Maart 2012.

We zijn inmiddels ruim een week terug uit Frankrijk. De mensen die ons volgen begrijpen waarom ik me er nu pas toe kan zetten een stukje op onze weblog te plaatsen. Het waren dan ook twee weken die we niet licht zullen vergeten.

Goed daar gaat ie dan.

 Vrijdag 23 maart zijn we in alle vroegte vertrokken met weer een aanhangwagen vol spullen voor de woonkamer. Deze zouden we deze keer helemaal afmaken, met uitzondering van de boekenkast; die komt later. Om 04.35 uur zaten we in de auto.

 Onderweg ging het behoorlijk vlot, behalve natuurlijk bij Parijs. Daar hadden we bijna een uur oponthoud door files. Desondanks reden we even na 16.00 uur Courpierre binnen en konden we boodschappen doen bij de supermarkt. Om ongeveer 16.30 uur waren we in Sauviat.

De aanhangwagen lieten we staan en alleen wat spullen uit de auto en uiteraard de honden werden uitgeladen. Ayla moesten we tillen, want die was op 20 januari geopereerd aan een gescheurde knieband aan haar linker achterpoot. De genezing daarvan wilde niet vlotten. Ze steunde nog steeds niet op haar poot maar na telefonisch overleg met de dierenarts een week eerder hadden we toch maar besloten af te reizen.

 Toen Bouwe de kraan van de hoofdwaterleiding open zette, spoot het water eruit. Lekkage! Na een grondige inspectie bleek, dat er een grote scheur zat in het kogelhuis van de kraan, bij de leiding.

Shit! Daar hadden we niet op gerekend. Snel bij de buren gevraagd of zij een loodgieter wilden bellen. Dat was een domper. Later hoorden we van de burgemeester dat het een kleine twee weken om en nabij de min twintig graden was geweest afgelopen winter. Omdat de kraan tegen de koude noordenmuur zit snapten we ineens wel waarom het mis was gegaan. Voor komende winter moeten we dus iets verzinnen.

 De loodgieter kon niet direct komen maar beloofde dat hij de volgende dag tussen 09.00 en 10.00 uur zou komen. Nou ja, we tellen er maar een uur bij op en dan zou het nog meevallen. Afwachten dus.

Intussen hadden we dus geen water. Hier hadden de buren weer de oplossing: zij kwamen met drie jerrycans vol met leidingwater, zodat we ons voorlopig konden redden. Wat zijn we blij met onze buren!

 Hierna even een warme maaltijd bereid, huis aan kant, de gebruikelijke dingen dus, en nog even lekker buiten zitten. Het was die dag 23 graden geweest en daar konden we nu nog heerlijk van genieten met een lekker glas wijn.

 De volgende dag hadden we de honden uitgelaten; Bouwe met Jelle en ik met Ayla een klein stukje, en we zaten nog niet eens aan het ontbijt, toen de loodgieter zich al meldde. Het was net 09.00 uur! En weer werden we dus verrast met de punctualiteit van de fransen!

We hebben hem meteen gevraagd om een kraantje, waardoor we de gastenbadkamer apart konden afsluiten van de rest van het huis. Hij heeft hier een kraantje tussen gezet, maar omdat die niet helemaal waterdicht was en er nu geen bij zich had, zou hij maandagmiddag terugkomen met een andere.

We hadden nu in elk geval weer water gelukkig. Toen het water er weer werd opgezet en Bouwe het huis binnenging, liep  het water echter via de gastenbadkamer de woonkamer in, op de houten vloer. Dus weer snel het water eraf en de loodgieter heeft ook daar even gekeken. Bleek dat de thermostaatkraan eraf was geschoten. Volgens de loodgieter was dat geen vorstschade, maar veroorzaakt door de kracht van de waterdruk. Bouwe heeft vervolgens de kraan er weer opgezet en maatregelen genomen om dit hopelijk in de toekomst te voorkomen.

Intussen moesten we constateren dat ook de houten vloer iets teveel was gaan werken, waardoor hij hier en daar was opgestaan, zeg maar.

Dat probleem hadden we echter in een mum van tijd opgelost en de vloer wat meer ruimte gegeven. Tja, alle pech komt in drieen zegt men dus nu waren we er ook klaar mee.

 Nadat de loodgieter was vertrokken moesten er boodschappen gedaan worden dus togen we naar Thiers en kwamen met een auto volgeladen weer terug. Hierna was de dag zo’n beetje om en hebben we de rest van de dag weer lekker buiten gezeten (het was wederom 23 graden) en de honden gezelschap gehouden.

Intussen maakten we ons steeds meer zorgen om Ayla. Ze gleed steeds uit over de tegelvloer en gaf op zo’n moment pijn aan. Terwijl ze pijnstilling kreeg tegen artrose. Ze wilde wel naar buiten maar kon niet en dus moest ik haar steeds helpen. Een paar keer heb ik haar zachtjes horen janken toen zij binnen lag en wij buiten zaten. Dat geluid snijdt dwars door je hart en na enige tijd overwegen besloot ik om maandagmorgen direct weer te bellen met onze dierenarts. Het verdere weekend kwam er niet veel uit mijn handen. Bouwe was in de woonkamer aan het werk en ik wilde bij Ayla blijven. We hadden nog niet gesproken met de dierenarts maar ik wist voor mezelf eigenlijk al dat dit het einde was. K§##$...!

We konden het ook niet meer aanzien; een Rottweiler die niet meer loopt, pijn heeft en die ook niet meer wilde eten! Dat laatste was pas echt zorgwekkend, ja, een stukje kaas en worst met een spierversterkend middel ging er wel in, maar voor de rest wilde ze niet meer eten en werd ze mager. Ze was al een paar weken niet meer echt blij, althans haar staartje deed het niet meer. Wel was ze nog blij om ons te zien maar volgens mij is je hond dit altijd, tot het bittere einde toe.

 Zoals gezegd de zondag een beetje lopen lanterfanten, ik dus, en zoveel mogelijk tijd doorgebracht bij Ayla in de keuken.

Intussen werkte Bouwe aan de woonkamer, die nu zijn voltooiing naderde. Was mooi om te zien.

 Maandagmorgen dus gebeld met de dierenarts en hij bevestigde door de telefoon wat we al wisten: er was maar een conclusie mogelijk. Bam! En toch komt dit nog keihard aan. Vanaf dat moment moet je handelen en dus heb ik direct een afspraak gemaakt om de volgende middag rond 14.00 uur bij ons thuis te komen om haar te laten inslapen.

We moesten nog steeds wachten op de loodgieter. Direct na zijn vertrek zouden wij ook vertrekken weer richting Nederland. We hebben nog even gesproken om Ayla door een dierenarts in Frankrijk te laten inslapen maar dit idee direct ook weer opzij gezet. Ayla moest in de voor haar meest vertrouwde omgeving inslapen en we wisten niet of de dierenartsen in Frankrijk wel bij je thuis komen. Bovendien was ze altijd al zo’n stresskip bij de dierenarts. Dat wilde ik niet meer.

 De loodgieter kwam rond 15.30 uur en verving het kraantje die hij er eerder had opgezet. Ik had intussen de auto weer ingepakt, althans met de meest noodzakelijke dingen; wat water voor ons en de honden en nadat de rekening van de loodgieter was betaald, wat overigens heel erg meeviel, zijn wij rond 16.30 uur vertrokken richting Aartswoud.

Onderweg hadden we alles mee en rond een uur of 01.30 uur waren we weer thuis.

 Na een rotnacht alweer om 08.45 uur wakker. Gebeld met een dierencrematorium en daar mochten we haar om 15.30 uur brengen. Ze zou apart worden gecremeerd en niet met andere huisdieren. We wilden namelijk later haar as ophalen. Dit is ook gebeurd.

 Het was toen in Nederland ook prachtig weer, alleen een paar graden minder warm. Ik kan niet beschrijven hoe die ochtend was, haar laatste uurtjes. Die hebben ik, zittend op de grond bij haar doorgebracht, tot de komst van de dierenarts om 14.20 uur.

 Onze prachtige, brave lieve grote vriendin Ayla is daar ingeslapen, op dinsdag 27 maart in onze tuin, in de zon en in mijn armen. Ze is elf jaar, 1 maand en 1 dag oud geworden.

 De dierenarts heeft haar nog onderzocht en kwam tot de conclusie, dat die gekke bult op haar linkerachterpoot toch zeer waarschijnlijk een gezwel was en dat ze dus kanker had. Waarschijnlijk door de operatie, waarbij er lucht kan komen, en de verminderde weerstand tijdens haar herstel, kon de kanker in alle hevigheid aanvallen. Arm beest, daarom wilde ze niet liggen op die zijde!

 Nadat de dierenarts weg was hebben we Ayla in haar bak gelegd die we hadden meegenomen uit Frankrijk en na een tijdje in de auto gelegd en naar Schagerbrug gereden. Daar nog een keer afscheid genomen en haar daar toen achtergelaten. Ze zou de volgende dag rond 10.00 uur worden gecremeerd.

Ayla Van De Intomarohoeve. 26-02-2001 - 27-03-2012

 De rest van de dag verliep uiteraard raar. Het is anders nu. We wilden echter niet thuis blijven de rest van de vakantie. Om afleiding te zoeken hadden we eerder al besloten om de volgende dag, woensdag 28 maart na de spits, weer te gaan rijden naar Frankrijk.

 Met een kop als een bushokje was ik niet in staat te rijden en dus heeft Bouwe de hele weg gereden. We kwamen om 18.30 uur weer in Sauviat aan, waar het overigens nog steeds prachtig weer was.

Met een huis vol herinneringen en overal nog haar van Ayla was ook dit anders, maar ik probeerde steeds mezelf voor te houden dat dit de beste beslissing was die we ooit voor haar hebben kunnen nemen. Maar ja, ratio en emo…

De buren hadden ons gevraagd om te komen eten maar we wilden Jelle nu niet alleen laten en dus hebben we dat aanbod afgeslagen. Wel hadden we afgesproken dat we vrijdagavond zouden komen eten.

 De volgende dag maar weer geprobeerd de draad op te pakken en verder met de woonkamer. Lampen ophangen, vensterbanken maken en lakken, boekenkastje maken en inrichten. Vandaag was Bouwe jarig maar uiteraard was het geen feestelijke dag.

 Op vrijdag een bezoek gebracht aan het Brico Depot te Clermont Ferrand om nog wat spullen te halen.  De eiken houten planken die we nodig hadden voor de boekenkast hadden ze echter niet. Tevens zijn we naar een woonwinkel genaamd “Fly” geweest om te kijken of ze daar eventueel een geschikte bank voor onze woonkamer hadden. Op internet leek het niet veel bijzonders die “Fly”. Toch bleek dat er in de winkel verschillende banken stonden die onze goedkeuring konden dragen. Van een paar banken de zit geprobeerd en foto’s gemaakt.

Op vrijdagavond zijn we zoals gezegd bij de buren geweest en hebben daar gegeten. Dat was weer heerlijk! Zij voelden met ons mee en wilden voor een beetje afleiding zorgen. Dat lukte ook.

 Jelle hadden we toen in de auto gezet, want inmiddels waren we erachter gekomen dat hij in Frankrijk niet meer alleen kon zijn. Toen we even weg waren is hij in zijn oude gewoonte vervallen en aan de deurkozijn begonnen. Kennelijk trok hij zich altijd aan Ayla op en nu die is weggevallen is hij daar in Frankrijk ook veel meer gestressd. Dat weten we dan ook weer. Later maar repareren dat kozijn.

De volgende dag,  zaterdag 31 maart, zijn we naar Thiers gegaan om daar boodschappen te doen en een televisie te kopen voor in de woonkamer. Even iets leuks en een soort van cadeau voor de verjaardag van Bouwe.

In Nederland hadden we de architect van onze woning gevraagd om een artisan te vragen luiken voor ons huis te maken. De zoon van de architect zou dit doen maar inmiddels was het duidelijk dat hij hier onmogelijk tijd voor had. De architect zou iemand anders benaderen. Dit was gelukt en we hebben de offerte binnen. Bij dit contact hadden we haar beloofd om bij haar huis welke ze pas had gekocht (in de gemeente Sauviat!), een paar bomen weg te halen en wat klimop. We hadden daarom ook onze kettingzaag meegenomen. Later die week zouden we daar naartoe gaan.

 De zondag was het 1 april. Het was nog steeds heerlijk weer, 22-24 graden en we hebben dit keer ook wat meer tijd buiten gezeten. 1 om te genieten van het weer en 2 omdat ons hoofd niet echt naar klussen stond.

Toch kwam de woonkamer langzaam maar zeker tot voltooiing en het ziet er op de foto dan ook gelikt uit, nietwaar?

 Maandagmiddag hebben we nog een heleboel afval weggebracht naar de dechetterie met de aanhangwagen.

Op dinsdag was het “the week after.” Vanaf de dag dat iemand of iets die je dierbaar was overlijdt, ga je herinneringen terughalen. Deze dinsdag moest ik dus iets anders doen en dus gingen we naar Lempes, bij Clermont Ferrand. Eerst naar de Bricot Depot. Daar hebben we nog een paar eiken houten planken gehaald, die de week ervoor waren uitverkocht.  Nu waren ze er gelukkig wel.

We hadden ook onze keuze gemaakt met betrekking tot een bank dus wederom naar de “Fly” om de bank te bestellen. Deze kon gelukkig diezelfde week nog geleverd worden. We zouden in de middag gebeld worden wanneer men zou komen.

De “Fly” nog even verder doorgelopen en tot onze verbazing hadden ze er nog bijzonder leuke woonaccessoires waarvan we er een paar natuurlijk niet konden laten liggen.

Eenmaal weer terug in Sauviat realiseerden we ons dat we als landennummer van ons Nederlandse mobiele telefoonnummer 0033 hadden doorgegeven terwijl dat 0031 moest zijn.  En inderdaad we werden niet gebeld.

Op woensdagmiddag heeft Henny toen maar gebeld, en de afspraak gemaakt dat de bank op vrijdagochtend zou worden gebracht. Die middag zijn we naar het huis van de architect gegaan in Champs. Dit is een gehuchtje in de gemeente Sauviat, zo’n zes kilometer van ons huis in de richting van Augerolles. Ze heeft daar een prachtige ruine  gekocht waar ze druk aan het werk waren. Met fantastisch uitzicht! We waren er al even eerder geweest om te kijken naar de boom die ze speciaal weg wilde hebben dus dit was de tweede keer. We zijn daar vervolgens drie uur aan het werk geweest en hebben een aantal bomen omgezaagd en in stukken en klimop van de ommuurde omheining weggehaald. De boom waar het eigenlijk om ging hebben we laten staan: we kwamen tot de ontdekking dat er een merel in nestelde. Om 16.15 uur waren we pas weer thuis.

Maar wel lekker weer een keer buiten gewerkt!

Donderdag maar weer richting het Brico Depot om alvast wat hout te halen voor het plafond in de bijkeuken.

Bij de architect mochten we rondkijken voor hout. We wilden namelijk een salontafel maken van oud hout. We hadden al twee stukken biels thuis liggen en bij haar vonden we een hele oude deur, loodzwaar natuurlijk! Ter plaatse heeft Bouwe met de kettingzaag de deur alvast op maat gezaagd. Hij is uiteindelijk 1 meter bij 1.20 meter geworden.

Met deze deur zijn we de donderdagmiddag en de vrijdag bezig geweest; schuren, twee keer lakken, bielzen eronder maken en wieltjes eronder en voila; daar was onze salontafel!

Vrijdagmorgen werd keurig volgens afspraak onze bank bezorgd. De twee mannen die kwamen zetten hem op zijn plaats en namen alle verpakkingsmateriaal weer mee! Quelle service! De bank past precies zoals te zien is op de foto. Niet te groot en niet te klein en een heerlijke zit!

 ’ s Avonds hadden we de buren uitgenodigd om te komen eten. Zij bewonderden onze woonkamer. Het werd weer lekker laat die avond: rond 01.00 uur gingen ze weg, maar het was weer erg gezellig. Lekker uiensoep, preischotel met gebakken aardappels en als toetje franse kaas gegeten.

Verder hebben we de gastenbadkamer schoongemaakt en allerlei afwerkklusjes gedaan, zoals omlijstingen van de deuren op de bovenverdieping.

Zaterdagmorgen zijn we begonnen om het plafond in de bijkeuken van raggels te voorzien en alvast het isolatiemateriaal dat we nog hadden liggen, verwerkt. Dit scheelt weer ruimte in de schuur.

’ s Middags zoals gebruikelijk alles schoonmaken en naar de buren.

De volgende dag, eerste paasdag, om 07.30 uur vertrokken vanuit Sauviat. Onderweg geen noemenswaardige bijzonderheden. Bij Parijs ging het natuurlijk weer niet normaal: door werkzaamheden aan de weg kwamen we in plaats van de N104/A104 op de A4 terecht en toen via de A86/A3 naar de A1. Dus toch weer file.

Om 17.30 uur waren we weer in Aartswoud. In mei gaan we voor een paar dagen.

16-04-2012 om 00:00 geschreven door Sauviat