In principe mag het nog niet duidelijk zijn wat nu juist "sarrietjes" zijn ...

Menigeen binnen de gemeenschap waar de term "sarrietjes" veelvuldig gebuikt wordt, lacht zich nu in een deuk !

Toen de term begin jaren '60 ontstond, wist hoegenaamd niemand wat "sarrietjes" ook maar betekenden.

De toenmalige verantwoordelijke van de gemeenschap vond de term uit als grap... !

Maar dan wel een grap die een eigen leven ging leiden.

Zodanig zelfs dat er een betekenis aan de grap werd gegeven, zodat het gebruik van de term "sarrietjes" echt zinvol werd.

En wat zijn nu die "sarrietjes" ....????

"Sarrietjes" .... zijn niks .... gewoon zinloos, zonder betekenis.... alhoewel !

De term wordt gebruikt als antwoord op een vraag waarbij geen pasklaar antwoord voorhanden is.

Zoals bij de vraag : "wat eten we vandaag ?" .... gezien er nog niet geweten is wat de pot schaft, wordt dan geantwoord : "...Sarrietjes..."

Wat zoveel wil zeggen als : ik weet het nog niet, of je zult wel zien wat het wordt, voor iedereen nog een vraag zonder antwoord, enz ...

Het was mijn vader die de term zomaar uit zijn mouw schudde, toen mijn broer en ik nog hele kleine pagadders waren.

Telkens we vader iets vroegen, kregen we als antwoord : ..."Sarrietjes ...!"

Waardoor de term al gauw een begrip werd in ons gezin en later in onze familie.

Zo hebben mijn broer en ik de "sarrietjes" ook doorgegeven aan onze kinderen.

Zodat zij op hun beurt hun kroost kunnen antwoorden op de vragen waarop nog geen antwoord is ....!!!

Uiteindelijk zijn "sarrietjes" een term die overgeheveld wordt van generatie op generatie....!

Mooi toch ?

Tot later,

Tot sarrietjes ...

15-02-2015 om 12:23 geschreven door Sarrietje  

Dikke zweetdruppels parelen op zijn voorhoofd ! Nochtans is het niet de warmste dag van het jaar … maar deze inspanning vraagt toch veel van zijn gestel. Misschien een tekort aan conditie ? of overgewicht ? mogelijk ook te opgewonden om in alle rust en kalmte zijn weg te vervolgen.

Neen, veel oog voor wat rondom zich afspeelt, heeft hij niet. Integendeel ! Met forse tred spoedt hij zich steeds verder naar zijn doel. Het dorp, zijn bewoners, herinneringen, maar ook slechte ervaringen achter zich latend, stevent hij recht naar zijn favoriete bestemming.

De zon staat hoog, hier en daar een wolkje – toch geen regen, hopelijk – deze tijd van het jaar is het meestal zacht, weinig wind – een mild briesje – aangenaam weer om een lange trektocht te ondernemen. Nog ver ? allicht ! of toch niet ? wat kan hem het schelen – hij is op weg naar een wereld die al zijn hele leven beheerst … Enkel ingewijden weten van zijn voornemen – komt hij nog terug ? is er nog een weg terug ? tenslotte is hij vertrokken zonder veel omzien. Vrienden ? ach die lui die je op één hand kunt tellen, tellen niet … (sic). Familie ? ja, zij waren niet verrast – en kregen ook het verzoek om hem te komen bezoeken. De lange tocht in acht genomen, lijkt het hem onwaarschijnlijk dat er velen zijn stappen zullen volgen …

Men weet nooit !! zo onherbergzaam is de omgeving ook niet.

Het pad slingert zich verder tussen struiken en bomen. Een leek in de natuur ! is het nu “plantologie” ? of “bloemologie”, ja “arbologie” ? Het zweet loopt langzaam in kuiltjes over zijn gelaat. Hoe heet dat nu weer ? zijn gedachten gaan terug naar de lagere school ! waar is de tijd gebleven ? blauwe plekken op de knie – een schram op de arm – haren wat verwilderd, wat is er van hen geworden ? nooit nog iets van gehoord of gezien ! vrienden van het eerste uur … de eerste leesles … rekensom. Hij zou niemand meer herkennen, dacht hij. En zij ? zouden zij hem nog herkennen ? na al die jaren ? jaren van geluk en verdriet, meeval en tegenspoed hebben zijn sporen nagelaten. Diepe groeven in het gelaat, stoppelbaard, haren in de nek … Knap ? het oordeel laat hij liever over aan een mogelijk toevallige voorbijganger. Een dame ? stel je voor dat hij nu een dame zou ontmoeten ! nu hij zich niet meer kan herinneren hoe … of ? dieren worden fauna genoemd, de plantenwereld is de flora !!! hoera !!

Zo ineens kwam het bij hem op. Een zucht van opluchting ! pff! Zou het dan toch kunnen dat diep nadenken over de lagere school hem tot deze ingeving bracht ?

Het pad wordt steeds steiler. Grote stenen versperren af en toe een makkelijke doorgang. Stilaan wordt het pad een stenengang – gang vol stenen – een stenenpad : heeft dat wel een naam ? opnieuw vragen, onzekerheden – welk belang eigenlijk ! Op tijd eten en drinken ! niet het ganse eind non stop willen afleggen. Ook genieten van het landschap ! prachtig toch ! had hij niet beter deze tocht reeds vroeger ondernomen ? vroeger, wanneer is vroeger ? wat naar adem happend … altijd weer die vragen !! is hij op zoek naar antwoorden ? hij is alleen en steeds verder weg van de bewoonde wereld. Alle heisa en zorgen vervagen bij elke voetstap in deze wondermooie omgeving. Nog steeds volop zon ! geen wolken meer ! oef, dus zeker geen regen vandaag !

Een grote platte steen trekt zijn aandacht. Panorama !!! etenstijd !! gulzig drinkt hij van een flesje water – nee nu geen alcohol ! straks ? misschien – om zichzelf te belonen. Onderaan zijn tas zit zijn doosje met beschuit ! waarom heeft hij in hemelsnaam beschuit meegebracht ? hij lust het niet eens … edoch droogt beschuit niet uit. Ja daarom. Beschuit met water … en toch voelt hij zich niet gevangen. Integendeel hij wandelt zijn vrijheid tegemoet. Op weg naar totale openheid – weg van de bekrompen geesten, de opgeblazen individuen die denken belangrijker te zijn dan … Nerveus slurpend aan zijn flesje water betrapt hij zichzelf van een zekere onvoldaanheid – waarom gleden zijn gedachten naar alweer negatieve invloeden uit zijn verleden ? waarom ? met deze tocht heeft hij komaf willen maken met doemdenken aan omhoog gevallen gestalten – mensen kun je dat bezwaarlijk noemen. Eigenlijk zijn beschuiten wel lekker, zo in combinatie met water !! een sterrenmaaltijd op een platte rots middenin de natuur met een kilometers vergezicht … hij wil met niemand ruilen ! dit is het echte leven … momenteel !!!

Zijn lege flesje neemt hij mee – niks weggooien wat hier niet hoort. Eventjes is er heimwee naar de plek die hij zopas verlaten heeft. De glooiingen in het landschap, de ruige boomtoppen, wilde struiken – het gefluit van een voor hem onbekende vogel – het geritsel van het lover, alles zit in zijn geheugen … zalig zij met een visueel geheugen – even met de ogen knipperen en het beeld komt terug … meteen ook komen situaties van vroeger weer naar boven ! bewust schenkt hij er geen aandacht aan.

De rest van de beschuiten stopt hij zorgvuldig weer in zijn rugzak. Sparen voor straks ! tenslotte is het nog geen middag en heeft hij nog een ferme afstand af te leggen. Gelukkig leerde zijn ervaring om genoeg water mee te brengen. Alleen zijn in de natuur brengt steeds risico’s met zich mee. Alleen !! de idee op zich geeft hem een weldadige rust – geen bemoeienissen – eigen verantwoording … zelfstandigheid !! is dat ook vrijheid ? wat is vrijheid ? is vrijheid het niet hoeven te doen wat anderen verwachten ? verwachtingspatroon … iemand heeft dat ooit uitgedacht ! wat betekent het ? hij mag er niet aan denken dat iemand nog verwachtingen stelt in hem. Net nu, op het ogenblik dat hij eenzijdig beslist om zijn eigen verwachtingspatroon te volgen. Zijn eigen ik … leven met zijn eigen beperkingen … in confrontatie met zichzelf ! wat doet dit deugd … het feit geen rekenschap te moeten afleggen, zelf beslissen, geen inmenging ! angstzweet rolt over zijn rug … is dit wel mijn bedoeling ?

De struiken worden schaarser – het lover minder – de bomen kaler. Hij bemerkt dat de flora (sic) – hij zou het nooit meer vergeten – langzaam verandert naarmate hij dichter bij zijn abri komt. Meer mossen – primitieve cultuur – geen bloemenrijen meer, ook geen varens of dergelijke meer te zien. Nee, een florakenner wordt hij nooit meer. Ook wel door gebrek aan interesse. Wie zou het hem ooit geleerd hebben ? Een boom is een boom, een struik een struik, en of dit nu een naam heeft of niet, wat kan hem het schelen… In de verte ziet hij trouwens dat groen de overwegende kleur wordt. Opgewonden veegt hij zich het zweet van het gezicht – dan toch warm aan het worden ! hoe laat zou het zijn ? middag ? nog te vroeg … geen uurwerk – leven met de zon ! het doet hem terugdenken aan de jeugdbeweging … de zonnewijzer ! maar wat als er geen zon is …? Geen schaduw ? met aarzelende tred vordert hij schoorvoetend langs een diepe afgrond. De innerlijke klok zal wel bepalen hoe laat het is, zo stelt hij zichzelf gerust … ongeveer vijf uren tussen elke maaltijd ? kan dat ? het is toch geen vijf uren geleden dat hij stopte voor water met beschuit ? … langzaam komt hij tot het besef dat het kennen van het uur op deze plaats en tijdens deze tocht absoluut van geen enkele waarde is. Oef ! de zelfconfrontatie heeft het opnieuw gehaald van de voorgeprogrammeerde angst iets niet te weten. Zou dit nog een stukje puzzel zijn om zijn ware ik te ontdekken ??? het pad is nu heel smal geworden – stapvoets gaat het verder – gevaarlijk ook ! zonder stevige schoenen  zou dit niet mogelijk zijn. Een glimp in de diepte – geen papiertje, plastiek fles of vergeten blikje – toont dat er vermoedelijk nog maar weinig mensen dit pad bewandelden. Een trap tegen een steen – enkele seconden later een doffe plof – dieper dan hij dacht. Opletten ! niet te enthousiast of overmoedig worden – een ongeluk is zo gebeurd !! het gaat nu snel vooruit – geen tijd meer om over zijn talrijke vragen na te denken en antwoorden te zoeken. Alle concentratie is nodig om niet te vallen – zich met beide handen vasthoudend aan de hoekige stenen. Nog enkele honderden meters en deze kloof is overwonnen. Een blik naar achteren geeft hem de zekerheid dat weinigen deze weg voor hun plezier bewandelen – even knipperen met de ogen en het visuele geheugen werd geactiveerd !!! prachtig toch het menselijk vermogen om dingen op te slaan – geen enkele computer doet beter … of toch ?

Schuin over de rand hangend, trekt hij zich op aan een uitstekende tak – oppassen voor de rugzak … water en beschuit (sic) – en komt zo op een kleine plateau terecht. Zijn t shirt is doorweekt van het zweet – meer door de schrik dan door de warmte – om zich door deze hachelijke situatie te wurmen. Met een zucht van totale voldoening ploft hij zich neer aan de rand van de afgrond … opnieuw is hij overweldigd van het zicht ! de stilte wordt zijn vriend – bondgenoot ? – een plotse windstoot brengt even verpozing – het gras wiegt op de cadans van de zacht aanvoelende bries die over dit weidse landschap waait. Paradijs ? is de definitie van paradijs niet strikt subjectief en voor elkeen anders ? dit is voor hem het paradijs, althans op dit ogenblik … filosofeert hij verder – misschien kom ik straks op een punt waar het paradijs nog meer aanwezig is … Hij corrigeert zichzelf door met de stilte te praten en hem te vertellen hoe één hij zich voelt met deze omgeving. Of het nu op dit punt is of iets verder – maakt niks uit – hier en nu is hij in het paradijs. Zie maar hoog in de blauwe lucht – dan toch weer wolken ! – hoe een roofvogel zich laat mee glijden met de wind – zonder enige zichtbare moeite zweeft die op en neer, van links naar rechts. Wat een schouwspel … de grootste acteurs kunnen dit theaterstuk nooit naspelen. Alles in een zelfde beweging … in volledige harmonie met de natuur – perfecte kleurschakeringen in een ideaal passende outfit – het wonder der natuur … Hij wordt er zowaar weemoedig van – een licht watergevoel vertroebelt zijn zicht – maar vermant zich op hetzelfde ogenblik. Beschuit met water … heerlijke lunch midden zijn nieuwe vrienden, de stilte, de omgeving en zijn te bewandelend pad !!

Hij geraakt maar niet weg van deze plaats, maar de roep om vandaag nog zijn paradijselijke oord (sic) te bereiken, klinkt harder dan de verlokking te blijven dralen op dit panoramisch zo aantrekkelijk plateau.

Opnieuw stopt hij het lege flesje in zijn rugzak, samen met het verfrommelde papier van de beschuiten. Is er nog wat over voor straks ? een vlugge blik in zijn tas geeft enige ergernis – nog maar twee flesjes water en vier beschuiten ! leven in de natuur ?? of leven met de natuur ?? een wezenlijk verschil ! bessen plukken of paddestoelen … nee liever niet, nu geen risico nemen – volharden, tenslotte is de helft van de mondvoorraad nog beschikbaar.

De diepe kloof ligt achter hem. Het pad – eigenlijk een amper platgelopen strook door gemzen en andere berggeiten – ligt nu in open natuur. De wind blaast wat harder – het ruisen is een welgekomen gast in de stilte van de omgeving, samen met zijn ademhaling en het af en toe kraken van zijn voetstappen, het enige geluid in deze zee van groene tinten.

Aan de einder tekenen zich dan eindelijk de eerste bergtoppen af. Hij is wat verrast door de afstand die nog moet worden afgelegd. De beloning is echter niet mis … Zou alles er nog zijn? In dezelfde toestand ? het is nu toch een ganse tijd geleden dat hij er nog was ! en hierlangs is voor hem onbekend terrein. Nieuwe angsten maken zich van hem meester … is de plek te bereiken vóór duisternis ? en zal het te volgen traject begaanbaar blijven ? opnieuw prikken zweetdruppels in zijn ogen – het opwaaiend stof vermengt zich met het transpiratievocht dat in grauwe tranen langs zijn wangen tot op zijn schouders loopt. Dit pad stijgt meer dan aanvankelijk gedacht – conditie en overgewicht … de twee hebben een omgekeerde verhouding met elkaar en zijn ontegensprekelijk niet met elkaar te verbinden. Zijn gedachten dwalen steeds minder af – zijn blik verstard vooruit … hij wil en zal er vandaag geraken – zijn tred vastberaden … Ondanks de reeds geleverde fysieke inspanningen voelt hij zich steeds beter … zijn geest lichter … optimaal humeur ! voor het eerst alleen op pad langs dit pad (sic) – hopelijk geen tegenliggers … of pottenkijkers … of nieuwsgierigen, laat staan jaloerse blikken van ongelukkige sukkels die het niet aandurven zich in het avontuur te storten !! hij wil de totale afzondering – niemand om zich heen – in het reine komen met zichzelf en zijn verleden – een blik werpend op de toekomst ! wanneer begint het verleden ? is de start deze morgen nu al een verleden ? en is zijn volgende pas een voetstap in of naar de toekomst ? kan het zijn dat het verleden met de toekomst is verbonden ? absoluut – hoe is anders het zinvolle van de schaduw te verklaren … de gestalte als object om schaduw te geven, die overal achter komt, bij elke voetstap … die een pas naar de toekomst is !!! een steile heuvelrug doet hem diep ademhalen … zijn lichaam tintelt van genot – weer hoger en een stap dichter bij zijn plek van verlangen … En het heden dan, vraagt hij zich af – is dat ergens tussen verleden en toekomst ? is de gestalte dan het heden … het zijn … het aanwezig zijn als verbinding tussen verleden en toekomst ? door voor schaduw te zorgen en als hulpmiddel te dienen voor elke voetstap ? … vol mijmering vervolgt hij verder zijn weg zacht neuriënd op een melodietje dat plots door zijn geest schiet.

De zon bijt minder fel van zich af – meer wolken komen opzetten ! zijn grote vrees voor regen in de bergen lijkt bewaarheid te worden. De wind waait steeds harder – een onweer is op komst. Een gepast moment om even te verpozen. Een overhellend stuk rotswand is een ideale plek om nog wat te eten en te drinken – beschuit met water – en zich om te kleden. Het doorweekte t shirt stinkt naar opgedroogd zweet – een dikke pull brengt soelaas. Hoe laat zou het zijn ? zo betrapt hij zichzelf op dit steeds weerkerend ongemak van onwetendheid – hij moet zijn eindbestemming halen !! geen shelter – geen nachtelijke bescherming – onverantwoord om op die manier alleen in deze onherbergzame oorden te vertoeven … Onherbergzaam ? was dit dan niet het paradijs ? is deze omgeving dan plots veranderd in een mystieke zone ? vol verraderlijke valkuilen ? hij mag er niet aan denken … de rest van het water en beschuiten worden weer diep in de tas gestopt, samen met de vies aanvoelende t shirt. Met een pet op het hoofd en vol nieuwe moed, bevreesd voor het onweer en de nacht, gaat hij weer op pad. Zijn blik is nu onafwendbaar gericht op de bergen die steeds dichter voor hem opdoemen … wat prachtig toch ! hier en daar nog besneeuwde toppen – fonkelend in het lage zonlicht. De oranjekleur van de lucht rond de toppen doet vermoeden dat het reeds valavond kan zijn … vervelend toch om geen uur te weten … ! wat als er geen uur zou bestaan ? is de wereld dan niet in chaos ? is elke organisatie of structuur van maatschappij niet gebaseerd op het respecteren van uren, termijnen, deadlines en zo meer ??? of is het fenomeen tijd een synoniem voor stress ? te laat komen ? niet op tijd zijn ? tijd tekort komen ? er op tijd geraken … is nu toch wel zijn grootste zorg ? en is dit dan ook stress ? waarom toch telkens al die vragen ? zijn tempo vermindert niet – integendeel – met het einde in zicht verdappert zijn tred zienderogen … of is dit een teken van stress ontstaan door de angst er niet tijdig te geraken …?

De zon is verdwenen – donkere wolken pakken zich samen en verhullen de mooie blauwe lucht – geen vogel meer te zien … een harde, koude wind met felle rukken stuwen hem minder snel vooruit … nee, nog geen onweer of regen … een enkele bliksemflits in de verte, gevolgd door een trage lange donderslag. Het pad is nu een zee van losliggende stenen geworden – hij springt van steen naar steen … oppassen voor het wegglijden !! geen bomen meer, geen groen meer, enkel nog het grauwgrijze van de rotsmassa links en rechts van hem kleuren de omgeving… wat een klim !! … is het dat in de verte ? een hoekig object steekt af tegen de rotswand aan het einde van dit steile stenenpad … is dat de uitverkoren plek ? geen tijd meer voor vragen – geen zin om te antwoorden – geen angsten meer – alle stress voorbij – het doel is bereikt …

Van achter de steile rotswand priemt de groene alpenweide door de grauwe schaduwen van de donkere wolken – af en toe opnieuw wat zon … geen onweer vandaag !!! de groene vallei temidden dit majestueuze landschap ligt er prachtig bij – de houten hut lijkt in prima staat ! aarzelend gaat hij zijn koninkrijk binnen – alles ligt er nog precies bij zoals hij het de laatste keer verliet – de rode pluchen zetel nog steeds tegen het raam – de kleine tafel – een enkele stoel – wat hout voor de haard … wat is het zalig terug te zijn in het paradijs. Het houten bankje buiten onder het afdak wordt vanaf nu zijn vaste stek – stamplaats !!! met zicht op de bergen met hun besneeuwde toppen en zwarte tot diepgrijze rotsformaties zacht uitdeinend in de immer groene vallei steeds in fel contrast met een staalblauwe lucht … of dit het paradijs is? Mogelijk worden al zijn vragen beantwoordt al zittend op het houten bankje – indien niet, dan zij het zo … een leven in volle vrijheid, zonder uur of tijd, met water en beschuit …

Sarietje

4/08/2012

09-02-2015 om 16:59 geschreven door Sarrietje  

Sarrietje is geboren ...!

Enkele ingewijden weten wat een sarietje is of wat sarrietjes zijn !

Na verloop van tijd zal duidelijk worden wat sarrietjes eigenlijk zijn...

De benaming sarrietjes komt voor het eerst voor eind jaren 50 - begin jaren 60 van de vorige eeuw.

Het is een veel gebruikte term binnen een beperkte gemeenschap.

Sarrietjes werden dagelijks aan het taalgebruik toegevoegd.

Mensen van buiten de gemeenschap toonden meer dan eens een gezonde vorm van nieuwsgierigheid bij aanhoren van het bizarre woord en gebruik ervan.

Al vlug ging men bedenkingen maken, gissen ook, waarover die gemeenschap het kon hebben !!

Waardoor de sarrietjes almaar mysterieuzer werden.

Tot de volgende.

Tot Sarrietjes.

09-02-2015 om 16:55 geschreven door Sarrietje  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

09-02-2015 om 15:23 geschreven door