We zijn ondertussen zeven jaar verder; ik ben nu 45. Anne
Marie ben ik kwijt en weer zit ik in de gevangenis. Ik heb zogezegd verschillende
branden gesticht. Het Mark
Twain House, het Robert Frost Place, het Edward Bellamy House Stuk voor
stuk zou ik die huizen hebben platgebrand. En deze keer zouden het geen ongelukjes
geweest zijn. Deze keer zou ik er een reden voor hebben gehad, want ja, ik ben
een pyromaan. Als mensen een bepaald beeld van je hebben, mag je er nog alles
aan doen om dat beeld te veranderen. Maar alsof dat iets uitmaakt. Ik heb de
huizen helemaal niet in brand gestoken, ik ben geen pyromaan, ik hou nog steeds
van Anne Marie. Alleen kan ik niet anders dan te bekennen ook al ben ik
onschuldig en kan ik niet anders dan mijn liefde te vergeten. Ik ben nu
eenmaal gedoemd om te mislukken. Eens een klungel, altijd een klungel.
