dankzij verschillende vragen van mensen om hun op de hoogte te houden van mijn avonturen in Lille, heb ik besloten deze site te maken zodat iedereen mijn Erasmus in Lille op een makkelijke manier kan volgen.
Het begon allemaal met informatie die we in school kregen over Erasmus wat mij wel ansprak, en na een beetje opzoekwerk en er is goed over nadenken heb ik besloten dat ik het avontuur graag wou aangaan. Na wat administratief werk in Antwerpen kwam alles in orde. Uiteindelijk hebben we wel ontdekt dat we veel problemen hebben ondervonden doordat in Antwerpen vrij laat de beslissing werd genomen of je echt mocht vertrekken etc. (in andere landen is dit héél snel en daardoor zijn alle speciaal voorziene residenties al volzet). De communicatie zelf in Antwerpen zelf verliep wel heel vlot, tegenover in Frankrijk.
Op zaterdag 5 september is mijn definitieve vertrek maar daarvoor ben
ik er al 2 keer heen geweest dankzij de slechte regeling en
communicatie die vooral te danken is aan de Fransen.
Vanaf begin augustus heb ik bijna continu verschillende residenties gecontacteerd maar e-mails worden zelfs nooit beantwoord en als je belt, nemen ze gewoon niet op. Na lang blijven aandringen en blijven bellen heb ik dan eindelijk een e-mail gekregen met een papier voor een pré-réservatie maar daarna hebben ze nooit meer iets laten weten en als ik belde (8 keer per dag!) namen ze gewoon niet op, en de 9e keer zeiden ze gewoon dat ze simpelweg de gegevens kwijt waren. Uiteindelijk zijn we dan op 1 september naar Lille gereden, omdat er echt niet veel tijd meer was. Ik had gewoon een lijst opgesteld van residenties die nog kamers vrij hadden en die gingen we dan één voor één bezoeken tot we iets gevonden hadden. Na een half uur bij de 1e residentie te wachten kwam er eindelijk een vrouw die ons een kamer kon laten zien (gelukkig kwam zij er aan want blijkbaar moest je een afspraak maken, maar dat hadden ze nooit ergens gezegd). Toen bleek het een kamer zonder bed te zijn en omdat ik niet van plan was om op de grond te liggen of nog een bed mee te sleuren vroeg ik of ze niets verhuurden met bed en gelukkig was er nog 1 kamer met bed over! De kamer was met klein keukentje + badkamer en genoeg plaats om dingen ze zetten dus. Om verdere problemen te vermijden hebben we direct toegezegd.
In de namiddag mochten we naar het immobilieen kantoor om alle administratie te regelen. Belgen waren precies niet echt bekend bij hun want bij invullen van
de documenten bleek dat er verschillen waren in de bankgegevens in
Frankrijk en België en ze wouden absoluut alles hebben (ookal bestond
het in België niet). Zelfs enkel toen we zeiden dat we uit België
kwamen, vonden ze het al vreemd dat ik daar een kot nodig had. Daar vroegen ze dus abnormaal veel dingen op die wij zelfs helemaal niet bijhadden, dus hebben ze maar een dossier geopend op mijn naam en hebben we de documenten dezelfde avond nog doorgefaxt. In het kantoor hadden ze ons beloofd om zo snel mogelijk iets te laten weten na ontvangst van de documenten maar dat werd dus ook niet gedaan (ik had niet anders verwacht want ik kende de Fransen ondertussen al). Na enkele keren telefoneren waarbij ze meestal niet opnamen zeiden ze ons dat we gewoon nog maar eens moesten langskomen om alles verder te regelen. Donderdagmiddag zijn we dan terug naar Lille gereden, met de auto bomvol spullen want we wouden dan al ineens een deel verhuizen, het kot moest dus gewoon in orde komen. Om 14 uur zijn we het immobilieënkantoor binnen gegaan en om 15.45 uur waren we er buiten! Zelf moesten ze een kwartier zoeken achter mijn dossier en soms verdwenen ze een kwartier om is met andere mensen een praatje te slaan. Ondertussen begreep ik ook waarom ik nooit antwoord kreeg als ik belde, die telefoon ging daar continu af en ze lieten hem gewoon rinkelen. Het personeel zat daar alleen maar gezellige gesprekjes te houden en koffie te drinken.
Uiteindelijk waren de 1e papieren ingevuld maar toen bleek dat ik de sleutel pas de volgende dag (vrijdag) zou mogen komen halen omdat er nog een plaatsbeschrijving moest gemaakt worden. Hiermee waren wij natuurlijk niet akkoord want wij waren speciaal tot daar gereden + wij hadden al heel veel spullen bij. 1 vrouw deed nog wel moeite om te helpen en zij zei dan dat we eventueel de plaatsbeschrijving konden tekenen die werd opgemaakt toen de vorige huurder uit de studio trok, dit heb ik dan ook direct gedaan. Daarna hebben we alles betaald voor de 4 maanden want die mensen bleven maar moeilijk doen. Hierna kregen we de sleutels.
Aan het gebouw aangekomen konden we alles beginnen verhuizen naar mijn studio, wat uiteindelijk goed meeviel omdat het maar op de 1e verdieping was. Het zou wel tof geweest zijn mochten ze verteld hebben dat er een code nodig was voor de lift want na 500 keer het knopje ingeduwd te hebben, kwam die nog steeds niet. Dankzij andere mensen (ook huurders) hebben we dan toch de code te pakken gekregen en konden we beginnen verhuizen. De 1e lading was boven toen we niet meer uit het gebouw geraakten. Na heel hard tegen de deur te duwen om ze open te krijgen (we stonden daar al een paar minuten), zag ik een paar meter verder een knopje staan (wit op een witte muur, slecht zichtbaar dus) waarmee je de deur kon los krijgen. Daarna is de verdere verhuis vrij vlot verlopen.
De omgeving hadden we dinsdag al verkend: het metro-systeem uitgedokterd en de unief bezocht. Toen viel het mij direct op dat in heel de Stad geen frisse geur hangt en apothekers daar héél populair zijn. Ook om de 5 meter vind je schooiers (10 keer erger alsin Antwerpen). Alles is wel heel vlot bereikbaar, vlak onder mijn studio is een heel grote supermarkt en de metro is ook maar zo'n 4-5 minuten wandelen. Vanaf zaterdag begint de bekende Braderie van Lille en daardoor hadden we natuurlijk nog extra moeilijkheden met de verhuis (daarom hadden we dus donderdag al veel spullen mee), daar deden ze wel een beetje moeilijk over dat het echt onmogelijk zou zijn etc. Ook de unief zelf wisten ze precies niet liggen, want toen ik zei dat ik misschien een fiets wou meenemen om naar school te fietsen (1,7 km) viel een vrouw bijna flauw van het verschieten. Uiteindelijk zijn we zelfs te voet teruggekomen van de unief, was zelfs helemaal niet lang wandelen! Tot hiertoe is het heel duidelijk dat Fransen niets van organiseren en plannen kennen (integendeel!). Hopelijk verlopen de volgende 4 maanden vlotter!
