Ik ben opgestaan maar zag er het nut
niet van in. Nog steeds geen bericht van Mark. Ik ben dan maar even online
gegaan, maar hij was er niet. Ik zit de hele tijd met twijfels: zou ik nu een
mail sturen of niet? Nee, hij moet maar iets laten weten. Mijn ouders roepen me
naar beneden, het is etenstijd, maar honger heb ik niet. Ze stellen allerlei
vragen, maar heb geen zin om daar op te antwoorden. Mijn vader heeft me in de
namiddag weer met mijn privéleraar opgezadeld. Eens ik daar van verlost ben en
Mark heeft nog niets van zich laten horen, ik denk dat ik hem toch nog maar
eens ga smsen. Ik heb na mijn sms nog twee uur gewacht op een antwoord, maar
ik kreeg geen reactie. Ik ging dus maar slapen.
Na lang twijfelen heb ik eindelijk de
juist outfit gevonden. Het leek wel een eeuwigheid te duren. Mijn ouders, nog
steeds in de waan dat ik met mijn vriendin een groepswerk ga maken, zijn zelf
net naar mijn grootouders vertrokken. Daar ben ik ook vanaf De klok slaat half
acht, dus tijd om te vertrekken. Nog nooit ben ik zo nerveus geweest, maar diep
vanbinnen weet ik dat het goed komt. Het is kwart voor acht en ben aan de
ingang van de kinepolis. Het werd later en later, ondertussen al half negen en
nog steeds geen Mark te zien. Al 5 keren proberen bellen en 3 boodschappen
ingesproken, maar ik krijg geen reactie. Ik voel me slecht, gebruikt Ik dacht
dat het echt klikte tussen ons? Waarom zou hij niet zijn komen opdagen? Ik
besloot maar terug naar huis toe te keren. Thuis gekomen, mijn ouders waren er
nog niet, gelukkig! Ik had niet de behoefte hen iets te vertellen. Gewoon even
alleen uithuilen op mijn bed.
Gisterenavond ben ik toch nog even
online kunnen gaan en hij heeft gevraagd om deze avond samen naar de film te
gaan. Mijn hart maakte een serieuze sprong en ik ben zo blij, al een hele dag
loop ik lachend en zingend rond. Ik heb mijn ouders kunnen wijsmaken dat ik bij
een vriendin moet zijn voor een groepswerk en daar gingen ze natuurlijk mee
akkoord.
Ik heb nog een uur tijd, maar ik ga mij
nu toch klaarmaken want ik wil er wel een beetje fatsoenlijk uitzien en ik heb
nog geen flauw idee welke kleren ik moet aantrekken. Dat word minstens twintig
minuten voor de kast staan om een outfit te kiezen.
Gisteren heb ik nog heel lang met Mark liggen praten. We zijn veel over elkaar
te weten gekomen, ik denk dat ik echt verliefd op hem begin te worden. Zelfs
mijn ouders merken dat ik er met mijn gedachten niet bij ben en constant zit te
dagdromen. Als ze vragen of er iets scheelt zeg ik gewoon dat ik mij niet zo
goed voel.
Vandaag kan ik niet op msn want mijn
privéleraar komt en dan moet ik ook nog naar de bibliotheek voor mijn boeken in
te leveren, anders heb ik weer een boete.
De bel gaat, de privéleraar is gearriveerd.
Ik moet gaan.
Mijn crush is gisteren online gekomen. Jammer
genoeg hebben we niet zon
lang gesprek gehad omdat hij naar de voetbaltraining moest.
Vanmorgen op school heeft hij mij gegroet
en blij dat ik was. Hopelijk stond ik daar niet met twee knalrode wangen (iets
wat vaker gebeurd als ik verlegen word).
Ik begin hem steeds leuker en leuker te
vinden. Ik hoop dat hij vandaag nog online komt zodat ik hem nog wat beter kan
leren kennen en dat we een iets langer gesprek dan gisteren kunnen hebben.
P.S.: Zijn naam is Mark Bruynendael,
mijn crush.
Vandaag kreeg ik mijn testen
terug en zoals verwacht zijn het twee buizen. Ik heb mijn punten niet in mijn
agenda geschreven want ik wil niet dat mijn ouders ze te zien krijgen. Ik wil
hen niet teleurstellen.
Maar genoeg over school,
laat ik maar over iets anders praten.
Er is namelijk een jongen op school die
ik heel leuk vind, ik denk zo vaak aan hem. Echt goed ken ik hem niet maar ik
hoop dat daar spoedig verandering in komt. Via vrienden ben ik zijn e-mailadres
te weten gekomen en ik probeer om vandaag zoveel mogelijk online te zijn zodat
ik is met hem kan praten.
Het was vandaag een vermoeiende dag op
school, acht uur les en dan hadden we ook nog twee toetsen, één voor biologie
en één voor wiskunde.
Ik vrees voor onvoldoendes, het lukte
mij gewoon echt niet. Ook ligt de richting mij niet, ik volg wetenschappen maar
het is niet echt de juiste richting voor mij. Mijn interesses liggen meer bij
psychologie en kunst, ik zou zo graag humane wetenschappen gaan volgen, maar
dat gaat toch nooit mogen.
Mijn beide ouders zijn dokter en hebben
een eigen praktijk. Ze verwachten van
mij om in hun voetsporen te treden, om net zo slim te zijn,om net zo te worden
als hen. Ze willen dat ik wetenschappen volg en dat ik naar de Universiteit ga.
Ik werk zo hard, neem zoveel bijlessen
en zit constant met zoveel stress om te presteren zodat ik mijn ouders niet
teleur stel. Door al dat werken mis ik zoveel leuke dingen, zo ga ik bijna
nooit weg met vrienden want ik heb altijd nog veel te veel te doen.
Hier rond ik af want mama komt hoorbaar
richting mijn kamer uit, ik kan maar best beginnen te leren.
