Na het tonen van haar video klikt ze op iets anders. Ik vraag wat ze doet maar ik krijg geen antwoord. We zien mijn terras op het beeld. Het werd dus duidelijk gefilmd met de camera die aan haar muur hangt.
Op de film zien we het uur. Het is de tijd wanneer Marco even naar Cora moest om te checken of alles goed ging. Na drie minuten komt hij naar buiten via de achterdeur. Hij houdt Cora in zijn armen met een dekentje rond haar. Het was laat en donker en het licht stond niet aan. Na een tijdje komt hij terug. Maar deze keer, zonder Cora. Hij blijft buiten, kijkt om zich heen en gaat weer naar binnen.
Hij komt niet meer terug. Ze sluit haar computer en kijkt naar mij. Haar woorden klinken dof en ik begrijp niets van wat ze zegt. Ik sta op met vlekken voor mijn ogen. Ik struikel bijna wanneer ik naar buiten kom. Cynthia schreeuwt mijn naam terwijl ik naar mijn huis loop. Eenmaal daar hou ik de huistelefoon vast. En wat nu?
Ik haat haar. Ze is sexy, jong en krijgt alle aandacht. Cynthia is de soort buurvrouw waaraan je je zou ergeren. Ze heeft een man, Graham, maar verliest nooit de tijd om met een andere man te flirten. Ik ben er zeker van dat zij iets heeft gedaan. Het moet gewoon zo zijn. We gaan toevallig bij haar thuis eten en dan is onze Cora weg. Uit het niets.
Ik stap naar het terras en neem zo de weg naar die van Cynthia en Graham. Er is een camera gericht naar hun terras, maar ook naar de onze. Ik wist het. Nu kan ik bewijs vinden. Ik klop zo hard dat ik kan aan het raam en wacht tot ze open doet. Ze is thuis, ik hoorde haar zingen aan de andere kant van de muur. Cynthia doet open. Ze draagt een mooi kleedje, zoals altijd. Ze begroet me en laat me binnen.
We spreken over allerlei dingen en uiteindelijk geeft ze toe dat de avond van het etentje Marco en zij aan het flirten waren. Niet enkel aan tafel maar ook op haar terras. Ze vraagt me nog eens duidelijk of ik echt alles wil weten. Ik knik en ze verlaat de kamer. Ze komt na enkele minuten terug met de computer. Ze opent een video-opname en zegt dat ik haar moet waarschuwen als ik niets meer wil zien.
Eerst zie ik dat Cynthia op Marcos schoot zit en ze zitten aan elkaar. Er gebeuren andere dingen. Wat ik niet kan geloven is dat ze alles heeft gefilmd. Heeft ze dat eerder gedaan? Is Marco de enige op al haar videos? Weet Graham dat ze deze dingen doet?
Cora is nog steeds niet gevonden. We zijn allemaal hopeloos maar proberen sterk te blijven voor haar. Ik mis haar. Rasbach is deze middag bij ons gekomen. Hij heeft ons de situatie uitgelegd: we mogen geen tijd meer verliezen en moeten in actie komen. Hij stelt voor om losgeld te bieden aan de persoon die Cora ontvoerd heeft. Zoals ik al eerder zei, mijn vader is rijk. Hij heeft veel geld en zal zeker niet twijfelen om het hieraan te spenderen. Het gaat om een groot bedrag. Rechercheur Rasbach denkt dat we zeker een kans hebben als we deze plan volgen. We moeten op het nieuws komen en de plan aankondigen. Elke dag zijn de media er om zelf een woordje uitleg te krijgen. Maar ik kom nooit buiten. Zonder Cora is het leven niets waard.
Het is nu al een tijdje dat Marco en ik het nieuws hebben gedeeld. Iedereen weet nu ondertussen dat we losgeld aanbieden. Ik krijg elke dag zo'n duizenden brieven over Cora. Veel mensen beweren dat ze haar hebben maar we kunnen niet iedereen geloven. Ik lees niet alle brieven meer. Het is een tijdverspilling en de ontvoerder zal, volgens Rasbach, geen brief schrijven. De persoon zal waarschijnlijk in contact komen via een wegwerptelefoon. Ik hou dus mijn gsm en de huistelefoon in de gaten. Marco is weer op zijn werk en heeft beloofd me iets te laten weten als hij gecontacteerd wordt. Nu moeten we slechts geduldig wachten.
Het is al enkele dagen dat Cora verdwenen is. Marco en ik praten amper met elkaar. Hij is steeds weg en met de komst van mijn ouders in onze stad ben ik te druk bezig. Ik eet weinig, kom weer in een depressie terecht en alles gaat voor het slechtste. Gelukkig dat rechercheur Rasbach er is. Hij doet zijn best om sporen te vinden in het huis en in zijn omgeving. Tot nu toe, hebben we bijna niets gevonden. We moesten al meerdere keren naar het politiebureau gaan om vragen te beantwoorden. Marco heeft een moeilijke tijd gehad om eerlijk te zijn. Hij weet niet of hij wel Rasbach kan vertrouwen. De rechercheur heeft het al duidelijk gemaakt dat hij denkt te weten wie achter de ontvoering is van Cora, namelijk Marco.
Om het weer over de situatie te hebben, heeft Rasbach gemerkt dat de bewegingssensor aflag de nacht van de ontvoering. Het toont al aan dat de ontvoering dus gepland werd. Maar ik vertrouw Marco en weet dat hij nooit zoiets zou doen. Mijn ouders, zeker mijn vader Richard, hebben Marco nooit graag gehad. Ze geloven dat hij mij wilt enkel omdat we rijk zijn. Maar dat is niet zo. Waarom zou Marco met me trouwen en een kindje hebben als het enkel om geld gaat? Ik heb altijd al mijn twijfels gehad over hem maar hij blijft de vader van mijn kind en ik kan mijn vader's woorden niet geloven. Ik moet mij nu concentreren op het vinden van Cora en rechercheur Rasbach is de enige die me daarbij kan helpen.
Het zou het eerste avondje uit in lange tijd worden. Het is al lang niet meer sinds Marco, mijn man, en ik bij vrienden op bezoek zijn gegaan. Met Cora als dochtertje werd het altijd moeilijk. Zoals elk kind heeft ze constant onze aandacht nodig en dan hebben we nooit tijd genoeg voor onszelf. Ons huwelijk ging niet zo goed de laatste tijd en we hoopten allebei dat een etentje met vrienden ons ging helpen als een koppel. Maar niets kon fout gaan deze keer. Cora lag amper een muur verder te slapen en we gingen om de halfuur weer naar huis om zeker te zijn dat alles goed met haar ging. We hadden ook de babyfoon naast ons liggen. We waren voorbereid op het ergste.
Natuurlijk stond de fles wijn op tafel, onze lach ging harder klinken en er werd steeds wat geflirt. De buren, Cynthia en Graham, hadden het duidelijk gemaakt dat ze geen kinderen in hun huis willen. Ze vroegen voor een simpele avond tussen volwassenen. Maar nooit dachten we dat zo een avondje bij onze buren in een nachtmerrie zou veranderen. Cora was weg en niemand had haar nog gezien. Marco stond in shock naast mij en we hadden allebei geen adem genoeg om de politie nog iets te vertellen. Ze wisten iets dat wij niet hadden gemerkt. Het domste dat ze konden doen is gebeurd: ze geloven dat wij achter de ontvoering van onze dochtertje zijn. Ik kan me dingen niet herinneren en Marco was te druk bezig met de politie. Wie wist wat er nu ging gebeuren? Heb ik iets gedaan dat niet meer in me opkomt? Zijn de buren schuldig? Wie zou er wraak willen? Zoveel vragen en te weinig tijd.
