De 2e stagedag: in de voormiddag outdoor clinic. Deze is kleiner dan de outdoor clinic van maandag. Hier is een prachtig uitzicht. De rit naar en terug was hobbelig. In de namiddag was er een lange traditie gepland, namelijk de voetbalmatch met een lokale voetbalploeg. En ook wij hebben de traditie verder gezet en zijn dus verloren tegen de lokale voetbalploeg. Na de match had de hele groep Indische kookles, het resultaat was lekker. Het was een leuke maar lange dag.

Woensdag voormiddag stond de indoor clinic op het programma en in de namiddag Bengaalse les. In de indoor moet je mensen behandelen en de bloeddruk meten, als dit gedaan is heb je tijd om de mensen te leren kennen. De Bengaalse les is handig om de taalbarrière te verkleinen, maar is zeker niet gemakkelijk om te leren. Natuurlijk zijn we hier nog een tijdje en zal ik nog veel bijleren.

Op donderdag is er standaard dezelfde outdoor clinic als op maandag. Alleen op donderdagen is het rustiger dan op maandagen. Hier kon ik meteen mijn Bengaalse woorden oefenen. In de namiddag hebben Robin en ik ballonnen uitgedeeld aan de kinderen en aan de volwassenen, hier was iedereen heel blij mee. Na 16u zijn wij met een groep naar het handicapcentrum gegaan. Hier heb ik kennis kunnen maken met een aantal kinderen en heb ik al gezien hoe ze hier mobilisatie van de onderste ledematen doen.

En op de 5e stagedag stond er weer een outdoor clinic op het programma, deze was heel afgelegen en de rit werd gedaan met een jeep. De plannen van de namiddag werden veranderd omdat er een vastberaden vrouw 6 vrijwilligers wou om mee naar het woman peace consultant te gaan. En konden we niet naar het handicapcentrum. De rit naar daar gebeurde ook met de jeep.

Zaterdag was het een rustige dag. In de voormiddag was het de indoor clinic en met de patiënten praten en muziek luisteren. In de namiddag was er de medische check-up voor de kinderen van het handicapcentrum. Hier heb ik zelf niet actief aan deelgenomen, maar gekeken wat er allemaal gedaan werd. 's Avonds was het met de hele groep gezellig op het dakterras genieten van onze avond vrij en dat we de volgende dag een dagje vrij hebben.

Hallo iedereen

Zaterdag ben ik vertrokken naar India en zondag ben ik aangekomen in Kolkata. Dit duurde ongeveer 23u voor ik aan het gasthouse aankwam.

Bij de aankomst was er al meteen een warm welkom door de persoon die mij binnen liet en mij een rondleiding gaf.

Na het uitpakken heb ik nog wat geslapen, daarna hebben 3 Spaanse meiden Robin, Senne en mij meegenomen om ons een beetje wegwijs te maken voor de volgende dagen. We zijn naar een winkel gegaan waar ze onder andere kleding hadden. Ook naar een bank waar we ons geld konden inwisselen/ afhalen in roepies.

De terugweg naar het gasthouse hebben wij 3 de weg alleen terug gedaan en onderweg iets gegeten in een restaurant dicht bij.

In het gasthouse heb ik nog wat voor school gewerkt en vervolgens in bed gekropen. Tegen de late avond werd ik terug wakker en ben ik gaan rondkijken wie er allemaal nog wakker was en met hun nog wat gepraat.

Wat zeker leuk was, is dat wij alle 3 meteen in de groep werden betrokken.

Maandag, mijn 2e dag in Kolkata en meteen ook de eerste dag stage. De stage was vandaag in de grootste outdoor clinic. Hier hebben 2 Japanners, Robin, Senne en ik een rondleiding gekregen van een vrijwilliger. Na de rondleiding was het tijd voor de mensen te behandelen. In het begin was dit chaotisch voor mij en ik wist niet goed wat ik moest doen en wat er van mij verwacht werd. Per persoon werd ik goed geholpen door de andere vrijwilligers die al meer ervaring hadden. Na verloop van tijd wist ik wat ik moest doen en verliep het al veel vlotter.

Na de outdoor clinic zijn we met de hele groep iets gaan eten en vervolgens naar de indoor clinic gegaan. Hier moesten alle nieuwe vrijwilligers, waaronder ik, ons inchecken. Dan volgde de eerste les Bengaals, hier vond ik het moeilijk om te kunnen volgen. Dit is normaal aangezien we ook samen zaten met de andere personen die al langer de lessen kregen.

In het algemeen was het vooral wennen aan het verkeer. Dit verloopt helemaal anders dan in België en om eerlijk te zijn gaat het nog zeker enkele dagen duren vooraleer ik gewoon ben aan alle auto's die toeteren, dit doen ze om te laten weten dat ze achter iemand rijden en willen voorbij steken.

Ook het eten zal een leuke uitdaging zijn, want niet pikant is toch al pittig voor mij.