|
Het zou het eerste avondje uit in lange tijd worden. Het is al lang niet meer sinds Marco, mijn man, en ik bij vrienden op bezoek zijn gegaan. Met Cora als dochtertje werd het altijd moeilijk. Zoals elk kind heeft ze constant onze aandacht nodig en dan hebben we nooit tijd genoeg voor onszelf. Ons huwelijk ging niet zo goed de laatste tijd en we hoopten allebei dat een etentje met vrienden ons ging helpen als een koppel. Maar niets kon fout gaan deze keer. Cora lag amper een muur verder te slapen en we gingen om de halfuur weer naar huis om zeker te zijn dat alles goed met haar ging. We hadden ook de babyfoon naast ons liggen. We waren voorbereid op het ergste.
Natuurlijk stond de fles wijn op tafel, onze lach ging harder klinken en er werd steeds wat geflirt. De buren, Cynthia en Graham, hadden het duidelijk gemaakt dat ze geen kinderen in hun huis willen. Ze vroegen voor een simpele avond tussen volwassenen. Maar nooit dachten we dat zo een avondje bij onze buren in een nachtmerrie zou veranderen. Cora was weg en niemand had haar nog gezien. Marco stond in shock naast mij en we hadden allebei geen adem genoeg om de politie nog iets te vertellen. Ze wisten iets dat wij niet hadden gemerkt. Het domste dat ze konden doen is gebeurd: ze geloven dat wij achter de ontvoering van onze dochtertje zijn. Ik kan me dingen niet herinneren en Marco was te druk bezig met de politie. Wie wist wat er nu ging gebeuren? Heb ik iets gedaan dat niet meer in me opkomt? Zijn de buren schuldig? Wie zou er wraak willen? Zoveel vragen en te weinig tijd.
|
