Wil je een schenking doen voor het project? Zelfs enkele euro's maken in de Filippijnen een verschil. De school en de kinderen zullen heel dankbaar zijn! Je kan het geld storten op de rekening van de Bouworde: 431-7100231-92 met de vermelding 'Schenking Sta
Rita school Filippijnen'. Het geld wordt dan doorgestort naar het project. Alvast enorm bedankt!
Sarah @ Philippines
Mail me: sarah.dr@hotmail.com
11-06-2011
Steun aan Cabiokid
Indien u dit project (201) of andere projecten van Cabiokid wil steunen, dan vindt u alle informatie op deze fiches in bijlage. Alvast bedankt!
Dag iedereen! Dit is mn laatste berichtje vanuit de Filippijnen. Ik zal
als ik terug in Belgie ben nog een laatste berichtje zetten en fotos.
Gisteren zijn we naar Biak
na Bato gegaan met 25 kinderen uit het 6de leerjaar als prijs voor de Green
School Contest. t Was echt gezellig. We hebben gezwommen in de rivier,
watergevecht gehouden, Ongelooflijk dat het nu 35 graden is en ik over een
paar dagen in de sneeuw toekom. Jane en ik zijn eens gaan kijken naar de grot maar niet met
de kinderen want de weg ernaartoe was niet zo veilig. De grot zat vol met
vleermuizen. Voorbij de grot zijn erkleine watervallen maar die hebben we niet gezien omdat het niet veilig
was om zonder gids door de grot te gaan.
Deze namiddag heb ik een afscheidsfeestje georganiseerd met
snacks en videoke. T Zal wel gezellig worden. k Ben benieuwd hoeveel mensen gaan langskomen. k Heb redelijk wat mensen uitgenodigd.
K Ben echt blij dat k naar hier gekomen ben. De eerste maand
was wat moeilijk maar daarna heb ik mij super geamuseerd. Nu is de tijd gekomen
om naar huis te gaan. Het thuiskomen zal deze keer helemaal anders zijn dan na
mijn 2 maanden Malawi
aangezien het een heel andere ervaring was nu. Ik heb ook meer tijd gehad om
alles een plaats te geven.Ik ben echt
klaar om naar huis te gaan. Maar het zal wel een grote aanpassing blijven.
Ik wil iedereen ook bedanken voor de vele steun die ik
gekregen heb van jullie gedurende die 6 maanden. Bedankt!
Thank you principal for giving me the chance to teach here
in the Sta.RitaElementary School. Thank you teachers, especially the teachers of grade 5 and 6
for the support and friendship. Thank you children of grade 5 and 6 for the work for the
Green School Contest and the Letter Exchange with the Belgian schools. Thank
you children of grade 6 for your enthusiasm during the lessons. And thank you parents for all the support. Thank you very
much to all of you.
I taught English but you all taught me so much more. I
learned about and from the Filipino culture. You showed me the importance of family. You showed me what
hospitality is. I have never met people who are so hospitable! I hope I will be
able to do the same in Belgium
now. I learned not to rush through life but to enjoy all the small things. I
learned what is important for me in life. For me my family, boyfriend and
friends are important. What is also important is taking care of nature for the
future generations. Important for me is that I can do something useful with my
life. Im so lucky, I had so many chances in life. I have to use that to help
other people. Those are the things that are important for me in life and
those are the things that make me happy.
You see, I worked as a volunteer here, so I dont get any
payment. But I got so many other things in return. I have new friends now, I
learned a lot about life, about cultures and education and I enjoyed these 6
months very much. This has been an experience that I will never forget. Thank you all very much. And I hope that I will be able to
see you all again.
MAGANDANG UMAGA AT GUSTO KONG PASALAMATAN ANG LAHAT.
SALAMAT SA IYO PUNONG GURO, SA PAGKAKATAON NA IBINIGAY SA
AKIN NA MAKAPAGTURO DITO SA PAARALAN NG STA RITA. SALAMAT SA MGA GURO, LALONG-LALO NA SA MGA NASA IKA-LIMA AT
ANIM NA BAITANG SA SUPORTA AT PAKIKIPAG- KAIBIGAN. SALAMAT SA MGA MAG-AARAL NG IKA- LIMA AT ANIM NA BAITANG
PARA SA MGA GAWAIN SA GREEN SCHOOL CONTEST AT LETTER EXCHANGE SA MGA PAARALAN
NG BELGIUM. SALAMAT, MGA MAG-AARAL NG IKA-LIMA AT ANIM NA BAITANG PARA
SA KAGALAKAN AT INTERES TUWING MY LEKSYON. SALAMAT SA LAHAT NG
MGA MAGULANG PARA SA SUPORTA. MARAMING, MARAMING SALAMAT SA LAHAT.
NAGTURO AKO NG ENGLISH SA INYO, SUBALIT MAS MARAMI AKONG
NATUTUNAN SA INYO.
NALAMAN AT NATUTUNAN KO SA INYO ANG KULTURANG PINOY.
IPINAKITA NINYO SA AKIN ANG KAHALAGAHAN NG PAMILYA.
IPINAKITA NINYO SA AKIN ANG MAGILIW NA PAGTANGGAP O PAGKABUKAS-PINTO.
(HOSPITABLE). ITO ANG UNANG PAGKAKATAON NA MAKILALA ANG MGA TAONG MAGILIW NA
TUMANGGAP. UMAASA AKONG MAGAGAWA KO RIN ITO SA BELGIUM.
NATUTO AKONG HUWAG MAGMADALI SA BUHAY AT MATUWA SA MGA
MALILIIT NA BAGAY NA DUMATING SA AKING BUHAY..
NATUTUNAN KO KUNG ANO ANG MGA MAHALAGA SA AKING BUHAY.
..PAMILYA, KASINTAHAN AT MGA KAIBIGAN.
ISANG NAPAKAHALAGANG BAGAY NA ALAGAAN NATIN ANG ATING
KALIKASAN PARA SA SUSUNOD NA HENERASYON. MAHALAGA RIN SA AKIN NA MAKAGAWA AKO
NG KAPAKI-PAKINABANG. MASUWERTE AKO, MARAMI AKONG PAGKAKATAON SA BUHAY.
MAGAGAMIT KO ITO PARA MAKATULONG SA IBANG TAO.
ANG MGA BAGAY NA ITO AY IMPORTANTE SA AKING BUHAY AT YAN ANG
NAGPAPASAYA SA AKIN.
TIGNAN NINYO, NANDITO AKO BILANG BOLUNTIR. WALANG BAYAD O
SWELDO. SUBALIT MARAMI AKONG NATANGGAP NA KAPALIT. MAYROON AKONG MGA BAGONG KAIBIGAN NGAYON, MARAMI AKONG
NATUTUNAN SA INYO TUNGKOL SA BUHAY, SA KULTURA AT EDUKASYON AT NAPAKASAYA KO SA
LOOB NG ANIM NA BUWAN.
HINDING-HINDI KO MAKAKALIMUTAN ANG MGA KARANASAN AT KAALAMAN
NA ITO.
MARAMING-MARAMING SALAMAT PO SA LAHAT AT UMAASA AKONG MULI
KO KAYONG MAKIKITA.
De laatste dagen waren echt ontspannend en gebeurtenisvol. Donderdag kwamen Bert, zijn familie, een nichtje en tante en
een Belgische ontwikkelingssamenwerkster, Phaedra, toe. Donderdag was echt relax, babbelen, een gezelschapsspel (al
la pictionary maar leuker) gespeeld, Dan vrijdagmorgen was er de kruisiging. Ze begonnen te
stappen om 6 uur en het duurde tot 12 uur. Maar wij zijn alleen even gaan
kijken om 9u. Het was in 2 groepen van elk een kleine 10 mensen. De eerste
groep sloeg zichzelf met een sort zweep met houten staven (zoals in The
Davinci Code). Af en toe stopten ze en gingen op de grond liggen. Dan sneed
iemand kleine kerfjes in hun rug met iets scherps zodat het pijnlijker werd en
meer zou bloeden. Maar eigenlijk viel het bloed wel goed mee. Daarachter liep
de 2de groep, elk met een zwarte kap over hun hoofd en een groot kruis op hun
schouder. Af en toe gingen ze op de grond liggen en dan sloeg iemand met takjes
met bladeren op hun benen. In beide groepen droegen ze (het waren enkel mannen)
een jeans broek en hadden ze een bloot bovenlijf. t Was echt iets speciaals. Ik kan zo al niet goed tegen het zien van
pijndingen dus ik voelde mij niet zo op mn gemak. Er stonden mensen langs de
kant van de weg te kijken als ze langskwamen. Elke man had ook zijn gevolg
dat bestond uit familie en vrienden die voor water zorgden, zweepslagen gaven,
enz. t Was een beetje een luguber zicht. Tegen 12 uur gingen we dan met de auto naar de rivier waar
de kruisiging ging plaatsvinden. Er was veel volk. Wij stonden blijkbaar net op
de plaats waar ze op het kruis gingen liggen, dus we zaten er vlak op. Ze
werden niet aan het kruis genageld of gebonden met stonden op zon voetje en
hielden 2 nagels met hun handen vast zodat ze wel zogezegd aan het kruis
hingen. Daar bleven ze zon kwartiertje staan, tot ze het niet meer uithielden.
Telkens als iemand van het kruis stapte gingen mensen daar naartoe. Die mannen
aaiden hen en hielden hun hoofd vast en zo. Ze geloven dat dat genezend werkt.
De Oostenrijkers hebben zich ook zo laten aanraken maar ik vond die mannen veel
te creepy. Daarna gingen ze in de rivier om zich te verfrissen. Alle
kinderen sprongen natuurlijk ook in het water en ze vroegen of k niet meeging,
maar kwas er niet echt op gekleed en had ook niet zo veel zin om in een rivier
met bebloede mensen te zwemmen. s Avonds was er dan een stoet met kitsjerige beelden met
lichtjes over de laatste dagen van Jezus leven.
t Was wel grappig, we waren zo in groep, en ik was net een
celebrity. Veel mensen, jong en oud, riepen mijn naam. Sommige mensen raken me
zo eens aan, gewoon om me eens aangeraakt te hebben. Vrijdagavond heb k samen
Phaedra met een paar meisjes op de foto gestaan. Ze wilden ook een aparte foto
met mij en hielden me zo vast alsof ik hun beste vriendin ben. Maar ik ken die
eigenlijk niet. Vrijdag in de kruisiging kwamen enkele kinderen van mijn klas
me ook limonade brengen. Kweetnieoelief! De familie van Bert en Phaedra vonden
het echt grappig. Alsof ik een bekende ster ben.
k Ga al een dagje vroeger naar Manila gaan, op de 29ste.
Phaedra heeft me uitgenodigd om mee uit te gaan naar een feestje met eten,
drinken en dansen. k Mag dan bij haar blijven slapen en de zondag gaan we dan
nog eens shoppen. k Heb er wel zin in, ben al in 6 maanden niet meer uitgegaan.
K Heb echt al goed met haar kunnen babbelen. Ze is 28, woont nu 9 maanden in
Manila maar moet veel naar andere landen voor haar werk, en heeft eens een jaar
in een klein dorpje in China
gewoond zoals ik hier nu zit.
Gisteren zijn ze allemaal terug naar Manila
gegaan en nu begint mijn afscheid nemen. Vandaag was het Recognitioon Day. De
kinderen krijgen medailles voor verschillende dingen bv. hardst werkende
leerling. Ik kreeg een officieel papier in een kader waarin ze hun appreciatie
uitdrukken. Ze hadden me op voorhand gevraagd om iets kleins te zeggen. K Heb
het gedeeltelijk in Tagalog proberen schrijven en Tolits heeft het aangepast
voor mij. Anders verstaan de meeste kinderen toch niet wat ik zeg dus wat voor
zin heeft het dan dat ik iets zeg. Kan
ik het beter in ook al is het slecht Tagalog zeggen. Maar ze hebben het
allemaal begrepen wat ik gezegd heb. Ik was zeer nerveus want ik was bang dat
niemand het ging begrijpen of ging lachen of zo. Maar ze vonden het allemaal
super! Daarna lekker gegeten en dan terug naar Cabiokid. Morgen is het Graduation Day, dus weer een heel lange
ceremonie.
Nog een kleine week k word echt in 2 gescheurd. Een deel
van mij gaat vanalles missen, een deel van mij wil nu wel heel graag naar huis.
De komende weken zullen niet gemakkelijk zijn.
Maandag zijn de 5 Oostenrijkers toegekomen. t Zijn wel
sympathieke. Maar aan hun programma te zien gak toch niet zo veel met hen
kunnen meedoen. Maar dat geeft niet.
De projecten lopen nu zowat op hun einde. k Heb dus niet zo
veel meer te doen. k Help zon beetje met vanalles en nog wat in en rond het
huis. Maandagnamiddag ben k naar Gapan gegaan om mijn laatste inkopen te doen en ik hoop
daar nog wat souveniertjes te vinden. Dat laatste was echt een probleem. Want de huisdecoraties zijn hier echt heel anders dan in Belgie. Dus
een combinatie vinden van wat vinden mijn familie/vrienden leuk en wat is
typisch Filippijns was echt heel moeilijk.
Dinsdag was het graduation day van Sasha. Het was
suuuuuperschattig. 40 kindjes uit de kleuterschool in een uniform met zon
afstudeerhoedje en een witte toga zon beetje als in de films.
Eergisteren heb ik het passieverhaal meegezongen in de kapel in t Tagalog. Het grappige is dat slechts 2 vrouwen zingen, vooraan op een stoeltje. En ik dus daarnaast. :) k Heb wel niet in de micro gezongen. Ze wouden dat ik dat deed maar dat was toch echt wel te veel. De Oostenrijkers waren ook mee in de kapel en 2 van hen hebben ook meegezongen. We verstonden er allemaal niet veel van maar t was vrij eenvoudig om te lezen.
Gisteren heb 'k meegewandeld in 'station of the crucifixion'. 't Was op blote voeten te doen, op de snikhete cement in de snikhete zon. Gelukkig begon het pas om half 4. Dus op het einde was het volledig donker en hadden veel mensen kaarsjes (keigezellig). T Was wel echt pakkend dat wandelen. Vooraan werd de kruistocht levend uitgebeeld, t.e.m. het met zwepen slaan op Jezus. Ze hebben hem wel enkel op het kruis gebonden, niet vastgenageld. We gingen van altaar tot altaar in verschillende barangays (delen van een dorp). Aan elk altaar werd gebeden, gezongen en een stuk van het verhaal verteld en uitgebeeld. Als je dan dichtbij stond werd je daar echt nerveus van. Er waren een paar mensen die de menigte voorstelden en die riepen in de micro. Dan was er Jezus die een kruis droeg (wel van vrij ligt hout) en een kroon (maar niet met doornen), en dan de soldaten die op Jezus sloegen met zwepen van plastieken repen (en ze sloegen met al hun macht). De bedoeling van dat alles is het leven en lijden van Jezus te herdenken en zelf ook te lijden (blote voeten / Jezus) om voor vergiffenis te vragen. Voor ons lijkt het een kleinering, maar voor hen is het een blijk van innerlijke kracht. Innerlijke kracht omdat je zoiets kan doormaken en toch sterk blijven. In ruil vragen de Jezussen een gunst aan God, bv. het genezen van een zieke moeder.
Ook al geloof je niet, zoiets pakt echt iedereen en doet je denken over het leven.
Morgen is het het wassen van de voeten in de mis. Ja ik hoor jullie al, Sarah gaat plots veel naar de mis. Maar als je hier bent dan moet je zo veel mogelijk meedoen en ervaren vind ik. Daarnaast wil ik er later over kunnen vertellen aan de kindjes van mijn klas. Dus ik moet zo veel mogelijk info en foto's hebben. En t heeft echt wel iets speciaals hier. Gisteren bv. bij het wandelen was er een massa mensen aan het meestappen. Toen de processie eindigde in de kerk, zat die bomvol en stonden zelfs mensen recht (net zoals op palmzondag trouwens).
Hier ben k weer! De trip voor de Green School Contest is
verzet naar de laatste donderdag, 27 maart. De reden is een bijgeloof. Gisteren
zei de directeur van de school dat hij na de vergadering met de leerkrachten
een slecht gevoel had. Blijkbaar is er hier, vooral in Nueva Ecija, een sterk
bijgeloof dat een uitstap met het 6de leerjaar vlak voor de Graduation Day
ongeluk brengt. Er worden hier nl. zelden totnooit uitstappen gedaan. Alleen in het 6de
leerjaar wordt op het einde van het schooljaar soms een daguitstap gedaan. En
op die uitstappen gebeuren blijkbaar af en toe eens ongelukken. Op de plaats
waar wij naartoe gaan zijn al eens kinderen verdronken door een flash flow.
Maar de veiligheidsvoorschriften zijn hier echt onveilig. Wij gaan niet op die
plaats zwemmen waar die kinderen zijn verdronken maar op een veiligere plek. Alleszins, de uitstap is dus verzet naar 2 dagen NA de
graduation day. (Alsof dan plots niets meer kan gebeuren) t Is soms toch echt moeilijk
om begripvol te zijn t.o.v. bepaalde geloven hier. Tolits vertelde bv. dat ze al eens een geest gezien hebben
in Cabiokid. En iedereen van de staf had ze gezien, dus het was echt waar zei
hij. Een meisje, helemaal in het wit, wandelde voorbij. Hoe reageer je op zoiets absuurds? Ik vind het echt
belachelijk en absurd maar zij geloven er heel sterk in. Dus ik sta zo soms op
het punt van te beginnen lachen met hun absurde geloven en verhalen, maar ik
moet me serieus houden en zo spreken dat ik hen niet kwets.
Voor de rest is het hier rustig. 'k Heb deze morgen geholpen met het openen van bepaalde vruchten voor het maken van kussens. In de vrucht zit zo'n een pluizig iets dat in de kussenslopen wordt gestoken. Morgen werken we er verder aan. We hebben 32 kussens nodig! De action board is bijna af. De laatste aanpassingen nog en bijpassende foto's zoeken. Ook eventjes naar school gegaan om een paar dingen te bespreken en vragen. En naar de post voor nog brieven te sturen voor het briefwisselingsproject. Dat was mijn dagje.
k Heb eerlijk gezegd niet veel spannends te vertellen. k
Ben gewoon echt van alles aan het genieten. Voor de projecten is alles nu zowat
afgerond. Voor de Green School Contest gaan we zaterdag op uitstap
naar watervalletjes. k Heb er wel zin in :) Het briefwisselingsproject ligt op dit moment nogal stil. De
leerkrachten zijn allemaal bezig met verbeteren van testen en het schrijven van
rapporten. Ik hoop dat ze nog 1 laatste brief schrijven, maar we zullen zien. Maandag hebben we een evaluatievergadering over de Green
School Contest, het briefwisselingsproject en mezelf. Maandag komen dan ook de
5 Oostenrijkse theologiestudenten aan. En volgende week is het Holy Week dus
dan is er hier vanalles te doen. Zaterdag beginnen de activiteiten: een hele
dag zullen er mensen gebeden en stukken uit de bijbel zingen in een microfoon.
Pfff! Op de 24ste en 25ste is er dan Recognition Day en Graduation
Day op school. En op 28 maart geef k een afscheidsfeest. De 29ste begint hier
een training over permacultuur vandaar het feestje op de 28ste. Maar eerst ga ik dus dat action board met de activiteiten
van Cabiokid afwerken en ga k met Luz oefenen op de computer. k Ben ook volop
mijn permacultuur-ecologisch-droomhuis aan het tekenen en in een boek aan het
lezen over permacultuur. t Is echt superinteressant. Gewoon common sense in 1
boek. Ik zou er zelf niet direct op komen maar als je het leest dan denk je ja
natuurlijk en waarom doet iedereen dat nog niet zo.'k Ben gisteren nog naar de fiesta geweest in de barangay van Totoy. Met videoke, eten en veel bier. Iedereen was er al vrij zat en hun Engels was heel beperkt dus k ben niet zo lang gebleven. Wel 2 liedjes gezongen :)
Gisteren zeiden ze in het nieuws dat de zomer begonnen is. Het is hier nu snikheet. Tussen 10 uur 's morgens en 5 uur s' avonds kan je niet langer dan een paar minuten in de zon staan. Zo heet is het! Gelukkig zijn er in Cabiokid heel veel bomen dus er is veel schaduw. Er is een koel windje dus in de schaduw is het wel te doen (zolang je niet te veel beweegt:). Op de boerderij liggen alle activiteiten nu zowat stil. Het is te warm om in het veld te werken. Er zijn nu wel heel veel bezoekers en trainings en zo. Ik zal proberen om een beetje zon mee te nemen naar Belgie, ze hebben er hier toch meer dan genoeg :)
Zondag zijn we dus naar Gapan gegaan. t Was wel gezellig.
Naar Gapan gaan, wil zeggen, naar het winkelcentrum Waltermart gaan. k Heb
vanalles gekocht: yoghurtjes en zo, 2 kookboekjes met Filippijnse gerechten, 13
paar lenzen (want t is hier 1,5 euro per paar!), We zijn ook naar de cinema gegaan. Naar een Taglish film
(Tagalog en Engels gecombineerd). t Was echt een leuke film! My big love.
Het typische verhaal over een dikke rond-de-dertiger die wil afslanken voor een
bepaald meisje en dan uiteindelijk verliefd wordt of zijn personal trainster.
Maar t was echt heel grappig en k heb de film goed begrepen. Maandag heb k geen lesgegeven omdat k mij niet goed
voelde. Mijn keel en hoofd deden pijn en k was heel erg moe. k Heb de laatste
week niet zo goed geslapen. Maar maandag heb k echt de hele dag geslapen. k
Moet echt uitgeput geweest zijn. Gisteren kon k ook geen lesgeven want de leerkrachten van
het 6de moeten bijzitten. En vandaag heb k ontdekt dat k waarschijnlijk niet
meer zal lesgeven. Er is nu de ene grote test na de andere en de leerkrachten
willen zo veel mogelijk herhalen met hun klas. k Heb daarnet brieven verbeterd voor het
briefwisselingsproject om het werk van de leerkrachten wat te verminderen. En
daarna heb k nog wat verdergewerkt aan het action board met de activiteiten
van Cabiokid.
'k Had nog wel graag nog 2 weekjes les gegeven maar 't wordt nu dus echt uitbollen en alles in order brengen de
komende 3 weken.
Hello!
De vrouwenweek is ondertussen voorbij. t Was wel leuk. Soms, als er te veel gebabbeld werd, heb k wel efkes niet meegedaan. Op woensdag hebben de vrouwen een weefsessie gegeven op de school. Voor 30 kinderen uit het 5de en 6de leerjaar. T Was echt een succes! Zowel de vrouwen als de kinderen hebben enorm van genoten en de kinderen waren erg geinteresseerd.
k Ben voor de moment weer een beetje meer homesick. k Begin het uitgaan met vrienden van mijn eigen leeftijd te missen. Dat is iets wat k nu al 6 maanden niet meer gedaan heb. Geen fuiven, geen cafeetje, geen dansen, Maar geen nood, ik zit niet de hele tijd te treuren. K Heb het gewoon efkes wat lastig. Nog 4 weekjes. En ik ga echt zo veel mogelijk van die 4 weekjes genieten.
Morgen gaan we naar Gapan. We gaan daar o.a. naar de cinema. Das wel leuk.
En dinsdag heb ik normaal gezien een boottochtje met 1 van de leerkrachten. Maar t is wel iemand die al een paar keer een afspraak heeft afgezegd dus we zien wel.
Nog 2 weken echt lesgeven.
Dan is het de week voor Pasen. Dan zijn die 5 Oostenrijkers hier en de directeur van de school vertelde me dat de meeste kinderen dan niet naar school komen. Die donderdag en vrijdag zijn officiele verlofdagen.
Hier, in het dorp waar ik woon is er een bijzondere traditie rond Pasen. Sommige mensen dragen een zwaar kruis, laten zich geselen/of geselen zichzelf en laten zich dan aan het kruis vastbinden. Niet nagelen, gelukkig. Maar Bert zegt dat het erg bloederig is en dat als je te dicht staat, je het bloed op je voelt spatten. K Ga dus op een veilige afstand staan zodat k af en toe kan wegkijken.
Daarna is het nog 1 weekje met o.a. een afscheidsfeestje. Vanalles en nog wat dus.
K Zit hier eigenlijk in t donker op de laptop te typen in het internetcafe. De elektriciteit is weer uitgevallen.
Wat ik vertelde over het praten voor 100 mensen, dat gaat waarschijnlijk niet door. En als die mevrouw toch nog belt, gak toch zeggen dat k niet kan want eigenlijk zie ik dat toch niet zo goed zitten. t Is zo een beetje als voor alle leerkrachten van een scholengemeenschap praten. k Voel mij nog veel te jong en onervaren om dat te doen.
Ok, we zijn nu een 20 minuten later, en de elektriciteit werkt weer.
Terug op skype met thuis☺
Bye bye
Mijn e-mailadres: sarah.dr@hotmail.com (Mailtjes maken me steeds blij en geven me nieuwe moed om verder te gaan;)
Indien iemand een brief wil schrijven, dit is mijn adres in de Filippijnen: CABIOKID, INC. Guapito St., Sta Rita, 3107 Cabiao, Nueva Ecija, Philippines
