Vorige week kregen we bezoek in het kader van ons project! De copromotor Peter Goethals (Professor aan Universiteit Gent) en zijn Filippijnse doctoraatsassistente Yuri kwamen voor 3 dagen naar Cajamarca na onderzoek te hebben uitgevoerd in Ecuador. Woensdagnamiddag ontmoetten we elkaar op de universiteit en voorzagen we onze gasten van een korte toelichting over de stand van zaken in het project. Nadien zijn Froukje en ik samen met hun nog iets gaan eten in het centrum.

De volgende dag stond er dan opnieuw een excursie op het programma. Samen met Peter, Yuri en Nilton gingen we een aantal bio-indicatorstalen nemen in rivieren in de buurt (op plaatsen waar dit wel zonder toestemming kon). Voor mij enorm leerrijk, vermits dit mijn eerste praktijkervaring met zulke staalneming was en ik dit binnenkort zelf moet uitvoeren. Ik heb veel vragen kunnen stellen en handige tips gekregen. Ook hebben ze mij veel staalname-materiaal gegeven om binnenkort te gebruiken. Als afsluiter zijn we ’s avonds samen gaan dineren waarbij ik mijn eerste tortilla (met pasta, een specialiteit) heb geprobeerd!

Vrijdag had ik dan opnieuw een afspraak met Peter, Yuri en ook met Marco Sanchez (zowat mijn begeleider hier). Samen hebben we mijn plannen voor het thesisonderzoek besproken en wat verder uitgewerkt. Zowel Yuri, als Peter vonden het een bijzonder nuttige en interessante studie. Een grappige anekdote hier: Noch Yuri, noch Peter zijn het Spaans machtig. Marco spreekt echter  maar een klein beetje Engels; bijgevolg liet hij mij optreden als tolk tussen de twee partijen! Toch weer een bewijs dat mijn Spaans moet verbeterd zijn… Na de meeting nam Nilton ons mee naar baños del Inca. Dit is een toerisctische bezienswaardigheid bestaande uit thermale bronnen die reeds in de Incatijd gebruikt werden. Zo kregen Peter en Yuri toch ook wat cultuur mee tijdens hun kort bezoek aan Cajamarca. Nadien was er een afscheidsdiner bij Nilton thuis met kip, rijst en een soort van frietjes!

Tijdens het weekend begon het eten van de afgelopen dagen mij echter wat parten te spelen. Omwille van de bacteriën is het belangrijk nooit kraantjeswater te gebruiken, en bijgevolg ook salades te vermijden, tanden te poetsen met flessenwater etc. Ook moet je opletten dat al het eten goed gekookt/gebakken is. Blijkbaar moet ik dan toch iets fout gegeten hebben…Ik heb het weekend dan maar wat rustig gehouden door een paar kleine wandelingen te maken, wat literatuurstudie te doen en een paar skypesessies af te handelen.

Ook deze week nog een klein beetje last gehad, maar toch goed kunnen doorwerken aan mijn thesis. Ik ben momenteel bezig met een staalname-programma uit te werken. Klein probleem hierbij; Normaal zouden we al lang moeten weten of we de toestemming krijgen om in ons gewenst gebied stalen te nemen. Echter, naar Peruviaanse mentaliteit is de boerengemeenschap vergeten de bespreking te houden op hun vorige vergadering en is de beslissing een week uitgesteld… Hopelijk weet ik tegen mijn volgende blogbericht wel de uitslag!

07-08-2014 om 20:39 geschreven door Sanne  

En hupla ook de 2^e week in Cajamarca voorbij! Voorbije week heb ik vooral doorgebracht met Froukje aan het literatuurstudiën op Grufides.

Donderdag zijn we op ‘excursie’ geweest met de jeep naar de Cuenca Chonta, waar we mogelijks onze metingen zouden uitvoeren. We werden hierbij vergezeld door Marco (waterkwaliteitspecialist van de universiteit), Francisco (hydraulicaspecialist) en een chauffeur van de universiteit. Het was een turbulente tocht met steile hellingen en niet-geasfalteerde wegen waarbij de gordels ontbraken, maar een o zo prachtige omgeving! Met mijn gebrekkig Spaans en de hulp van vertaler Froukje heb ik met Marco meer concreet mijn onderzoek kunnen bespreken. Ik zou hier een hele interessante studie kunnen uitvoeren door het verschil te bekijken in een door de mijn gecontamineerde rivier (rio Azufre) en een niet-gecontamineerde rivier (rio Grande) via het nemen van zowel water-, sediment- als bodemstalen en het werken met bio-indicatoren. Het is echter nog afwachten of de lokale autoriteit (de boerengemeenschap) ons de toelating geeft om op hun domein te werken… Donderdagavond werden we dan nog beiden uitgenodigd om opnieuw bij Nilton thuis te dineren. Rebecca (de vrouw van Nilton) zei me dat ze versteld vond van de vooruitgang in Spaans die ik had gemaakt op slechts één week tijd. Leuk compliment, hoewel ik die vooruitgang zelf precies niet merk…

Vrijdag hadden Froukje en ik opnieuw een meeting op de universiteit met Marco en Francisco. Aangezien Nilton op vakantie vertrok, moesten we voor ons eigen vervoer zorgen en dit deden we door een ‘Combi’ te nemen. Een combi is een minibusje met een min of meer vast traject waar er geen limiet staat op het aantal passagiers en waarbij een portier constant uit het raam mensen al roepend in zijn busje probeert te lokken. Op de universiteit aangekomen, heeft Marco mij heel veel literatuur gegeven om door te nemen (vooral in het Spaans jammer genoeg) en hebben we ook samen besproken welke toestellen en kits we nodig zullen hebben.Vrijdagavond opnieuw bezoek bij Carmèn thuis, nog meer familie uit Lima! Carmèn haar zus met haar man en hun twee energieke zoons. Samen met Mauricio en Andrea (het studentenkoppel uit Lima) hebben we met z’n alles koffie gedronken en chocoladecake gegeten!

Froukje voelde zich zaterdag niet zo goed (waarschijnlijk door iets verkeerd te eten), dus ben ik ’s ochtends alleen een wandeling gaan maken. ’s Avonds voelde ze zich gelukkig beter en zijn we naar de ‘Feria’ hier in Cajamarca gegaan ter ere van de feestweek. Vele standjes, kraampjes, dieren, een kermis,… We trokken (als enige aanwezige buitenlanders) de aandacht van o.a. een paar (zatte) Peruvianen. Vriendelijke mensen die ons Peruviaans bier aanboden (Cristal). Na een babbel, hebben we de kraampjes wat afgelopen en heb ik als afsluiter nog een Peruviaanse hamburger gegeten bestaande uit vlees, ei, mayonaise, ketchup en patat (deze keer echter in frietjesvorm!).

Zondag vertrokken Froukje en ik dan naar Célendin, een stadje iets verder in de Andes op een 120 km van Cajamarca. De heenreis verliep in een minibusje en duurde maar liefst drie uur! De weg bestond o.a. uit onverharde wegen, scherpe bochtjes en veel stijgen en dalen. Het uitzicht was wel de moeite en zo ging de rit nog wel snel voorbij. Aangekomen in Célendin belden we ‘Darwin’(jaja, zijn echt naam), een vriend van Nilton die in Célendin woont. Hij kwam aan op zijn motor en nam Froukje en mij (beiden!) achterop nam en bracht ons zo naar een hostel. Na het inchecken gingen Froukje en ik naar de zondagse markt. Hier hadden ze werkelijk vanalles: van fruit, groenten, vissen, kleren tot varkenskoppen, kippen en cavia’s (beiden dood en levend)… Nadien hebben we iets gegeten en zijn we door een auto naar El Comùn gebracht, op een 10 km van Célendin. Hier was er een soort van zoo met de plaatselijke fauna en flora. Hier waren o.a. zorro’s (soort vos), puma’s, allerlei exotische vogelsoorten en aapjes die je een hand kon geven! Een plaatselijke, ontzettend vriendelijke werknemer heeft ons door heel het park gegidst en wat geschiedenis over Peru verteld. Nadien terug in Célendin hebben we van hostel gewisseld omdat we iets veel goedkopers hadden gevonden (helft van de prijs) met een ontzettend vriendelijke eigenaar waarvan we zeker waren dat die niet meer vroeg aan toeristen. Het terugkrijgen van ons geld ging niet gemakkelijk, maar na een half uur kon onze kamer doorverhuurd worden en konden we dus naar ons nieuw hostel! ’s Avonds zijn we dan nog naar de avondmarkt en kermis geweest en hebben we naar het vuurwerk gekeken.

De volgende dag was er een (3 uur durende) stoet ter ere van de nationale feestdag. Iedereen was mooi opgekleed en de stoet bestond uit verenigingen, scholen, ziekenhuizen,… Ook Darwin liep mee in de stoet met de ingenieurvereniging. Nadien zijn we nog naar een uitzichtpunt gewandeld (De ‘Cristo Redentur’ van Célendin) en in de namiddag hebben we nog een grote wandeling gemaakt in de boerenvelden rond de stad. Na afscheid te nemen van Darwin, namen we ’s avonds (allebei een beetje verbrand in ons gezicht) de bus terug naar Cajamarca.

Gisteren hebben we dan de (ietwat primitieve) fietsen van Carmèn geleend en zijn we naar baños del Inca gefietst, bekend om zijn warme bronnen. Van daaruit zijn we verder gefietst en hebben we langs de rio Chonta gepicknickt. Nadien hebben we dan nog de ‘ventanillas de Otuzco’ bezocht. Dit zijn grafnissen uit de tijd voor de Inca’s. Het was supermooi weer, en ondanks ons te hebben ingesmeerd met een hoge factor, voelden we de zon echt branden. Je merkt echt dat we ons hier dichtbij de evenaar bevinden; allebei een mooi kleurtje, maar komende dagen de zon toch best wat vermijden! We hebben van de feestdagen dus gebruik gemaakt om wat te bezoeken rond Cajamarca. Vandaag komt Nilton terug en zullen we dus terug verder aan ons onderzoek werken!

30-07-2014 om 14:07 geschreven door Sanne  

Ondertussen al een week in Cajamarca! Ook hier bestaat er zoiets als weekend waarbij zowel de universiteit als Grufides gesloten zijn. Zaterdag heb ik wat literatuurstudie gedaan met als pauze een wandeling door het stadscentrum in volle zon.

Zondag was het vrij hectisch bij Carmèn thuis; Na een hevige stroomstoot was de elektriciteit hier uitgevallen. Resultaat: 2 televisies stuk en het internet dat het had begeven. Gelukkig kent Carmèn haar schoonbroer wat van elektriciteit, zodat deze alvast vrij snel terug werkte. Die dag heb ik ook kennis gemaakt met zijn dochter: Daniela. Daniela is 9 jaar en woont hier maar een paar ‘Cuadras’ (blokken) verder. We hebben samen wat met de hondjes van Carmèn gespeeld (Mama Laki en haar 2 superschattige puppies van 1 maand oud: Luke Skywalker en prinses Leila), waarbij Daniela mij wat Spaans probeerde te leren. Ze had gelukkig veel geduld en moest altijd lachen wanneer ik weer eens zei ‘No entiendo’. In de middag werd ik uitgenodigd om mee te gaan eten met de familie ergens buiten Cajamarca. Ik heb blijkbaar een specialiteit van Cajamarca gegeten bestaande uit koeienvlees gemengd met ei, maïs en (niet te ontbreken in Peru!) een patat erbij. Nadien heb ik nog een Peruaanse chocolademuffin als dessert gegeten.

Maandag kreeg ik te maken met mijn eerste tegenslag. Nadat ik overdag op Grufides aan mijn literatuurstudie had gewerkt, kwam ik ’s avonds tot de constatatie dat mij laptopoplader het had begeven, heel vreemd aangezien deze nieuw was. Even later kwam het besef: de hevige stroomstoot had dus ook mijn oplader geraakt! Mijn laptop marcheerde gelukkig nog wel, maar plat had ik hier ook niet veel aan…

Dinsdagochtend kwam Froukje (de andere bio-ingenieurstudente van de K.U.L) aan op de luchthaven van Cajamarca. Nadat Nilton haar was gaan oppikken, gingen we meteen door naar de universiteit voor een nieuwe meeting (om 8u ’s ochtends!) over ons onderzoek. Vermits blijkbaar iedereen 8u te vroeg vond en ruim een uur later arriveerden, hadden we nog tijd voor een ontbijt met een cappuccino en een empanada met kip. De meeting verliep erg chaotisch, maar uiteindelijk is er beslist nu donderdag een bezoek te brengen aan de Rio Mashcon waar we mogelijks stalen zouden gaan nemen.

Terug thuis probeerde ik Froukje haar lader uit op mijn laptop, en jawel het werkte! Een hele opluchting! Nadien hebben Froukje en ik een typisch Peruaans gerecht uitgeprobeerd in een restaurantje een paar huizen verder, nl. de ‘Cebiche’. Cebiche bestaat uit rauwe vis en schelpjes met een soort citroensausje. Geen idee welke vissoorten ik juist gegeten heb, maar het was niet slecht. De rest van de dag en ook woensdag hebben we op Grufides 'al werkend' doorgebracht. Woensdag trouwens heel lekker gegeten: een volledige menu voor slechts 5,50 sols (zo’n 1,60 euro) bestaande uit soep, een lokaal paars drankje en kip met rijst en niet te vergeten…patatten!

De sfeer in Cajamarca is hier momenteel trouwens top. Maandag 28 juli is het hier namelijk nationale feestdag en de voorbereidingen zijn al in volle gang! Er heerst hier een grote drukte en overal hangen Peruaanse vlaggen, of zijn mensen dansjes aan het repeteren… De Peruvianen vieren dit blijkbaar niet enkel één dag, maar maken er een hele feestweek van, benieuwd wat dat komend weekend zal geven!

Ons onderzoek gaat hier jammer genoeg iets minder vlot. Froukje en ik zouden graag zo snel mogelijk een concreet idee hebben van waar en wat we specifiek gaan onderzoeken, maar aangezien het semester hier op zijn einde loopt, hebben de proffen het momenteel nogal druk met examens afnemen en verbeteren en dan is er nog die feestweek in aantocht…Alles wordt hier nogal op lange baan geschoven…

Afin, volgende keer hopelijk met goed nieuws over het veldbezoek zodat we eindelijk een concreet onderzoek kunnen opstellen!

24-07-2014 om 13:50 geschreven door Sanne  

Op dag 2 in Cajamarca heeft Nilton me meegenomen naar de Universidad Nacional de Cajamarca. De universiteit is veel groter dan ik mij had ingebeeld, met zo’n 8000 studenten. De universiteit bestaat slechts uit 1 campus, waar elke faculteit over zijn eigen blauw-wit geverfde gebouw beschikt. Hier heb ik een meeting bijgewoond gaande over het onderzoek dat Froukje (medestudent die binnen enkele dagen arriveert) en ik zullen uitvoeren. De meeting was uiteraard in het Spaans, aangezien niemand van de aanwezigen Engels kon. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk te volgen en hier en daar heb ik zelfs een aantal dingen verstaan (denk ik toch). Nadien ben ik in een lokaal restaurantje gaan eten met Nilton en zijn vrouw Rebecca. Aangezien ik niets van de kaart verstond, stelde Rebecca mijn menu samen. Als voorgerecht kreeg ik een koude aardappel (geen verrassing in Peru) in een groene saus. Het hoofdgerecht bestond uit Peruviaanse spaghetti met wat groentjes en stukjes vlees. Rebecca had een goede keuze gemaakt, want het was opnieuw een geslaagde maaltijd!

In de namiddag werd ik verwacht om 17u op het kantoor van Grufides, slechts een paar straten verwijderd van mijn verblijf. Grufides is een lokale NGO die zich bezig houdt met de impact (economisch, mensenrechten, politiek) van de Yanacocha (de huidige goudmijn in de buurt van Cajamarca) en de mogelijke komst van een nieuwe goudmijn, de zogenaamde ‘Conga’. Grufides is een partner in het project waarin mijn thesis kadert. Ik werd hier voorgesteld aan alle werknemers waarna ik een meer concreet gesprek had met Pablo, Denis en Ofelia over de huidige situatie in Cajamarca en het project. Zij hebben mij ook enkele ‘geboden’ opgelegd zoals: ‘Nooit weggaan ’s nachts’ , ‘Verwittig Grufides als je ergens naartoe gaat’ , ‘Geef geen informatie over wat je hier komt doen aan mensen die je ontmoet’ , ‘Neem nooit een mototaxi’ enz… Zij hebben namelijk een sterk verantwoordelijkheidsgevoel over mij en stellen veiligheid dan ook op als prioriteit. Het was al donker wanneer we klaar waren (het is hier al donker rond 18u), waarna Pablo en Ofelia me een restaurantje toonden waarvan ik de eigenares ‘Mimi’ ontmoette. Het bijzondere aan dit restaurantje is het feit dat ze niemand kennen die ooit ziek is geworden van het eten, wat blijkbaar een grote uitzondering is hier in Cajamarca (zeker voor Europeanen). Nadien liepen Pablo en Ofelia nog met me mee naar huis waarna we afscheid namen.

De volgende dag had ik opnieuw een meeting op de planning in grufides met Pablo, Denis en Ofelia. Tijdens de meeting hebben we vooral gebrainstormd over hoe we mijn onderzoek juist gaan aanpakken; wat het doel is en welke vergelijkingen we willen maken en vooral waar we de stalen kunnen nemen en  welke stalen we als controles kunnen gebruiken. Aangezien Denis en Ofelia enkel Spaans praten, verliep de meeting dan ook in het Spaans, waarbij Pablo die een beetje Engels spreekt, de moeilijke stukken voor mij probeerde te vertalen. Maar ook Pablo praat zoveel mogelijk Spaans tegen mij, opdat ik het snel zou oppikken. De meeting was dus al een hele uitdaging. Ze doen wel hun best om traag en duidelijk te spreken en het handwoordenboek dat ik gekregen heb bij Tim thuis houd ik altijd bij de hand, en is hier al goed van pas gekomen. De meeting was erg productief en de volgende stap bestaat er nu in onze ideeën voor te leggen aan de zogenaamde ‘expertos’ en kijken wat zij het meest haalbare achten. Mijn eerste indruk over Grufides is heel positief; ik krijg van hun het gevoel dat ze het echt een belangrijk project vinden en mij ook echt willen helpen.

In de middag sloot het kantoor, waarna ik over huis ben gegaan om te eten. Hier heb ik drie keer bezoek gehad, één keer van Juan, de papa van de overleden man van Carmèn die ondanks zijn leeftijd nog heel vlotte gebaren kon maken en twee keer voor een consultatie bij dokter Carmèn waarna ik moest proberen uitleggen in het Spaans dat ze er nog niet was.

Tegen 16u ben ik dan uiteindelijk teruggegaan naar Grufides omdat ik had vernomen via Ofelia dat ik er om 16u moest zijn voor een nieuwe meeting. Aangezien stiptheid hier niet zo belangrijk is (dit had ik eerder die ochtend al opgemerkt) verschoot ik er niet van dat ik om 16u05 als eerste arriveerde. Ik werd binnengelaten door mensen van de administratie en wachtte in de vergaderruimte totdat ze zouden binnenvallen, terwijl ik nog wat Spaans oefende via ‘Duo Lingo’. Uiteindelijk vond ik dat het (zelfs naar Peruaanse normen) wel erg lang duurde, dus ging ik naar de dames van de administratie en legde ik in mijn beste Spaans uit dat ze er nog steeds niet waren, terwijl ik er om 16u moest zijn. Zij stelden dan voor Pablo op te bellen (ze hadden mij dus verstaan!). Pablo belde op zijn beurt Ofelia om te vragen over de meeting, waaruit uiteindelijk bleek dat Ofelia mij had proberen vertellen dat het kantoor terug openging om 16u en dat ik hier altijd mocht komen verder werken... Een eerste miscommunicatie dus (en waarschijnlijk ook niet de laatste), wat er duidelijk op wijst dat ik nog veel Spaans zal mogen oefenen… Ik ben dan maar terug naar huis gegaan.

Er was gisterenavond bezoek bij Carmèn; niet alleen de verpleegster die helpt in de thuispraktijk en hier elke avond is (en waarvan ik haar naam steeds vergeet, Sanila ofzoiets, heel moeilijk maar zo denkt zij en eigenlijk iedereen die ik ontmoet ook over de mijne!), maar ook de zoon van de zus van Carmèn uit Lima met zijn vriendin. Ze zijn beide studenten en vooral zijn vriendin sprak goed Engels. Ze hebben een week vakantie en proberen dan wat te reizen doorheen Peru. Met z’n vijven hebben we samen koffie gedronken, vergezeld door wat koekjes. Heel gezellig!

21-07-2014 om 02:37 geschreven door Sanne  

Het waren enkele frustrerende dagen van inpakken en opnieuw uitpakken voor mijn vertrek. Uiteindelijk is het mij (of beter ons) toch gelukt een bagage te verkrijgen zonder al te veel overgewicht.

Dinsdagavond 15 juli was het zo ver: een moeilijk afscheid op de luchthaven en dan… op weg naar Cajamarca!

3 vluchten en 23h later kwam ik eindelijk aan in Cajamarca (weliswaar onder een stralende zon!) waar ik werd opgewacht door Nilton Deza, verantwoordelijke en professor (biologie en toxicologie) van de Universidad Nacional de Cajamarca.

Na de korte kennismaking gingen we meteen door naar Carmèn, waarbij ik de komende drie maanden zal logeren. Carmèn is dokter in het ziekenhuis van Cajamarca, maar praat in tegenstelling tot Nilton maar een paar woorden Engels. Een mengeling van Spaans en gebarentaal wordt hier momenteel gebruikt ter communicatie. De kamer is echter dik in orde: ongeveer 3x mijn kamer thuis en zelfs met eigen badkamer!

Bij Carmèn heb ik dan mijn bagage achtergelaten, waarna ik uitgenodigd werd voor lunch bij Nilton thuis. Hier ontmoette ik ook zijn vrouw Rebecca, enorm sympathiek, maar jammer genoeg ook geen Engels… Mijn eerste peruviaanse maaltijd bestond uit rijst met vlees in een bruine saus en een soort knol. Als dessert kreeg ik een speciale soort banaan: oranje met een iets andere smaak.

Vervolgens werd ik teruggebracht naar mijn verblijf. Na een skypesessie met het thuisfront, was ik wel toe aan een powernap door de jetlag. Het tijdsverschil bedraagt namelijk 7 uur.

Mijn eerste avond in Peru verliep als volgt: Eerst een kennismaking met twee vriendinnen van Carmèn, waarna ik hun hielp bij het schilderen van herdenkingsdoosjes voor de man van Carmèn die blijkbaar 1 jaar geleden overleden is. Vervolgens pikte Nilton mij opnieuw op waarna we naar een bar gingen om een shake (appel en banaan, heel lekker!) te drinken. Nadien gingen we naar een lokale (anti-mijn) nieuwszender, waar Nilton een interview moest geven over zware metalen in de rivier ten gevolge van de mijn. Ik mocht het interview live bijwonen, hoewel ik er eigenlijk maar weinig van verstond (er is dus nog wat werk aan dat Spaans)…

Tenslotte sloten we de dag af door een simkaart en wat ontbijt voor de komende dagen te kopen.

Ik heb hier op mijn eerste dag dus al heel wat rondgereden in de stad. Het verkeer is hier echter verschrikkelijk! Alles rijdt hier door elkaar en op elkaar: auto’s, brommers, (enorm vervuilende!) mototaxi’s, combi’s,… Voorrangsregels, wegmarkeringen en voetgangers zijn hier niet van belang. Enkel verkeersdrempels zijn nog enigszins effectief en die worden hier dan ook talrijk gebruikt.

Ondanks het verkeer is mijn eerste indruk over Cajamarca zeker positief: allemaal heel vriendelijke mensen en een prachtige ligging in een vallei in de Andes!

Ik zal proberen de komende dagen een aantal foto’s te posten.

Hasta Luego!

18-07-2014 om 03:48 geschreven door Sanne