Meneer wilde efkes naar Wijshagen rijden vanavond....om hun zijn voorstel van een onderlinge overeenkomst te laten lezen?????????????? Door hun te laten lezen??????????? Kunt ge dat nu geloven????? De mensen die hun buiten alles zetten. Die van niets op de hoogte zijn. Die niets van Bram weten, niets van mij, niets van ons huwelijk, niets van de pijn,teleurstelling,verdriet,problemen,.....en daar zou hij zijn voorstel voor onze scheiding aan gaan laten lezen voordat hij dat aan mij laat lezen??? Wie moet er overeenkomen, wij toch zeker???? Wat hebben ze in Wijshagen in godsnaam met ons twee te maken???? En wat hebben ze in Wijshagen ooit met ons twee of ons drie te maken gehad, niks, nooit!!!!!!!!!!!!! Onvoorstelbare diene Karel........
Maar allé, hij is dan niet gegaan na mijn opmerking dat ik dat nogal schijnheilig en hypocriet zou vinden en ik heb hem dan zelf achter zijn voorstelpapieren gevraagd. Amai, dat is het dan, ons huwelijk, ons ouderschap, alles van de laatste 11 jaar staat op drie velletjes papier. Meer is het niet, meer is er ook niet.....dat was het dan....zo ziet hij de "verdeling", ....
Moet ik hier blij mee zijn misschien? Dat hij het op een "mooie" manier wil doen? Wauw, hij sluit het mooi af, in schoonheid jaja maar ondertussen ben ik al weken, maanden, jaren een stuk stront, minder dan dat, niets menselijks zelfs, minder dan lucht.... Een wildvreemde onbekende wordt beter behandelt dan ik, of daar doe je menselijker, aangenamer tegen dan hoe hij elke dag tegen mij doet.... Het is verschrikkelijk, weer eens, om die woorden over verdeling zwart op wit op papier te zien staan....en een uur later ligt hij hier in pyjama in ons bed, wel met Bram tussen ons in maar mijn man ligt hier naast mij in handbereik en ik zal hem nooit meer kunnen bereiken..... Alles in mij schreeuwt het uit, alles in mij doet zo'n pijn, alles in mij gaat dood, wanneer komt hier een einde aan............
Hoe graag zou ik hem zeggen 'mijn liefje', hoe graag zou ik dicht tegen hem aan willen kruipen en hem nooit meer willen loslaten, hoe graag zou ik heel zachtjes mijn lippen op zijn lippen willen voelen, een zacht vlinderkusje...hoe graag zou ik in zijn arm willen liggen en zijn hart voelen kloppen, zijn ademhaling horen, zijn gesnurk s'nachts, door zijn haren wroeten, .....
Ik kan niet verdragen dat anderen hem in vraag stellen: is hij ooit wel emotioneel toegankelijk geweest? Heb je ooit wel met hem kunnen praten? Heeft hij je ooit wel écht graag gezien? Zoveel vragen en twijfels.... Het gaat wel over mijn man, mijn partner, mijn ventje, nog steeds mijn kareltje....ook al verdient hij dat niet dat ik nog steeds zo naar hem kijk, nog steeds hetzelfde voel,voor mij is hij nog steeds mijn man, mijn leven, een stuk van mij, mijn adem, mijn lucht, mijn reden van bestaan....
Ik blijf rouwen, elke dag, elke nacht, elk uur, elke minuut.... bram en ik zijn vandaag naar de ikea geweest en daar zal ik nooit meer met hem rondlopen op zoek naar iets voor ons huisje, nooit meer. Hij zal daar misschien in de toekomst rondlopen met iemand anders , voor dingen voor zijn nestje, hun nestje, zijn leven, hun leven, niet meer het onze, nooit meer het onze, wij zullen daar nooit meer zitten met onze jongen, als mama en papa, als gezinnetje, als man en vrouw....dus rondlopen in de ikea vandaag is rouwen, is verdriet is afzien is janken is fucking KLOTEKLOTEKLOTE.
krokusvakantie...Bram en ik kijken er zo naar uit en ze is verdorie ineens al in de helft pffff....we zijn ook zo bang, het zou wel eens onze allerlaatste vakantie samen kunnen zijn....we mogen er niet aan denken lieve help.Wie had dat ooit ook kunnen denken?????? Gescheiden worden van elkaar, wij tweetjes, tijdens onze vakanties, het lijkt verschrikkelijk en onze harten scheuren.... En het kan écht de laatste "onbezorgde" vakantie zijn, de volgende is de paasvakantie en wie weet is papa dan al weg, woont hij ergens anders en dan worden we van elkaar gescheiden. Dan is het voorgoed gedaan met onze daagjes tellen dat we niet moeten opstaan met de wekker en lekker samen in bed naar tv kunnen kijken en doen wat we willen. Vorige paasvakantie hadden we voor papa onze verrassing naar disney en bram blijft denken dat papa dat niet leuk vond en ja als je de foto's ziet lijkt het ook echt zo en hoe dikwijls heb ik daar zijn hand vastgepakt en hoe snel heeft hij het daar ook weer gelost...achja de liefde was daar al verdwenen, hij was daar al niet meer mijn man, of nee anders gezegd ik was daar voor hem al niet meer zijn vrouw.... Hoe kunnen Bram en ik nu genieten van deze vakantie met in ons achterhoofd dit zwaard boven ons hoofd , genieten van misschien de laatste samen, het gaat niet..........
Bram en ik zijn met alles bezig alsof het de laatste keer is, vooral vorige week met de auto. De laatste donderdagochtend dat we er mee naar school rijden, de laatste vrijdagochtend dat we ermee naar school rijden, de laatste keer dat we ermee in de donker rijden, de laatste keer dat we hem in de garage zetten, de laatste keer dat hij van onze oprit rijdt, zo auto nu moet je afscheid nemen van ons huisje, de gele auto en het gele huisje, afscheid voor altijd, de laatste keer naar wilsele rijden... de stickers van kassico eraf halen was verschrikkelijk, weer een laatste stukje verbondenheid met karel dat wegvalt, we horen ook daar niet meer bij hem, weer een koord die woord afgesneden...dan mijn laatste autorit met de peugeot naar de garage. Negen jaar geleden gingen we die auto halen, ikke met een dikke buik waar ons brammeke inzat, allebei verliefd, gelukkig ,klaar voor ons leven, getrouwd, gelukkig en in volle blije verwachting, klaar voor ons leven met zijn drietjes,...nu negen jaar later doe ik de auto alleen weg, alleen en ongelukkig , niet klaar voor een leven alleen, met bram in stukjes verdeeld onder ons twee,..... de peugeot heeft goed voor ons gezorgd hé mama, ons veilig overal naartoe gebracht, geen ongelukken gedaan, ...hij is een goede auto voor ons geweest en we gaan hem missen.....en afscheid nemen doet toch een beetje pijn, kunnen we de twee auto's niet houden mama????
