiten en binnen voor de tv. (Tour de France).
De volgende dag zijn we om 07.00 uur vertrokken. De reis ging voorspoedig en zowel bij Parijs als bij Antwerpen zagen we dikke files, maar gelukkig allemaal de andere kant op. Bij Parijs hadden we zoals gewoonlijk wel nog wat vertraging maar dat kan bijna niet anders tegenwoordig. We hoorden op de radio dat de regio Ile de France vakantie had dus wij dachten dat het wel rustig zou zijn. Niet dus.
Om ongeveer 17.45 uur reden we weer de oprit in Aartswoud op.
|
