1) één van de vele uitzichten over Valparaiso. 2) Mijn hostel buitenkomen, naar links kijken en dan kreeg je dit uitzicht. 3) In de wijk Alegre y Concepción waren bijna alle huizen heel kleurrijk. 4) Nog een uitzicht. 5) Valparaiso is vol van deze kabelbanen. Daar ben je zeker blij om want met momenten is het stevig klimmen. 6) Uitzicht by night vanaf het terras van het hostel 7) Dit standbeeld is ter herinnering van alle gesneuvelde soldaten. 8) Valparaiso is dé havenstad van Chili. 9) Kijk nu het eerste Belgische restaurant/hostel dat ik gezien heb. Ben er niet binnengeweest. Veel te duur. 10) In sommige wijken is echt alles beschilderd. Kijk de pianotrap. 11) Een schilder is al een aantal jaren bezig de trap en alles rondom te beschilderen. Heb er nog foto's van maar daar zal je voor moeten wachten tot ik terug ben.
1) San Pedro de Atacama: voor de regen zijn het nog stoffige straatjes. 2) het bewuste riviertje toen het nog een riviertje was. 3) dag 3: de middag voor de evacuatie. Het oversteken wordt al iets lastiger. :) 4) mijn laatste nacht in San Pedro was met zijn allen gezellig dicht bijeen. 5) Maar de avonden ervoor waren supergezellig. 6-7) Zoals bijna elke Zuid-Amerikaanse stad heeft ook Santiago zijn Plaza de Armas. 8) San Lucia hill met zijn vele terrassen. Deze heet Terraza Neptuno. 9) Het presidentieel paleis waar voorheen de Chileense munten gemaakt werden. Daarom ook de naam La Moneda. 10) Santiago heeft ook vele Patio's. Patio Bellavista is een prachtig voorbeeld met vele artisitieke accenten.
Het werd nog eens tijd voor een up-date. Wat dacht je van Chili?
Absoluut één van mijn favoriete landen hier. De mensen zijn hier zo vriendelijk en sociaal. Ongelofelijk!
Mijn eerste stop was San Pedro de Atacama. Dat was het eindpunt van de tour die we in Uyuni, Bolivië begonnen zijn.
´s Morgens in Bolivië met muts en handschoenen aan en 4 uur later zoveel mogelijk uitdoen want in San Pedro was het meer dan 30 graden. Het ligt dan ook in de woestijn.
Op de bus richting San Pedro waren Tamami en ik aan de praat geraakt met een Ecuadoriaan die ook aan het rondreizen was en hij had een goed adresje van een hostel in San Pedro gekregen. Als we wilden, konden we gerust meekomen. Een goeie meevaller want het prijsverschil tussen Bolivië en Chili is enorm en dit hostel was toch nog redelijk van prijs.
We kwamen naar San Pedro om de tour naar het observatorium te doen. San Pedro zou één van de beste locaties hiervoor zijn. Tegenslag! Want het was volle maan en februari is blijkbaar de slechtste maand van het jaar om sterren te zien. Lonely planet, het had leuk geweest om dit in jullie gids te vermelden. De reden: in februari zijn er veel meer wolken en regent het gemakkelijker.
Daardoor was er een smal riviertje vlak aan het hostel. Dat riviertje is er enkel tijdens de maand februari als het daar meer regent en het water vanuit de bergen van Bolivië komt. Ze hebben dan ook een geïmproviseerd brugeske om aan de overkant te geraken met bijna droge voeten.
Normaal regent het maximum 2 dagen na elkaar en dan meestal vanaf de namiddag. Maar nu had het al een aantal dagen geregend.
De eerste dag leek het te gaan regenen maar uiteindelijk niets. Het bleek uitstel van executie te zijn want de 2 volgende dagen heeft het er vanaf een uur of 5 tot een stuk in de nacht geregend.
Resultaat: de tweede dag waren wij nog geen uur terug in ons hostel en je kon al niet meer droog oversteken. Er moest een touw gespannen worden om redelijk veilig naar de overkant te kunnen. Het enige pluspunt was dat iedereen in het hostel bleef en we hebben er een hele gezellige avond gehad.
Ons laatste dag daar was zowaar nog erger betreffende het water. Weer begon het te regenen rond 5 uur. Omdat het water niet begon te stijgen, was iedereen van plan om later die avond naar het stadje te gaan. Eeuhm, we zijn met zijn allen naar het stadje gegaan. Om een uur of 2 nadat we opgepikt waren door de politie of brandweer..... Blijkbaar was op korte tijd dat smalle riviertje uitgegroeid tot een rivier 4 of 5 keer breder dan normaal. Het water stond tot op 2 meter van ons hostel dus evacuatie! Met heel ons hebben en houden zijn we langs de mensen hun achtertuinen naar de straat gewandeld. Daar werden we dan opgepikt en naar de plaatselijke school gebracht om te slapen. Ik kan je zeggen dat van slapen niet veel in huis gekomen is. Tot half 8 ´s morgens hebben we zitten babbelen en drinken. Pisco cola...yummie!
San Pedro ligt in de droogste woestijn ter wereld? Eeuhm, iedereen heeft zijn eigen mening zeker. :D
Het was alleszins een uitzonderlijke belevenis die ervoor gezorgd heeft dat ik 2 fantastische avonden meegemaakt heb met geweldige mensen.
De dag erna was het afscheid nemen van Tamami die terug naar Quito moest en daarna de bus richting Santiago. Ik moet je niet vertellen na de avond ervoor dat ik veel geslapen heb.
Santiago, de bloedhete hoofdstad van Chili. Bij aankomst was het 38 graden. Een aangenaam temperatuurtje dus.
Mij is Santiago heel goed bevallen. Een aangename, propere stad die niet aanvoelt als een grootstad. Enige minpunt: het is een lawaaierige stad. Gelukkig lag mijn hostel heel rustig en had je toch ook wel rustigere stukken zoals de wijk Bellavista. Ze hebben hier ook een aantal specialiteiten.
1) coffee with legs (koffie met benen): koffiebars waar je bediend wordt door serveersters die een beetje minder aanhebben dan de normale serveersters.
2) ijssalon waar de smaken van het ijs speciale combinaties zijn.
3) Teremoto (of aardbeving): Je vult een halfliterglas voor bijna de helft met witte wijn. Daarna dezelfde hoeveelheid pisco. Verder kies je een drank die bitter is en daarvan voeg je ongeveer een centimeter bij de rest. Als afsluiter een grote bol ananasijs erbovenop. Waarom de naam aardbeving? Omdat het voelt alsof je in een aardbeving zit, als je een tweede teremoto wil gaan bestellen. :)
Na Santiago volgde Valparaiso, een stad dat door iedereen die ik sprak werd omschreven als een prachtige stad. De mooiste die ze hadden,....
Mijn verwachtingen waren dus hoog en dat is dus gevaarlijk. Ik vond Valparaiso een stad met veel afval op de straten. Overal moest je kijken waar je stapte. Maar ik zou liegen als ik zei dat het een lelijke stad is. Een aantal wijken zijn gewoonweg prachtig zoals je zelf op de foto's zal kunnen zien. Een heel deel van de stad is Unesco beschermt waardoor er een zekerheid is dat de uniekheid niet zal verdwijnen. Maar zoals bij alles is er ook een nadeel. Om toestemming te krijgen van Unesco om een gebouw te renoveren moeten ze wel meer dan 10 jaar wachten. Dus er zijn ook heel wat gebouwen die wachten op renovatie en die het dringend nodig hebben. Maar bekijk de foto's (die ik er jammergenoeg morgen pas kan opzetten) en je zal zien waarom de Chilenen Valparaiso prachtig vinden.
Valparaiso was ook mijn laatste bestemming vooraleer Argentinië te bewonderen.
1-4: LaPaz met zijn San Franciscokerk en Calle Jaén 5-9: Sucre! 10: de straten in Uyuni 11: treinkerkhof 12-13: de zoutvlakte van Uyuni 14-17: gekke foto´s en de attributen die sommigen bijhadden 18-20: prachtige uitzichten in de Soliliwoestijn. 21: montaña del colores - prachtige kleuren, niet? 22: onze keuken met chef Bernard en het was telkens om van te smullen. 23-25: lagunes met zijn bewoners 26-27: grappige volkanische rotsformaties zoals hier bv een boom en een taart 28: een ander prachtige uitzicht. Zie die weerspiegeling! 29: Laguna Colorado. Zeg nu zelf. Prachtig, niet? 30: geisers 31-32: de warmwaterbronnen vroeg in de morgen 33: Tamami en op de achtergrond José en Jung-Me
En we zijn vertrokken uit Ecuador.....een maand geleden..... Ik was van plan om in LaPaz mijn blog aan te vullen maar de technologie stond het niet toe of ik had er misschien nu nog gezeten. :)
Midden januari ben ik dan vertrokken in Quito samen met een Japanse vriendin, Tamami. We hebben mekaar leren kennen in september in AGS Quito, spaanse school. Aangezien zij enkel tijd had om een maand te reizen, zijn we vlug door Peru gemoeten en momenteel is ze terug onderweg richting Quito. Dus als ik terug naar het noorden trek, neem ik meer mijn tijd in Peru om alles te bewonderen. OK, ons vertrek begon al fantastisch. De bus die eigenlijk elke zaterdag vertrekt, vertrok bij ons op maandag. Al 2 dagen verloren, maar goed dat is Zuid-Amerika. Eindelijk vertrokken op maandag voor direkt 32 uur bus tot in Lima. Eigenlijk heel vlot verlopen en in Lima was het lekker warm dus no worries. Lima is toch wel wat moderner dan Quito. Er wat rondgewandeld in Miraflores en het centrum maar zoals gezegd ga ik Lima heel wat beter verkennen op mijn terugweg. Want de volgende dag zaten we weer in de bus voor 20 uur richting Cuzco.
Cuzco hadden we voor een aantal dagen ingepland. De eerste dag was een dag waarin we alles geregeld hebben: de trein richting Machupicchu, onze tickets voor Machupicchu betaald, de bus van Cuzco naar Copacabana. Zo konden we de dagen erna rustig genieten van Cuzco en Machupicchu, denk je dan. De dag erna....ziek! Hoe slecht kan een mens zich voelen. Toch mijn best gedaan om wat in de stad rond te wandelen en ik heb het toch volgehouden tot een uur of 4 en dan gecrasht in mijn bed. Jammer want Cuzco is een mooie (dure) stad met vele oude gebouwen in perfekte staat. Veel om te bekijken. Maar we hadden nog een dag bij terugkomst na Machupicchu.
En dan 1 van dé hoofdattrakties in Zuid-Amerika: Machupicchu! Hier keek ik enorm naar uit want je hoort er veel over. De foto´s zien er toch altijd geweldig uit dus wil je dat zelf toch ook gezien hebben. Om de grote massa voor te zijn, besloten we om eerst een nacht te blijven slapen in Aguas Calientes, het vertrekpunt richting Machupicchu. Onbenullig klein met 2000 inwoners en enkel restaurants, souvenierwinkels en kleine buurtwinkeltjes. Toeristisch op en top. Na een goeie nacht slapen vertrokken we om 6u richting Machupicchu. Spijtig genoeg samen met ons vertrok ook de regen en de wolken richting Machupicchu. Resultaat: niets te zien. Het gaat toch niet waar zijn. Veel geld betalen om niets te zien! 2 uur hebben we in de regen en de wolken rondgelopen en dan daar was ze dan.....de zon! En het paradijs opent. Waaw! Wat een uitzichten. Niet enkel Machupicchu maar de omgeving ook. Omgeven door bergen en valleien. Gewoonweg prachtig! Ik voeg maar een paar foto´s toe maar ik heb er gemakkelijk een 60-tal getrokken. De dag erna was het terug richting Cuzco om daar nog een anderhalve dag de stad te verkennen en als afsluiter een Stellake te drinken. ;) 's Avonds vertrokken we dan richting Copacabana voor ons deel in Bolivië.
Copacabana....klinkt heel exotisch, niet? Neen, geen lange, witte stranden en palmbonen maar het vertrekpunt richting Isla del Sol dat ligt in Lake Titicaca, het hoogste en grootste meer in Zuid-Amerika (3811 meter boven zeeniveau). Isla del sol was zeker ook de moeite. Mooie uitzichten maar heel warm. Daarenboven was mijn reisgenote ziek en dus ging het heel traag. Maar na 3u30 hadden we het hele eiland doorkruist en zaten we terug op de boot richting Copacabana. Wat ons direkt opviel aan Bolivië....goedkoop! Bolivië is werkelijk het paradijs om koopjes te doen. Jammer van het gebrek aan plaats in mijn rugzak en dat mijn reis tch nog wel eventjes duurt.
Na Copacabana was LaPaz aan de beurt en dat is tot hiertoe mijn minste bestemming. De stad maakte helemaal geen indruk. Je kan zien dat er heel veel mooie gebouwen zijn maar allemaal verwaarloosd. Het is natuurlijk alles behalve het rijkste land maar als je dan Sucre ziet....wat een verschil. Het meest indrukwekkende is eigenlijk het binnenkomen met de bus. Het uitzicht over de stad is echt wel indrukwekkend. Natuurlijk zijn we er ook niet lang genoeg geweest om de stad volledig te bekijken maar de toeristische plaatsen moeten toch aanslaan en er waren er maar weinig. De San Franciscokerk was de moeite en de mooiste straat in heel LaPaz is ongetwijfeld Calle Jaén. LaPaz was goed om goedkoop souveniers te kopen wat mijn reisgenote dan ook volop gedaan heeft. :)
Nee, dan ben ik veel meer in de wolken over Sucre. Wat een mooie stad. Op de belangrijkste plaza staat geschreven: Sucre, la ciudad blanca (de witte stad) en dat is zeker waar. Des te meer is het jammer dat heel veel van de gebouwen beklad zijn met graffiti, maar het blijft een mooie stad. En wat hebben we er lekker gegeten! Daar hebben we voor de enige keer meer dan 10 dollar betaalt en dat is dan voor 2 personen. Dat was een restaurant dat gemakkelijk kon wedijveren met een goed restaurant in Europa en de wijn was heerlijk. En als een stad je goed bevalt, is het altijd jammer om te vertrekken. Maar de volgende bestemming zou ook zeker de moeite zijn: Uyuni.
Nu Uyuni stelt niets voor. Enkel straten die bij de minste regen onder water staan, slechte restaurants (in al mijn tijd hier heb ik niet slechter gegeten dan daar) en stampvol kleine reisbureau´s die allemaal hetzelfde aanbieden, namelijk een toer in de Salares de Uyuni en daarvoor kwamen we dan ook. Na het kiezen van 1 van de 80 reisbureaus dat er ons toch betrouwbaar uitzag, waren we klaar voor onze toer van 3 dagen die zou eindigen in San Pedro de Atacama in Chili. Dat is van de grootste zoutvlakte ter wereld naar de droogste woestijn ter wereld. Het is zo eens iets anders hé. We vertrokken op onze toer met 3 Koreanen, 1 Peruviaan en onze gids Bernard of zoals hij het liefst heeft amigo. In onze 4x4 vertrokken we richting het treinkerkhof. Effectief allemaal verroestte Briste en Franse treinen die oorspronkelijk het transport van het zout deden maar wegens te duur en te traag daar allemaal samen op het kerkhof geëindigd zijn. Nu...een speeltuin voor de toeristen met schommels en dergelijke. Doordat iedereen er bijna samen toekomt, hebben zij geen foto´s genomen van de schommel maar geloof me er zijn schomels. Vervolgens richting Playa Blanca voor een korte stop in het dorpje waar de mensen leven van de souveniers die de toeristen kopen en het werken op de zoutvlakte. Geloof me, daar wil je echt niet wonen hoor. Maar het was ook onze ingang naar de zoutvlakte. En daar begint het plezier. Deze tijd regent het er veel en dus staan de zoutvlaktes onder water. Je hebt er dus een geweldige weerspiegeling en iedereen staat er dan ook te springen en alle mogelijke gekke foto´s te maken. Er zijn er die alle mogelijke attributen meehebben (speelgoeddinosaurus, pringles, blik groenten,...) Grappig om te zien alvast. Maar buiten dat is de omgeving gewoonweg indrukwekkend. Voor zover je kan zien, zout, zout, zout,... Na de zoutvlaktes was het een rit van 2u30 richting onze primitieve slaapplaats en dat was dag 1. Dag 2 was de dag van de lagunes met zijn flamingo's, de Siloliwoestijn, de uitzichten op de besneeuwde bergtoppen en de vulkanen. Voor mij was Laguna Colorado de meest indrukwekkende. Water zo rood als het maar kan zijn en vol flamingo's. Maar in zijn geheel is het een dag vol oeh's en aah's. Foto´s zeggen gewoon alles. Opnieuw eindigde onze dag in een nog meer primitieve slaapplaats (betere bedden maar geen douche). Maar dat konden we echt niet aan ons hart laten komen, zoals de vorige avond hebben we ook deze avond volgebabbeld. :) Dag 3 begin heel vroeg (4u30) richting de geisers en de warmwaterbronnen. De geisers waren niet superindrukwekkend. Zoals je normaal op de foto´s kan zien, lijk je wel precies op een andere planeet te staan. Het uitzicht bij de termalen is iets anders. Opkomende zon, de stoom van de bronnen,....prachtig gewoon. Ook hier zeggen de foto´s voldoende. Na ons ontbijt daar zat de toer erop. Enkel nog een laatste rit tot aan de Boliviaanse grens en ons Boliviaans avontuur zat erop.
Nu ben ik dus in Chili waar ik mijn portie avontuur al wel gehad heb, maar dat is voor de volgende blog die er nu echt wel vlugger gaat zijn hoor.
Foto´s: 1-4: Lima met zijn stranden, katedraal by day en by night en het presidentieel paleis. 5-7: Cuzco met 1 van zijn vele kerken en gezellige straten. 8-9: Machupicchu bewolkt en met regen 10-13: Machupicchu met zon en al zijn pracht en praal 14-15: Copacabana 16-18: Isla del Sol
Deze site is toch niet mijn beste vriend zene. Nu zijn de 4 laatste foto´s niet toegevoegd maar die stonden gisteren onderaan mijn bericht dus het is toch min of meer gelukt.
Nu beginnen we aan deel 2 wat vooral bestaat uit jungle, jungle, jungle. Voor diegene die het nog niet helemaal doorhadden de jungle bevalt me wel. :) Ben in november 2 keer geweest. Eerst met een vriendin van de spaanse school (eigenlijk gingen we met 4 zijn maar 2 moesten afhaken). Tamami en ik dus terug voor een paar dagen de jungle in. Elke keer is het anders. Deze keer was het weer ons in het begin niet echt goed gezind. We kwamen aan tegen 16u en vanaf we waren aangekomen, heeft het bijna een volledige dag geregend. Geregend? Gegoten. Tot een uur of 2 de dag erna. Resultaat: onze avondwandeling viel letterlijk en figuurlijk in het water, bij de wandeling de morgen erna waren we verzopen en de dieren gaan schuilen dus veel hebben we die morgen niet gezien. Op bepaalde momenten stond het water tot aan de rand van onze laarzen. In de namiddag gingen we vissen (piranha´s!), hebben we ons bij onze ochtendwandeling aan een lokale traditie gewaagd. De gidsen hadden een nest van een specifieke soort mier gevonden. Jaja, ze hebben veel verschillende en ook gevaarlijke soorten mieren. Als de lokale mensen dit nest vinden dan steken ze hun hand erin. Dat brengt geluk bij het vissen. Wij dus allemaal ons hand erin. Mieren van 2 cm op je hand die je bijten. Heerlijk gevoel! :) Het viel heel goed mee. Jammer dat mijn bewijs er niet meer is. Tamami speelde een aantal dagen later haar fototoestel kwijt op de bus. :( Maaaaar het heeft wel geholpen want in de namiddag heb ik een piranha gevangen van zo´n 15 cm. ´s Avonds een avondwandeling net allerlei soorten spinnen, sprinkhanen, vleermuizen,... Op zondag hebben we een bezoek gebracht aan de lokale gemeenschap en bij een familie een traditionele maaltijd met yuka klaargemaakt. Yuka is voor hen heel belangrijk en ook heel lekker. Na ons bezoek was het tijd om te gaan zwemmen. Joehoe! En dan zal je altijd zien hé. Je neemt je fototoestel niet mee want ja, je gaat zwemmen en het fototoestel is niet waterproof. En dan zie je dieren die je niet dikwijkls ziet. Omdat we al roeiend naar de goeie plaats gingen (nee, je kan niet overal zwemmen in de jungle), ben je logisch een pak stiller. Resultaat: een slang van zo´n 2 meter gezien (tot op een meter van dat lieve diertje) en gezwommen tussen de dolfijnen. Dolfijnen hadden we wel al gezien maar altijd verder weg en ze kwamen nooit heel hoog. Deze keer kwamen ze tot zo´n 5 meter van ons en hoog boven water. Zelfs de gids werd half zot en wij maar proberen tegen de stroom op te zwemmen. Lukt niet echt zene. Je blijft hoogstens op dezelfde plaats. Maar het was een fantastische ervaring. ´s Avonds een wandeling naar de hoogste boom in de jungle: de Ceibo. Deze boom wordt tot 40 meter hoog en de stam tot 4 meter dik. Wat de wandeling leuker en tegelijkertijd ook eng is dat we weer een slang van zo´n 2 meter hebben gezien. Het enge gedeelte? Hij lag op een tak boven het pad dat wij moesten nemen. Een voor een moesten we stilletjes er onderdoor gaan. Stilletjes geen probleem maar iedereen spurtte wel naar de andere kant. Heb er een prachtige foto van die ik zeker ga toevoegen. Onze laatste dag werd een dagje van wandelen, vissen en heerlijk lang zwemmen. En jaja, er hing weer een piranha aan mijn lijn. Zo´n 20 cm. Best wel ironisch. De ene moment zwem je tussen de piranha en de volgende ben je ze aan het vangen. :) Ga er natuurlijk niet tussen zwemmen als je bloedt want dan vangen ze jou zene. En ik heb het bewijs van de scherpe tanden gezien. Onze trip was dus aan zijn einde en terug naar de bewoonde wereld. Hetgeen ook heel leuk was want een paar dagen later zat ik in een restaurant met Kate en Tom!! Superblij hen te zien. Leuk wat bijgepraat. Niet genoeg maar daar zouden we een week voor nodig gehad hebben. :) De dag erna nog eens gaan eten en dan hup terug naar de jungle.
Ja, ik kan er precies niet genoeg van krijgen hé. Maar deze keer was het met een vriend die naar zijn familie ging voor een aantal dagen en zij wonen veel verder in de jungle. Dichter aan de Ecuadoriaanse-Peruaanse grens. Ik mocht meegaan als ik wou en dat aanbod sloeg ik toch niet af zene. En het was de moeite. Ik heb er schildpad, kaaiman en piranha gegeten. Allemaal heel lekker. Maar het meest fantastische was onze trip van 2 dagen naar de grootste lagune in het Ecuadoriaanse amazonegebied. Met vier gingen we op stap. Jacob (de vriend op bezoek bij zijn familie), Victor (zijn neef van 10 jaar) en Artemio (de bestuurder van de kano). Onze trip was met een kleine kano want anders geraakten we niet tot aan de lagune en inderdaad...eerste obstakel, een omgevallen boom over de volledige lengte van de rivier. Met zijn vieren vooraan op de boot en zo kon de boot onder de boom door. Grappig zicht als je het zou zien zene. Daarna werd de rivier alsmaar smaller totdat onze kano er nog juist doorkon. Victor begon me daar uit te leggen dat er hier veel kaaimannen en anaconda´s aan de kant lagen te slapen/opwarmen. Mja, ik voelde me toch al wat minder op mijn gemak. 2 minuten later riep Jacob, die vooraan in de kano stond, dat we moesten stoppen. Anaconda! Met zijn allen rechtstaan om de anaconda te zien en inderdaad ik zag hem wegglijden in de struiken. Helemaal onder de indruk en in de veronderstelling dat het om een klein exemplaar ging. Jacob maar zoeken naar het fototoestel maar de anaconda is bijna weg. Ineens springt Artemio in het nest, grijpt de staart vast en begint eraan te trekken. Nu was ik helemaal niet meer op mijn gemak want onze kano lag op 20cm van de kant en Artemio trok zo hard aan de staart dat ik schrik had dat hij dioe anaconda in de kano zou trekken. En hij maar roepen zie je de kop, zie je de kop. Ik keek naar links en daar vlak naast onze kano, op 1 à 2 meter van mij dat gigantische lijf van de anaconda. Mja, de anaconda was 6 (!) meter lang. Mijn bovenarm kon 3 keer in zijn lijf! Jacob uiteindelijk het fototoestel gevonden en ik heb er toch een paar foto´s van. Enkel het lijf, de kop was onder water. Een beetje later kwamen we toe op de lagune (waar ik heel blij om was) en die was inderdaad gigantisch. Prachtig gewoon. Die dag hebben we nog wat visnetten uitgehangen in het water en dan richting de lodge die er is. Die kan je gratis gebruiken maar je moet wel je eigen tent enzo meebrengen. Na het eten (onze gevangen vis) besloten Jacob en Artemio dat ze kaaimannen wilden gaan zoeken. Met 3 (Victor was te moe) in de pikkedonker peddelen naar de overkant. Om te duiden hoe groot het meer is we moesten een half uur peddelen. En dan begin de zoektocht...ik weeral niet helemaal op mijn gemak want de soort daar zijn zwarte kaaimannen en die worden tot 6 meter lang. Gelukkig eerst een babykaaiman van zo´n 50 cm. We konden dus op een meter van dat beestje komen en ik heb dus zo ook geweldige foto´s kunnen trekken. Daarna grotere exemplaren die gelukkig verder weg lagen maar dus geen foto´s. Bijna naar het einde van onze trip wilden Jacob en Artemio 2 netten gaan checken voor vis. Bij de eerste visnet komen we bijna aan het einde en geen vis. Ja, geen vis, wel een kaaiman maar dat wisten wij niet natuurlijk. Jacob trekt aan dat net om naar vis te zoeken, de kaaiman (6 meter!) verschiet en duwt tegen onze boot. Jacob bijna in het water, ik de schrik van mijn leven. Ik was zo verschoten dat ik geen foto meer durfde nemen. Daarna hebben we gelukkig enkel maar kleine kaaimannen gezien maar ik was toch blij dat we terug onderweg waren naar de lodge. Verder heb je er ´s nachts nog een grappig tafereel. ´s Nachts heb je meer vissen, anaconda´s en kaaimannen die op zoek zijn naar vis. Dan zie en hoor je constant kleinere vissen uit het water springen. Tot meer dan een meter hoog. Best wel verschietachtig want die springen tot bijna in de boot. Alleszins rond middernacht zijn we veilig aangekomen maar ik heb toch niet goed geslapen hoor. De dag erna gingen we terug naar de gemeenschap maar niet vooraleer we gevist en gezwommen hadden (in het midden van het meer). De maaltijd ´s avonds....pirnanha´s. Het leven in de jungle is veel hetzelfde en langs de andere kant kunnen die zaken ook heel anders zijn. Na een kanotrip van 7 uur en busritten van in totaal 10 uur...terug naar de bewoonde wereld van Quito en daar ben ik nog steeds.
Na de laatste jungletrip heb ik Kate en Tom nog eens kunnen zien. Joehoe! En natuurlijk mijn verjaardag gevierd. De dag zelf met een overheerlijke wafel (ik ga zeker nog eens terug om een foto te nemen) en ´s avonds met vrienden gaan bowlen. Grappig hoor want zij hadden dat nog nooit gedaan. Ze vonden het alleszins pleant want ze willen woensdag terug gaan. De zaterdag die op mijn verjaardag volgde, hadden ze taart voor mij. Dus jaja, ik heb een leuke verjaardag gehad. Nu blijf ik nog in Quito om kerst en nieuwjaar met mijn vrienden te voeren en dan ga ik met Tamami richting Peru en verder.
Zo dit was het. Veel uitleg want het was lang geleden. Hieronder nog wat junglefoto's.
Foto 1 tot 4: leuke diertjes Foto 5: Judy die yukabrood klaarmaakt Foto 6: hurler monkeys. deze apen hoor je tot kilometers ver brullen Foto 7: prachtig zicht Foto 8 en 9: de birdwatchingtower van zo´n 26 meter. Best wel hoog zene. Foto 10: de lieve slang waar we onderdoor moesten Foto 11: Ceibo van 40 meter hoog en 4 meter dik Foto 12: Ah ja, er zijn ook jaguars in dit gedeelte van de jungle. we hebben ze niet gezien maar aan deze boom heeft er eentje zijn klauwen aangescherpt Foto 13: jaja, de rups leeft nog en smaakte naar kokos Foto 14: de piranha van 20 cm die ik gevangen heb. Foto 15: nog een prachtig zicht Foto 16: de anaconda Foto 17: Geef toe toch een prachtig zicht hé Foto 18: Artemio met een babykaaiman. Hij heeft het lief teruggezet hoor. Foto 19: een grotere van 2 meter Foto 20: ons verblijfplaatsje Foto 21: Artemio, Jacob en Victor Foto 22: zwemmen in het midden van het meer - temperatuur van het water: 22 graden Foto 23 en 24: mijn b-day met taart
Oeps, de meeste foto´s zijn niet doorgekomen. Hier zijn ze dan nog eens.
Foto 1 tot 3: Baños met zijn vele watervallen Foto 4: uitzicht van mijn kamer in Baños Foto 5: Riobamba - de weg naar el Nariz del Diablo die er momenteel dus niet is. Foto 6 en 7: Cuenca by night Foto 8 tot 10: Cuenca by day Foto 11 tot 14: Parque National Cajas met zijn lama´s Foto 15: Folklore in Cuenca Foto 16 tot 19: het drukke Guayaquil met zijn mooie wandelboulevard Foto 20: uitzicht van mijn kamer in Montañita Foto 21 en 22: Puerto Lopéz Foto 23 en 24: Manta
Yep, I know. Het is weer veel te lang geleden, maar er kruipt zoveel tijd in het up-to-date houden van je blog. Nu beginnen we er nog eens aan en deze keer in principe met foto´s. Ja, je hebt het nogal gehoord maar deze keer heb ik ze kunnen verkleinen en nu mag het zeker geen probleem meer zijn.
In mijn laatste up-date heb ik vermeld dat ik naar het zuiden trok. Nu ik ben naar het zuiden van Ecuador geweest maar niet tot in Peru. Vrienden hier vroegen me om aub terug te komen en met hen nog eens de jungle in te trekken. Nu de jungle bevalt me best dus ik kwam graag genoeg terug. Uiteindelijk ben ik niet 1 keer maar zelfs 2 keer terug gegaan maar de tweede keer met een andere vriend. Maar het junglegedeelte komt nog eerst het zuiden en de kust van Ecuador.
Ik ben ergens de derde week van oktober vertrokken uit Quito richting Baños. Baños is een stadje bijna volledig gericht op toeristen. Je kan daar echt vanalles doen: rafting, mountainbiken, paardrijden, met bugsters rijden, hiking,...en vooral gekend voor zijn warmwaterbronnen. Je kan hier heerlijk relaxen in zwembaden met hun natuurlijk warm water. Ik ben niet geweest want het was enorm warm de tijd dat ik er was en dan sta je nu niet direkt te springen om het nog warmer te hebben. Mijn hostel was echt perfekt. Proper, eigen badkamer,... en voor maar 8 dollar per nacht. Daarvoor kan je niet overnachten in België zene. Ik heb daar bij uitstek het beste bed gehad tot op vandaag maar bizar genoeg heb ik daar het slechtst van al geslapen. Ben misschien al gewoon aan de, in het algemeen, hele simpele bedden in Ecuador?? Maar Baños beviel me zeker en vast. Ligt helemaal omgegeven door bergen en watervallen. Natuur alom dus. Na Baños ging het verder naar Riobamba. Nu in Riobamba valt niet veel te zien behalve de trein naar de Nariz del Diablo. Dat dacht ik toch maar blijkt dat ze aan het werken zijn aan de spoorweg tussen Riobamba en Alausí en dus geen trein. Ik hebdan maar overnacht, heerlijk italiaans gegeten en de dag erna vroeg vertrokken richting Cuenca. Van Cuenca had ik gehoord dat het de mooiste stad van Ecuador was dus ik was enorm benieuwd en zou hier dan ook verschillende dagen blijven. Resultaat: heel veel regen en slecht weer maar Cuenca is voor mij de mooiste stad die ik in Ecuador gezien heb. Heel veel kerken, veel gezellige restaurants, mooie parkjes (hebben ze eigenlijk in elke stad in Ecuador), mooie gebouwen en National Park Cajas. Wat mijn verblijf er nog leuker opmaakte, was dat ik Urs tegengekomen ben.Urs zat in mijn spaanse klas in Quito. En als je alleen rondreist, is het leuk om een bekend gezicht gezien. Zijn dan ook samen een dagje gaan wandelen in National Park Cajas. Een park dat weer maar eens aangeeft dat op gebied van natuur Ecuador alles heeft. ´s Avonds iets gaan eten samen met een Amerikaan die Urs eerder had leren kennen. Op het weer na was Cuenca dus een topper. Vervolgens Guayaquil, de tweede grootste stad van Ecuador en tevens de grootste haven. Ik ben hier maar 1 dag geweest omdat het een dure stad is en men toch wel zegt om er voorzichtig te zijn. Ik heb dan ook vooral mijn dag gespendeerd met skypen naar het thuisfront en de wandelboulevard aan de rivier. Ik moet zeggen dat de Malécon 2000 een prachtige boulevard is en als ze in Antwerpen effectief de kaaien gaan heraanleggen, kunnen ze misschien daar ideeën opdoen. Heel origineel en de boulevard heeft alles. Een park, speeltuinen, restaurants, markt,...tot een cinema na. Maar het was voor mij toch vooral een tussenstop naar de kust. Zon en strand!!! Nu mijn tocht richting het populaire Montañita begon al slecht. Ik kwam aan in de busterminal om 7u en de bus was juist vertrokken. Volgende bus...13u!! Het was er ook enorm druk want ook in Ecuador "vieren" ze 1 en 2 november maar hier hebben de meesten dan een week vakantie. Op aanraden van een aantal heel vriendelijke mensen heb ik de bus genomen tot in Santa Elena en dan een tweede bus richting Montañita. En eigenlijk is dat heel goed meegevallen. Op 4 uur was ik in Montañita. Zon à volontè!! Montañita is 5 straten groot en elk gebouw is een hostel, een restaurant of een winkel waar ze souveniers verkopen. Nu niet direkt mijn ding. Maar ok, alles in mijn kamer zwieren en de enkele straten een beetje verkennen en een hapje eten. Alhoewel een hapJE niet bestaat in Ecuador hoor. De porties zijn gigantisch en de helft van de tijd kom ik toe met 2 keer eten. De dag erna was het richting strand. Quito is niet direkt de stad om kleur op te doen dus wou ik dat hier toch wel doen. Dus handdoek, zonnecréme, mp3 en hop naar het strand. Een hele rustige dag maar die wel resulteerde in stevig verbrande buik en voeten. Dat werd dus afzien want de dag erna vertrok ik richting Puerto Lopéz. Dit was dus niet mijn leukste trip want elke keer als ik mij moest bukken voor mijn rugzak of om te gaan zitten, schoot de pijn omhoog natuurlijk. Je kan stellen dat ik heel blij was toen ik mijn rugzak afdeed in mijn hostel. Een heel aangenaam hostel trouwens, met een binnenkoer met zetels en hangmatten. En Puerto Lopéz beviel heel wat meer dan Montañita. Prachtig strand, aan de rand van het strand vol cabañas waar ze fruitsappen en milkshakes verkopen en rustig ondanks dat er veel Ecuadoriaanse toeristen waren. Eens zo jammer dat ik niet ten volle kon genieten van het strand omdat ik verbrand was. Dus dan gaan we maar wandelen hé. Want nabij Puerto Lopéz heb je ook een nationaal park. Je hebt dagen nodig om het helemaal te verkennen dus was het kiezen. Ik lag op een dormitorio in mijn hostel samen met een Zwitser en een Duitser. De Duitser, Cédric, was de dag ervoor naar Las Freites in het nationale park geweest en ging de dag erna nog eens naar het park. Leuk want dan konden we de trip samen doen wat toch veel aangenamer is dan alleen. 5km heen en 5km terug. De dag was bewolkt dus niet te warm. Of dat dachten we toch want we waren nog maar juist aan onze trip begonnen en de zon kwam erdoor. Mannekes, ik denk dat ik het nog nooit zo warm gehad heb als die dag. En op de koop toe trok de wandeling op niets. Er was echt niets te zien. Alles was heel dor. Waarschijnlijk was dit niet de beste tijd om dat deel van het park te bezoeken. Ach ja, dan hebben we toch wat calorieën verbruikt. Eigenlijk met wat spijt vertrok ik in Puerto Lopéz. Laatste stop voor Quito: Manta. De grootste teleurstelling tot nog toe. Alles was gesloten. Je vond amper een restaurant open. Je had het strand maar ja, dat had ik al bijna heel de week dus dat was niets speciaals meer. Voor de rest was er echt niets te zien. Normaal ging ik er een volledige dag blijven maar het stak me zo tegen dat ik besloot om de dag erna terug naar Quito te trekken. Waar ik geen rekening mee gehouden had, was dat die dag de laatste dag van een week vakantie was en dat dus iedereen naar huis vertrok. Resultaat: geen plaats meer op de bussen. Sloeg dat even tegen. De morgen erna trok ik heel vroeg terug naar de busterminal in de hoop geluk te hebben en toch nog een ticket te bemachtigen. Eventueel naar een stad in de richting van Quito. En ik had geluk. Iemand toonde de weg naar een busmaatschappij die met chiquere bussen naar Quito reed. Een beetje duurder en op de laatste rij maar ik kon toch terug richting Quito. Uiteindelijk viel het heel goed mee want op de laatste rij bleek je meer plaats te hebben dan bij de andere plaatsen. Aangezien het een bustrip van 10 uur was, had ik er niets op tegen om extra plaats te hebben. Zo eindigt mijn reis door Ecuador dus terug in Quito.
Ik ga hier stoppen voor vandaag want ik heb afgesproken met een vriendin en ik wil toch al wat foto´s op mijn bog zetten. Morgen komt het vervolg.
Foto1, 2 en 3: Baños met zijn vele watervallen Foto 4: uitzicht vanuit mijn kamer Foto 5: Riuobambe - de weg naar El Nariz del Diablo die er nu dus niet is Foto 6 tot 9: Cuenca by night. Foto 6 -> nieuwe katedraal; 7 -> de oude katedraal Foto 10 tot 13: National Parque Cajas met zijn lama´s Foto 14 tot 16: een optocht vol folkore voor feestdag in Cuenca Foto 17 tot 20: Guayaquil Foto 21: uitzicht vanuit mijn kamer in Montañita Foto 22 en 23: Puerto Lopéz Foto 24 en 25: Manta
