Ik heb gekozen om een workshop creatief naaien te volgen. Maar aangezien ik nog nooit iets met naaien te maken heb gehad heeft mijn vriend mij mijn eerste naaiset cadeau gedaan om te kunnen starten met de workshop.
Ik dacht dat naaien eigenlijk vrij simpel was. Volgens mij kon je het grootste deel wel met een naaimachine doen.
Mijn eerste project was mijn oud jeansjasje pimpen. Ik kreeg naald en draad en knopen. Maar eerst moest er geoefend worden. Ik werd voor het eerst geleerd hoe je een knoop kunt aannaaien. Na het nodige gezwoeg, gezweet en geprik kon ik aan mijn jeansjasje beginnen. Behalve dat ik mij wel twintig keer geprikt heb en mijn draad wel honderd keer in de knoop geraakte, was ik na een uur of vijf eindelijk klaar met mijn jasje. Maar ik ben wel enorm trots op het resultaat. Ik vind mijn jeansjasje veel toffer nu het een persoonlijke touch heeft.
Op dag 2 werd gestart met mijn volgende project. Ik had een oud topje mee met een opdruk van The Rolling Stones dat ik niet meer draag omdat er een gigantische vlek op is. Als eerste stap mocht ik het logo uitknippen. Daarna kreeg ik een nieuw topje. Hierop moest ik het logo leggen en dan voorzichtig plakkatoen onder de randen schuiven. Dan moest ik de randen strijken zodat het logo vast kwam te hangen aan het topje. De laatste stap was het logo aan het topje stekken. Maar aangezien ik nog nooit een naaimachine van dichtbij had gezien kreeg ik eerst een snelcursus. Zo'n naaimachine vind ik toch maar ingewikkeld hoor, met een draad voor bovenaan en een voor onderaan. En dan moet je die draad nog door de naald stoppen. En dan moet je nog tegelijk op dat pedaal duwen en ervoor zorgen dat je de kleren goed vasthoud en mooi doorschuift. Echt geen sinecure voor mij. Nadat ik genoeg geprobeerd had op een oud stofje mocht ik eraan beginnen. Af en toe heb ik wel een beetje scheef gestikt. Maar het logo hangt vast en ik kan mijn topje opnieuw aandoen.
De laatste dag was meteen ook de moeilijkste dag. Ik had een oude jeansbroek mee en daar zou ik een handtas van maken. Eerst werden de pijpen afgeknipt. Daarnaa werd de broek onderaandichtgenaaid. Toen moest ik de twee pijpen aan elkaar naaien en daar het schouderlint mee maken. Het lint moest ook nog aan de broek genaaid worden. Maar dan zat ik met het praktisch probleem dat de tas niet dicht kon. Dan werd er besloten om er een stofje in te naaien dat kan worden dichtgetrokken.
Ik vond de workshop heel leerrijk. Wat mij vooral is bijgebleven is dat ik veel te veel kleren weg gooi. Je kan echt nog super leuke dingen maken met oude kleren.
Ik heb de naaimicrobe te pakken en ga zeker nog extra naailessen volgen.
Een tentoonstelling bezoeken vind ik niet altijd zo leuk. Omdat ik kleurenblind ben zie ik vaak niet zo veel in schilderijen of kunstwerken. Mijn vriend had echter het plan om mij mee te nemen naar de tentoonstelling van Banksy en ik vond het allemaal prachtige kunstwerken.
Het werk dat mij het meest aansprak was Kids on Guns uit 2004, het is graffiti op canvas. Eerst vond ik het werk heel mooi, maar toen ik beter kijk vond ik het ook confronterend en ontroerend. De rode hartvormige ballon valt het meest op omdat de rest van het werk zwart is op een witte achtergrond. Op het werk worden 2 kinderen afgebeeld met een hartvormige ballon, maar deze kinderen staan wel bovenop een berg wapens.
Ik vond de tentoonstelling heel boeiend. Er waren niet alleen graffiti werken te zien, maar ook installaties en filmpjes.
De dollarbiljeten vond ik ook heel goed gevonden.
Ik denk dat het de bedoeling is van Banksy om de maatschappij te bekritiseren en de mensen te laten inzien dat we soms fout bezig zijn.
De sfeer vond ik eerder grimmig. Dit omdat de verschillende ruimtes eerder donker waren. Ook waren alle muren bespoten met zwarte graffiti. Bovendien komen er ook heel veel wapens terug in de verschillende werken.
Voor mij was dit een hele mooie tentoonstelling. Ik vind de werken van Banksy heel erg mooi door het contrast van zwart en wit en een kleurelement. Daarnaast vind ik de boodschappen die je uit de werken kunt halen ook heel erg mooi.
Ik vond het een geslaagde dag en wil zeker meer werk van Banksy bewonderen.
Een dansvoorstelling kiezen was moeilijker. Ik ben nog nooit naar een dansvoorstelling gaan kijken en ik wou dat mijn vriend er ook iets aan had. Na lang zoeken besliste ik om tickets te kopen voor de voorstelling Feu van Etienne Guilloteau. Dit omdat ik had gelezen dat het over Antigone ging en dat er live muziek was door een gitaarkwartet.
Het eerste wat ik deed als de voorstelling begonnen was, was kijken naar mijn vriend en met mijn ogen rollen. Ik vond het echt verschrikkelijk slecht. De gitaarmuziek was afschuwelijk. Zelfs ik heb nog nooit zo slecht gespeeld. Het klonk alsof hun gitaren nog nooit gestemd waren en al hun boksen kortsluiting gemaakt hadden. Bovendien was deze muziek ook nog eens veel te luid. Op dat moment hoopte ik nog dat de dans mij wel zou bekoren. Maar helaas na veel te veel dezelfde pasjes en een gezicht vol smeren met zwarte verf heb ik het echt opgegeven. Ik heb de hele voorstelling op mijn horloge zitten kijken en hopen dat het bijna gedaan was. Het enige element wat mij nog een beetje kon boeien en wat ik overigens het hoogtepunt van de voorstelling vond was een soort van video projectie. Ik snapte wel niet wat het betekende en het was nogal ingewikkeld omdat er Frans werd gesproken en een andere tekst in het Engels te zien was, maar de muziek was dan tenminste gedaan en ook de danseres was nergens te bespeuren.
Ik vond het een verschrikkelijke avond. Ik snapte er helemaal niks van, zag nergens het verhaal in wat op het programma stond en had op de koop toe nog barstende hoofdpijn ook.
Deze voorstelling is dus zeker niet voor herhaling vatbaar.
Een bezoek brengen aan een theatervoorstelling vond ik ook heel leuk. Ik doe dit sowieso een aantal keer per jaar. Maar voor deze opdracht wou ik eens een andere vorm van theater gaan bekijken. Daarom ben ik naar de voorstelling Gaz een pleidooi van een gedoemde moeder gaan kijken.
Toen ik binnenkwam in de zaal vond ik dat er een grimmige sfeer was. Het decor bestond enkel uit een grijze wand en soort betonblok. Gedurende de hele voorstelling was het erg donker, een beetje schemerig. Maar dit paste wel perfect bij het verhaal. De hele voorstelling is mij bijgebleven, dit omdat ik vond dat Viviane De Muynck heel erg goed heeft geacteerd. Ik was als toeschouwer volledig mee in het verhaal en kreeg er zelfs kippenvel van. Het verhaal op zich heeft mij getroffen omdat ik de situatie nog nooit uit dit standpunt had bekeken. Bij een terrorist denken we al snel dat het een slechte persoon is, maar die persoon is ook iemand zijn kind en heeft een hele weg afgelegd voordat hij een terrorist werd. Ik vond het enorm boeiend om eens op dit pad meegenomen te worden. Ik had Viviane nog nooit eerder zien acteren, maar ik vond haar acteerprestatie echt schitterend, ik had ook gedacht dat ik het saai zou vinden omdat het een monoloog was, maar door Viviane werd het nooit saai.
Ik vond deze voorstelling echt heel leerrijk en boeiend, alhoewel ik dit niet verwacht had. Ik heb een enorm leuke avond gehad en heb hier nog veel over nagepraat.
Ik heb de opdracht gekregen om naar een professionele muziekvoorstelling te gaan kijken. Bovendien moest het een voorstelling zijn die buiten mijn comfortzone ligt. Dit vond ik niet zo makkelijk omdat ik heel vaak naar proffesionele muziekvoorstellingen ga en zowat elk genre wel graag hoor. Klassieke muziek en opera waren geen optie omdat ik dit al heel vaak gezien heb ik mijn opleiding aan de muziekschool. Ik was dit jaar ook al naar het concert van Bazart geweest.
Ik heb dan beslist om naar de voorstelling The Real Deal van Percossa te gaan kijken.
Toen ik in de zaal binnen kwam was ik al meteen onder de indruk. Er stonden enorm veel instrumenten opgesteld. Een drumstel, pauken, gitaren een piano. Er was ook een soort installatie achteraan op het podium waarop afbeeldingen werden getoond. Ik vond de voorstelling fantastisch, echt ongelofelijk wat de mannen van Percossa allemaal gebruiken om muziek mee te maken. Ik ben met een heel gelukkig gevoel de zaal buiten gestapt. Het moment dat mij het meest is bijgebleven is het stuk met de buggy's. Het vaderschap stond centraal in de voorstelling en plots kwamen de mannen zwaaien met buggy's waarin poppen zaten. Dat vond ik echt een heel leuk stukje. De boodschap die ik uit de voorstelling heb gehaald is dat het vaderschap lastig kan zijn, maar dat je zeker nog altijd heel veel plezier kunt maken als vader. Vorr mij was de volledige voorstelling creatief. Ik vond het heel fascinerend om te zien wat er allemaal gebruikt werd om muziek te maken. Het rubberen eendje vond ik echt een geweldige vondst. Ik zou geen aanpassingen doen. De voorstelling was super goed en ik ga zeker nog voorstellingen van Percossa bezoeken.
