We zijn de afgelopen zondag weer teruggekomen van twee weken Frankrijk.
Op vrijdag 21 september zijn we weer in alle vroegte vertrokken vanuit Aartswoud met aanhangwagen met daarop de (gerepareerde) maaimachine. Voor de eerste keer ging ons nieuwe maatje, rottweiler Lara mee. We waren benieuwd hoe zij zich zou gaan gedragen als ze zo een lange tijd in de auto moest zitten. Op het onchristelijke tijdstip van 04.35 uur waren we op weg. Wat wel opvalt is dat de laatste jaren de hoeveelheid verkeer en dan met name het vrachtverkeer enorm is toegenomen. Je vraagt je dan wel af of je niet nog eerder moet vertrekken om al dat verkeer en die drukte voor te blijven. Niet echt een verleidelijk idee om nog eerder op te moeten staan.
Onderweg geen noemenswaardige problemen tegengekomen, alles verliep naar wens en reeds om 15.15 uur reden we Sauviat binnen. Het was heerlijk warm die, rond de 27 graden, dus we hebben direct alle ramen en deuren opengezet om het huis lekker te laten ventileren. Auto en aanhangwagen uitgepakt en daarna lekker van de zon genoten op het terras. Lara had zich voortreffelijk gedragen onderweg en genoot nu ook lekker van het zonnetje.
Het gras in de tuin was weer snoei hoog dus ik wist meteen wat de volgende dag de eerste klus zou zijn. Het is echt noodzakelijk om het gras daar kort te houden, want anders kun je de tuin niet in zonder op je hoede te moeten zijn voor slangen. Je moet sowieso blijven opletten en niet zomaar een steen oppakken want ook daar kunnen ze onder zitten. Sterker nog: we hebben er eens een op een balk onder ons terras zien liggen zonnebaden. Van een beet kun je behoorlijk ziek worden en een hand kan het leven laten als je er niet op tijd bij bent.
Na een wandeling met de honden en een warme maaltijd te hebben bereid, lekker op onze nieuwe bank in de woonkamer bijgekomen van de reis en relaxed TV gekeken.
De volgende dag naar de supermarkt in Thiers om het nodige voedsel in te slaan. Daarna het gras gemaaid. Wederom een prachtige dag met een temperatuur die weer opliep tot 27 graden. Naast wat kleine klusjes die dag verder niet veel gedaan, daar er 's-middags diverse tuin- en woonprogramma's op de televisie waren. Ook de zondag was het weer weer prachtig. Ook een dag van wat kleine klusje daar er Formule 1 op de TV was. Dat moest natuurlijk bekeken worden.
We hadden nog enkele klusjes te doen in de bijkeuken. Onder andere op ophangen van drie keukenkastjes. Deze hadden we meegebracht evenals een aantal tegels die we nog over hadden van de vloer in Aartswoud. Deze konden we mooi kwijt op het vorige keer gemaakte muurtje in de bijkeuken.
Maandag de 24e maakten we een serieus begin met het voltooien van de laatste ruimte. De Ikea kastjes werden moeiteloos in elkaar gezet en opgehangen, zodat we er weer wat meer berg- en voorraadruimte bij hadden.
Dinsdag de 25e eerst met de honden naar de markt in Courpiere gegaan om daar kaas (Salers en Cantal) en de beroemde worst uit de Auvergne in te slaan. De kaas is gevonden, maar de man van de worsten was er dit keer helaas niet. Op zijn plek stond een lege kraam. Volgende keer beter. 's-Middags kregen we bezoek van Marco en Hugo uit de Allier, met hun twee honden. We waren nog even benieuwd of de vier honden het samen konden vinden, maar dat ging allemaal prima. De jongens vertelden dat het bij hun in de Allier prutweer was. Hier bij ons konden lekker buiten zitten, alhoewel het niet meer zo warm was als enkele dagen daarvoor. Met 21 graden, zon en geen wind is toch nog heerlijk zomers.
We hebben lekker bijgekletst, een klein beetje over het werk (Marco is een ex-collega), maar dat hoort er bij. Zoals altijd was het weer erg gezellig om elkaar te spreken en te zien. 's-Avonds na het eten en een kopje koffie zijn de jongens weer vertrokken in noordelijke richting.
Woensdag de 26e hebben we een begin gemaakt met het tegelen van het muurtje en de wand bij de wasbak in de bijkeuken. Daar zijn we de volgende drie dagen mee bezig geweest en op zaterdag 29 september hadden we een mijlpaal bereikt: jawel dames en heren, ONS HUIS IN SAUVIAT IS, NA ZEVEN JAAR BUFFELEN KLAAR! En dat in ongeveer 6 weken per jaar. Dat mag een prestatie worden genoemd vinden we zelf en een dikke kus en een toost waren dan ook wel op zijn plaats.
Maar wat nu? Het zal echt afkicken worden. De tuin moet natuurlijk nog helemaal worden gedaan, maar dat wordt dit jaar niets meer. Dat is een groot project en daar is ook het nodige grote materieel voor nodig en dat moet worden uitbesteed. Dat vergt de nodige afstemming en planning. Uiteraard spelen de kosten ook mee, dus dat wordt nog even sparen.
Zondag de 30e zijn we een flinke wandeling met de honden gaan maken. Toen we 's-morgens wakker werden was het bewolkt, niet al te warm en droog. Ideaal wandelweer dus. Na het ontbijt zijn we voorzien van de nodige flesjes water vertrokken. Langs ons huis komt een middels bordjes gemarkeerde wandeling en we hadden besloten deze bordjes, met daarop het cijfer 12, te gaan volgen. Het getal deed ons vermoeden dat de wandeling zo ongeveer 12 kilometer lang zou zijn en dat vonden we een mooie afstand. De route voerde ons langs echt hele mooie plekjes. Prachtige uitzichten, diepe dalen, onder andere het dal van de rivier de "Dore", en steile afdalingen en beklimmingen. We liepen door de bossen die in deze tijd van het jaar prachtig gekleurd zijn. De route was redelijk makkelijk te volgen, daar de bordjes keurig bij iedere splitsing aanwezig waren. Nadat we een uur of drie hadden gelopen zagen we op de GPS dat we nog steeds in oostelijke richting liepen, weg van Sauviat. Gezien de tijd zouden we toch al over de helft moeten zijn en alweer een beetje in de richting van Sauviat moeten gaan. Teruggaan was geen optie en na nog een paar kilometer boog de route af naar het noorden en gingen we in ieder geval weer een beetje de juiste richting op. Uiteindelijk troffen we een kruising waar geen bordje stond en daar hebben we maar onze eigen route gekozen terug naar Sauviat. Dit bleek uiteindelijk nog ongeveer 6 kilometer te zijn. We denken zomaar de de gehele route ongeveer 20 kilometer is en dat wij een afstand van ongeveer 18 kilometer hebben afgelegd. Na die 18 kilometer met klimmen en dalen waren we bekaf en zelf Lara had er niet veel zin meer in. Toen we thuis waren was de hemel opengetrokken en scheen de zon volop. Met een flinke blaar op mijn hiel en vermoeide benen voor Bouwe zakten we uiteindelijk neer op onze stoelen op het terras om daar het eerste uur niet meer uit te komen. De honden lagen in de keuken op de koele tegels uit te hijgen. Terug in Aartswoud maar eens op het internet kijken of er beschrijvingen zijn van routes in de omgeving, zodat we niet helemaal afhankelijk zijn van geschatte afstanden en bordjes.
De tweede week hebben we enkele klusjes in de tuin gedaan, waaronder het plaatsten van een tijdelijk hek (gaas) als omheining zodat de honden niet aan de wandel het dorp in. Toen we hier mee bezig waren kwam de overbuurman, een alleenstaande man met een kind, naar het hek. Hij legde ons uit dat we het helemaal verkeerd aanpakten. We moesten de palen schoren en een draad door het hek straktrekken om zo een kaarsrecht en strak hekwerk te krijgen. Op onze manier stelde het niet veel voor zei hij. Dat wisten wij ook wel en we zeiden dan ook dat dit maar een tijdelijke oplossing was en dat er uiteindelijk een natuurstenen muurtje zou komen. Dat begreep hij en hij bood aan om ons te helpen daarbij, gratis. Ja ja, als je dat tegen een Nederlander zegt dan wordt er wel even met een opgetrokken wenkbrauw gekeken. We hebben hem vriendelijk aangekeken en hem bedankt voor zijn aanbod en dat we het zouden overwegen. Hij vertelde ons nog dat hij ons huis en het terras prachtig vond en dat hij onder de indruk was van het harde werken van Bouwe, maar ook vooral van de vrouw des huizes. Tja, die steek je dan maar weer in je zak.
Op donderdag hebben we een vrieskast gekocht. Deze staat in de bijkeuken en zal handig zijn om onder andere stokbrood in de gaan bewaren. We hebben namelijk geen boulanger in het dorp en om nu iedere ochtend naar Courpiere te rijden voor vers stokbrood..... Met de vrieskast kunnen we dat dus elke dag hebben. Maar natuurlijk is hij ook voor andere diepvries goederen, vooral om dat onze onderbouw koelkast in de keuken niet al te groot is.
De rest van de tweede week zijn we in de tuin bezig geweest. Onder andere het onkruid vrij maken van de muur bij de achterdeur en het verzamelen en verbranden van oud hout en snoeiafval.
Na 30 september is dat onder bepaalde voorwaarden toegestaan. Het was nog steeds heerlijk weer, de laatste twee dagen zelfs weer 25 graden. Al met al hebben we twee dagen met regen gehad.
Zondag zou het weer een flinke verandering ondergaan en inderdaad toen we wakker werden om een uur of zeven was het totaal bewolkt, maar nog wel droog. Nadat we alles hadden afgesloten voor een paar maanden vertrokken we rond 07.45 uur richting Nederland. Onderweg ging alles soepel (op zondagen geen vrachtverkeer in Frankrijk). We hebben weer een keer voor de verandering de route binnendoor richting Parijs genomen, de N7/A77 dus, via Vichy, Nevers, Bourges. Ook bij Parijs een vlotte doorstroom. Bij Lille kwamen we in een kleine file terecht. Daar zagen vlak voor een viaduct een man op de rechterrijstrook staan die met een vlaggetje het verkeer naar de twee linker rijstroken dirigeerde. We zagen toen de politie met toeters en bellen aankomen en we hadden het vermoeden dat er ergens verderop een aanrijding zou zijn. Maar niets van dat alles. Bovenop het viaduct een hoop mensen, misschien dat er iemand was die op de snelweg wilde springen of dat de man met het vlaggetje een steekje los had en het verkeer in zijn gemeente meende te moeten regelen. We zullen het nooit weten.
Rond 18.00 uur waren we weer in Aartswoud. Wachten op de volgende keer, waarschijnlijk rond de jaarwisseling.
