In veel opzichten was dit een vakantie die verschilde van andere dus ik schrijf hem op, zodat we er zelf ook nog eens op terug kunnen kijken.
We vertrokken vrijdagmorgen 26 juni weer in alle vroegte richting het zuiden. Met aanhangwagen dit keer, want we wilden nog wat materiaal halen bij de Bricot Depot en bovendien gingen we met een nieuw bed erin naar ons huisje. Dit bed was voor onze eigen slaapkamer; eindelijk een lekkere box spring want het oude bed hadden we een jaar of vijf, zes geleden gekocht bij Ikea in Lyon en de matrassen waren echt wel op nu.
We vertrokken met goed weer en dat zou ook nog een paar dagen aanhouden. Ook in Frankrijk was het lekker weer; 30+ graden en ook dat zou een aantal dagen, voor zover men het kan voorspellen, aanhouden, heerlijk!
De reis verliep iets minder snel met zon ding achter ja aan, maar we waren nog redelijk snel in de buurt van Sauviat.
Nog even snel iets halen voor het avondeten bij de Intermarche in Courpiere en daarna snel naar Sauviat. Het was warm geweest die dag en dat konden we om 16.50 uur nog goed merken. Alle luiken direct lekker opengezet om frisse, warme lucht naar binnen te laten. De verdere vakantie hebben we dit niet meer herhaald want door de hitte bleek het beter te werken om luiken en ramen overdag dicht te houden en pas om een uur of negen s avonds weer open te zetten. Alleen op die manier bleef het lekker koel.
Na onze gebruikelijk toast op de goede afloop van de lange reis konden we lekker buiten eten en daarna nog lang buiten zitten.
Zaterdag moesten we boodschappen doen. We hoefden dit keer geen twee karren vol te halen maar alleen voor het komende weekend. We zouden na het weekend een gast krijgen en die had aangeboden om de boodschappen te betalen.
Dus waren we weer snel terug uit Thiers en konden we ons richten op het huis. Dat wil zeggen alles schoonmaken op de begane grond, eerste en tweede verdieping en de gastenkamer in orde maken.
Tijdens ons rondje met de honden kwamen we diverse mensen tegen uit het dorp die we kennen, of die ons kennen. Met de meesten hebben we dan even een praatje. Vaste vraag is dan hoe lang we blijven dus dat vermelden we er altijd graag bij.
Zondagmorgen het gras weer gemaaid; daar was het zaterdag te warm voor geworden. Gelukkig had onze inspanning in het voorjaar om de bramenstruiken dood te spuiten resultaat gehad, want ik kon nog maar 1 jong braampje ontdekken, die ik natuurlijk onmiddellijk een kopje kleiner heb gemaakt.
Het gras ,was kniehoog en toen we s avonds op het terras zaten roken we al het hooi dat het gemaaide gras snel werd met deze warmte. Dat ging zo snel!
Die zondagavond zat ik heerlijk op ons terras met een beker hete koffie, te genieten van de stilte en de nog nazinderende warmte van de dag, toen ik plotseling luid geritsel en brekende takken hoorde links van mij. Het kwam achter uit de tuin van Maurice en Laurence vandaan. Ook Lara, die lekker lag op het terras, werd ineens alert en keek dezelfde richting op.
Na een paar minuten zag ik hoe een hert, wat later een volwassen ree bleek te zijn,, doodgemoedereerd, met zijn kop naar beneden het schaarse groene gras etend, van beneden het dal naar boven was gewandeld. Dit had ik nooit eerder gezien! Een paar seconden bleef ik stil zitten. Hij had nog niks in de gaten want wij zaten bovenwinds, dus rook hij ons ook niet.
Bouwe was er niet; die was net even in huis en net toen ik besloot om Lara naar binnen te doen om het dier niet af te schrikken, was mijn beweging en zacht fluisteren naar Lara voor haar het teken om in actie te komen. Ze sprong op en maakte een half blaffend, half snuivend geluid. De ree gooide zijn kop op en zag toen ons zitten. Met twee sprongen verdween hij weer in het dal.
Ik had het hart in de keel; wat een magnifiek gezicht was dat, en in onze achtertuin nog wel. Fantastisch!
Toen we de volgende dag dit nieuws aan Manuel vertelde, zei hij ons dat als de gemeente dit hoort, er een paar jagers op af gestuurd zullen worden omdat ze niet willen dat deze dieren in de bewoonde wereld schade aan weet ik veel wat aanrichten. Misschien was hij bang voor zijn eigen moestuintje want later hoorden we van Laurence dat ook hier het jachtseizoen gesloten was dus dat van jagen geen sprake is nu. Gelukkig!
Het ree, althans we denken dat het om dezelfde ging, hebben we daarna op verschillende dagen nog een paar keer gezien dan wel gehoord; 1 keer toen het al zo goed als donker was. Toen verscheen hij aan de andere kant van onze tuin, bij de moestuintjes van de buren. We konden hem zien in het licht van de straatlantaarn. Hij bleef vrij lang en had ons niet in de gaten. We waren dan ook heel stil. Een keer zag ik hem uit het raam van de slaapkamer, toen Bouwe mij riep. Ik kon hem mooi zien in zijn volle omvang van bovenaf. En een aantal keren hoorden we luid geritsel en het breken van takken achter het hek in onze achtertuin. Wij zijn het natuurlijk niet gewend dus we waren echt verrukt met het feit dat er gewoon een ree in je achtertuin loopt! Er zijn in ons gebied ook everzwijnen maar die zijn nog schuwer omdat ze tot in de genen de mens mijden vanwege de jacht op hen. Dat deden Asterix en Obelix al en dat is tot op heden dus niet anders. Kom je iets hoger in de bergen dan schijn je ze in het schemer wel eens tegen te kunnen komen.
Maandagmorgen reden we naar Aulnat, het vliegveld bij Clermont Ferrand, om daar onze collega Edwin op te halen. Hij zou rond 14.00 uur landen vanuit Schiphol.
Edwin zou tot en met vrijdag onze gast zijn.
Het was nog steeds lekker warm, we zouden die week op donderdag de 38 graden aantikken. Te warm om in de tuin te werken dus daarom, en omdat we deze week en ook het laatste weekend gasten zouden krijgen, hebben we alleen wat materiaal gehaald op de tweede dinsdag. De tuin komt later wel weer, geen stress.
Met Edwin hebben we lekker gebarbecued s-avonds. Daarnaast hebben we toch maar een zwembad gekocht die dag in de supermarkt. Dit zwembad was er dan wel geen van olympische afmeting, maar toch lekker om aan het einde van de dag even af te koelen.
Na de rand van het zwembad met lucht te hebben gevuld, lag de waterslang er een tijdje in. Toen het bad was gevuld en ik erin keek zag ik al meteen een grote dikke stugge stengel van het pas afgemaaide gras door de bodem van het bad steken. Even verderop nog een, kleinere, stengel. Nou, dat was het zwembad dacht ik nog, maar wonder boven wonder bleef het water op peil de volgende dagen dus kennelijk dichtte dit toch voldoende af om niet te lekken.
Nadat Edwin was vertrokken heeft Bouwe de lekkages verholpen en hebben we het maar weer opgeruimd. Volgende keer maar een stuk vilt eronder leggen .pffff.
De tweede dag van Edwin zijn bezoek zijn we naar de Puy De Dome gereden. Daar kon je twee jaar lang niet meer aan de top komen omdat men bezig was treinrails aan te leggen voor een toeristentreintje. Je kunt daar nu dus als toerist niet meer met de auto rijden.
Het was weer de moeite waard en ondanks dat het niet zo helder was kon je nog ver kijken. Door het mooie weer konden we ook prachtige foto s maken. Uit het treintje heb ik dan ook een mooie foto kunnen maken van een van de paragliders, die door de thermiek lang bleven zweven.
Het treintje is leuk, niet goedkoop (11 euro voor een retourtje), zonder airco maar heel relaxed zodat je alle tijd hebt om van het uitzicht te genieten.
Als je tenminste weet aan welke kant je moet zitten (daar waar de dubbele stoelen zijn) maar gelukkig was het nog niet zo druk dus hadden we lekker de ruimte.
Op donderdagmorgen zijn we met zijn drieen vroeg vertrokken naar de markt in Ambert. Het zou wederom warm worden en dan wil je niet op het heetst van de dag op een markt rondslenteren.
We hebben daar allerlei lekkere kazen en worsten gehaald, rondgekeken en fotos gemaakt. Verder zijn we nog even in de kerk geweest, waar de hele rechterbeuk afgezet was omdat er stukken steen naar beneden vielen. Die gaat denk ik binnenkort wel een poos dicht voor restauratie.
Na nog even lekker een kop cappuccino in de schaduw te hebben gedronken maar weer snel de airco van de auto opzoeken en weer naar huis.
En toen was het alweer vrijdagochtend en moest onze gast zijn vlucht halen naar Schiphol. Dat ging razendsnel voorbij, vond hijzelf ook. Maar ja, altijd wanneer het gezellig is vliegt de tijd en zo hoort het ook te gaan; aan alles komt een eind.
Die vrijdagavond waren we uitgenodigd bij onze Franse buren Jonathan en Carine, die aan de kant wonen waar Martin en Irene hadden gewoond. Zij nodigden ons uit om een apero te drinken. Toen ik vroeg hoe laat zei hij, althans dat begreep ik, dat hij dat nog niet wist en dat we het wel zouden zien hoe laat en ook waar ze gingen zitten, bij iemand in de tuin of op het plein, in verband met de warmte.
Daar wij hadden begrepen dat we rond de klok van 21.00 uur werden verwacht, hebben we het lekker rustig aan gedaan en zijn we op ons gemak gaan dineren rond 19.30 uur.
Na een half uur aan tafel werd er geklopt aan de deur, Jonathan. Of we nog kwamen; zij zaten allang aan de borrel. Oeps, misverstandje. Bouwe verontschuldigde ons en zei dat hij dacht iets anders te hebben begrepen. Jonathan zei hierop dat het misschien ook wel zijn schuld was omdat hij nogal vaag was geweest. Dat was hij inderdaad maar hij is over het algemeen nogal vaag. We zeiden snel dat we eraan kwamen, dus snel het eten achterover, dan maar geen kaasplankje na, en met een fles rode wijn togen we naar de buren.
Daar zaten ze lekker buiten in de schaduw en ook de leraar geschiedenis met zijn vrouw en hun twee kinderen zaten al aan tafel. Toen we net zaten kwam ook nog een jong stel, die er pas aan het plein wonen, aanlopen en even later ook Manuel, onze Portugese buurman. Hij had een grote schaal bij zich met aangebrande worstjes en spareribs. Daarnaast stonden er twee grote schalen met chips op tafel en de nodige vloeibare versnaperingen.
Na ons te hebben verontschuldigd begon de leraar direct in het Engels te converseren met ons. Hij praat heel graag in de Engelse taal zodat hij dit een beetje kan bij houden. De rest kon het niet volgen, behalve Carine.
Om middernacht ongeveer zijn wij naar huis gegaan. We hoorden de volgende dag dat het 02.00 uur was geworden.
Het was dan ook erg gezellig. Halverwege de avond heeft Bouwe nog een typisch Hollandse eau de vie uit de koelkast bij ons gehaald (jonge jenever). Bijna iedereen heeft ervan geproefd. Sommigen vonden het lekker, anderen te sterk. Manuel vond het erg lekker. We hebben hem dan ook maar de rest van de fles gegeven.
Frappant was wel dat we hem de hele volgende dag niet meer hebben gezien .
Maar ook ik had de volgende dag een beetje hoofdpijn; verkeerde volgorde van bier en wijn drinken.
Zaterdag was dan ook een lekker rustig dagje met wederom warm tot heet weer. Lekker niks doen dus. De eerste etappe van de Tour de France kijken.
We hebben zelfs het middag/avond rondje met de honden moeten schrappen vanwege de warmte. Ons rondje ligt namelijk bijna geheel onbeschut tegen de zon en s-morgens tijdens de wandelingen om een uurtje of 08.30 was het al 24 graden. In de ochtend liepen we dan nog wel die ronde, maar s-avonds rond 19.00 uur gingen we dan meestal een klein rondje om de kerk., het was dan nog steeds 30 gr. Tussendoor moesten ze dan maar even in de tuin hun behoeften doen.
Zondag hadden wij Maurice en Laurence uitgenodigd voor een apero. We hadden lekkere dingen in huis gehaald en om 19.00 uur zaten we als vanouds lekker te kletsen en nieuwtjes uit te wisselen.
Even na 21.00 uur gingen ze weer weg. De volgende dag moest Laurence weer werken dus ze wilden het niet te laat maken.
De tweede week stond voor ons in het teken van kleine klusjes in huis, Le Tour De France en puffen met een koud glas water of wijn op het terras. Tussen door nog even boodschappen doen, want op vrijdagmiddag, tegen de avond zouden we weer gasten krijgen die op doorreis waren naar hun vakantiebestemming in Zuid Frankrijk.
Dit was een gezin van twee volwassenen met drie tieners; Astrid, onze collega met haar man Menno en de dochters Mandy en Nina en de vriend van Mandy, Ingmar.
We hadden afgesproken dat zij zouden proberen rond 17.00-17.30 uur in Sauviat te zijn.
Ik had intussen in de achterliggende week de gastenbadkamer schoongemaakt en de beide gastenkamers in orde gemaakt en de bedden opgemaakt.
Rond 13.30 uur kregen we een sms-je, ze stonden op de rondweg bij Parijs, de A86, en stonden in de file. Het was warm en ze wisten niet wat er aan de hand was. Het zou dus iets later worden
Rond 16.00 uur weer een sms-je, ze stonden nu op de A6b. Dat is nog steeds bij Parijs. Ze hadden het aardig gehad met Parijs en konden nog steeds niet ontdekken wat er in godsnaam aan de hand was. Wij hadden intussen op een Franse nieuwszender gekeken en daar werd ook nergens gerept over code rouge of iets dergelijks. De Fransen hadden wel vakantie, althans de scholen maar voor de rest wisten wij het ook niet.
Dit betekende wel dat ze nog minimaal vijf uur voor de boeg hadden. En dat met deze warmte. We hadden medelijden met ze maar ja wat doe je er aan?
Rond een uur of 17.00 uur weer een sms-je, verwachte aankomsttijd volgens de TomTom 21.45 uur!
Uiteindelijk reden ze om 22.00 uur het dorp binnen, helemaal afgepeigerd.
De bbq hebben we maar uitgesteld en in plaats daarvan hebben we, na een welkoms drankje, een zelfgemaakte bolognese saus en pasta geserveerd. Een snelle hap maar hij werd wel gewaardeerd.
Nadat iedereen zich had geinstalleerd hebben we lekker met zijn allen op het terras gezeten met een heerlijk drankje.
Het werd toch nog 01.00 uur voordat iedereen moe maar voldaan naar bed ging.
De volgende dag lekker uitgeslapen en heerlijk met zijn allen ontbeten en koffie gedronken. Daarna hebben onze gasten de auto gepakt (ze hadden er kennelijk nog niet genoeg van) om te gaan rondtoeren in de omgeving. We hadden ze een vrij gedetailleerde kaart van de omgeving meegegeven.
Toen ze rond 17.30 uur weer terugkwamen hoorden we dat ze niet veel verder waren gekomen dan de brug over de Dore, direct achter ons huis, in het dal. Menno had gezien dat daar iemand bezig was met een schaal om goud te zoeken. Menno heeft toen direct zijn eigen spullen gepakt en is ook fanatiek gaan zoeken. Ik geloof dat hij niks heeft gevonden. Althans dat heeft hij ons niet verteld. Ze konden in ieder geval wel lekker verkoeling zoeken bij de rivier.
s-Avonds heeft Bouwe de barbecue aangestoken en hebben we alsnog lekker gebarbecued, met lekkere salades en stokbrood. Het was erg gezellig, ondanks de rode mieren, die mij hebben gebeten en we denken ook dat ze Lara hebben gebeten.
Nu we thuis zijn is haar oog nog een beetje ontstoken dus we houden dit nauwlettend in de gaten. Ik kan zeggen dat een beet van de rode mier erg pijnlijk is.
Ook de buren deden gezellig mee; Maurice en Laurence hadden hun naaste buren Alexander op bezoek en hadden ook de barbecue aangestoken. Er werd op een gegeven moment op de gitaar gespeeld en later hoorden we oude rock & roll, Deep Purple, hard uit de geluidsboxen komen . Het voegde absoluut iets aan de sfeer toe. Overigens was het sowieso erg gezellig en druk in het dorp. Alle gites waren geboekt, zowel bij Maurice als verderop in het dorp, de mensen van het kasteel waren er en er was ook een feest bij de Marie.
De volgende dag vroeg Jonathan of het gezellig was bij ons want zij hadden de muziek ook gehoord..
Nadat we allemaal lekker waren uitgerust en nog even hebben nagezeten op ons terras, ging iedereen zo rond 00.00 uur naar bed. De volgende dag zouden onze gasten weer op tijd vertrekken naar hun vakantie bestemming, om daar nog lekker drie weken vakantie te vieren.
En wij? Wij hebben nog even nagekletst en kwamen tot de conclusie dat deze vakantie wel heel erg gezellig en lekker was. Dat kwam mede door het warme weer maar ook doordat we gezellige gasten hadden en de avonden met de buren maakte dat we allebei geen moer zin hadden om maandag weer naar huis te gaan.
De rest van de zondag hebben we besteed aan het schoonmaken van de badkamers, toiletten en keuken, het wassen van het beddengoed en de kleding en stofzuigen van het huis.
Nadat we de hondjes die laatste zondagmiddag hadden uitgelaten spraken we nog even met Jonathan en Carine, onze naaste buren. Zij vertelden ons dat wij geen cerf, hert, maar waarschijnlijk dus een chevreuil, ree, hadden gezien.
Jonathan zag onze aanhangwagen in de achtertuin, bij de achterdeur staan. Deze zouden we laten staan en de volgende keer meenemen naar huis. Het leek ons wel handig dat als wij de volgende keer toch naar de bouwmarkt willen gaan, we dat ding bij de hand zouden hebben. Jonathan bood aan om, mochten we hulp nodig hebben, hij altijd kon komen helpen om de aanhangwagen de heuvel op naar de weg te duwen. Zo behulpzaam, die Fransen!
We vroegen of zij nog op vakantie gingen. Dat gingen ze maar dat zou pas in augustus zijn. Dan waren de andere buren weer terug zei hij. Die zouden dan, samen met Manuel en de buurvrouw die in een boven appartement woont tegenover ons huis, op de buurt letten. Hij vertelde dat er af en toe toch nog wel verdachte figuren, meestal kampers, gents de voyage, zei hij, in het dorp werden gesignaleerd die hier niks te zoeken hadden. Iedere keer was of Manuel of hijzelf en ook de buurvrouw, naar buiten gegaan, hadden kentekens genoteerd en gevraagd wat ze moesten. Ze dropen iedere keer met een smoes weer af.
Na dit gehoord te hebben zijn wij o zo blij met dit huis middenin een klein dorpje!
Zowel hier als in Nederland weten we ons verzekerd van toegewijde buren die bij afwezigheid ons huis in de gaten houden. Daar kan geen gendarmerie of politie tegenop
Maandagmorgen, rond 07.30 uur, zaten we weer in de auto richting Nederland. De aanhangwagen hebben we laten staan en dus ging de reis weer lekker vlot. Ook bij Parijs; geen enkele file .
Toen we tien meter over de Nederlandse grens waren stonden we natuurlijk wel in de file, al was deze niet zo lang. En was het natuurlijk rotweer; regen!
We zijn alweer even terug van twee weken Sauviat. Donderdag 26 maart zijn we in alle vroegte vertrokken, zonder aanhangwagen.
We hadden deze keer wel een paar keer pech; rijdend op de A7, tussen Hoorn en Purmerend, reden we over iets heen wat op de rijbaan lag en hoorden we al wat er mis was; een lekke band! Rechtsachter. De vluchtstrook op, wat op dat tijdstip (04.45 uur) echt niet lekker staat met al die al dan niet slapende vrachtwagenchauffeurs op de weg, dus de berm maar ingereden. Daar de auto weer uitgeladen (je hebt toch meer bij je dan je denkt) en de reserveband onder auto vandaan gefrummeld. De achterklep stond open en daardoor zagen we dat Lara zat te hijgen en Jelle op de voorstoel was gekropen en daar ineengedoken lag.. Kennelijk vonden ze het voorbijrazende verkeer niet zo leuk dus maar snel de klep weer dicht. Pffft dat begon al goed.
Maar goed, Bouwe had de band snel verwisseld en dus konden we weer verder. In Courpiere hebben we later die week de band ingeleverd voor een splinternieuwe omdat deze toch al aan zijn limiet zat voor wat betreft het profiel. Hopelijk kunnen we nu weer een paar jaar vooruit.
De reis ging verder gelukkig lekker vlot, behalve bij Parijs maar dat viel eigenlijk ook best wel mee; voor de langste tunnel daar stond een file van zon twee kilometer en dat is voor Parijse begrippen te verwaarlozen.
Om een uur of half vier reden we Sauviat binnen. Het weer was droog, maar somber en het was koud! En dus was ook het huis koud! En dus weet je dan dat het een paar dagen duurt voordat het een beetje behaaglijk is. Snel de kachels aan dus. We hadden al gezien dat het de komende dagen koud zou blijven maar gelukkig hadden we ook nog een aantal klusjes die in huis moesten gebeuren dus we zouden ons niet vervelen.
Vrijdag 27 maart kregen we bezoek van de loodgieter. We hadden de vorige keer al gemerkt dat de boiler geen warm water meer gaf (tweede pechgeval), dus had ik in Nederland al een loodgieter gebeld. (dezelfde die we een keer voor een bevroren waterkraan hebben gehad). Hij kwam keurig op het afgesproken tijdstip.
Bleek dat de klep van de boiler kapot was. Deze klep kon een druk hebben van 3 bar. Omdat de waterdruk bij ons ongeveer 6 a 7 bar is was het natuurlijk wachten op ellende. Dus heeft de loodgieter een nieuwe klep geplaatst die een druk kan hebben van 25 bar.
Dat ging overigens niet zonder slag of stoot; de loodgieter had enorm moeite om de klep erin te zetten. Hij moest diverse keren naar zijn auto om weer een ander verloopstukje te proberen. En de Fransen kunnen ook mopperen; troep! Zeker van de Brico Depot!. Haha, hij had wel gelijk hoor.
Uiteindelijk was het gelukt en hij zit er keurig in. Hopelijk kunnen we hiermee weer vele jaren mee doen!
Vrijdag was ook de dag van boodschappen doen, huis aan kant en ons lekker installeren voor de kachel. We hadden gezien op BFM tv dat de komende week het weer niet veel beter zou worden. Wel beter dan in Nederland maar nog steeds koud. Dus hebben we een aantal klusjes in het huis in het verschiet en gaan alvast beginnen met een grote bult grond weg te halen bij de achterdeur. Daar moet de veranda beginnen en deze bult ligt in de weg. Daar was het wel een goede temperatuur voor; om te buffelen in de tuin, heerlijk!
De volgende dag, zaterdag, kwamen Maurice en Laurence, onze buren, een aperitief drinken. Dat was weer erg gezellig. We kunnen het ontzettend goed met elkaar vinden en zij zijn zo aardig om een sleutel van ons huis te bewaren en een oogje in het zeil te houden wanneer wij er niet zijn.
Volgende klus: de kachelboer bellen om een afspraak te maken om onze plaat ijzer af te leveren en te monteren onder onze pelletkachel. Die hadden we besteld en hij zou deze vakantie komen regelen had hij gemaild.
En hij is ook keurig op tijd gekomen op dinsdag 31 maart. En toen bleek maar weer eens hoe verwarrend de Franse taal kan zijn. De kachelboer kwam aanzetten met een plaat GLAS in plaats van ijzer. Tjongejonge. u vroeg toch om een plaat VERRE?
Nee, wij vroegen om een plaat FER. Pfffff.
Achteraf hebben we hierom wel verschrikkelijk gelachen, met name om zijn reactie. We hebben hem toch maar laten plaatsen en ik moet zeggen dat het wel meevalt en minder kitscherig dan we hadden gedacht.
Dit keer zijn we ook nog naar de Bricot Depot en IKEA geweest. We hebben wat bouwmateriaal en tegels gekocht. Na de afgelopen winter was de ervaring dat het toch een verstandig idee is om de vide in de winter af te sluiten.
Bouwe heeft daarvoor een ingenieus idee waarbij alles in de zomer weer weg kan. Daar zijn we mee begonnen en hopen dat deze zomer af te krijgen.
Bij de IKEA hebben we drie nieuwe lampen voor boven de eettafel in de keuken gekocht, de eerste zondag dat we er waren gaf de lamp die er hing de geest.
Dinsdag 31 maart hoorden en zagen we op televisie dat er een storm raasde door Nederland. Dat was een dag dat wij juist lekker weer hadden met een zonnetje erbij. Dus terwijl de storm in Nederland voor miljoenen euro s schade zorgde, en er aan de Cote dAzur de Mistral met 110-120 km/uur door het Rhonedal denderde, zaten wij in een heerlijk zonnetje, wel met wind, maar heerlijk buiten.
Pas op eerste paasdag was het een dag met een strakblauwe lucht en de juiste temperatuur voor een flinke wandeling met de honden.
Het was niet warm, zo n 13 14 graden dus prima wandelweer. We hebben dan ook een uur lekker in de omgeving van Sauviat gewandeld.
Zondag is in Frankrijk wandeldag dus we kwamen onderweg nog een aantal wandelaars tegen. Zo ook twee jonge meiden met een jong hondje. Dat beest begon van een afstand al te blaffen naar ons toen hij ons in de gaten kreeg. Onmiddellijk had Lara belangstelling en wilde ernaar toe. Alleen, toen we dichterbij kwamen, tilde 1 van de dames het hondje op. Fout natuurlijk maar inmiddels had Lara meer belangstelling voor de dames dan voor het hondje.
Maar toen vroeg 1 van hen: is dat een Rottweiler? Nadat wij dit beaamden kwam er een uitdrukking op haar gezicht die het midden hield tussen angst en afkeer. Ik heb nog gezegd dat het helemaal geen probleem was, ook niet met kleine hondjes en dat hielp wel maar ze liepen toch door, met het hondje op hun arm. Als ze een beetje verstand van honden hadden gehad zouden ze aan de lichaamstaal van Lara zien dat dit onterecht was; haar staartje ging als een gek heen en weer. Maar ja, verspilde moeite dus laat maar.
Vanaf die dag werd het weer alleen maar mooier en mooier. We hielden de rest van de tijd een strak blauwe lucht met temperaturen die snel opliepen van 14 graden op 1e paasdag tot 24 25 graden de rest van de week.
We hebben dan ook heerlijk genoten van een boek, het weer en af en toe nog wat klusjes. Waaronder de tuin. Er moest een hele berg grond worden verwijderd bij de achterdeur.
Die lag daar sinds de verbouwing. Er lag dus niet alleen grond maar ook stenen, die we weer kunnen gebruiken, ijzer, een aantal lege wijnflessen en verrotte balken.
Dat beloofde dus een beste klus te worden. Maar ik vind het heerlijk om af en toe lekker te buffelen. Dan heb je in ieder geval aan het einde van de dag het (letterlijke) gevoel dat je iets hebt gedaan. De berg grond was aan het einde van de week nog niet weg. Daar was het teveel voor. We hopen deze de volgende keer weg te krijgen, maar dat moet wel lukken lijkt me.
Gedurende de laatste week hebben we nog een praatje kunnen maken met diverse mensen uit het dorp. De buren wisten ons te vertellen dat het gezin die in het appartementengebouw woonden, met hun twee tienermeiden en een jongetje van een jaar of 8, die Lara s grote vriend daar was, waren verhuisd. Ze hadden een huis in Courpiere gekocht en waren sinds kerst 2014 vertrokken. Dat was het gezin met de Golden Retriever Hulk, ook een hele lieve hond.
Dat vinden we erg jammer. Het waren ontzettend vriendelijke mensen en het manneke van 8 begroette Lara altijd zo enthousiast wanneer we langsliepen.
Maar ja, zo gaat het. Er woont nu een jong stel in hun appartement die niet zo geliefd zijn bij de buurtbewoners. Dat komt vooral door hun hondje, die tegen iedereen blaft en ook al een paar mensen heeft gebeten, onder wie Maurice, onze buurman.
Maurice vertelde dat hij hem een schop had gegeven nadat hij is gebeten.
Ook wij ondervonden het niet zo vriendelijke karakter van dit hielenbijtertje. Toen wij 1 van de eerste dagen kwamen aanlopen met Lara, aan de lijn, kwam hij aanrennen vanuit het pleintje voor het appartementen complex en begon woest te blaffen naar Lara.
Ik bleef toen maar staan en Lara hield de lijn strak. Het hondje durfde toen niet verder te komen maar ging verschrikkelijk tekeer. Ik kon zien dat het 1 en al onzekerheid was van dat hondje. En ja dan geef je natuurlijk een grote bek, in de hoop dat iedereen dan afdruipt.
Maar wij niet.
De man van het stel kwam gelukkig snel aanlopen en pakte zijn hond op en liep zonder verder wat te zeggen weg.
Dat is de prijs van het houden van honden op het platteland. Ze laten ze nergens mee socialiseren. De meesten worden dan onzeker en blijven onaangepast en dus krijg je dit soort gedrag op den duur. Een paar uitzonderingen daargelaten hebben we dit diverse keren al gezien.
Gelukkig hebben de meeste dorpsgenoten al mogen ondervinden dat onze honden heel vriendelijk zijn. In eerste instantie deinzen ze een beetje terug voor Lara. Dat komt vooral omdat Lara nogal aan de riem trekt als ze mensen ziet; ze wil er dan gewoon naar toe. Als ze eenmaal met haar hebben kennisgemaakt vindt iedereen dat ze erg vriendelijk is. Dat maakt het een stuk gemakkelijker natuurlijk. Het helpt als mensen in jouw dorp weten dat je makkelijke honden hebt. Je weet nooit waar het goed voor is
De rest van de week hebben we lekker genoten van het mooie weer.
Op vrijdagavond waren we uitgenodigd bij Maurice en Laurence. Ze hadden gevraagd om om 19.00 uur te komen, want Maurice moest naar college in Lyon en zou pas tegen 19.00 uur thuis zijn.
Klokslag 19.00 uur kwam hij dan ook aanrijden. Hij vertelde dat er heel veel file s waren rond Lyon, in verband met de vakanties, dus hij was verlaat.
Samen stapten we dus het huis binnen, waar Laurence al een tafel vol met allerlei lekkers had staan; quiche Lorraine, pate, kaas, worst, noem maar op.
We kregen een lekker wijntje en wederom was het erg gezellig.
En het was nu een feit; zij vroegen of zij ons mochten tutoyeren! Nou dat mag echt een eer genoemd worden in Frankrijk! Dat gebeurt niet zo snel. Natuurlijk mocht dit. Dat betekent wel dat ik nu in de jij-vorm moet gaan communiceren en dat is even omschakelen, maar dat mag geen probleem zijn.
We hebben daar tot ongeveer 22.00 uur gezeten en waren helemaal de tijd vergeten. Het was zo gezellig. Laurence was niet zo getraind in wijntjes drinken; die had hem aardig zitten en we hebben vreselijk gelachen toen ze al vrolijker werd.
Maurice vertelde aan het einde van de avond dat zij het altijd ook erg gezellig vonden als we er waren. Leuk om te horen.
We namen afscheid en vertelden wanneer we weer zouden komen. Hopelijk zien we ze dan weer.
De volgende dag was ik eerlijk gezegd ook een beetje brak. De ochtend heb ik rustig aan gedaan. s Middags moest er gemaaid worden. Hopelijk scheelt dit voor de volgende keer.
De laatste dag, zondag 12 maart, hebben we weer gespendeerd aan het schoonmaken en opruimen van het huis. Gelukkig waren we vroeg in de middag klaar en dus konden we nog even genieten van het nog steeds mooie weer. In de avond hebben we een gedeelte van de tuin, het stuk met de bramen en de brandnetels nog even in het gif gezet, in de hoop dat het meeste dood is al we weer komen.
Maandag 13 april vertrokken we vroeg in de ochtend, 06.45 uur, richting Nederland.
De reis ging weer lekker vlot en om ongeveer 16.30 uur reden we de oprit in Nederland op.
De volgende keer gaan we weer verder aan de veranda.
We zullen vanaf nu niet meer zo vaak een stuk schrijven. Er valt namelijk niet zoveel meer te melden. Het huis is af en we doen nog wat kleine klusjes, behalve de tuin dan. Maar dat is een project waar we langer over zullen doen.
Over het dorp valt ook niet zoveel te vertellen. We hebben mensen zien komen en gaan.
Er zijn kinderen geboren en er zijn mensen gestorven, waaronder de man van onze koster. We hebben veel huizen in het dorp zien veranderen van een bouwval in een mooi bewoond huis, waaronder het onze natuurlijk. Onze overbuurman Sylvain gaat zijn huis te koop zetten, om te vertrekken naar Clermont Ferrand voor zijn werk. Daar komt dus op termijn ook een nieuwe bewoner in.
We voelen ons verbonden met Sauviat en zijn bewoners en elke verandering doet iets met ons. We hebben het gevoel dat iedereen ons heeft geaccepteerd en we ontvangen alleen maar vriendelijkheid. Dat alles maakt dat wij dit dorp in ons hart hebben gesloten en we hopen hier nog vele jaren te kunnen vertoeven met alle dorpelingen.
De op 1 na laatste keer dat we dit jaar in ons huis zijn geweest. We zijn op vrijdagmorgen 12 september weer in alle vroegte vertrokken. Op de weg was het heerlijk rustig en we hebben dan ook geen noemenswaardige opstoppingen gehad.
Het weer was lekker en het beloofde ook de komende dagen heerlijk nazomerweer te worden in La Douce.
s Middags rond 15.30 uur reden we Sauviat binnen. Het was nog ruim 24 graden dus alle luiken konden open en ook de ramen in de woonkamer en keuken gingen direct open, zodat de altijd ietwat muffe geur in de keuken eruit kon.
Na een lekker drankje op het terras werd het tijd om het diner klaar te maken en lekker buiten eten.
Zaterdag boodschappen gedaan en het huis gestoft en gezogen en s middags het hoge gras maaien. Toen was de dag ook om maar dat weet je. Als het gras eenmaal gemaaid is mogen de honden de tuin in dus kunnen zij ook lekker rennen. Het was nog steeds warm; 25 graden dus een lekker warm klusje!
Onze Franse buren waren nog een week op vakantie. Dat hadden zij ons gemaild en dus was het erg rustig die eerste week.
Wij intussen hadden al besloten dat we een muur in de keuken opnieuw zouden voegen.
We hadden een bio ethanol kachel gekocht die boven de eettafel aan de wand moest komen en omdat we over die muur niet tevreden waren, dachten we dat je dit dan voordat de kachel wordt gemonteerd aan moesten pakken. We wilden de muur vlakker hebben dan dat hij nu was. Op aanwijzing van onze architect hadden we het gedaan zoals hij nu was maar dat vonden we achteraf niet mooi.
Dus togen we maandag 15 september naar de Brico Depot in Clermont Ferrand en hebben daar tien zakken wit voegsel gekocht. De komende 6 dagen zouden we ons niet vervelen in elk geval!
Uiteindelijk viel het nog mee; vier volle dagen zijn wij bezig geweest. Het is een enorme muur die ook nog eens hoog is, maar de laatste emmer voegsel maakten we leeg op vrijdagmiddag. Toen was het klaar en nu is het wel naar ons zin, echt mooi vinden we het!
Die hele week bleef het warm overdag. Tussen de 22 en 26 graden dus moest echt de parasol erbij want in de zon was het veel te heet. s Avonds kon je wel merken dat het snel afkoelde, maar we konden tot een uur of acht s avonds wel lekker buiten zitten.
Op donderdag kwamen Maurice en Laurence, onze buren, weer terug van vakantie. Zij nodigden ons direct uit om zaterdag 20 september een apero bij hen te komen drinken.
We hebben lekker gekletst en zijn er tot 19.00 uur gebleven.
Toen we naar huis gingen kregen we een paar zakken vol groenten en fruit mee uit hun moestuin; druiven, sperziebonen, courgettes en uien.
Maurice nodigde ons bovendien uit om de laatste zaterdag van ons verblijf met hem mee te gaan om paddenstoelen te zoeken. Dat aanbod namen we natuurlijk graag aan, erg aardig.
De tweede week was het nog steeds mooi weer, hoewel een paar graden lager dan de eerste maar nog steeds heerlijk om overdag lekker buiten te zitten of bezig te zijn. s Avonds werd het frisser. We hebben dan ook die week voor het eerst onze pellet kachel aangehad. Het werd snel warm door de ventilator en geen gedoe met aanmaakblokjes of kranten e.d.. En dus ook geen troep en rook in de kamer. Echt een verrijking, zijn geld meer dan waard.
We hebben die tweede week een aantal kleine klusjes gedaan zoals de bio ethanol kachel bevestigen en de fiets die al een aantal jaren ongebruikt in de schuur stond nakijken, opknappen en waar nodig repareren.
Tijdens dit klusje kwam een andere buurman naar ons toe en vroeg of wij zin hadden om een kopje koffie te komen drinken.
Deze mensen hadden we ook uitgenodigd bij onze housewarming. Hij is geschiedenisleraar en ze hadden afgelopen zomer hun tweede kindje gekregen.
Dus zaten we twee minuten later op het terras voor hun appartement. We hebben vooral gesproken over de europese politiek, en de jeugd in heel Europa.
Op een gegeven moment schakelde onze buurman van het Frans over naar het Engels. Toen zijn vrouw vroeg waarom hij dat deed vertelde hij dat hij graag Engels sprak, zodat hij kon oefenen. Ook het vooroordeel dat Fransen alleen maar Frans spreken klopt dus hierbij niet!
Na een kopje koffie en twee glazen fris begonnen de twee kinderen te jengelen dus zijn wij weer weggegaan en hebben de buren hartelijk bedankt voor de gastvrijheid.
Op dinsdag de 23ste zijn we nog naar de net geopende nieuwe Ikea in Clermont Ferrand geweest, we moesten nog een stoel hebben voor bij het bureau en een kleine tafel met twee stoelen voor in de keuken. Beide zaken gevonden bij Ikea. Toen we na het afrekenen naar de uitgang liepen hoorden we iemand roepen "bonjour". Dit was een buurman van ons die bij de Ikea bleek te werken, hij stond achter de drink- en eetbalie bij de kassa's. Hij had ons wel verteld dat hij in Clermont Ferrand werkte en dat hij ochtend en avonddiensten had. Wij hadden nooit gedacht dat hij bij Ikea zou werken, leuk, kom je toch weer een bekende tegen.
Zaterdag 27 september hadden we om 09.00 uur afgesproken met Maurice. We zijn met de auto naar de omgeving van Augerolles gereden, ongeveer 20 kilometer vanaf Sauviat.
We hebben toen ongeveer een uur gelopen door het bos. We hadden ook de honden mee. Die roken natuurlijk allerlei nieuwe geurtjes en dus was het af en toe lastig om ze mee te krijgen.
Maurice vertelde dat hij een aantal soorten paddestoelen kende en daar dus naar op zoek ging. We kwamen allerlei soorten tegen, maar de paddestioelen die hij niet kende liet hij staan. Als ik ze niet ken, dan vind ik het te gevaarlijk om ze te plukken zei hij.
We hebben een uur gezocht, maar helaas hebben we behalve een paddenstoel die wel te eten was maar nu te oud om nog te vertrouwen en dus te plukken, gingen we met lege handen weer terug. Maurice vertelde dat de grond nog te droog was. Daarom vonden we ze niet.
En passant hebben we nog wel een ruine van een kasteel bezocht genaamd Chateau De La Faye. Dit kasteel is in particuliere handen en je kon zien dat men al aan het werk was geweest. Maurice is zelf ook kasteelheer geweest en hij vertelde hoe moeilijk het is voor een particulier om een ruine op te knappen. De vergunningen worden traag verkregen en het kost echt bakken met geld om ze weer in authentieke staat te herbouwen, wat verplicht is.
Rond een uur of elf waren we weer thuis en namen afscheid van Maurice. De verdere dag hebben we besteed aan schoonmaken van badkamer, toiletten en de keukenapparatuur. De laatste dag alweer.
Zondag 28 september Vertrokken we rond 07.00 uur uit Sauviat. Het weer was nog steeds goed.
Wonderwel hadden we onderweg nergens een file, zelfs bij Parijs niet en dus waren we rond 17.30 uur weer thuis in Nederland.
Vrijdagochtend om 04.35 uur reden we de oprit af in Aartswoud, op weg naar ons stekkie onder de Franse zon. Wel vroeg iedere keer maar we willen zo snel mogelijk Nederland achter ons laten in verband met de drukte. Wat wel altijd opvalt is dat de A27, al vanaf Utrecht tot en met de afrit naar Antwerpen, een lang lint van vrachtauto s is. Als je dan, zoals wij dit keer, met een aanhangwagen erlangs gaat, duurt het een hele tijd voordat de achter ons duwende auto s eindelijk hun gaspedaal wat dieper in kunnen drukken.
Toen we dan ook om ongeveer 06.30 uur de grens met Belgie passeerden, konden we ook eindelijk de daar geldende max. snelheid van 120 km/h rijden. Dat gaat heel wat vlotter op die afstand. Achterlijke regels in Nederland. En dan denkt men in Den Haag dat ze nog vooruitstrevend zijn met hun 90 km/h voor een aanhangwagen ipv 80 zoals het was, ttsss. Het is dan ook pijnlijk als je dan nog denkt dat s nachts de trajectcontrole niet werkt. En wacht je nog een leuke verrassing als je weer thuis komt! ( 4 kilometer te hard op een bijna lege 10-baans snelweg s-ochtends om half zes, hoezo voor de verkeersveiligheid).
Bij Parijs, waar we ongeveer om 10.30 uur waren, hadden we wel wat oponthoud maar dat is standaard. Voor de rest liep alles op rolletjes en om ongeveer 16.45 uur reden we het dorp binnen. Het was warm! 28 graden en dat voelt heet daar. Maar wij klagen niet hoor, heerlijk. We hebben eerst lekker alle luiken en ramen opengezet en daarna de gebruikelijke borrel genuttigd op de goede reis.
Nadat we iets te eten hadden gemaakt en lekker gedoucht, moest natuurlijk de televisie aangezet worden, want Oranje moest om 21.00 uur aftrappen tegen Spanje. We konden jammer genoeg de televisie nog niet buiten zetten omdat we maar 1 kaart hebben, een digitale en die werkt niet op de ontvanger in de keuken, die nog analoog is. Ik denk evengoed wel dat de buren ons hebben gehoord tijdens de 5 doelpunten, want de ramen stonden wagenwijd open. We hebben er evenwel geen commentaar op gehad.
Na de wedstrijd hebben we nog lang buiten kunnen zitten.
Zaterdag 14 juni was het wederom warm, onbewolkt en 29 graden. Toch moesten er gewoon boodschappen worden gedaan en het huis een beetje schoongemaakt. Verder hebben we het bureau uitgeladen dat nog in de aanhangwagen stond. Dit bureau is een erfstuk uit de familie van Bouwe en is een prachtig ingenieus antiek eiken bureau. Dat stond dan ook heel mooi in de woonkamer.
Ook hebben we het gras gemaaid. Het terrein is nu een stukje groter geworden dus ook meer werk en het stond inmiddels ook al kniehoog. Het knapte dan ook weer lekker op toen het plat lag.
Tijdens maaien kwam ik alweer de eerste slang tegen. Hij lag vlak naast mijn voeten toen ik er met de maaier langskwam; bruin en glibberig en met een doorsnede van ongeveer 2,5 centimeter. Ik heb hem niet in volle glorie gezien maar de lengte laat zich raden. Ik was blij dat ik rubber laarzen aanhad en dus naar de raad van onze, inmiddels verhuisde, Engelse buren heb geluisterd!
Later hoorden we van onze andere, Franse, buren dat juist de kleine slangen gevaarlijk zijn en deze grote ongevaarlijk. Toch was ik blij met mijn laarzen. ..
De rest van de dag hebben we lekker geluierd op het terras met een heerlijke franse rose.
Daar zagen we hoe de buren naar hun moestuintje gingen om daar wat groenten te snijden. We zwaaiden ze gedag en even later kwam de buurman met een krop verse sla aanlopen en vroeg of we deze wilden hebben. Nou, graag natuurlijk! Er gaat niks boven een kakelverse krop sla. We bedankten hem en hebben hem diezelfde avond nog opgepeuzeld.
Toen we gingen lopen met de hondjes, kwam de buurjongen, de zoon van degene die ons de sla had gegeven, al rennend naar ons toe.
Althans naar ons niet, maar naar Lara. Die knaap is een jaar of 8-9 en gek op Lara. Terwijl ze zelf een Golden Retriever hebben. Lara is ook helemaal gek van dat joch en hij knuffelt haar altijd uitgebreid. Ook zijn grotere zus komt altijd even om Lara te aaien.
Leuk om te zien is dat. Vooral als je weet hoe spastisch de Franse autoriteiten ten aanzien van Rottweilers zijn. In ons dorp is dat gelukkig niet aan de orde.
Zondag 15 juni was het weer prachtig weer, 26 graden. We hebben kleine klusjes aangepakt; schotel antenne ophangen en afstellen (de derde!), klein luikje gemaakt en opgehangen en omdat we de volgende dag hadden afgesproken met de man die een pellet kachel zou leveren en installeren, hebben we een radiator die in de weg hing, weggehaald en op een andere plek weer opgehangen.
De man, Mr. Charles, had ik in Nederland gebeld en de afspraak met hem gemaakt om maandag 16 juni te komen en de kachel te installeren.
Maandag 16 juni, ook weer schitterend weer en het werd die dag 28 graden. Het wachten was nu op Mr. Charles. Bouwe heeft bijna de hele dag gemaaid met de bosmaaier om te kijken of we het bos met bramenstruiken weg konden krijgen. Dat ging niet zonder slag of stoot en het lukte ook niet helemaal, maar het grootste gedeelte kreeg hij eronder. Verder hebben we nog een aantal stenen onder de grond vandaan gevist. Die lagen op een hele grote hoop bij de walnoten boom. We gaan deze gebruiken voor de muur van de veranda. Het is een heidens karwei maar langzaam komen we er wel.
S Middags heb ik maar eens de voicemail van Mr. Charles ingesproken. Inderdaad, hij was natuurlijk niet verschenen. We werden echter niet terug gebeld.
Dinsdag 17 juni begon de dag met bewolking. S Middags was het onbewolkt en werd het warm, 26 graden. We zijn die dag verder gegaan met stenen uitgraven. Inmiddels groeide de berg stenen gestaag. Omdat ook deze dag verliep zonder dat Mr. Charles kwam, heb ik hem s middags wederom maar weer eens gebeld.
Hij wist van onze afspraak van afgelopen maandag. Gelukkig maar want je gaat op een gegeven moment toch een beetje twijfelen aan jezelf en denkt heb ik het wel goed begrepen allemaal. Maar ja hoor, ik had het heel goed begrepen; nooit aan jezelf twijfelen dus.
Hij had allerlei smoesjes die ik niet allemaal begreep, maar hij verzekerde me nu dat hij donderdag 19 juni zou komen. Aan het einde van het gesprek heb ik dat nog een keer herhaald; Jeudi dix neuf juin, en matin? Qui, bien sur! OK.
Dus moesten we onze vrienden, waar we een afspraak mee hadden die dag, afbellen. Een grote kans dat hij donderdag ook niet zou komen maar ja, we wilden het risico niet nemen dat hij voor een dichte deur zou staan.
Woensdag 18 juni begon de dag met mooi weer en stapelwolken. Het werd algauw weer 21 graden, maar s middags kregen we regen en het heeft ook de avond daarna geregend. Dus zijn we in de auto gestapt en naar Clermont Ferrand gereden om daar wat spullen te halen, waaronder een pikhouweel. Om natuurstenen uit de grond te trekken is dit beter gereedschap dan een schop.
Donderdag 19 juni begon bewolkt maar s middags was het prachtig weer, boven de 25 graden.
Het wachten was dus op onze kachelman. Die dus niet kwam opdagen. Om 11 uur heb ik maar weer eens gebeld. Hij nam direct op en ik vertelde hem dat ik nu boos was. Dat hoefde niet zei hij maar hij kon nu niet weg en had het over de kachel die nog niet was geleverd en welke kleur wij ook alweer wilde. Pffff, zo vermoeiend die man!
Ja, maar hij zou diezelfde middag om 15.00 uur komen, echt waar ..
Het enige dat er kwam, was een pakje voor de buren; geen kachel!
15.30 uur, nog geen kachel. Weer bellen. Hij kon echt nog niet weg maar hij zou de kachel vanavond komen brengen. Hij zou bellen als hij eraan kwam. Ja, echt vanavond.
En inderdaad; 19.30 uur stopte er een auto voor de deur. Ik deed open en Mr. Charles kwam binnen met een afwerend gebaar, alsof ik hem zou slaan. Daar kon ik wel weer om lachen en we schudden elkaar de hand. Hij had een hulpje bij zich en samen hebben zij onze kachel uitgeladen en in de woonkamer gezet.
Hij had een tas met paperassen mee en daarin zocht hij de aantekeningen die hij in maart had gemaakt met hoogte, lengte en offerte. Ja, en je raadt het al; die kon hij nergens meer vinden natuurlijk. Had hij ze soms hier laten liggen? NEEEE! Wat een chaoot zeg!
Maar goed, nu hebben we in ieder geval een kachel. Dat was wel een zorg; we hadden namelijk vanuit Nederland een cheque opgestuurd met een derde van het bedrag.
Mr. Charles legde hierna uit wat hij morgen ging doen, hij ging nog wat spullen kopen in Vichy die hij nodig had, en de plaats van de kachel werd nog even precies bepaald. Hierna vertrok hij weer.
Vrijdag 20 juni was het wederom mooi weer en warm; 28 graden en wat doe je dan als Hollander? Dan ga je met je nieuwe pikhouweel grote stenen uitgraven! En wachten op onze chaoot. Die niet kwam. Toen het 12.00 uur werd zeiden we tegen elkaar dat het, als hij nog zou komen, wel in ieder geval na 14.00 uur zou worden.
Wat schetste onze verbazing toen er om 12.05 uur een auto stopte met Charles en zijn hulpje!
Wij snappen nu helemaal niks meer van de Fransen en hun gewoonten, of is dit weer zon uitzondering die de regel bevestigt? Toen we dit verhaal aan onze buren vertelden, moesten zij ook wel lachen dus zo gewoon is dit dus klaarblijkelijk niet
Tot 15.00 uur is hij bezig geweest en ik moet zeggen; hij heeft keurig werk geleverd en vrij schoon ook nog. Er lag natuurlijk wel overal stof in huis omdat de pijp door de eeuwenoude muur moest, maar verder had hij netjes zijn werkgebied met zeil afgedekt en wij gelukkig de rest van het huis onder het plastic gestopt. Tot aan de gordijnen toe!
Nadat deze klus geklaard was kregen wij nog uitleg over de werking en dat er bij problemen met hem gebeld moest worden. Ik hoop werkelijk dat dit nooit nodig is!
Ik vroeg hem nog of hij veel werk had. Tot over zijn oren vertelde hij. Vandaar. Nu begreep ik waarom hij zo chaotisch is.
Hierna ging hij zitten en vroeg zich hardop af of wij nu wel of geen cheque hadden gestuurd. Ja hoor, zei Bouwe en overhandigde hem er nog 1 met hetzelfde bedrag. Dit is de tweede termijn zei Bouwe. Zodra wij een factuur krijgen dan betalen wij het resterende bedrag. We bestelden ook nog een ijzeren plaat om voor de kachel te leggen. Deze zou hij, samen met de rekening, misschien dinsdag komen brengen. Maar dat was nog niet zeker hoor, want ze moeten wel te leveren zijn. Anders komt het misschien aan het einde van volgende week en zo niet, dan ergens in september, als wij er weer zijn.
Inderdaad, hij moet nog komen. Dan zijn ze ook weer erg nonchalant. Het is toch een aardig bedrag dat we nog moeten betalen. Wel een vakman maar geen zakenman dus.
Zaterdag 21 juni. Onbewolkt, 30 graden plus. Toch nog even ruim een uur wat stenen uitgraven s morgens. Hierna zijn we begonnen met hapjes klaarmaken. S middags om 16.00 uur zouden de buren komen voor een aperitief. Het was te heet om buiten te zitten, zelfs onder twee parasols, dus zijn we in de keuken gaan zitten en hebben weer een heerlijke middag gehad. Om 19.30 uur vertrokken ze weer. Hierna hebben we nog lang buiten kunnen zitten.
Zondag 22 juni. De dag begon met wat bewolking maar al snel verdwenen die en werd het weer meer dan 30 graden. Deze dag hebben we helemaal niks gedaan. Er was Formule 1 dus Bouwe ging binnen zitten. Ik heb buiten gelezen en af en toe een spelletje op de computer.
We hebben ontdekt dat de rand van ons terras als doorgaande route wordt gebruikt door salamanders en hagedissen. Om de haverklap racede er een beest voorbij, soms met zijn tweeen en soms werd er nog ingehaald ook! Een keer hadden we te maken met verkeersagressie; een achtervolgende salamander dook bovenop zijn voorganger en toen was het knokken. De honden keken met grote belangstelling toe maar maakten geen aanstalten om ze te pakken; het was te heet en zij waren veel te snel! Ik keek naar mijn eigen Formule 1.
Het was echt een luie dag en ik was er s avonds behoorlijk moe van geworden, van dat luieren dan.
De twee volgende dagen stonden weer in het teken van stenen verzamelen. Het was niet meer zo warm, maar toch wel lekker tussen de 21 en 24 graden met een lekker zonnetje.
Woensdag 25 juni hadden we afgesproken met onze vrienden in de Allier. Het was onbewolkt en het beloofde dus weer een prachtige dag te worden.
Rond lunchtijd arriveerden we en we hebben een heerlijke middag gehad waarin we weer lekker hebben kunnen bijkletsen met een heerlijke warme, Franse lunch op de barbecue en koude rose.
De honden vermaakten zich met elkaar, alhoewel we Jelle even moesten opsluiten, voor zijn eigen bestwil en onze rust, want Bass vond hem natuurlijk weer erg leuk.
Wel was er nog een dingetje; op een gegeven moment blafte Max, de Pyreneese berghond, een keer naar ons. Hierna blafte hij nog een keer en stond ons van een afstand aan te kijken. Langzaam drong het besef tot ons door en hebben we een paar keer Lara geroepen. Meestal komt ze dan bijna direct maar nu zagen we niks.
Opeens stond iedereen op en liep in de richting van Max. Toen zag Marco dat Lara in de vijver was gevallen. Ze stond heel beteuterd tegen de steile rand aan en kon er niet uitkomen. Achteraf had Bouwe wel een kleine piep gehoord maar ja, die muts zei verder helemaal niks. Max heeft ons dus gewaarschuwd. Slim en heel mooi om te zien. Hij kent haar nauwelijks maar dan toch zijn herders instinct dat spreekt. Prachtig en wij waren hem natuurlijk dankbaar!
Lara was helemaal nat en de vijver waarin ze was gevallen was bedekt met kroos. Mogelijk dat ze niet heeft gezien dat het geen gras was. Bovendien kon ze aan de andere kant van de vijver er zo uitkomen maar ja, daar was ze nu niet, dus hebben Bouwe en ik haar met vereende krachten eruit getrokken.
Daarna even met de waterslang schoon gespoten en afgedroogd met een handdoek die we altijd in de auto bewaren.
Rond 17.00 uur zijn we weer vertrokken richting Sauviat.
Donderdag 26 en vrijdag 27 juni waren wederom warm; 22 en 27 graden. Deze dagen ook weer stenen uitgraven en zijn we begonnen met een geul graven voor een fundering van onze veranda, bij de achterdeur. Ook hebben we wat oud hout weggehaald. Daar vonden we weer een slang die heerlijk opgerold onder het hout lag. Het was en kleintje, dus gevaarlijk. Zo hebben we toch wel bijna elke dag een slang gezien in de tuin. Het blijft oppassen dus. Deze heb ik met behulp van de pikhouweel maar even naar het dal achterin de tuin geholpen. Ik vind ze wel eng maar toch ook weer fascinerend, dus bleef ik hem volgen en met de steel van de pikhouweel optillen verder de tuin in. Ze zijn nog aardig snel ook in het halfhoge gras!
Zaterdag 28 juni begon bewolkt met af en toe een beetje regen. Om ons heen hoorden we overal onweer, maar bij ons bleef het bij af en toe een dikke druppel regen. Daarbij werd het s middags wel enorm benauwd en gutste het zweet van mijn kop, terwijl ik zat te lezen in een stoel! De week hiervoor hadden we precies hetzelfde. Toen hoorden we overal gerommel en hoorden we later van een buurman dat in Augerolles, een dorp hemelsbreed zes kilometer bij ons vandaan, hagelkorrels zo groot als golfballen waren gevallen. Er was heel wat schade daar aan auto s etc. Wij hadden mooi weer met af en toe een wolk!
Nu hadden wij weer die mazzel. Het was 27 graden! Ik had gelukkig die morgen alle schoonmaak klussen gedaan. Verder deden we lekker niks want we waren helemaal klaar voor de terugreis.
Zondag 29 juni dus de dag van vertrek alweer. Om 06.30 uur zaten we in de auto.
Na een hele voorspoedige reis, waarbij we zelfs Parijs heel vlot namen , hadden we alleen in Belgie, oponthoud. Weer bij Antwerpen.
Toch waren we om 17.30 uur thuis. Op tijd dus voor de wedstrijd Nederland-Mexico.
We zijn weer even lekker twee weken op ons stekkie in Frankrijk geweest.
Vrijdagochtend 27 maart in alle vroegte weer vertrokken, met zo goed als lege aanhangwagen dit keer. Er moest in de tuin worden geklust en dus bouwmaterialen vervoerd.
In Nederland beloofde het prachtig weer te worden dus we verheugden ons op nog ietsje mooier weer in Sauviat. Dat bleek dat weekend tegen te vallen; dit keer was het in Nederland mooier dan in Frankrijk, grrrr.
Na een vlotte reis, voor zover dat gaat met een auto met aanhanger, kwamen we rond 16.00 uur in het dorp aan. Vandaag was het nog mooi weer en meteen werden we door diverse dorpelingen vrolijk begroet.
Na de gebruikelijke routine zaten we een klein half uurtje later lekker op het terras een glaasje rose te drinken en te proosten op weer een goede reis.
Gelukkig bleek de vijg, die we het vorige najaar hebben geplant, goed te zijn aangeslagen en ook de kruiden hadden het overleefd.
De volgende dag weer een kar vol boodschappen halen en het gras maaien, wat gelukkig nog niet zo hoog stond.
Zoals gezegd was het het hele weekend niet zo mooi. Wel droog en af en toe kwam het zonnetje door maar er stond een bak vol wind dus buiten zitten was er niet bij.
Wel hebben we de beide grote deuren (luiken) aan de voorzijde van de woning voor de tweede keer in de beits gezet.
Verder hebben we de meeste tijd doorgebracht met lezen en een klein beetje klussen in de tuin. Dat laatste bestond uit een begin maken met een grote berg zand en stenen onder het terras vandaan halen. Dat moest een afgetimmerd hok worden waaronder we ons tuingereedschap, tuinstoelen en de betonmolen kwijt kunnen.
Op maandagochtend daarom togen we met aanhangwagen naar de Bricot Depot in Clermont Ferrand, om terug te keren met tuinhout.
De dag erna volop aan de slag. Het weer was inmiddels vanaf maandag erg mooi en lekker warm. Lekker zweten dus. Ongeveer twintig kruiwagens vol zand zijn er nog uitgekomen en toen was alles weg. Hierna lekker bouwen met schermen waar de wind lekker kon doorwaaien maar waar we onze spullen vrijwel droog konden wegzetten en wat netjes is weggewerkt. Weer een klus geklaard!
Het lijkt er nu op dat we dit in 1 dag hebben geklaard. Niets is minder waar. We hebben dit uitgesmeerd over de hele eerste week.
Intussen was het heerlijk weer; tussen de 22 en 24 graden. We konden dan ook lekker elke dag buiten werken en zitten.
Op woensdagmiddag kwam de installateur voor de pellet kachel. Ik had hem het hele weekend geprobeerd te bellen maar kreeg steeds een bandje met een vriendelijke Franse mevrouw die iets ratelde dat ik absoluut niet kon volgen, totdat ik erachter kwam dat ik een nul was vergeten voor het landnummer. Tsja, dan kun je bellen tot je een ons weegt. Toen ik het juiste nummer had kreeg ik weliswaar ook een voicemail, maar wel met de juiste stem; die van monsieur Charles. Hij belde dan ook een minuut later terug en in mijn beste frans heb ik een afspraak met hem kunnen maken, op woensdagmiddag dus.
En kort tevoren belde hij nog een keer dat hij in de buurt was en over een paar minuten zou aankomen. En inderdaad, vijf minuten later stond hij keurig voor de deur.
Hij heeft de boel bekeken en het bleek niet mogelijk om de kachel onder de schoorsteen te plaatsen, iets wat wij graag wilden. Hij legde uit dat dan de warmte naar boven, de vide in zou verdwijnen en dat wij het dan nog steeds koud zouden hebben.
Tja het verhaal klonk plausibel. Je weet het eigenlijk wel maar hoopt iets anders.
Nou ja, even slikken en weer doorgaan, dus werd door Mr. Charles uitgerekend wat het ons zou kosten om de kachel bij het raam te plaatsen. Nou ja uitgerekend; hij had een calculator mee maar kwam er toch niet uit. Kwestie van de komma op de verkeerde plaats zetten. Bouwe had dat allang gezien en wist eerder hoeveel het ons zou gaan kosten dan Mr. Charles. Ik geloof dat hij het nu nog niet precies weet!
Voordat hij weer vertrok hebben we de afspraak gemaakt dat we de volgende vakantie hem opbellen en dan een afspraak maken om in die tijd de kachel te komen installeren. Ik ben benieuwd!
De volgende zaterdag, 5 april, hadden we afgesproken om bij Maurice en Laurence, onze buren, een apero te drinken. Dus om 16.15 uur daarheen gegaan. Het weer was iets minder, wel zonnig maar niet genoeg om buiten te zitten. We installeerden ons daarom in hun keuken, aan een lange, stokoude tafel waar al diverse lekkernijen op stonden. De terrasdeuren stonden lekker open zodat er toch een lekker zonnetje naar binnen scheen.
Het was erg gezellig en we hebben ontzettend leuke gesprekken gehad. Over de natuur in onze omgeving; onze buren bleken ook liefhebbers te zijn, erg leuk! Over hun kinderen die in Parijs studeren en over de verkiezingen die net waren gehouden op gemeentelijk niveau in Frankrijk en waarvan de uitslag bekend was; onze burgemeester was voor een termijn van zes jaar herkozen door de inwoners.
Toen ik hem een paar dagen later tegenkwam heb ik hem daarmee gefeliciteerd.
Tijdens dit bezoek hebben we de afspraak gemaakt om de volgende keer met zijn vieren en de hondjes te gaan wandelen in Ambert, waar Maurice werkt in een kleine uitgeverij. Ook kregen we een dik boek van hem cadeau, waaraan hij heeft meegewerkt. Erg leuk.
We hebben daar tot 19.30 uur gezeten en nog had ik het idee dat we niet uitgesproken waren. Ik moet zeggen dat ik dit het ultieme vrije franse gevoel vind; leuke buren waarmee we het goed kunnen vinden en lekker relaxed goede gesprekken voeren (voor zover ons Frans het toelaat) met een koele rose en lekkere hapjes. Meer heb je toch niet nodig?
Thuis hebben we nog lekker nagepraat op het terras, waar de wind inmiddels was gaan liggen.
De volgende dag zouden onze vrienden uit de Allier komen lunchen, dus moest er s morgens gebakken en gekookt worden en voorbereidingen treffen voor een uitgebreide lunch. We vinden het allebei leuk om te doen en om zoveel mogelijk verschillende dingen op tafel te zetten; zowel warme als koude gerechten. We hadden dan ook zoveel in huis gehaald dat we, achteraf, de gerookte zalm waren vergeten.
Rond 13.30 uur arriveerden de mannen. We hadden in de keuken de tafel gedekt want er stond een beetje veel wind. Die morgen was het veelal bewolkt maar toen de mannen arriveerden, scheen de zon inmiddels weer volop.
We hebben een heerlijke middag gehad waarin we lekker hebben kunnen bijkletsen. Het is altijd gezellig als ze er zijn en we hebben dan ook weer wat afgelachen. Met daarbij lekker eten en drinken.
Toen iedereen voldaan was konden we op het terras zitten en hebben daar lekker thee gedronken. Het werd zelfs warm dus moesten de petjes en zonnebrillen uit de auto worden gehaald, om geen zonnesteek op te lopen!
Rond 17.30 vertrokken de jongens weer richting het noorden en hebben wij de troep opgeruimd. Dineren hoefden we niet met zulke volle magen dus dat scheelde weer en konden we lekker relaxen op het terras.
De volgende dag, maandag 7 april zijn we nog een keer naar Clermont Ferrand gereden om tegels te halen en spullen voor de omheining van onze tuin.
De tegels hebben we verwerkt aan de voorzijde, bij de schuur. Dit met de bedoeling om het regenwater af te voeren zodat dit niet in de grond komt, waardoor we vochtproblemen krijgen in de bijkeuken.
Verder hebben we nog het hek een stuk verplaatst, zodat we een grotere tuin hebben. Hij is nu helemaal gesloten en daarna hebben we een draad door het hek gespannen zodat hij wat rechter en steviger staat. Dit moet voorlopig afdoende zijn om de honden binnen de tuin te houden.
Verder hebben we nog een gat gemaakt en deze met snelbeton gevuld. Daar is de droogmolen gezet die we hadden meegenomen uit Nederland De drooglijn die we toch nog toe hadden was al twee keer gebroken (met de was er aan!) en bovendien was dat een lange lijn. Nu hoef ik niet meer zoveel te lopen. Weer een vooruitgang dus.
Gaandeweg de tweede week hebben we een luik gemaakt voor het kleine raampje naast de terrasdeuren in de keuken. Nu hier ook een luikje zit kan dit raampje open blijven. We hopen dat we zo iets minder last van het vocht hebben tijdens onze afwezigheid.
Deze hele week was het stabiel zomerweer met 22-24 graden en we hebben er heerlijk van genoten.
Toen het einde van de week naderde moest er wel gewassen worden en zo was het ineens weer de zaterdag voor vertrek. Maar we vonden het allebei goed zo. Het was heerlijk maar we hadden ook wel weer zin om naar Nederland te gaan. De ideale combi dus.
Zondagmorgen 13 april rond 07.30 uur reden we het dorp weer uit. Het weer was iets minder geworden, maar de temperatuur was goed. Alles ging gelukkig goed onderweg en na een goede reis, behalve het nodige oponthoud bij Parijs, waren we rond 17.30 uur weer thuis.
Eind december zijn we weer een weekje in Sauviat geweest. Zo aan het einde van het jaar schrapen we alle uren die we nog hebben bij elkaar en door ons werk gaan we het ene jaar rond kerst en het andere rond oud en nieuw.
Afgelopen jaar waren we met kerst vrij, dus konden we op maandag 23 december weg. Om 05.30 uur reden we de uitrit af, een uurtje later dan we gewend waren. Het was vakantie dus verwachtten we geen drukte. Dat gold inderdaad voor Belgie en Frankrijk, maar in Nederland was het toch best wel druk. Geen files, dat niet maar ondanks de kerstvakantie was er veel verkeer op de weg. Gelukkig konden we overal doorrijden en in Belgie en Frankrijk ging het ook vlot.
Om een uurtje of half vijf reden we het dorp in. Het leek daar wel voorjaar! Die dag was het 16 graden geweest en toen wij aankwamen was het nog 15 graden.
We hadden bijna niets mee en dus was het eerste wat we deden een lekker drankje op het terras drinken en toosten op de goede reis, een inmiddels goede gewoonte.
De volgende dag ook weer hetzelfde ritueel; boodschappen doen en het huis aan kant en proberen te verwarmen. Dat duurt altijd minimaal een dag, dus de eerste avond was het niet zo comfortabel. Een paar woondekens doen dan wonderen. Hopelijk was dit de laatste keer en hebben we volgend jaar een pellet kachel.
Omdat het huis klaar is, hadden we echt alle tijd. Het was een dag voor kerst en om de sfeer ook in Sauviat binnen te halen hebben we de, kunst, kerstboom tevoorschijn gehaald en deze opgetuigd. Het was even wat werk maar hij stond zo ongelooflijk mooi en past zo goed bij de sfeer van het huis! Echt prachtig.
Die avond hebben we lekker gegeten op ons 21 jarig jubileum; zelfgemaakte ragout, pasta met gorgonzolasaus en een kaasplankje.
De volgende dag, 25 december, was het nog steeds mooi weer. We besloten om lekker een eind te gaan wandelen met de hondjes. Het was iets kouder dan de dag ervoor maar heerlijk wandelweer.
We hebben ongeveer een uur gelopen, dat was echt heerlijk en stukje bij beetje leren we zo onze directe omgeving goed kennen.
Jullie vragen je misschien af of we nou helemaal niks hebben geklust deze week. Nou, jazeker. Stilzitten is voor mij in elk geval erg moeilijk. Dus heb ik de stenen onder de schouw gelakt. We vonden ze een beetje dof en bovendien, met dit soort poreuze stenen heb je ook kans dat het stoffig wordt. Ik moet zeggen het is goed gelukt dus we zijn tevreden.
Verder zijn we nog even in de tuin bezig geweest, maar veel kunnen we daar nog niet doen.
Tweede kerstdag sloeg het weer om. Het werd kouder en het regende. De wind was ook behoorlijk aangetrokken. Die dag is een gewone werkdag voor de Fransen, dus konden wij ook nog wat boodschappen doen voor de resterende dagen. Voor de rest hebben we lekker gelezen en geluisterd naar de Top 2000.
Vrijdag 27 december was het weer veel beter. Wel koud maar een lekker zonnetje.
s Middags heb ik mijn sportkleding aangetrokken en heb samen met Lara een rondje hardgelopen rond het dorp. Dat was wel even different koek! In het platte Nederland kun je wind tegen hebben, maar hier in Frankrijk is het heuvel op heuvel af. Ik kwam helemaal kapot bovenaan!
Zaterdag 28 december moesten we alweer denken aan de terugreis. Dat wil zeggen alles opruimen en schoonmaken want de volgende dag moesten we alweer richting Nederland.
We zijn zondagmorgen om een uur of half acht vertrokken. De reis ging wonderbaarlijk goed en snel en om vijf uur waren we weer in Aartswoud.
Wederom een weekje naar ons stekkie in La Douce geweest. Op woensdag 2 oktober in alle vroegte weer vertrokken. Dit keer met aanhangwagen; we hadden weer voldoende mee om die te vullen.
Onderweg ging het allemaal gelukkig vrij goed, zelfs bij Parijs. Alleen was het bij Antwerpen dit keer bijzonder druk. Maar met enig oponthoud ging het toch wel vrij voorspoedig daar.
Om ongeveer 15.30 uur reden we, inclusief boodschappen, Sauviat binnen. Het was warm geweest die dag en dat was nog duidelijk te voelen. Direct alle luiken opengegooid, en de auto uitgeladen. De aanhangwagen lieten we voor wat het was en na de gebruikelijke dingen zoals water erop, stroom erop en boodschappen in de koelkast zetten, hebben we weer lekker een drankje op het terras gedaan en getoost op weer een goed gelopen reis.
We hebben die avond heerlijk buiten gegeten. Het was nog steeds 24 graden, geen wind dus echt heeeerlijk! Dat dit later anders zou worden hadden we toen nog geen idee van en konden we ons ook niet voorstellen.
Donderdag 3 oktober was ik jarig. Ik ben vijftig geworden en nu dus officieel hoor ik bij de fossielen. We hebben bewust gekozen om in Frankrijk te zijn, anders had ik verplicht op mijn werk de hele dag met een rollator moeten lopen. Kwam ik daar mooi even onderuit!
Vandaag moest er ook gewerkt worden dus een gewone dag en dus op naar Thiers om boodschappen te doen. Met een hele lading kwamen we terug. Daarna het huis poetsen, van onder tot boven want we zouden vrijdag een gast uit Nederland krijgen.
Het was nog steeds lekker weer. Alleen stond er een beetje veel wind maar de temperatuur was lekker.
Er stond deze week geen grote klus op het programma. Een week is kort en behalve een paar kleine dingetjes in huis moet nu de tuin gebeuren. Dat zijn alleen maar grote klussen dus daar beginnen we dit jaar niet meer aan. Wel had ik een vijg en wat kruidenplantjes meegenomen uit Nederland. De vijg stond in Aartswoud al jaren in een pot en omdat na al die tijd de grond uitgeput is en er nog nooit fatsoenlijke vijgen aan hebben gezeten, hebben we besloten om deze tegen de muur in onze tuin in Sauviat te zetten. Dat was een mooi klusje voor onze gast, die had aangegeven aan het werk te willen.
De volgende dag, Dierendag, gingen we s middags naar het vliegveld in Clermont Ferrand om onze gast, collega Gerard, op te halen. Het weer was omgeslagen naar regen, veel regen. Balen, maar ja, dat hadden we helaas niet voor het zeggen.
Op het vliegveld moesten we nog even wachten voor hij landde, dus konden we nog even rondkijken. Het is een lekker rustig vliegveld met rechts de vertrekhal en links de aankomsthal, die onderling gewoon met elkaar verbonden zijn en waartussen je je vrij kunt bewegen. Er zijn diverse (souvenir) winkeltjes en een brasserie. Op de eerste verdieping heb je nog een restaurant. Heerlijk overzichtelijk dus en een prachtig alternatief voor gasten die niet de hele dag in de auto willen zitten. (de vliegduur is 1,5 uur tegen 10 uur in de auto). De prijzen worden ook steeds aantrekkelijker gelukkig. Met de vliegmaatschappij HOP (onderdeel van Air France) vlieg je, als je het een beetje uitkient al voor 170 Euro heen en terug van Adam naar Clermont-Ferrand. En dan te bedenken dat je met de auto de helft hiervan al kwijt bent aan tol.
Na een goede reis met hier en daar wat turbulentie en een geslaagde landing kwam onze gast met nog een handjevol passagiers de aankomsthal binnen en konden we weer naar Sauviat.
Daar nog even wat gedronken en na een rondleiding kon de gast zich installeren. Vlak voor het diner kwam toch nog de zon tevoorschijn. Dat was het enige moment tijdens zijn verblijf dat onze gast de zon heeft gezien, helaas.
De volgende dag zou een drukke dag worden. Tijdens ons vorige verblijf hadden we bij alle mensen in onze straat een uitnodiging in de bus gedaan om ons huis, die nu eindelijk klaar is, in te weiden. We hadden zo n twaalf mensen uitgenodigd voor een aperitief met een hapje.
Er moesten twee hartige taarten, stokbroden en twee pizza s gebakken worden, wraps met zalm, eiersalade en allerlei worst, kaasje en olijven/feta gesneden en klaargezet worden.
Ik was dus lekker druk. Dat was maar goed ook want zo had ik niet zoveel last van zenuwen.
Ook Bouwe was best zenuwachtig voor die dag. We hadden wel allerlei mensen uitgenodigd, maar wat nou als ze niet zouden komen? Misschien was het wel de gewoonte om mensen persoonlijk uit te nodigen en hadden we ze nu beledigd.
En hoe houden we de conversatie gaande? En misschien vinden de fransen het tijdstip (vier uur s middags) wel helemaal niks en drinken zij veel later een aperitief. Ja weet ik veel! Je haalt je van alles in je hoofd.
Inmiddels, terwijl ik aan het bakken was en Bouwe met de kamerbench voor onze hond Lara bezig was, was onze gast begonnen met een stuk tuin vrij van onkruid te maken voor de moestuin". De bedoeling was om een stukje, 1,5 m2, om te spitten en af te bakenen met stenen, zodat de grond gemengd kon worden met een zak meegebrachte bemeste tuinaarde, waarin dan de vijg en de kruidenplanten gezet konden worden.
Echter nadat het onkruid eruit was en de border omheind, werd de pijn in zijn rug ondraaglijk en moest Gerard zijn werkzaamheden staken. Hij had natuurlijk weer veel te gek gedaan. Balen voor hem dus.
Afijn, alles stond zaterdag om klokslag vier uur op een grote tafel in de woonkamer. Het was geen weer om het buiten te zetten. Bovendien wordt het al vroeg kil en vochtig dus dit was de beste oplossing en dat kan heel goed met zo n grote woonkamer. We kunnen wel vijftig mensen kwijt!
Vier uur; er kwam nog niemand. Kwart over vier, nog niks. Half vijf, nog altijd niemand. Shit! Nu sloeg de twijfel wel toe. We zijn toen zelf alvast maar aan een drankje begonnen tegen de zenuwen.
s=MsoNormal>Toen, om kwart voor vijf, kwamen ze allemaal ineens tegelijk, alsof het afgesproken werk was! Ik ben naar de deur gegaan en heb ze verwelkomd. Tot mijn schrik kwamen er ook kinderen mee. Ik had voor de zekerheid wel een grote zak spekkies gekocht maar stiekem had ik gehoopt dat de kinderen thuis zouden worden gelaten.
Maar ik moet echt zeggen, achteraf, dat ze zich voorbeeldig hebben gedragen. Er kwamen twee tiener buurmeisjes mee die zich over alle kleintjes hebben ontfermd dus daar hadden de ouders en wij geen omkijken naar. En ze waren allemaal goed opgevoed. Er was een jochie van een jaar of vijf die vrij was en me bestookte met allerlei vragen en verhalen, maar ook hij gedroeg zich echt voorbeeldig en ik heb hem aan het werk gezet door af en toe met de schaal moet zoetigheid rond te gaan bij de andere kinderen. Drinken moesten ze bijna niet en ook van de nadere hapjes werd door de kinderen niet gegeten zonder dat het ze werd aangeboden.
Daar kunnen de meeste Nederlandse kinderen nog een puntje aan zuigen, zo vind ik het niet erg, echt! Ook Lara genoot van al die mensen en vooral van de kinderen. Ze gingen op haar hangen wanneer ze op de grond lag of stond, ze likte de gezichten en de hele tijd ging die kont met het staartje als een gek heen en weer. Prachtig om te zien hoe dat ging met die kinderen! Jelle was minder gecharmeerd van al die mensen maar ging er toch goed mee om. Hij moest ook wel.
We werden verwend met allerlei cadeau s; bloemen, wijn, champagne, macarones tot tomaten uit eigen moestuin.
En we hadden ons voor niks zenuwachtig gemaakt. Het werd door iedereen zeer gewaardeerd dat ze waren uitgenodigd en we merkten dat het ook een kennismaking was voor onze buren Maurice en Laurence, die wij de vorige keer al op visite hadden. Zij hadden nog nooit een woord gewisseld met de mensen die aan onze andere kant waren komen wonen, in het huis van Martin en Irene die naar Guernsey zijn vertrokken.
We hoefden ons dus ook niet druk te maken om de conversatie; die kwam vanzelf op gang en bleef gaande doordat mensen elkaar zelf opzochten. Antoine, de man die bij de groendienst van de gemeente werkt en die is verhuisd naar Olmet, een dorp verderop, was er ook met zijn vrouw en kind. Heel erg leuk dat hij de moeite had genomen om te komen.
Er werden tevens wetenswaardigheden uitgewisseld zoals het feit dat wij al een paar dagen achter elkaar de Gendarmerie door het dorp zagen rijden. Een unicum en Antoine wist te vertellen dat dat op zijn verzoek was omdat er een paar keer brandstof zou zijn gestolen uit geparkeerde auto s. De andere buren wisten dit ook niet en dus was het een nuttige bijeenkomst.
Voor ons ook: wij hebben de mensen leren kennen en het is zu zelfs zo dat we, toen we de volgende dag een paar buren tegenkwamen, we nu twee zoenen op beide wangen ontvangen. Erg leuk!
Daarnaast kunnen we als het zover is, bij de buurman een adresje krijgen om onze tuin af te vlakken en wilden Maurice en Laurence wel als onze sleutelhouder fungeren.
Jammer genoeg waren er ook mensen niet gekomen, waaronder onze directe overbuurman Sylvain. We hadden heel graag met hem kennisgemaakt maar volgens Laurence is hij heel verlegen en kennelijk heeft hij dit niet aangedurfd. Jammer, misschien komt dat nog wel.
Mijn quiche met blauwe schimmelkaas en walnoten viel erg in de smaak. Daar werd dan ook gretig van gegeten. Ook dat is wel leuk om te horen natuurlijk van Fransen die zelf van de haute cuisine zijn
Om ongeveer zeven uur die avond was iedereen zo n beetje weg en konden wij terug kijken op een heel geslaagd initiatief. We zijn dan ook blij dat we dit zo hebben gedaan. Het draagt bij aan de acceptatie of misschien zelfs integratie van ons. En het moet nogmaals maar eens gezegd: van de stugge, norse en chauvinistische fransoos was weer helemaal geen sprake. We hebben zelfs een gedeelte van een discussie over jongeren en drugs in het Engels gevoerd met Maurice en de buurman die leraar is!
Het ligt dus echt aan jezelf als je dit soort uitspraken doet.
Toen iedereen weg was hebben we de boel weer opgeruimd. We konden constateren dat we nog wel voor een paar dagen eten hadden. En dan had ik nog niet eens mijn geitenkaarstaartjes gemaakt. Maar ja, ik heb het liever zo.
Met onze gast ging het intussen niet zo goed. Regelmatig moest hij op bed liggen en hij had veel pijn. Dus moesten we maar wat pijnstilling kopen maandag.
De zondag is vooral regenachtig verlopen. Konden we zaterdagmiddag, tijdens het aperitief, alle ramen lekker opengooien en was de zon er regelmatig bij, nu was het een grijze lucht. Tja, wat doe je dan op zo n dag? Beetje lezen, koffie drinken, tuinprogramma s en grand prix kijken en een klein klusje doen. De temperatuur was een stuk gedaald maar nog wel goed, maar je kon voelen dat de herfst in de lucht zat.
Wel lekker relaxed hoor, dat wel.
Op maandagmorgen gingen we weer naar Thiers om wat laatste boodschappen te doen en de pijnstilling te halen voor Gerard. Er was nog niet zoveel verbetering.
Die morgen waren ook weer de werklieden gekomen om de laatste grote luiken te plaatsen, eindelijk!Ze zijn de hele dag weer bezig geweest maar toen hingen ze er allebei in! Ook het kleine luikje van de gastenbadkamer hadden ze op maat gemaakt en afgehangen dus we wisten nu wat ons te doen stond: beitsen.
Dinsdagmorgen zijn Bouwe en ik met zijn tweeen aan de gang gegaan en nog voor het middageten waren alle luiken in de beits gezet! Pffft, was wel even aanpoten maar het was zowaar droog en we wisten niet voor hoelang dus het kan maar klaar zijn.
Verder die dag hebben we ook het tuintje afgemaakt waar onze gast aan was begonnen. Nu nog afwachten of ze de winter overleven maar de beste tijd is toch de herfst om te planten; de grond is nog lekker warm en je hebt grote kans dat ze regelmatig water krijgen want dat kunnen wij niet doen uiteraard.
Het diner was voor onze gast zijn galgenmaal want hij zou de volgende dag weer vertrekken naar Nederland. Op onze vraag of hij wel een beetje had genoten antwoordde hij dat hij zich prima had vermaakt ondanks zijn rugpijn. Gelukkig maar. Hopelijk komt het met zijn rug snel weer goed.
De volgende dag was het 9 oktober. Al vroeg waren we opgestaan, want Gerard moest om half tien op het vliegveld zijn. Bouwe heeft hem weggebracht en ik ben alvast begonnen met een was draaien, de gastenbadkamer en die van ons schoonmaken en stofzuigen op de slaapverdieping en de woonkamer.
Tegen de lunch was ik al een heel eind en dat beviel wel; kon ik in de middag wat rustiger aandoen.
En je gelooft het niet: aan het einde van de middag, toen we klaar waren met het huis, kwam de zon tevoorschijn en konden we er nog even lekker van genieten. Dat was echt nog even heerlijk want het is dan gelijk aangenaam. Nog een voordeel was dat we de parasol en de tuinstoelen droog naar binnen konden halen.
Op donderdag 10 oktober stonden we om een uur of kwart voor zeven op en om half acht zaten we alweer in de auto richting Nederland.De terugreis ging nog beter dan de heenreis. We besloten om gewoon via de A86, A10 en A1 te rijden en dat ging wonderwel zeer goed.Ook bij Antwerpen dit keer niet al teveel oponthoud en om ongeveer kwart over zes die avond reden we weer onze oprit in Aartswoud op.
We kijken met een intens tevreden gevoel terug op deze week. Benieuwd wat de volgende keer gaat brengen!
Dit keer een kort berichtje van een kort verblijf, zonder foto's. Dat zullen we de volgende keer goed maken.
Vertrokken op woensdag 21 augustus richting Sauviat, een vlotte filevrije reis mede doordat we bij Parijs dit keer de A104 hebben genomen. Deze gaat ruim om Parijs heen, is bij tijd en wijle wel druk maar je kunt met de normale snelheden blijven doorrijden.
Omstreeks 15.00 uur waren dan ook al bij ons huis, na bij de Intermarche in Courpiere enkele boodschappen te hebben gedaan. Luiken en ramen geopend, het was heerlijk weer, bijna 30 gr. Na de eerste dingen die we altijd weer moeten doen lekker gaan zitten op de veranda met een roseetje.
Volgende dag boodschappen doen, huis verder schoonmaken en opruimen. 's-Middags is Henny weer achter de maaimachine gegaan en heeft ze een gedeelte van de tuin weer gemaaid.
Vrijdag bezoek gehad van kennissen van de volleybal uit Obdam, Jan en Astrid. Zij waren vlakbij op vakantie en maakten dus mooi van de gelegenheid gebruik om even bij ons langs te komen. Een gezellig bezoek met een uitgebreide Franse lunch met bbq.
Het weekend genoten van het mooie weer en enkele kleine klusjes gedaan. Zondag uiteraard gekeken naar de Grand Prix F1 van Belgie.
De rest van onze aanwezigheid besteed aan lezen, kleine klusje, het uitbouwen van de elektrische kookplaat, deze blijkt defect te zijn dus daar moet een nieuwe voor komen. Nog een wandeling gemaakt in de omgeving. Verder hebben we uitnodigingen verspreid, bij de directe buren, voor een aperitief dat we op zaterdag 5 oktober 2013 gaan geven voor de bewoners van Le Bourg (het gedeelte van de gemeente Sauviat waar ons huis staat). Dit omdat ons huis eindelijk af is. Dat is echter niet helemaal waar want de luiken voor de grote deuren aan de voorzijde van de woning zijn nog niet geplaatst. We hadden gehoopt dat dat deze week zou gaan gebeuren, maar helaas. We hopen nu een afspraak te kunnen maken dat ze de luiken komen plaatsen als we de volgende keer hier zijn, van 2 tot 10 oktober.
Donderdag de luiken weer gesloten en terug naar Nederland, ook weer via de N104/A104 om Parijs heen. Weer geen files, behalve natuurlijk in Nederland waar we voor de Coentunnel in de file terecht kwamen. Maar daar zijn we ondertussen wel aangewend.
Op naar het volgende verblijf, dat reeds over enkele weken zal zijn. Dan staat ons aperitief voor de buren op het programma en een bezoek van een paar dagen van onze collega Gerard.
Het was weer lekker relaxed de afgelopen twee en een halve week in Sauviat.
We zijn in alle vroegte vertrokken op donderdag 20 juni. Dit keer geen aanhangwagen mee dus we konden lekker, vooral in Nederland, doorscheuren.
Met zoals gewoonlijk wat vertraging bij Parijs en dit keer ook voor Antwerpen, kwamen we om een uurtje of half vier in de middag aan. Nog even snel wat boodschappen gedaan voor het avondeten en door naar ons huis.
Daar hebben we ons lekker geinstalleerd met een drankje op het terras. Een kleine teleurstelling was dat de luiken nog steeds niet waren geplaatst. Onze Nederlandse architect had gemaild dat een nieuw bedrijf dat zij had gevonden misschien eind deze week zouden beginnen maar helaas. We beginnen er al aan gewend te raken, maar toch je hoopt tegen beter weten in.
Het was die dag warm geweest en dat kon je lekker voelen in huis. De vooruitzichten voor de komende dagen waren echter niet al te best.
De volgende dag, vrijdag, was het nog prachtig weer, dus geen goede dag om boodschappen in huis te halen, maar dat moest wel gebeuren.
Daar zijn we altijd wel een paar uurtjes mee bezig.
Thuis nog even de boel aan kant maken, wat nu dubbel zoveel tijd vraagt nu de woonkamer ook klaar is. Daarnaast moest ik ook nog twee dekbedovertrekken wassen en de gastenslaapkamers en badkamer schoonmaken. De vorige keer in mei hadden we natuurlijk twee gasten dus dat lag nog allemaal zoals we het hadden achtergelaten.
We zijn wel alvast begonnen met de boekenkast. Het plaatsen van de Gibo blokken ging snel en voorspoedig. De planken waren voor de helft gelakt en de andere helft hebben we toen ook in het weekend gedaan. Gaande weg bleek dat we waarschijnlijk enkele blokken tekort zouden hebben. Maandagmorgen dan ook maar richting Brico-Depot in Clermont-Ferrand gereden alwaar we nog enkele blokken hebben gehaald. Ook nog wat ander klein materiaal gehaald.
Het stuccen was intensiever en langduriger. Daar hebben we nog een dag of drie over gedaan.
Dinsdagmorgen om een uur of elf, wij zaten net aan de koffie, klopte er iemand aan de deur. Ik zag dat het de buurman was, onze Franse buurman Maurice die in het chateau heeft gewoond. Hij had iets in zijn handen.
Toen ik de deur opendeed zag ik dat het een bakje aardbeien was. Hij bood ze ons aan en zei dat ze van zijn eigen moestuin kwamen. Nou, erg leuk en hartstikke aardig natuurlijk dus we namen ze graag aan. Ze waren heerlijk zoet en met een zelfgebakken brownie en een flinke kwak creme de Normandie werkelijk een zalige traktatie, een aanrader.
Op woensdag kwam er een mevrouw aan de voordeur. Zij vertelde dat woensdag en donderdag mensen kwamen om de luiken te plaatsen. Yes!! Eindelijk.
Ik wees haar waar de luiken stonden en twee tellen later kwam er een busje aan met daarin twee mensen die direct begonnen hun gereedschap uit te laden.
Nadat ze zo n anderhalf uur aan het werk waren hing er nog niet 1 luik. Het was toen voor ons wel duidelijk dat ze dat niet in twee dagen gingen redden. Nou ja, we gingen het wel weer zien.
Wij hadden die dag afgesproken met Marco en Hugo, zal je net zien, dus we zouden die dag niet thuis zijn. Om half elf zijn we in de auto gestapt en naar de Allier gereden. Het weer was redelijk; in de zon warm maar er waren ook wolken en dan was het fris. We zouden gaan bbq-en dus we zouden wel zien. Als het maar droog was.
En dat was en bleef het ook gelukkig. We hadden heel wat bij te kletsen en het eten was ook weer verrukkelijk. De tijd ging dan ook razendsnel. Om half vijf vertrokken we weer richting Puy De Dome. We hadden genoeg gegeten dus s-avonds hebben we de maaltijd maar overgeslagen. Thuis zagen we tot onze verbazing dat er pas 3, van de 13, ramen voorzien waren van luiken. We zeiden meteen dat gaan ze nooit redden in twee dagen!
De tweede dag, donderdag dus, dat de mannen kwamen, plaatsten ze weer een 3-tal luiken en waren de eerste verdieping en de begane grond aan de voorzijde voorzien van luiken. Ze zouden de volgende week op dinsdag terugkomen om de zaak af te maken.
Intussen hadden wij op vrijdag de boekenkast voltooid en konden we de boel daar in de woonkamer schoonmaken. Hij ziet er echt fantastisch uit.
De volgende morgen, zaterdag, hebben we de boeken en andere spullen die we hadden meegenomen in de kast gezet. Hij is nog niet vol maar we zijn niet bang dat dat niet goed komt.
Op zaterdagochtend om een uur of half elf zijn we met de honden in de auto gestapt en op zoek gegaan naar het nieuwe huis waarin onze architect nu woont.
Onze architect is iemand die alleen maar oude huizen opkoopt en die laat opknappen. Zij maakt de tekeningen van de nieuwe situatie en haar artisans gaan dan aan het werk om dit te realiseren. Ze heeft al in weet ik veel hoeveel huizen gewoond en die opgeknapt. Steeds ging, of moest, ze die weer verkopen. Vorig jaar hebben wij nog voor haar in de tuin gewerkt van een huis dat ze had gekocht in Champs, in Sauviat. Dat was ze aan het verbouwen en daar stortte toen een muur van in. Dit huis heeft ze nog en er wordt op dit moment weer in gewerkt. Nu heeft ze weer een compleet gehuchtje opgekocht in Tours sur Meymont. Dat zie je wel eens op internet ook, dat er een compleet gehucht te koop wordt aangeboden.
Dit nu is een gehucht van drie huizen die compleet vervallen waren. Een ervan is voor een groot gedeelte verbouwd en daar verbleef ze nu. Ook dit huis heeft ze verkocht, aan haar zus, en nu is ze het huis ernaast aan het verbouwen, waarin ze gaat wonen. Het huis in Champs gaat ze waarschijnlijk verkopen als het klaar is want de stek in Tours ligt werkelijk fantastisch! Ze kijkt achter het huis uit over het dal en de bergen. Echt heel mooi. Alleen ligt de achtertuin op het noorden, maar je kunt niet alles hebben en zelfs met dit rotweer was het uitzicht fenomenaal.
Ook dit project is weer fantastisch. Een heel oud huis dat volgens haar elementen had uit 1500, prachtig. Persoonlijk begonnen mijn handen al te jeuken en kreeg ik visioenen over het eindresultaat
Het weer was intussen al een aantal dagen weer totaal omgeslagen naar warm en erg warm. 's-Morgens konden we nog wel in de zon zitten maar in de middag was het zelfs onder de parasol nog warm. We hebben er lekker van genoten!
De slangenbeet.
Maandag was het 1 juli en alweer de laatste week. Omdat het huis nu echt voltooid is, hebben we ons gericht op de tuin. Onder het terras bij de keuken lag een hele grote hoop met stenen,hout en zand; overgebleven nadat men de tuindeuren had uitgezaagd. Deze bende willen we weg hebben om daar ons tuingereedschap en dergelijke onder weg te bergen.
Het was stikkend heet maar we waren al in het weekend begonnen met graven dus we gingen daar maandag rustig mee door. We hadden al heel wat kruiwagens weggehaald en ook een heleboel stenen. Die gaan we weer hergebruiken voor de veranda.
De honden waren af en toe ook buiten. Het gras had ik de eerste dag al kortgemaaid dus ze konden lekker buiten spelen. Het was echter zo warm dat ze liever binnen lagen op de koele tegelvloer in de bijkeuken. Alleen Jelle kan het heet doven dus die lag af en toe in de volle zon te bakken. Maar zelfs Jelle moest toch af en toe koelen.
Op een gegeven moment hoorden we Jelle vanuit het huis blaffen en naar buiten stuiven, naar de poort. Daar stond de Golden Retriever van de buren en die kwam even op bezoek. Onze honden en de hond van de buren kennen elkaar al een tijdje dus dat zat wel goed. De poort is alleen niet zo stevig omdat dit een tijdelijk oplossing is dus we moesten het een klein beetje in de gaten houden dat ze er niet dwars doorheen gingen met zijn allen.
Op een gegeven moment zie ik Jelle, nadat het nieuwtje er af was, zijn geurvlag zetten op de boom die naast de poort staat. Ik zie hem teruglopen de tuin in en plotseling wankelt hij en loopt zwalkend onze kant op. Hij zakte door zijn achterhand en begon heel raar te doen. Bouwe en ik renden erheen en Bouwe pakte hem op. We liepen naar de bijkeuken en legden hem op de vloer.
Lara had ook door dat er iets aan de hand was en dus heb ik haar in de keuken opgesloten.
Het was net alsof Jelle een epileptische aanval had; hij verkrampte volledig en zijn ogen zagen we een paar keer wegdraaien. Wat een vreselijk gezicht was dat!
Wat moet je op zo n moment doen? We dachten in eerste instantie aan een insult, toen aan de hitte en toen zagen we een wondje aan zijn voorpoot zitten. Shit! Mogelijk een slangenbeet!
Even zeiden we nog dat we met hem naar de dierenarts moesten, als de wiedeweerga. Maar ja, dat zou altijd te laat zijn geweest. De dierenarts zit tien kilometer verderop, in Courpiere, dat halen we echt nooit!
Het enige dat we konden doen is hem plat te houden, want hij kronkelde echt alle kanten op en zorgen dat hij zich niet bezeerde ergens aan. Ik heb hem tijdens deze tien minuten durende kwelling een aantal keer wat druppels water in zijn bek gegoten en langzaamaan zagen we het minder worden.
Tjezus! Wat waren wij geschrokken. We bekeken nog eens goed zijn voorpoot met het wondje en constateerden dat het waarschijnlijk maar 1 wondje was. Dus waarschijnlijk was het maar 1 tand van de slang. Wat een mazzel heeft hij gehad!
Jelle kwam steeds beter bij en was echt bek- en bekaf hierna.
We hebben hem in zijn mand gelegd en daar is hij een half uur in gebleven.
Bouwe heeft hierna bij de boom nog gezocht naar een slang maar deze niet meer gevonden natuurlijk.
Achteraf bekeken hebben we geconstateerd dat ik met de zeis tijdens het maaien waarschijnlijk een slang bij de muur van de tuin heb weggejaagd, en omdat het heel warm was, is de slang waarschijnlijk even verderop bij de boom, waaromheen hoog gras staat, lekker in de schaduw gaan liggen. Omdat Jelle licht en snel is, kon de slang waarschijnlijk niet snel genoeg wegkomen en heeft zich verdedigd.
We weten wel dat we de honden nu niet meer zo makkelijk buiten laten lopen. Ze mogen alleen op het terras dat verhoogd is.
Later hoorden we van Maurice, onze buurman, dat het bij ons wemelt van vooral jonge slangen. Dus het kan ook een jonkie zijn geweest, wie zal het zeggen. We zullen het nooit weten.
Later, toen we weer thuis waren, zou het volgens onze dierenarts toch ook nog een insult kunnen zijn geweest. Jelle heeft daar echter nog nooit last van gehad en gezien het hele scenario houden wij het op een slangenbeet.
Dinsdag heb ik het bakje van de aardbeien teruggebracht en heb ik gelijk de buren uitgenodigd om een aperitief te komen drinken zaterdag.
Op dinsdag en woensdag stonden de timmerlui weer voor de deur om de laatste luiken te monteren. Er was een andere timmerman meegekomen en we zagen direct al dat deze sneller werkte dan de man die vorige week mee was gekomen. Het was echter nog heel veel werk en ze hadden beide dagen dik nodig. Alleen de luiken van de grote deuren aan de voorkant, daar kwamen ze niet aan toe. Dit moet een andere keer. Waarschijnlijk eind augustus.
Het resultaat is geweldig. Het maakt het huis aan de buitenkant ook helemaal af en belangrijker nog: het geeft ons een gerust gevoel dat ook aan de achterzijde de boel nu goed beveiligd is. Bovendien is het een eis van de verzekering.
Zaterdag 29 juni om 16.00 uur kwamen buurman Maurice en zijn vrouw Laurence op bezoek.
Het was veel te warm om buiten te zitten, dus we hadden in de woonkamer alle ramen open gezet en daar was het heerlijk. We hadden allerlei hapjes en kazen gehaald en nadat ze het hele huis hadden bekeken zaten we lekker aan een roseetje.
Mijn Frans is wel aardig, maar niet perfect dus ik had me voorgenomen om heel rustig aan te doen met de wijn want ik zou mijn volle concentratie en verstand nodig hebben om nog uit mijn woorden te kunnen komen.
Lara vond het allemaal ook erg gezellig en gelukkig hadden zij, dat wisten we, in het verleden ook honden gehad dus ze vonden het ook allemaal goed en ze vonden het ook erg gezellig dat ze aandacht kregen van haar.
Na een paar wijntjes vroegen ze of wij hun huis ook wilden bekijken. Nou dat wilden we wel. Ze hebben naast hun huis nog een huis verbouwd dat als gite te huur staat. Mocht iemand belangstelling hebben: www.sauviat.fr. Het huis zag er erg mooi uit met een hele oude grote schouw, alleen wel een beetje aan de kleine kant, maar dat zijn heel veel huizen daar.
Na de bezichtiging zijn we weer naar ons huis gegaan en hebben nog een drankje gedaan. Het converseren ging best goed. We hebben toch ruim drieeneenhalf uur de conversatie gaande gehouden. Mijn Franse docent kan tevreden zijn!
Om half zeven gingen ze weer weg en hebben wij nog even lekker buiten gezeten.
Zondag was het wederom heel erg warm maar er moest toch gepoetst worden, want de volgende dag moesten we weer naar Nederland. We kregen het allemaal in de ochtend voor elkaar en s-middags hebben we er nog lekker van genoten buiten en binnen voor de tv. (Tour de France).
De volgende dag zijn we om 07.00 uur vertrokken. De reis ging voorspoedig en zowel bij Parijs als bij Antwerpen zagen we dikke files, maar gelukkig allemaal de andere kant op. Bij Parijs hadden we zoals gewoonlijk wel nog wat vertraging maar dat kan bijna niet anders tegenwoordig. We hoorden op de radio dat de regio Ile de France vakantie had dus wij dachten dat het wel rustig zou zijn. Niet dus.
Om ongeveer 17.45 uur reden we weer de oprit in Aartswoud op.
We zijn alweer even terug in Nederland. Omdat ons huis zo goed als af is vergeten we om onze weblog bij te houden. Er valt niet zo heel veel verbouwingsverhalen meer te vertellen dus. De verhalen zullen vanaf nu wel een stukje korter worden, maar we proberen toch om dit up to date te houden.
In december zijn we overigens ook nog een kleine week in Sauviat geweest. We hadden een aantal dagen rond de jaarwisseling over en zijn lekker die kant opgegaan. Het is alweer een tijdje geleden en wat we daarover kunnen schrijven is dat we voor het eerst met zijn tweeen waren. De buren zaten in hun tweede huis in Saint Martin en we hadden ook verder niets met Marco en Hugo in de Allier afgesproken.
Dat was dus wennen. Vooral tijdens de jaarwisseling was het vreemd. Ik (Henny) miste op dat moment wel wat gezelschap in de vorm van familie, vrienden of buren. Ik weet dan ook niet of we het volgend jaar weer op deze manier vieren, dat houden we nog maar even in beraad.
Verder was het wel heerlijk relaxed. We hebben niet zoveel gedaan; niks eigenlijk. Een beetje gewandeld, lekker gekookt en gegeten en verder wat gelezen.
Op 3 januari moesten we de terugreis weer aanvaarden en dat ging zonder problemen en rare weersomstandigheden dit keer
Op 20 maart, nadat wij beiden uit de nachtdienst kwamen, heeft Bouwe zijn moeder opgehaald in Deventer en we zijn de volgende morgen, 21 maart, om 08.00 uur vertrokken richting het zuiden.
Onderweg kwamen we het eerste oponthoud al bij Amsterdam tegen. Er was niet zoveel bijzonders aan de hand; geen ongelukken, gekantelde vrachtauto s of spoedreparaties. Alleen veel verkeer en overal files. We hebben daar een uur tijd verloren. Dat begon dus goed.
Gelukkig ging het voor de rest de hele dag goed op de weg. Bij Parijs hebben de de A86 en de A10 richting Orleans genomen en dat ging wonderwel erg vlotjes.
Om even voor 19.00 uur reden we Sauviat binnen. Het was erg koud in huis en dus direct de verwarming aangestoken. We weten echter dat het een dag duurt voordat het aangenaam is, dus moesten we de warme trui en pantoffels aan. Vorig jaar om deze tijd was het een graad of 19-20; een groot verschil dus.
Hierna snel de gasten slaapkamer in orde maken zodat Lore zich kon installeren en daarna lekker eten gemaakt. Lore had verschillende soorten vlees en ovenschotels meegenomen uit Deventer dus het was een kwestie van de oven aan en opwarmen, zowel het eten als de keuken.
Tijdens de koffie en een drankje na het eten even lekker bijgekletst. We waren alle drie moe van de reis dus gingen we op tijd naar bed; lekker warm want zowel Lore als ik hadden lekker de elektrische deken aanstaan.
We hadden gezien dat het de volgende dag, vrijdag, erg mooi weer zou worden. Dus we hadden verder niets gepland, alleen moesten er boodschappen gedaan worden.
Dus togen we met zijn drieen naar Thiers en hebben daar bij de Carrefour alle boodschappen gedaan voor die hele week. Met tassen vol kwamen we weer terug en daarna lekker in de zon zitten. Het werd die dag 20 graden met volop zon. Wat een verschil! Af en toe moest ik er echt even uitlopen want het werd toch wel erg warm.
Zoals gezegd hebben we die dag verder niet veel uitgevoerd, behalve dan het huis netjes maken. Het koken lieten we deze week aan Lore over. Ze kookt graag en het is een mooie afwisseling tussen lezen en wandelen. Met hulp van Bouwe toverde ze elke dag weer heerlijk eten op tafel. Lekker luxe!
Zaterdag zijn we na het ontbijt naar Clermont Ferrand gegaan om daar bij de Bricot Depot materiaal te halen voor de tuin jawel, we zijn toe aan buitenwerk!
Behalve een boekenkast in de woonkamer is het huis af, dus moeten we gaan nadenken over de tuin. Dat wil zeggen; ik heb er allang over nagedacht natuurlijk en samen hebben we een plan gemaakt. Het eerst zullen we het stukje grond voor de schuur aanpakken aan de voorzijde. Raar zullen mensen misschien denken maar hier is over nagedacht.
Dat stukje grond ligt namelijk precies boven onze bijkeuken. Doordat alle regen nu direct in de grond kan vloeien blijft de muur van de bijkeuken erg vochtig. Door nu daar een vloer in te leggen in de vorm van tegels, en het naar de goot van de weg te laten aflopen, moet dit een heleboel vocht schelen in de toekomst.
Dus hebben we een stuk of vijfendertig lichte grindtegels gehaald. Toen zat de aanhangwagen die wij meehadden aan zijn maximum.
Die dag hebben we verder niets meer gedaan. s Middags heb ik mijn programma s op televisie bekeken en toen was de dag om.
De volgende dag was het zondag. Er werd weer gereden in de Formule 1 en dus was het nu Bouwe die tijdens het ontbijt om een uur of negen zei dat hij de start ging kijken in de woonkamer boven. In de keuken hebben we ook televisie en die stond ook aan, maar ten eerste hebben we daar geen geluid bij (heeft te maken met het doorseinen van het signaal van de kamer erboven), en bovendien is de televisie in de woonkamer een stuk groter en ja, dat kijkt natuurlijk wel even mooier. En zonder geluid kan het blijkbaar niet.
Even later wilde mijn schoonmoeder ook graag de start zien en toog naar boven. Daar zat ik dus opeens alleen aan de ontbijttafel!
s Middags hebben we de auto gepakt en zijn we met zijn allen een rit in de omgeving gaan maken. De omgeving hier is zo ontzettend mooi! Ik blijf me er elke keer weer over verbazen. Ook zijn we nog even langs het voormalige huis van onze architect gereden in Trezioux. Er woont nu een Nederlander in die voordien in Amerika heeft gewoond. Het is een enorm huis geworden die helemaal is verbouwd. Helaas hebben ze de mooie natuurstenen muur volledig weggestuukt.
Na het middageten hebben Lore en ik samen nog een lekkere wandeling gemaakt in de omgeving. Het was geen lekker weer om buiten te zitten. Om te wandelen was het echter heerlijk. Geen wind en half bewolkt, ideaal om te wandelen dus! Lara ging dit keer ook lekker mee en we zijn zon uur weggeweest. Erg gezellig.
De dag erop, maandag, hebben Bouwe en ik eindelijk de handen uit de mouwen gestoken en zijn we begonnen aan het tegelen van de vloer voor de schuur.
We hebben ons even uit de naad gebuffeld en aan het einde van de dag lag de vloer er voor het grootste gedeelte in. Ook waren toen de tegels op dus het kwam wel mooi uit. Volgende keer de rest maar weer.
Dinsdag hadden we afgesproken met Hugo en Marco. Zij zouden s middags om een uur of twee komen samen met de vader van Marco en diens vriendin.
We zijn s morgens eerst met zijn drieeen naar de markt in Courpierre gegaan en hebben daar weer de nodige stukken kaas en brood gekocht voor onszelf en voor die middag.
Toen de visite s middags kwam hebben we eerst een kopje thee gedronken met een lekker stuk door hun meegebrachte taart. Daarna hebben we met zijn allen een lekkere wandeling gemaakt rondom het dorp. Marco en Hugo hadden de honden niet meegenomen dit keer, dus alleen Lara en Jelle gingen mee op pad. Marco s vader was de fotograaf en heeft vele mooie fotos gemaakt van de omgeving.
Na deze wandeling hebben we lekker thuis een wijntje gedronken. We hadden allemaal lekkere hapjes gemaakt en samen met de kazen heerlijk opgepeuzeld. Het was erg gezellig en we hebben nog even wat kunnen bijkletsen met de mannen.
Om ongeveer 18.00 uur vertrokken zij weer richting de Allier.
En toen was het alweer woensdag en de laatste dag van de vakantie. Bouwe en ik hebben nog wat laatste klusjes gedaan, zoals de schouw in de woonkamer voorzien van planken, waarop we wat foto s en lampjes hebben gezet. Daarna was het weer het gebruikelijk, zoals het huis schoonmaken en de boel inpakken voor de terugreis.
Voor mij stond deze dag ook in het teken van herdenken. Precies een jaar geleden namelijk, op 27 maart, is Ayla overleden. De hele dag was ik in gedachten bij die dag vorig jaar en op het moment supreme, 14.20 uur, moest ik wel even iets wegslikken. Ik mis haar nog altijd, mijn kanjer.
Het was die dag weer heerlijk weer met volop zon en bijna 17 graden, dus hebben we weer heerlijk buiten gezeten en wat gelezen. We wisten dat het in Nederland verschrikkelijk koud was dus moesten we hier nog even van genieten!
We zijn die avond op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag gingen we weer vrij vroeg rijden.
Op donderdagochtend om ongeveer 07.00 uur reden we het dorp uit. Nog even langs de boulanger voor een stokbrood voor onderweg, even tanken bij onze vaste, goedkope tankstation en de reis kon aanvangen.
Onderweg zijn we geen noemenswaardige bijzonderheden tegen gekomen en om ongeveer 17.00 uur reden we Nederland binnen. Via de A67 dit keer, want we zouden over Deventer naar Aartswoud rijden, om eerst mijn schoonmoeder af te zetten.
In Deventer arriveerden we om een uur of half zeven.
Daar de honden uitgelaten en nog een pizza gegeten en om half acht gingen we weer rijden richting Aartswoud, waar we om een uur of 21.00 uur aankwamen.
En dat was het alweer. Het was een heerlijke week, erg gezellig maar we hebben dus niet zoveel gedaan dit keer. Ook wel eens lekker!