Er klopte iets niet, Babette haar ogen waren rood en er heerste al een bepaalde spanning. Het fijne moment dat ik had met Claire in het café lijkt nu eeuwen geleden.

Na de nodige problemen met de Chablis was het tijd voor het voorgerecht, de gesmolten geitenkaas met veldsla die ik uit wanhoop had gekozen stond uitdagend voor mijn neus. Ik wou kiezen uit de twee opties, de ene koos mijn broer, de andere mijn schoonzus. Wat me vrijwel overdonderde. Nu stond die gerant daar met zijn pink, proper dat wel, boven mijn eten. Veel te dicht naar mijn zin, ik wist maar al te goed wat ik besteld had. Dat moest die gerant me niet nog eens komen uitleggen.

De gesprekken gingen alle kanten op. Van films, naar de mooie serveerster, naar de zomer. Gingen we deze vakantie op reis? Alvast niet met hen terug naar Frankrijk. Serge die zo graag onder de 'gewone' mensen was, had zich een huis gekocht in Dordogne. Daar was hij onder de gewone franse burgers. Hij deed alsof hij daar zo geliefd was, maar laten we nu eens eerlijk zijn. Franse burgers houden nu eenmaal niet van luidruchtige nederlanders.

Het werd me even te veel dus ging ik maar naar toilet. Daar kwam ik een man tegen, zijn dochter wou zo graag met Serge Lohman op de foto maar ze zou het haar vader nooit vergeven moest hij dit rechtstreeks aan de toekomstige minister-president vragen. Ik zei dat het geen probleem was en dat ze op mijn teken naar de tafel mochten komen. Ik was benieuwd hoe mijn broer daar mee zou omgaan.

Ik ging terug naar mijn tafeltje en zag dat Serge alleen zat. Waar waren Claire en Babette?
Serge begon over de kinderen, ze moesten er eens over praten vond hij. Dit was het moment, ik deed het afgesproken teken naar de meneer en zijn dochter. Ze kwamen meteen naar Serge toe, en vroegen om een foto. De aandacht van Serge ging helemaal naar het tweetal en ik besloot om mijn vrouw en schoonzus te gaan zoeken.