Juni 2012.

 Weer thuis na twee weken Frankrijk. We zijn vertrokken op donderdag 28 juni, na de spits. Dat was ons de laatste keer in juni goed bevallen. Bovendien hoefden we dan niet zo gruwelijk vroeg ons bed uit dus het was vrij ontspannen. De reis verliep bijna vlekkeloos. Uiteraard bij Parijs hadden we oponthoud, maar dat hoort er een beetje bij.

Om ongeveer 19.00 uur arriveerden we in een warm en zonnig Sauviat.

Het was die dag dertig graden geweest en dat voelden we nog heel goed!

 We hadden de aanhangwagen weer mee met daarop een grasmaai machine, speciaal voor hoog gras. We hadden het ding tweedehands gekocht van kennissen en aangezien het gras altijd hoog staat als we komen leek dit ons een goede investering. We hoefden dus alleen die machine af te laden en daarna nog even lekker van het weer genieten op het terras.

We zagen dat de luiken helaas nog niet bevestigd waren. Van de architect begrepen we later dat ze nog niet geleverd waren…ja ja.

De volgende dag de nodige boodschappen gedaan in Thiers. Omdat we een dag extra hadden konden we hierna een heel weekend al aan de slag in het huis. We hebben dan ook dat weekend het toilet in de bijkeuken aangepakt.


De bedoeling was om de bijkeuken af te maken deze 14 dagen, maar omdat we wel het materiaal hadden voor de wc maar niet voor de bijkeuken zelf, zijn we dus aan het toilet begonnen.  Die hadden we in twee dagen klaar en dus konden we maandag 2 juli naar Clermont Ferrand om bij de bouwmarkt materiaal te halen.

Dit bestond uit hout voor het plafond, gasbeton blokken voor een te maken muurtje en voegsel voor de natuurstenen muren. Hiermee konden  we weer een paar dagen vooruit. Vooral het voegen van de natuurstenen muur vergde nogal wat tijd maar het knapte zienderogen op!

Intussen bleef het zeer warm, alleen op zondag regende het de hele dag, nadat zaterdagavond een onweersstoring ons gebied had bereikt. Maandag was het gelukkig weer droog, en ietsje koeler.

Dinsdagmorgen zijn we nog even lekker naar de markt gegaan in Courpiere om daar franse kaas en worst te halen. Van de markt is dit namelijk vele malen lekkerder dan uit de supermarkt. Onderweg naar huis moesten we nog even langs de bazar, een soort marskramer, in Courpiere. Zoals bekend gaat Jelle tegenwoordig overal mee naartoe omdat hij niet meer thuis kan blijven nu Ayla er niet meer is, dus hadden we de auto in de schaduw geparkeerd, de tassen met kaas en worst onder de voorstoel en Jelle bleef achterin de auto. Nadat we een klein kwartiertje later terugkwamen, zagen we nog net hoe Jelle van de bestuurdersstoel naar achteren sprong. We zagen ook dat de tas met worst zomaar op de middenconsole lag en ja, toen hadden we al een donkerbruin vermoeden natuurlijk!

We keken in de tas en zagen dat er een worst ontbrak. De hele auto omgekeerd en overal gekeken maar die worst was nergens te vinden? Hij zal toch niet in dat kleine tijdje een hele worst naar binnen hebben weten te werken? Dat is schier onmogelijk, dachten wij!

Maar wat we wel vonden was nog een stukje touw die aan de worst had gezeten en we moesten toch echt tot de slotsom komen dat meneer echt een HELE worst had opgegeten, in een kwartier! Tjonge, dat dure hondenvoer van Royal Canin eet hij amper, maar wel een worst van 2,50 euro.

Het gevolg van dit tussendoortje was wel dat meneer de verdere dag met zijn kop in de waterbak heeft gehangen. Die had me een dorst natuurlijk!

Afijn, met een worst minder weer naar huis en de middag besteed aan klussen. Verder die dag nog onze maaimachine uit geprobeerd en inderdaad, hij gaat als een mes in warme boter door het manshoge gras.

Helaas ging het ding ook kapot na de tweede keer maaien de week daarna, zodat hij weer mee moest naar Nederland om gemaakt te worden; we hebben namelijk geen spullen in Sauviat om dit te doen.

Het klussen in de bijkeuken ging inmiddels zo voorspoedig, dat we besloten op zaterdagmorgen diezelfde week nog opnieuw naar Clermont Ferrand te gaan om tegels voor een wand en nog wat vloertegels te halen die we tekort kwamen. Meestal doen we dit pas in de tweede week maar we schoten lekker op dus moest het zaterdag gebeuren.

Gelukkig was het niet druk dus we waren heel snel weer thuis, ondanks de vijftig kilometer afstand.

Het weekend en de tweede week hebben we hard doorgewerkt. Intussen werden we gebeld door de architect die had gehoord dat wij in Frankrijk waren. Zij heeft een huis gekocht in onze gemeente, een paar kilometer verderop. Daar hadden we de keer in maart onkruid van de tuinmuur verwijderd en wat bomen omgezaagd. Ze vroeg of we nog een boom konden omhalen en een andere boom die was omgezaagd in kleinere stukken te zagen.

Dus togen we de laatste zaterdag ochtend naar haar huis om daar een paar uurtjes in de tuin te werken. Ja, je eigen tuin ziet er niet uit maar dan evengoed maar naar een ander gaan, tjonge jonge.

Door de telefoon had ze ons verteld dat door een foutje van de metselaar een muur was ingestort, met nieuwe ramen er al in en toen we kwamen was de voorgevel inderdaad  compleet naar beneden gekomen; een triest gezicht.

Maar ook wij hadden schade aan het huis. In mini vorm weliswaar vergeleken met dat andere huis, maar toch. Tijdens de laatste storm een paar maanden geleden waren een aantal dakpannen van het dak gewaaid. Florent, de zoon van de architect, kwam op vrijdagmiddag in de tweede week en had ze in een mum van tijd weer op hun plek. Met hem hebben we ook direct een afspraak gemaakt om de grote luiken aan de voorzijde van het huis te maken.

Die middag op de laatste zaterdag nog even wat geklust maar we hadden ons kruit aardig verschoten s’ morgens dus de energie was er wat uit. We hebben dus ’ s middags op tijd het bijltje erbij neergegooid en naar de Tour De France gekeken.

Zondag gaf de verkeersdienst over de radio rouge aan en omdat we maandag allebei nog vrij waren, hadden we al eerder besloten om niet op zondag maar op maandag te gaan rijden. Dus konden we de zondag nog besteden aan wat kleine klusjes en het schoonmaken van het huis. Weer lekker een extra dagje en daardoor is de bijkeuken zo goed als klaar, op wat kleine klusjes en de finishing touch na.


We mogen er weer trots op zijn en dat zijn we dan ook!

Omdat het huis zijn voltooiing nadert,  op de schuur na, moeten we alvast plannen maken voor de tuin. Dat zijn we dan ook volop aan het doen en dit zal zijn vervolg krijgen in de keren hierna als we weer die kant opgaan.

Maandagochtend vertrokken we nog ruim voor acht uur. Het weer was prachtig en niet al te warm. Wederom kozen we voor de peage. In Frankrijk was het vakantie (de scholen dan) dus verwachtten we niet al teveel drukte.

De reis ging dan ook voorspoedig, zelfs rond Parijs en om ongeveer 14.00 uur passeerden we de Belgische grens.

Echter, op de ring van Antwerpen zagen we een vreselijk ongeluk voor onze ogen gebeuren.  We reden op de uiterste linker rijbaan. Zo’n 60-70 meter voor ons zagen we plotseling een personenauto van rechts helemaal naar links schieten, hij knalde daarna tegen de betonnen middengeleider aan en schoot met dezelfde vaart weer helemaal naar rechts. Onderweg werd hij nog door een vrachtwagen aangereden en de hele voorkant van de auto zat in elkaar. We dachten in eerste instantie nog dat die auto op de weg ging keren, maar waarschijnlijk is hij geraakt of heeft hij een andere auto geraakt bij het invoegen op 1 van de vele op- en afritten daar.  Mogelijk heeft hij willen corrigeren en toen aan het stuur lopen rukken, zoals altijd in dit soort klassieke gevallen.

In elk geval zag het er zeer ernstig uit.

We hebben de auto even iets doorgereden, over de brokstukken (we zagen volgens mij ook enkele kledingstukken) heen. We wilden namelijk niet daar vastgezet worden door de politie ofzo. Waar je al niet aan denkt op zo’n moment.

De bestuurder, een jonge vent, was niet meer aanspreekbaar maar had nog wel een ademhaling. Hij was zwaar gewond. Er stond nog een andere auto tegen de rechter vangrail aan maar die bestuurder had verhoudingsgewijs niet zoveel letsel. We hebben vervolgens met 1-1-2 gebeld en het ongeval doorgegeven. Toevallig kwam er een ambulance die daar, met een patient aan boord, reed en die de ambu voor het ongeval heeft gezet. Zij zijn begonnen met de nekkraag en de centralist die ik aan de lijn had wilde weten welke ambulance daar stond. Maarja, in Nederland staan op alle ambu’ s het nummer van de veiligheidsregio en daarna de ambulance nummer, maar in Belgie hebben ze kennelijk ook ambu’s die dit niet hebben want nergens was een nummer te zien. Mogelijk worden deze voor B-vervoer gebruikt want de vraag van de centralist was denk ik wel evident.

Afijn, toen alles was gealarmeerd en de bemanning van de ambulance bezig was met de zwaargewonde bestuurder, besloten wij te vertrekken voordat we echt niet meer verder mochten of dat de weg werd afgesloten. We hebben het er wel nog uitgebreid over gehad, maar vooral over het feit dat je weer eens met de neus op de harde feiten wordt gedrukt. Een paar kilometer sneller gereden en we waren er middenin beland. Dan komt zo’n auto gewoon je rechterportier binnen en ben je kansloos!

Je mag eenvoudig hopen dat je nooit bij zoiets betrokken raakt. We maken best veel kilometers.

Het was die dag ook precies drie jaar geleden van het motorongeluk van Henny…symbolisch.

Het was in Belgie slecht weer en ook in Nederland natuurlijk. Daardoor was er ook een ongeluk gebeurd in de Coentunnel en die hadden ze dichtgegooid voordat wij in de buurt waren. Het was daardoor onwijs druk bij het knooppunt Holendrecht. Ook op de ring van Amsterdam tot aan de A7 was het loeidruk, Hierdoor hadden we toch weer vertraging opgelopen en om ongeveer 18.00 uur waren we weer in Aartswoud.

De spullen uitgeladen in ontzettend pisweer en we konden de hond ook weer uitlaten in het gezellige Nederlandse zomerweer, met laarzen en regenpak!

18-07-2012 om 00:00 geschreven door Sauviat