Storm op zee deze morgen, of toch veel wind Geen probleem zei de hoteleigenaar,
het is wind uit het zuiden en dat hebben we geweten 24,5° als we de motor
starten, onderweg liep hetkwik op tot
29° en werden we soms bijna van de weg geblazen. De hotelbaas had ons de
autostrade aangeraden tot Saint Jean de Luz omdat de weg in Spanje niet veel
voorstelde. Toen we hem vertelden dat we gisteren zo veelfietsers zagen, zei hij dat hij vroeger een
hotel had gehad in San Sebastian waar de Belgische en Nederlandse delegatie verbleven
als ze kwamen trainen in voorbereiding op het wereldkampioenschap (hij kende
Roger De Vlaeminck, en Jan Jansen).
In de omgeving van Saint Jean de Luz was het filerijden, gelukkig niet
in de richting die we uit moesten. We waren blij dat we eindelijk in het hotel
aankwamen, bij deze hoge temperaturen, en de motokledij mochten uitdoen. Na
registratie, richting station om onze motor af te geven (slik). Dan te voet
terug om te zien hoe lang we er morgenvroeg zullen over doen. Na de middag op
weg om het mondaine Biaritz te gaan ontdekken.
Morgen op tijd op om de TGV te nemen tot Parijs motor op te pikken, een
laatste overnachting en dan zaterdagmorgen huiswaarts.Zoals blijkt uit de weerberichten zullen we
het zonnetje niet kunnen meebrengen.
We zullen blij zijn om terug thuis te zijn, op het einde begon het toch
zwaar te wegen (de ouderdom???)
Dit is het einde van de blog, iedereen bedankt voor de interesse en de
morele steun.
Nog een overzicht van de meest gebruikte zinnetjes:
alles in orde maar geen internet vandaag effe aangelogd op de pc van de eigenaar om te zeggen dat we goed aangekomen zijn tot morgen in la douce france een spaañse qwerty is ook ñiet alles
De laatste loodjes en ook de koudste, hoewelde lucht straalblauw was slechts 9,5°. Op weg
naar de kust, geen pelgrim meer te zien alleen vrachtwagens en een schitterende
weg langs berg en dal (die vrachtwagens bollen tegen 100 km/u). Op de middag
voor de, na anderhalf uur bollen, traditionele café grande con leché (eigenlijk
een gewone koffie verkeerd van bij ons)gestopt in Vitoria-Gasteiz. In plaats van de middeleeuwse gebouwen te
gaan zoeken, even rondgelopen op de lokale markt (die van Mechelen is toffer). Maar ook hier moeten ze een 'zakske' hebben(zie foto).Terug on the road waanden we ons soms echt in
Oostenrijk, kabbelende bergriviertjes en mooie huisjes op de bergflanken en
lokale automobilisten die ons op de gekste manieren inhaalden.
Middagstop in een echte tapasbar, je kon het zien aan de olijfpitten en
gebruikte papieren servetten op de grond. Wel lekkere hapjes. Op weg nog een
cadeauke van de gps madam, een tiental kilometers om langs de kust. Heerlijk
blauw water. Ze waren zowaar aan het zonnen op het strand, dit bij 19°. We
kregen onderweg de indruk dat de populairste sport hier in Baskenland
wielrennen is, zo veel renners tegengekomen, moeilijk om voorbij te steken als
ze met zn tweeën naar omhoog klimmen, moeilijk om voorbij te steken als ze
tegen 50 60km/u naar beneden zoeven.Nog
een laatste sprint in de bergen en dan gearriveerd in ons hotel. We hebben het
vermoeden dat de hoteleigenaars een bijverdienste als antiquairs hebben, de
gangen stonden vol met allerlei spullen.Een beetje opgefrist moesten we op het terras de lokale drank eens
proeven Proeven volstond ! "De
txacolí maakt zich pas na een bepaalde tijd bekend aan het verhemelte van de
beginner", zeggen Baskische wijnkenners fijntjes lachend. Achter de
merkwaardige naam gaat een licht mousserende, iets zure, prettig wegdrinkende
en verfrissende wijn met een bescheiden bouquet schuil. We hebben al beters
gedronken !
Vandaag met een prachtige blauwe hemel vertrokken maar op de motor
slechts een luttele 11 graden. Aangekomen in Burgos hebben we de stadsbus
genomen naar het centrum, simpel (bus stopt voor het hotel) en geen problemen
om de moto achter te laten want die staat veilig in de garage van het hotel. Spijtig genoeg de helft minder warm dan
gisteren (16 ipv 32°C). Toch een droge dag gehad in Burgos.Een prachtige en mooi onderhouden kathedraal bezocht zowat de mooiste die we ooit zagen. We hadden
nog het geluk dat het de dinsdag namiddag gratis was J. En zo prachtig gerestaureerd.
Waarschijnlijk net op tijd want nu de Spaanse crisis eraan komt. Er staan hier
nieuwbouwprojecten waar blijkbaar niet meer aan verder gewerkt wordt. Of was
dat vroeger ook al zo in Spanje? Dan zoals de echte pensios met het
toeristentreintje de stad bezocht. Het krioelt er van de kerken. Het verhaal
van El Cid is overal aanwezig in de stad spijtig genoeg hebben we geen van beiden
de film gezien (misschien komt dat nu nog). Tussen de Nederlanders gaan dineren
en plaats geruimd voor Belgen die al 3 weken te voet onderweg waren en een
beetje minachtend op ons neerkeken omdat we met de moto waren..we hadden beter
nog wat blijven zitten. Dan met de bus terug naar het hotel, effe wat met het
bubbelbad geëxperimenteerd (we kregen het bijna niet meer afgezet) en dan vroeg
naar bed voor de laatste grote (en moeilijke want bergen en weer veel wind) trip
naar Getara aan de kust.
Deze morgen opgestaan, de gordijnen effe opengetrokken mist..dus de
wekker een uurtje later gezet en terug onder de lakens. Maar niet veel
opgelost, dus regenpakken aan en op weg. Rond de middag kwam de zon erdoor.
Weer een prachtige rit, brede wegen , lange bochtenik had bijna de bolletjestrui te pakken op
1300 meter maar dan kwamen ze langs de andere kant de berg naar boven .met de
fiets !!!
We zagen meer pelgrims onderweg naar Compostela dan autos. We gingen de
goede kant uit, dat kon je zien aan het standbeeld van de pelgrim.
Even gestopt in Astorga om naar de Maragatos mensen die wonen in het
omliggende landschap te gaan zoeken. Ze zijn een teruggetrokken ras zouden
afstammen van de Berbers en Visigoten en
zijn soms te zien in hun kenmerkende
klederdracht (mannen in baggy broek en vrouwen
in felgekleurde sjaals en volle rokken). Maar geen geluk, we hebben ze niet
gezien.
Aangekomen in Leon was het prachtig weer dus
we gingen er op uit om de stad nog eens te verkennen. Nu ontdekten we de oude
stadsomwalling, schitterendmet splinternieuwe
high tech vuilbakken en gsm masten op de achtergrond.Morgen proberen we iets vroeger in Burgos aan te komen, het hotel ligt
buiten de stad maar het centrum is prima bereikbaar met de autobos (hebben we
dat vervoermiddel ook eens genomen). En in Burgos is er een prachtige
kathedraal misschien nog de laatste kaarsjes gaan branden
Alles ingepakt, klaar om te vertrekken maar eerst ontbijt en dan de
hoogmis van 10u. De hoofdingang van de kerk was nog gesloten en op het plein
voor de kerk was er een grote samenkomst van fietsers gesponsord door de lokale
Decathlon.Via de zijingang geraakten we
toch in de kerk en daar waren ze nog volop met gezangen bezig, de vespers of zo
zeker. Om 10u startte de mis met een stokoude pastoor en zang van de Caruso van
vorige vrijdag. Gelukkig dat we er vrijdag waren want het grote wierookvat was
verdwenen en vervangen door een klein exemplaar. De hoogmis duurde nog geen uur
dus waren we een beetje vooruit op ons schema. Om 12u startte de motor en wij
op pad. In Santiago nog een beetje achter de wielrenners vande Decathlon gehangen maar eindelijk vrije
baan en wijle weg voor een schitterende rit, brede banen met lange bochten en volop zon (hoewel in het begin was het een beetje mistig en maar 14 graden).
Ergens halverwege stuurde de gps ons letterlijk het bos in voor een rondritje
(we kwamen de pelgrims 2 keer tegen telkens in andere richting). Dan maar naar
de grote baan gereden en vermits we meer dan een uurtje op pad waren tijd voor
een koffie en wat tapas (een grote schotel vol charcuterie met een half brood
erbij).Dan op pad naar Portomarin en
dit keer zagen we wel enkele overblijfselen van het onder water gezette dorp.
Onze eindstop van vandaag Sarria, de plaats van waar je als gecertificeerd
pelgrim kan vertrekken. We zochten en vonden de wegwijzer waar Santiago 111km
op stond, volgens Arnout de meest gefotografeerde plaats van Sarria. Een beetje
verder dan die paal was er een veetentoonstelling. Serieuze beesten ! Een koe
had blijkbaar net gekalfd (2 kalfjes is dat niet ongewoon?) Nu effe naar beneden in het hotel om de blog
up te daten want er is geen wifi op de kamer. Morgen terug naar Leon waar we de
weg ondertussen al een beetje kennen.
Laat opgestaan vandaag, een teken dat we onze rust nodig hadden zeker?
Ofwel van de voorbije dagen of van de wandeling van gisteren? Het is zo
moeilijk om iets droog te krijgen hier de lucht is zo vochtig. In de badkamer
is een elektrisch droogrekje geïnstalleerd en dat gebruiken we om onze kousen
te drogen. Een pelgrim trekt zijn plan toch hé.Op stap om een treffelijk desayuno te vinden en dan gaan we de,
volgens Arnout van man bijt hond, lelijkse straat waarlangs de pelgrims binnenkomen
verkennen. Gisteren vanuit het treintje zag het er tof uit met allemaal kleine
winkeltjes dus dat moet van nabij bekeken worden. Oh ja vandaag start de kermis
hier in Santiago, gans het park staat vol, we zagen gisteren al één
suikerspinkraam dat open was.
Buiten zijn de buurvrouwen aan het lameren door hun vensters, we zitten
hier in een soort appartementsgebouw van een verdiep of 4.
Het was in het begin van de dag kouder dan gisteren, 19 graden. We
vonden een meer dan treffelijk ontbijt bij de lokals, bleek dat de patron en
zijn vrouw onderling Frans spraken (wat een garantie voor de kwaliteit van de
croissant was).
De mevrouw wees ons de markt aan waar we vandaag zeker naar toe moesten
want er was een heel groot aanbod in vis vandaag. Net wat we moesten hebben.
Was wel een heel gezellige markt vlees groenten kaas fruit en vis alles door
mekaar.
Onderweg kwamen we enkele muzikanten tegen, leuk om te horen. En dan aan
het begin van de straat was een soort betogingske, waarvoor hebben we geen idee. Er was een fantastische
muzikant bezig zo van het type eenmansorkest en die kon de hele zaak daar
schitterend animeren. En dit bij een
temperatuur van een graad of 31 .
In de namiddag zagen we nog een grotere betoging met veel jonge mensen
over het niet privatiseren en tegen de werkloosheid. Veel volk maar alles
verliep heel ordelijk. De betoging werd ontbonden op het plein van de
kathedraal.
Vandaag vroeg naar bed om morgen uitgerust na de hoogmis te vertrekken
richting home sweet home (maar we gaan nog niet naar huis, belangen nie )
Vandaag heel rustig opgestaan, geen kilometers te doen als we niet
willen. 19,5°en bewolkt. Bij
de locals gaan ontbijten (kan gemakkelijk als je buiten het centrum zit) en dan
gezien het weer stapschoenen aan en klaar om de stadswandeling te gaan doen
zoals de echte toeristen. Santiago leeft er van, heel veel hotels en
restaurants in de oude binnenstad. We hebben dan nog meer de toerist
uitgehangen, we hebben een rondrit van 45 minuten met het toeristentreintje
gedaan. Het treintje reed ook langs de buitenwijken en de
universiteitsgebouwen, echt de moeite. Terug aan de kathedraal aangekomen
moesten we nog even enkele mislukte fotos opnieuw gaan nemen. Er zat priester
klaar om de biecht te horen. Er was een eredienst bezig een huldiging van alle
jubilarissen uit de omgeving voor hun 60
50 of 25 jaar priester zijn. Vooraan in de kerk was een echte Caruso aan het
zingen en dit samen met het stereo-orgel , echt heel indrukwekkend. En dan
gebeurde het we hadden geluk, het grote wierookvat werd aangestoken en heen en
weer geslingerd.Mannen in een speciale
kledij aan een soort karrenwiel , waar het wierrookvat meteen touw aan vast zat,
werd in beweging gebracht van de linker- naar de rechter zijvleugel maar wel
met een behoorlijke vaart zodat het onmogelijk was om er een foto van te nemen
(filmpje wel gelukt). Nadien aan de wandeling volgens het plan begonnen af en
toe gestopt en van het goede weer genoten op een terrasje waar we de mannen van
Izegem zien toekomen hebben. (zie 7 mei, terrasje Najera). Ze waren per fiets 1
dag voor ons vertrokken en kwamen 1 dag na ons aan. Straffe kerels, reken maar
uit, 2300 km gepakt en gezakt, bergop door weer en wind ! Ze nemen morgen het
vliegtuig naar huis en de fietsen sturen ze op via een koerierdienst. Terwijl
we wandelden konden we af en toe de winkels eens bekijken, wat ze de kinderen
hier aan doen voor hun communni dat is de moeite hoor.Ondertussen 28° dus dat was puffen geblazen
maar we hebben de hele wandeling uitgedaan. Om 10u savonds bij 23,5° was het
tijd om onze bedstee op te zoeken.
Deze morgen ontbijt in de 17eeuwse
hoeve. Blijkbaar houden de mensen van een landbouwersgite van lang uitslapen
want ontbijten kon maar vanaf 9 u. Dan maar een uurtje later op pad naar onze
eindbestemming zon 137 km. Temperatuur 24 graden ! Eerste stop was te
Portomarin. Dit stadje, langs weerszijden van de rivier, werd in 1960 onder
water gezet voor een stuwmeer. De kerk van dit dorpje werd echter steen voor
steen afgebroken en opnieuw opgebouwd in het nieuwe gedeelte.Op sommige stenen kan je nog de nummers zien
om de puzzel terug in mekaar te krijgen.
De
weg naar Portomarin was schitterend wel bergop en bergaf maar lange brede
bochten, een plezier om te bollen. Maar dan..nog 100 km te gaan en de wegen
werdenalsmaar kleiner de bochten
alsmaar scherpen. En we kunnen niemand verwijten want we hebben de route zelf samengesteld. Ondertussen duidde de thermometer
aan boord al27° gezien dus dat was
zweten geblazen, van de bochten en van de warmte.
Uiteindelijk rond 14u30 kwam de eindbestemming in zicht. Nog een
lange klim en de gps zei bestemming bereikt.Maar geen hotel te zien . Afgestapt en aan de locals gevraagd,we waren er voorbijgereden. We hebben geluk
gehad, een toplocatie met privégarage voor de motor. De eigenaar heeft in dit
gebouw 3 kamers met privébadkamer en een klein gemeenschappelijk keukentje.
Echt prima in orde.Bagage afgezet en op
weg naar de kathedraal om de beloofde kaarsen te gaan branden. Pech, enkel elektrische
kaarsen maar toch belofte gehouden, het is de intentie die telt. Je kan zelfs
per sms kaarsen doen branden, ze zijnhier met hun tijd mee.
Na een toer in de kerk,
een wandeling in de stad met de nodige stops op de terrasjes want het was
zooooooooo warm, zo veel zon .genieten dus.
Een Menu del Dia gaan
eten(drie gangen een fles wijn
inbegrepen voor eur 7,40 de man en dan eigenlijk nog wel best lekker).
Donkere wolken boven Leon en het heeft geregend of is nog bezig dus
regenpakken aan na het scheefste ontbijt dat we tijdens deze reis gehad hebben,
gewoon een stuk geroosterd brood met wat olijfolie op. Gelukkig was er een
goeie koffie bij (wat hier ook niet altijd evident is).
De moto uit de garage gehaald en op weg voor de, voor vele pelgrims
langste en zwaarste etappe van hun ganse reis. Zal onze voorlaatste etappe, voor ons ook de zwaarste zijn? Dat weten we
deze avond.
We hadden de regenpakken aan dus het bleef droog. Eerste stopte Astorga voor onder andere het doornroosjeskasteel
van Gaudi. Geen terrasje in de buurt dus dan maar verder. Vandaag een bergrit,met in de verte besneeuwde bergtoppen en het was
die richting die we uitmoesten. Niet alleen, naast onze weg liep het pad van de
pelgrims die al een eind gevorderd waren, dus al van heel vroeg vertrokken
waarschijnlijk.De weg ging altijd maar
hoger tot we op een gegeven moment op 1507 m hoogte zaten. Hoger dan ons
geliefd skioord te Boden ! Maar gelukkig voor ons geen sneeuw op de baan.Wel langs
zogenaamde sneeuwpalen met een lichtgevend uiteinde, die ons eraan herinneren
dat de winter niet de tijd is om op bedevaart te gaan! Nabij Foncebadon wordt
de weg even wat vlakker bij een klein
plateau met het bijzondere baken Cruz de Ferro, Dit skeletachtige ijzeren kruis
staat op een zeer hoge paal, die op zijn beurt weer in een enorme berg stenen
staat. Volgens de bedevaarttraditie werd als symbolische daad van boetedoening
een steen mee naar boven gedragen die het gewicht van de zonde van iemand
voorstelde. Maar er is hier van alles te zien, fotos, gedichtjes sleutelhangers
doodsprentjes, iedereen heeft er precies iets van zichzelf achtergelaten.
Verder op een langs de bergen slingerende baan naar beneden door een klein
dorpke dat echt leeft van de bedevaarders. Er wordt ook overal een pelgrimsmenu
(eenvoudig en goedkoop) aangeboden. Wij verkozen voor onze middagstop een iets
rustiger oord beneden de bergen naast een kabbelend beekje. Dan terug op pad
50km autosnelweg en dan terug de bergen over langs smalle wegen om uiteindelijk
op onze bestemming van vandaag toe te komen. Casa de Diaz, een verblijf bij de
boer maar dan in een heel knap oud huis met heel veel antiek. We namen de tijd
om eventjes in het zonnetje te verpozen en na een bocadillo en een lokaal
wijntje (wat zijn ze hier toch fier op hun lokale producten) naar de kamer om
de blog bij te werken en onze GPS klaar
te maken voor de laatste kilometers morgen.