De waarheid
is:het is niet altijd makkelijk om met
een Parisienne samen te leven en ze zijn ook niet altijd een perfecte moeder,
dochter of vriendin. Eigenlijk zijn
Parisiennes verre van perfect, kunnen ze heel vaag zijn en zitten ze vol
tegenstrijdigheden.Maar tegelijkertijd
kunnen ze heel grappig zijn, attentvol, nieuwsgierig, kan je op hen rekenen en
weten ze soms wel van het leven te genieten
Maar wat betekent
nu op vakantie gaan in Alicante of wat is de invulling die aan deze bestemming
gegeven wordt op onze Parijse manier?
Het is s
morgens, nog voor het ontbijt, een duikje nemen in het zwembad (dit doen zonder
te twijfelen;is het niet te koud, te
warm, te vroeg, te laat, fuck that, gewoon bikini aan (of niet) en gaan.
Het is ook
een massage krijgen op het strand en lack hebben aan de rest van de
wereld.Na afloop was al mijn bruin er
wel weer af en had ik een scrub gehad tot op het bot, maar ik was wel eventjes
in een andere wereld en alle spiertjes in mijn lichaam hebben zich nog eens
kunnen ontspannen.Ik vraag me af hoe
het komt dat zon klein vrouwtje zo hard kan masseren en toch tegelijkertijd zo
zacht zijn (ik lag met mijn hoofd in haar schoot toen ze mijn hoofd aan het masseren
was en op een of andere manier lagen ook mijn voeten en mijn handen steeds
tegen haar borsten toen ze mijn benen en mijn armen aan het masseren (scrubben)
was).
Het is ook
op tijd en stond aperitieven en chocolade eten wanneer en zoveel je maar
wil.
Het is
zeggen dat je gaat joggen, maar uitstelgedrag vertonen en dat met allerlei
smoesjes proberen te verdoezelen.
Het is het
bovenstukje van de verkeerde bikini aantrekken en mismatcht rondlopen zonder
het erg te vinden.
Het is
midden op de dag een doucheke nemen, gewoon omdat het kan.
Het is een
paar werkmails beantwoorden terwijl je van een campari orange aan het nippen
bent.
Het is
eigenlijk zoveel mogelijk niets doen en daar tot in het oneindige van
genieten.
De liefde is niet dood maar de perceptie is maar half
Alicante, 38'30 graden noorderbreedte, 2 uurtjes en een half weg van Antwerpen, 11 oktober 2015, 23u29 en nog steeds 22° ...
Net zoals de liefde, is onze blog niet dood. Zij - ik weet niet of een blog mannelijk of vrouwelijk is, maar per definitie ga ik er vanuit dat die van ons ook echt een van ons is - stond gewoon eventjes on hold tot Tiny weer naar Parijs zou gaan. En hier zit ik dan, een paar maanden verder, vele indrukken rijker. Zonder blogmaatje weliswaar. Die verkoos the City of Londen boven het mondaine, prestigieuze, bruisende, luxueuze, elegante, frivole, levenslustige, ... Alicante. Dat wil niet zeggen dat er minder inspiratie is of minder geluk, minder wijn evenmin of minder zon, maar de perceptie zal maar half zijn.
Als twee stoere chicks zijn mijn prinsesje en ik de vlieger opgestapt in Antwerpen alsof we niet anders gewend zijn. "Zomaar" op vakantie en zwemmen, zonnen, eten, drinken, lachen. Over and over again en niet noodzakelijk in deze volgorde. Het is heen en weer gaan tussen eventjes wegdromen en toegeven aan alle gedachten of eventjes alle duizend vragen beantwoorden, waarvan de meest gestelde ongetwijfeld is "gaan we nog een zwemmeke doen". De culturele kant mag de komende dagen nog wat meer uitgebuit worden, maar working on it want How To Be Parisien is een topboek. Niet gewoon een bestseller maar wel een way of living of meer nog; an attitude. Maar morgen meer. Er kruipen vierpotige huisdieren over de muren en ik heb veel zin in een uitnodigend bed en een warme knuffel van de prinses. Dus morgen meer.
Decouvrir Paris comme des vraies parisiennes: bienvenue au monde de Sari et Wendy ...
Na twee dagen was ons subdoel bereikt: mensen komen aan ons de weg vragen alsof we locals zijn en spreken ons aan met "mademoiselle". We zouden hier ook gewoon kunnen stoppen, maar toch nog even onze highlights en schoonheidsfoutjes op een rijtje, just for the record:
1. Lichten zijn van geen tel; ofwel wordt het groen ofwel steek je gewoon over ( wel zeker zijn dat je iemand naast je hebt die voor twee oplet en je verder duwt wanneer je in het midden van de straat weer een of andere foto aan het nemen bent of je tegenhoudt wanneer je op je roze wolk zorgeloos wil oversteken)
2. Een etentje in een Parijse bistro #pink flamingo tete de cuvee 2010 #charcuteriebordje #allesoptotdelaatstekruimels
3. Proeven van het Parijse nachtleven in een rooftop-bar met zicht op de lichtstad #BHV Perchoir du Marais #metnogeenroseetjeerbij #dj
4. Chillen rond de vijver van parc des Tuileries #verbrandinhetzonnetje #ijzerenstoeltjesliggenookgoed
5. Dineren op la place de la Sorbonne en iemand die voor ons accordeon komt spelen #NoWordsNeeded
6. Prive-concert op de trappen van Sacre Coeur #GabrielRiosLookalike #ChasingCars
7. Het moet gezegd: wakker worden in een penthouse op het 23ste met zicht op Antwerpen ... #mooistezonsopgangooit #thanksforlettingusstay
Wat deden we fout:
1. We vergaten te eten, wat leidde tot de meest bizarre snacktijden; cfr lunch @ 4pm en avondeten (foute hamburger die toch o zo geweldig smaakte) om middernacht
2. Vijf cent fooi voor de onvriendelijke garcon
3. Het plan hebben om naar het Parc Luxembourg te gaan en de eerste dag na en de tweede dag een kwartier voor sluitingstijd (lees: tijd voor 1 glaasje wijn) toekomen
4. Heel de dag dingen opsommen die absoluut in de blog moeten komen en 's avonds een writersblock hebben
5. Ontbijt nemen met een stukje stokbrood, dit beleggen met kaas en confituur en dan het lumineuze idee hebben om er nog een zachtgekookt eitje mee tussen te leggen (do not try this at home)
Na onze date met Christian Grey op zaterdag, hebben we vandaag onze twee andere favoriete Christians ter wereld ontmoet: Christian Louboutin en Christian Dior ♡
Helaas zijn ze nogal highmaintenance dus voorlopig blijft het bij een latrelatie (of nog; wat kan ik allemaal doen met 775 euro).
De Champs Elysees en de Moulin Rouge zijn bezienswaardigheden die we eveneens vandaag bezien hebben. Bezien als in: we kwamen, we zagen en we gingen verder onze laatste dag tegemoet. Te voet (uiteraard)!
Montmartre heeft zijn naam niet gestolen. We waren eventjes vergeten dat "mont" Frans is voor "hele grote en hoge berg". Pas boven beseften we dat we evengoed de funiculaire hadden kunnen nemen. Maar beloond werden we wel en hier komt onze happiness ... Op de trappen van de Sacre Coeur kregen we een semi- privé concert van een getalenteerde cutie die onze coeur sneller deed slaan. Puertorico, euh, Enrique, euh, Ricky (het heeft even onze hersenen gepijnigd) nee: Gabriel Rios waardig.
Voor we terug richting hotel keerden, hebben we nog voor vijftig Euro macarons gekocht op Montmartre. Ze kunnen maar beter vijftig tinten waard zijn !
Om dag twee verder te omschrijven, moeten we de oversteek wagen en onze vertrouwde linkeroever achterlaten. Aan het Louvre hebben we het ware verhaal van de tragedie van Kain en Abel ontdekt en kennen we nu de echte reden waarom Kain zijn broer heeft vermoord... Verder hebben we ons gewaagd aan de originele (of niet zo originele ) manier van foto's maken op en rond en tegen het Louvre. Helaas ... selfie queen, stick with your game
Na een foto of honderd, zijn we zoals de echten een hapje gaan eten (het is dan ongeveer vier uur ...) in een typisch bistrootje waar we al gauw beginnen te socializen met onze New Yorkse buurvrouw en kunnen we roddelen over het personeel en de - al evenzeer typische - Franse toiletten. Omdat de nood toen zo hoog was, zijn we daarna gaan shoppen en zijn we eerst een uur gelukkig geweest in Sephora waar we als een kind in een speelgoedwinkel de allerhipste schoonheidsproductjes hebben getest ... en gekocht (yolo!). Het shoppingcenter bleek verstopt onder het Nelson Mandelaplein en was enkel bereikbaar via de trap naar de metro, maar toch hebben we het gevonden ... wel straf. Toen we vonden dat het welletjes geweest was aan de rechterkant, zijn we maar gauw terug naar la rive gauche gegaan. Immers was het parc du Luxembourg de avond voordien al net voor onze neus gesloten en wilden we dat geen tweede keer meemaken. Daar aangekomen, konden we eindelijk bij de ondergaande zon ons flesje kraken. Cabernet Syrah, zon, a view, friends, storytelling, bewakingsagenten met grote en kleine fluitjes made the picture perfect.
Een boottocht zat er niet meer in maar een dinertje (place de la Sorbonne, accordeon, fonteintjes) heeft nog gezorgd voor de kers op de taart, het neusje van de zalm, een perfecte afsluiter van een dag van tegenpolen. Linkeroever en rechteroever zijn twee verschillende, concurrerende werelden met elk hun eigen hoogtepunten. Linkeroever ademt Parijs uit in onze interpretatie van How to be a Parisien. Op rechteroever vinden we de wijdere multiculturele wereld terug, die eveneens deel uitmaakt van de mooie lichtstad. Het ene is Yin en het andere Yang, maar samen vormen ze een sublieme eenheid.
Vandaag bevestigen we Sari's bijnaam als SelfieQueen. "Ik wil op de leuning van die brug boven de Seine een foto"(lees: reportage)...
Daarna bedachten we dat het wel leuk zou zijn om langs de kade, ja op die hoge gevaarlijke muur, nog een paar actiefoto's te nemen. Zonder bandjes!
We staan op de foto met koning Albert I, Roi des belges en vonden het een prikje om Place de la Concorde (traverser interdit) toch over te steken (we go staight forward to our goal).
Het boek "How to be a Parisien" maken we pretty good waar. Een multi-outfit bedenken om de dag in deze stad door te komen #kunnenwe
Fles wijn, kurkentrekker, glaasjes (4, just in case we break one), power bank voor de gsm's en selfiestick op zak, vertrekken we in outfit 1 voor onze tweede dag in Parijs. Grand palais, petit palais, pont Alexandre III, place de la concorde en jardin des Tuileries waar we in outfit 2 langs het water kunnen genieten van de Parijse zon (hoe zalig kan een ijzeren ligstoeltje zitten!).
Hier stoppen we even met bloggen omdat we op zoek gaan naar du pain voor bij onze du vin!
Dingen die we vandaag geleerd hebben:
- Hoe goed je ook je best doet om een koffer in te pakken, in andermans koffer vind je steeds iets leuker.
- Parijs is groot en vrij moeilijk te voet te doen (but we did it).
- Bij alles hoort wijn, en eten is bijzaak.
- En af en toe verdwijnt de Eiffeltoren, maar we vinden hem (gelukkig) steeds terug.
- Ook de Seine is altijd vlakbij, al zie je hem (bijna) nooit.
- Kraantjes water is steeds warm.
- Bestel nooit of nooit een Frappucino jelly in Starbucks (nasty!)
- No matter what, het is steeds 25 voor 7.
Na een wandeling van (wat voelde als) een uur of vier vinden we dan uiteindelijk het pareltje van de stad: een rooftop bar op het dak van een shoppingmall over het stadhuis. En hier zitten we dan; met een flesje wijn - zie regel 3 - met als voornaamste lichtbron de schitterende Eiffeltoren - zie foto.
Ook dat nog, ontdekking van de dag: op een goede 3 uur rijden kan je van ontbijten in Antwerpen gaan naar relaxen in Parijs.
First things first: een koffietje om de dag te starten. Genietend van het uitzicht over Antwerpen - niet goed wetend welke kant te verkiezen - in het gezelschap van Amélie Poulin ... zalig!
Hier zitten we dan, glaasje bubbels in de hand, parisien topje aan, ready for our first adventure. Life begins where your comfort zone ends, en morgen gaan we dit testen. Zak gepakt (outfits voor 2 weken en we gaan maar 3 dagen, waarom? omdat het kan), auto roadtrip ready, een boekje over parijs bij en géén, maar dan ook echt totaal geen plan. Want het beste plan is geen plan.
Special thanks goes out to Sari, voor de sublieme wok met cocos-currysausje, gezellige babbeltjes, straffe verhalen (!) en den outfit ;-)
But first, een date met Mr. Grey. Lekker loungy, on top of our beloved city Antwerp, candle light, a bottle of wine, two friends...
Alicante, 38'30 graden noorderbreedte, 2 uurtjes en een half weg van Antwerpen, 11 oktober 2015, 23u29 en nog steeds 22° ... 
Na onze date met Christian Grey op zaterdag, hebben we vandaag onze twee andere favoriete Christians ter wereld ontmoet: Christian Louboutin en Christian Dior ♡
Om dag twee verder te omschrijven, moeten we de oversteek wagen en onze vertrouwde linkeroever achterlaten. Aan het Louvre hebben we het ware verhaal van de tragedie van Kain en Abel ontdekt en kennen we nu de echte reden waarom Kain zijn broer heeft vermoord... Verder hebben we ons gewaagd aan de originele (of niet zo originele ) manier van foto's maken op en rond en tegen het Louvre. Helaas ... selfie queen, stick with your game 
