Vrijdagmiddag
vond het plechtig slotmoment plaats van onze boeiende projectweek. Alle jaren
startten de middag met een sponsor-wandeltocht over 8 kilometer naar de Duitse
begraafplaats in Wevelgem. Daar speelden de acteurs en actrices van de
toneelvoorstelling WO I in(ge)beeld nog eens enkele scènes uit hun stuk. Een
ontroerend toneel in een al even ontroerende setting.
Terug
aangekomen op school werd er nog even stilgestaan bij de opzet en de doelstellingen
van deze projectweek: de herinnering aan de oorlog levend houden en onze
leerlingen doen beseffen dat zoiets nooit meer mag gebeuren. Muzikaal werd dit
slotmoment opgeluisterd door meneer Allegaert die een prachtige vertolking
bracht van de Last Post onder de net gebouwde SAM-poort en door Cristina Claeys en meneer Heytens die een mooie
versie zongen van de passende song Sympathy. Achteraf kregen al onze
leerlingen nog een lekkere versnapering: één van de 850 cupcakes die in de
workshop Peace of cake gebakken werden in de vorm van een poppie met een verborgen
boodschap van geluk Een geslaagd einde van een meer dan geslaagde projectweek.
Na het concert van gisteren moesten we
vroeg opstaan. We gingen namelijk op daguitstap naar Sarajevo. Onderweg stopten
we om een oud kasteel te bezoeken in een klein dorpje. Het kasteel dateert uit
de Ottomaanse tijd, maar is echter nooit veroverd geweest door de Ottomanen. De
volgende stop was bij de Bosnische vallei van de piramides. Daar konden we het
ondergrondse labyrint bezoeken. Het was interessant om te weten hoe ze de
gangen ontdekt hebben enkele jaren geleden. Ze geloven dat er iets heel
waardevol onder de Zonnepiramide ligt, maar het zal nog meer dan 100 jaar duren
vooraleer ze daar de gangen kunnen uitgraven.
Na het bezoek vertrokken we opnieuw
richting de hoofdstad (via de enige snelweg in het land). Rond 14u kwamen we
aan. Tijdens een stadswandeling zagen we veel mooie gebouwen en pleintjes. Het
was leuk om eens een stad uit een andere cultuur te bezoeken. Na wat vrije tijd
kwamen we samen in een gezellig cafeetje. Een Belgische diplomaat die al twee
jaar in Sarajevo woont, startte de conversatie over wat we van Bosnië vonden en
hoe we de toekomst van het land zien. Het was een leuke maar vermoeiende dag.
Deze avond komen we nog eens allemaal samen om van onze laatste avond iets
leuks te maken. (Louise Vervalle)
Vandaag
hadden we allemaal een vrije dag, dus het was aan onze partners om te beslissen
wat we zouden doen. Chloé en Evy gingen terug naar de plaats van gisteren waar
de kinderen die ver van hun school wonen, verblijven. Ze hebben daar wat
geknutseld en taart gebakken. De partner van Chloé doet daar namelijk
vrijwilligerswerk. Joran en een paar andere mensen gingen naar Gracanica, de
stad waar de school is. Daar hebben ze wat gedronken met vrienden. Florence en
Hasmik hebben een wandeling gemaakt en daarna gebarbecued. Een groepje
leerlingen bezocht het SOS Children´s Village in Gracanica. Daar konden ze zien
hoe Bosnische kinderen toch een warme thuis krijgen.
Michiel en wij gingen naar Lukavac. Dat is een stad niet ver van waar wij
verblijven. Je kan het een beetje vergelijken met Kortrijk. We hebben iets
gedronken en we zijn iets gaan eten in een restaurant.Vanavond is er eerst een toneelstuk,
daarna een concert van een Bosnische band. Morgen moeten we vroeg opstaan, want
we gaan naar Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië. We zullen nog genieten van de
laatste dagen hier. (Femke Leers en Tess
Bonte)
Op woensdag trokken de 3des op excursie naar Ieper. Aan de Menenpoort woonden ze de Last Post bij en legden twee leerlingen (Noa Desmet (3LA5) en Marie Messely (3EC41)) een krans neer. Die krans werd gemaakt met vilten poppy's in de workshop handwerken op maandag en dinsdagnamiddag.
Op
woensdag 4 maart begonnen we de dag in school, waar we aan ons project werkten.
Dit deden we in groepjes van 4. Het thema was propaganda, omdat Hitler hier erg
veel gebruik van maakte in de oorlog. We moesten een propagandafolder maken met
een bepaalde ideologie, zo deed ons groepje dit bijvoorbeeld tegen racisme. In de
namiddag waren we vrij en zo hebben we allen samen afgesproken om naar Brugge
te gaan. We hebben de Italianen de mooie plekjes van Brugge getoond en ze waren
erg enthousiast, daarna zijn we nog iets gaan drinken in Brugge en dan namen we
de trein naar huis. s Avonds zijn we dan nog met een groep gaan bowlen en dat
heeft de dag superleuk afgesloten. (Hélène
Decraene)
Op donderdag stonden er twee uitstapjes op het programma in verband met
de Tweede Wereldoorlog. In de voormiddag gingen we met de bus naar het Fort van
Breendonk bij Mechelen, dat fort werd vroeger gebruikt om gevangenen, vaak
politieke gevangenen, op te sluiten of door te sturen naar andere
concentratiekampen. Het was er sowieso koud, maar vooral de kille verhalen
brachten de sfeer onder het vriespunt. Het ergste was zonder twijfel de
folterkamer, weten dat er op die plek zo vele mensen zijn gemarteld op zon
onmenselijke wijze gaf iedereen een ongemakkelijk gevoel. Na de lunch in het
centrum van Mechelen gingen we naar Kazerne Dossin (foto), een museum helemaal in het
teken van de Holocaust, ook hier kwamen we vaak woorden te kort. Het
verschrikkelijke verhaal van dat ontelbare aantal Joden is iets wat misschien
niet altijd even goed tot ons doordringt. Het was een interessante, maar zeker
ook zwaar beladen dag. (Leendert Acke)
Na een fietstochtje van 10 kilometer kwamen we aan in 's Heerenberg, een mooi Middeleeuws dorpje. We hebben net lekker gegeten en maken ons klaar voor een partijtje bowlen. Discobowlen: een schot in de roos!
Leerlingen SAM ontvangen Italiaanse collega's uit Bergamo
Na
maandenlang verlangen was het zondag 1 maart, eindelijk tijd om onze Italiaanse
partners terug in de armen te slaan. We haalden elk onze partner op in
Charleroi om ze vervolgens te kunnen verwelkomen in ons huisje. s Namiddags trok
ik met mijn Italiaanse collega richting het Jan-Breydelstadion om de match Club
Brugge-Moeskroen bij te wonen. We genoten er beiden met volle teugen van en
gingen na een perfecte opener van deze week terug naar huis om te eten en
vervolgens onder de wol te kruipen na een lange dag. Op maandagvoormiddag
hebben we onze Italianen ontvangen met een quiz, enkele filmpjes en een
welkomstlied dat in elkaar werd gestoken door enkele leerlingen. Na de middag
speelden we het citygame de spion in Kortrijk. Het was een leuke manier om de
stad te verkennen. Erna trokken we naar een café om gezellig samen te zijn met
een glaasje erbij. (Victor Seys)
Op
dinsdag zijn we met de bus naar Ieper geweest, daar hebben we eerst een
wandelingetje gemaakt door een park, toen hebben we het In Flanders Fields museum.
Daarna was er een middagpauze, waar een woordje uitleg gaven over de Menenpoort.
Vervolgens trokken we richting het Tyne Cot Cemetary waar we een halfuur
doorbrachten om de verschillende graven en monumenten te bekijken. 's Avonds
gingen we allemaal samen eten en het was zeer gezellig. Ten slotte gingen we
kijken naar The last post om nadien naar Menen terug te keren. (Bert Van Boven)
SAM'ers zwaar onder indruk na bezoek aan Srebrenica
Na ons gisterenavond goed geamuseerd te hebben op de party werden we deze ochtend vroeg op school verwacht. Er stond ons namelijk een lange busrit naar Srebrenica te wachten. Hoewel we amper een afstand van 145 km moesten overbruggen deden we er, door het gebrek aan autostrades en de sneeuw, drie uur over om in Srebrenica te geraken. Eens aangekomen bezochten we er eerst een indrukwekkend kerkhof waar meer dan 8000 vooral mannen, maar ook vrouwen, begraven zijn. Zij zijn allen omgekomen bij de genocide praktijken in juli 1995. En in dit triestige thema gingen we verder. Eens we de straat overstaken liepen we op voormalig VN-gebied. We bezochten er een akelig gebouw dat in de Bosnische oorlog werd gebruikt als vluchtelingenkamp en nu is ingericht als museum. Ook bekeken we er een film over de genocide. Nadien waren we echt allemaal van de kaart. Ik heb nog nooit zo'n grote groep jongeren uit zichzelf zo stil weten zijn...
Om ons middagmaal te nemen trokken we naar een opvangcentrum voor kindjes die ver van school wonen. De kinderen moeten vaak drie uur wachten op hun bus. Tijdens die drie uur kunnen ze er hun huiswerk maken en knutselen. Na de middag trokken we naar Tuzla, de tweede grootste stad van Bosnië, waar we enkele monumenten bezochten en er cevapi (iets wat op pita lijkt) gegeten hebben. Het Bosnisch eten proeven is wel een leuke ontdekking, maar we zullen toch blij zijn als we maandagmiddag terug een Scolarest-maaltijd kunnen eten. Na het eten in Tuzla stapten we opnieuw op de bus om terug naar onze gastgezinnen te gaan. We gingen zopas inkopen doen voor het avondmaal, riva pastrmka (= een Bosnisch visgerecht). We aten reeds een avondmaal in Tuzla maar met twee avondmalen heb je zeker genoeg hé!
Na een lange busrit met wat file rond
Antwerpen konden we rekenen op een hartelijke verwelkoming door onze
Nederlandse vrienden (want dat zijn ze ondertussen precies al). Een mooi
versierd lokaal, een rijkelijke maaltijd en al heel wat gezellige babbels - met
tegelijk de eerste talige misverstanden- waren het startsein van een fijne
namiddag. Een middag die echt op gang kwam met de kennismakingsspelletjes of
'theatersport', zoals ze dat hier zo mooi noemen. De sfeer zat er meteen in en
het enthousiasme van de Nederlanders werkte aanstekelijk.
Hierna was het tijd voor de meer
ernstige zaak: ons project! Hebben Nederlanders dezelfde eetgewoonten als wij
Belgen? Kloppen de vooroordelen die wij over elkaar hebben? Wat is het belang
van familie hier in Nederland en bij ons? Morgen trekken wij op onderzoek uit
om al uw en onze vragen te beantwoorden en daarvoor maakten we vandaag een
onderzoeksplanning op. Het valt op hoe zelfstandig en vrij de leerlingen hier
(mogen) zijn. Iets om van te leren?
Om vier uur mocht iedereen de school
verlaten. Sommigen bakten en aten pannenkoeken, anderen speelden FIFA en er
zijn zelfs leerlingen al op Duitse bodem geweest omdat ze tegen de Duitse grens
verblijven. Toen we om zeven uur terug verzamelden op school voor de film,
zagen we al heel wat tevreden blikken die hongerden naar meer van deze internationalevibe.
Benieuwd naar wat morgen brengt, wensen
we u allen een goede avond en nachtrust! Doooeeg ...
Toneelvoorstelling "WO I in(ge)beeld": de generale repetitie
Vanavond vindt dus om 20u de toneelvoorstelling WO I
in(ge)beeld plaats in De Steiger. Dit stuk werd geschreven door onze
leerlingen en zal gespeeld worden door een enthousiaste groep 6de
jaars. Wij gingen vanmiddag een stukje van de generale repetitie bijwonen en
kunnen dus al een tipje van de sluier oplichten. .
Eerst hebben we Jean-Philippe Moureau een paar vragen
gesteld. Hij speelt de rol van Cyriel.
Waarom doe je mee
aan het toneel?
Ik doe eraan mee
omdat ik al van kleins af aan geïnteresseerd ben in toneel en het leuk vind om
te doen. Ik ga ook zo af en toe eens kijken naar toneelstukken en speelde vorig
jaar al mee in een toneelstuk over de oorlog.
Vind je het leuk
om in het stuk te spelen?
Ja, het verhaal is
beter dan het stuk van vorig jaar maar de stress begint nu al een beetje te
komen maar dat hoort er bij
Dan hebben we ook nog Sofie (in de rol van Roseke):
Waarom doe je mee?
Ik doe mee omdat
ik graag toneel speel en omdat het al een jaar geleden is dat ik nog eens in
een toneelstuk speelde.
Hoelang heb je dan
al toneel gespeeld?
Drie jaar
Interesseert het
onderwerp je?
Eerst dacht ik:
Nee, niet weer oorlog! maar het valt mee omdat ik niet zelf een soldaat speel
en dus niet echt het gevoel heb dat ik in de oorlog speel.
Het zal dus sowieso een spannend kijkstuk worden. Tot
vanavond?? (Lander en Xander)
