Ik ben Manon
Ik ben een vrouw en woon in in het apenment van mama en papa (mijn koninkrijk) en mijn beroep is Fulltime entertainer.
Ik ben geboren op 24/07/2009 en ben nu dus 16 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kwijlbellen blazen, flesje-drinken, tut uitspuwen (liefst vannal op de grond), slapen en naar het plafond lachen..
Mama vindt dat het nu wel héél lang geleden is da'k nog iets geschreven heb in mijnen Blog. Tja, de laatste tijd was mijn leventje niet zo interessant meer. Allé wel voor mij è, maar ik denk iets minder voor jullie. Maar vandaag... hoho ! Deze morgend vroeg mama mij of ik niet bang ben geweest van het onweer. Onweer? Wasda? Mama legde het uit dat er dan donder is, die veel lawaai maakt en bliksem die het licht aan en uit doet en dat zij daar dus een beetje bang van is. Ik heb dus niks gehoord en niks gezien... ik sliep. Papa vindt dat mooi dat onweer. Ik ben benieuwd of mama later ook bang zal hebben van mij, als ik veel lawaai zal maken en de lichten aan en uit ga doen... en of papa dat dan ook even mooi zal vinden. Deze prangende vragen zullen jullie nog enkele jaren bezig houden, want wie hangt die lichtknopjes nu *** zo hoog? Tijdens mijn middagrustje (echt wel pal op de middag) haalde mama mij nog slapend uit mijn bedje om te gaan wandelen. Jiepiejee !!! Het wandelingetje duurde niet zo lang. We gingen naar een huis da'k al eens gezien had. Oja, in dat huis waren toen lieve mevrouwen die mij een prima baby vonden. Nu moeten jullie weten dat dat intussen al lang geleden is en volledig voorbij gestreefd. Ik ben nog steeds prima, maar iets minder baby... snappen jullie? Ook de mevrouw die mij woog en op de meetplank legde zei dat ik fameus groot geworden was... *blink-blink*... het valt dus op, het is merkelijk zichtbaar. Hoe groot en zwaar ik geworden ben, staat in het boekje dat mama bijhoudt. Voor meer informatie, zie de Blog van mijn mama dus. En dan gingen we bij mevrouw de dokter. Maar twas precies een andere doktermevrouw zo. Ik werd gewikt en goedgekeurd. En toen moest ik zo'n vies drankje drinken. Een drankje dat mijn mama trouwens had meegebracht. Ik had wel iets beters verwacht van haar... zooooo gemeen !!! En toen gebeurde het... ... Die nieuwe doktermevrouw wreef over mijn beentje en prikte plots een naald zomaar op de plaats waar ze zonet gewreven had. En nog voor ik goed en wel beseft had wat er gebeurd was en het op een krijsen kon zetten, prikte ze een tweede naald in m'n ander beentje. dubbel zoveel pijn, dubbel zoveel gekrijs... dat vond ik ervan. Dit deed zoooo pijn. En heel die tijd zat ik op mama's schoot en mama... die deed niks om die doktermevrouw te stoppen... NIKS !!! Ja, achteraf kreeg ik knuffels en kusjes enzo, maar die stoute doktermevrouw werd ongestraft gelaten. En nu heb ik dus twee plakkerkes op mijn benen en mama vindt mij een heel flinke meid. Papa heeft daarstraks mijn plakkerkes uitvoerig bewonderd en vindt mij nu nog knapper dan gisteren. Ik voel mij van de slag ietske beter, maar de pijn en de nare herinnering... die blijven nog wel effekes. En papa die vindt da'k deze nacht gerust tussen mama en papa in het grote bed mag slapen. En mama heeft zelfs de matras uit mijn bed gehaald om tussen hen in te leggen. Want hoe groot en flink en knap ik ook mag wezn, ik ben toch nog steeds een klein beetje baby die heel veel troostknuffels wil krijgen. En nu heb ik dus wel effe meer plaats dan mama en papa è in ONS grote bed. Aaaah, mijn mama en papa... ik zou ze niet meer willen missen... en mijn megacoole en megagrote plaats in MIJN groot bed ook niet meer. Opkomend probleem is nu wel... mijn kleine babybed is te klein voor mama en papa. Morgen bedenk ik wel een oplossing. En nu... "H'nge ! H'nge ! FLES-JE DRIN-KEN !!!"
