Ik ben Sam Lepoutre
Ik ben een man en woon in Roeselare-Beitem (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 24/04/1989 en ben nu dus 35 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duatlon, wielrennen, lopen.
Mijn vriendin: Karen Neyrinck
Mijn dochter: Fleur
ondertussen al een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog plaatste. Voor mijzelf staat er een belangrijke winter op het programma. Met enkele aanpassingen die volgend seizoen hopelijk tot een positief resultaat zullen leiden.
Onder andere start ik deze winter met veldlopen te doen bij de VAL. Hierdoor hoop ik dat ik sterker voor de dag zal kunnen komen in het lopen. Mijn winterseizoen start volledig nu zondag met de eerste veldloop in Maria-Aalter. Wat ik wel al gedaan heb is een oefencross gelopen te Egem die georganiseerd was door Molenland. Zonder echt heel veel training en geen training in het veld, kon ik toch redelijk gemakkelijk de overwinning meenemen naar huis. Uiteraard is een oefencross niet een echte cross en weet ik dat ik daar serieus zal tekort schieten, maar het is wel altijd goed voor de moraal om een wedstrijd te kunnen winnen.
Vanaf volgende week zal er dus weer geregeld activiteit zijn op mijn blog.
Vorige week reed ik in de Reningelst nog een goede wedstrijd maar door tijdsgebrek heb ik geen verslag kunnen schrijven. Ik werd er 39ste op 55 renners. Helaas terug ingesloten geraakt in de spurt.
Gisteren stond de sluitingsprijs in Beitem op het programma. We hadden hier toch wel redelijk naar toegeleefd aangezien ik uit Beitem kom. Mooi parkoer en goed weer. Meer moest ik niet hebben om toch gemotiveerd te zijn, vooral na mijn rampzalige koers van vorig jaar moest ik revanche nemen. We waren nog maar gestart en er werd al enorm snel gereden. Maar halfweg de eerste ronde viel het toch lichtjes stil en dat vond ik al eens het moment om een eerste prik uit te delen. Misschien wel tegen beter weten in . Een halve ronde kon ik het uithouden en dan kwamen er 4 bij mij en direct het peloton. Dus weg eerste pijl. Eventjes moest ik hier toch van bekomen en op dat moment reden er 3 renners weg. Niemand wou het gat dichtrijden, dan maar toch eens de benen testen en ik kon bijna op mijn hele eentje dit gat toerijden. Er wou of kon niemand overnemen.Toen we er uiteindelijk bij waren, begon plots iedereen van achter mij te demareren. Natuurlijk moest ik wel heel eventjes bekomen van mijn inspanning want het waren toch 3 sterke renners die weg gereden waren. Een paar ronden werd er goed doorgereden en plots reden er terug 3 renners weg. Niemand reageerde, ze kregen in een halve ronde gewoon 40 seconden cadeau. Dan maar terug het signaal voor mij om mij een volgende keer plat te leggen. Niemand wou overnemen, het viel weer stil en dan terug mij maar platleggen. Een volgende keer dus, weer niemand die overnam. Uiteindelijk begonnen er toch nog enkele renners mee te werken en toen we terug iets dichter kwamen, begonnen ze terug te demareren en reed er weer een groepje weg, mij dan maar voor een zoveelste keer plat gelegd en het gat toegereden, erop en erover. Helaas lieten ze mij wel niet rijden, een ganse koers aan een stuk waren het dezelfde renners die in mijn wiel zaten als ik een gat toe reed, het waren dezelfde die in wiel zaten als ik demareerde. Echt frustrerend was dat! Spijtig dat ze ook niet reden als we weg waren. Op 2 ronden van het einde werden de overgebleven 2 terug ingelopen en was alles te herdoen. Ik zou nog een finaleschot uitvoeren in de laatste ronde maar helaas toen er 2 wegreden zat ik helemaal ingesloten en weg waren ze wel. Dan maar naar de sprint en eindelijk nog eens een goed sprint rijden. Daar werd er terug een stokje voorgestoken. 2 renners hebben de renner waar ik in het wiel bij zat gewoon gesandwicht en zo viel deze heel spectaculair. Hopelijk is alles in orde met hem en gelukkig ben ik net niet gevallen maar natuurlijk weg was mijn sprint en weg was de misschien nog eens mooie ereplaats in een koers. Ik kon toch heel tevereden terug kijken van mijn toch wel sterke koers die ik reed. Helaas is het niet altijd de beste die wint. Ik denk wel dat ik bij de beste 5 zat in de koers. Nu 2 weken rust en dan terug opbouwen naar de wedstrijden in de winter.
Waren we maar al 2 weken verder zodat ik terug kon beginnen trainen naar volgend seizoen. Nooit was ik zo gemotiveerd om volgend seizoen terug aan te vatten.
Aangezien ik na Zofingen niet meer kan lopen richt ik mijn laatste pijlen van het seizoen nu volledig op de koers. Met als laatste wedstrijd de wedstrijd te Beitem op 7 oktober. Dit weekend stonden er dan 2 koersen op het programma. Toch wel benieuwd wat dit zou geven.
Zaterdag stond de wedstrijd in Westvleteren op het programma. Goed voor een kilometer of 65. Het was een mooi parkoer met 2 lange rechte stukken met ofwel wind mee of wind tegen. De stukken ertussen waren zijwind maar net te kort om grote schade aan het peloton aan te richten. Maar in de eerste ronde trok Davy Caen alles al op het lint en was ik net de laatste die kon aansluiten aan een kopgroep van een man of 10. We hadden direct een gaatje van 100meter maar we kregen helaas geen vrijgeleide. De rest van de koers kon ik constant meeschuiven of zelf demareren maar niets droeg ver. Tot in de voorlaatste ronde 2 renners wegreden. Ik zou mij de laatste ronden dan maar sparen en nog maar eens proberen te sprinten . In de aanloop naar de sprint werd ik een stuk of 4 keer goed gehinderd en gepasseerd langs alle kanten waardoor ik het mocht vergeten om te sprinten. Ik werd toch zeer tevreden 29ste op 50 renners met een gemiddelde van om en bij de 43km/u en nooit kwam ik echt in de problemen.
Zondag stond dan de wedstrijd in Houthulst op het programma. Hopelijk zijn de beentjes hersteld van de dag voordien. Bij het verkennen van het parkoer kwam ik tot de constatatie dat het zeker geen gemakkelijke omloop was met een redelijk lastige klim halverwege het parkoer, binnenwegel en zijwind. Zeker gevaarlijk om te scheuren dus. Om 16u30 vertrokken we maar na een halve ronde moesten we ophouden omdat in de reeks voor ons enorm zwaar gevallen was en we moesten wachten tot die mensen naar de kliniek overgebracht waren. Met een groot half uur vertraging konden we dan eindelijk starten en er werd van in de start direct de pees erop gelegd. Na 1 ronde probeerde ik terug mee te gaan in een ontsnapping maar deze werd snel teniet gedaan. Na onze poging reed er wel een groepje van 5 weg. Het peloton heeft een aantal ronden nodig gehad om dit gaatje terug toe te rijden en ik heb mij in die tussentijd rustig gehouden. Door het jagen op de koplopers kwamen er toch een heleboel renners in de problemen en dunde het peloton ook stelselmatig maar uit. Uiteindelijk rijden er terug 3 renners weg en zij mogen gaan sprinten voor de overwinning. In de laatste rechte lijn (kleine kilometer) vond ik mijn moment gekomen om te proberen de sprint te ontlopen. Op een moment dat het peloton lichtjes stil viel demareerde ik maar helaas viel ik stil op 200m van de meet op stuk die vals plat omhoog liep en kwam het gehele peloton nog over mij. toch was ik tevreden van mijn wedstrijd. Ik werd nogmaals 29ste en terug kwam ik nooit echt in de problemen. We hadden een gemiddelde van om en bij de 41km/u op een toch wel redelijk zwaar parkoer.
Vorig weekend stond in Zofingen een wedstrijd op het programma waar ik toch wel een doel van gemaakt had. De afstanden waren 10-50-5 of vergelijkbaar van afstanden met de powerman Geel. Met dat verschil dat het lopen en fietsen net iets lastiger zijn. Vorig jaar had ik de fout gemaakt van te laat te eten en te snel te starten. Ik had voorop gesteld dat ik graag in de eerste 15 zou eindigen en dit in een tijd van 2u20. dus mochten we dit jaar ons niet opnieuw laten verrassen. De start was razendsnel, sneller of vorig jaar vond ik. Uiteindelijk kon ik na 1 ronde lopen als 12de doorkomen en in de 2de ronde hield ik dit vast. Het eerste lopen leek ik zeer goed verteerd te hebben en met een snellere tijd of vorig jaar zat ik dus goed op schema om mijn doel te bereiken. Na alweer een snelle wissel (snelste van gans ons deelnemersveld) kon ik beginnen aan mijn fietsopdracht. Deze verliep aanvankelijk zeer goed tot ik na een 10 kilometer mijn koek at en hem niet helemaal binnen kreeg en dus maar weg smeet. Dit was buiten een referee gerekend. In Zwitserland mogen we niets langs het parkoer weggooien en moeten we dit meenemen tot de bevoorradingsposten. Na 25 km. Die referee gaf mij voor het weggooien een gele kaart en dus 2 minuten straftijd. Door het vertragen was ik uit mijn ritme geslagen, vooral het was op een helling. Ik had niet direct het goede ritme terug en heb eigenlijk voor de rest nooit meer mijn ritme terug gehad. Ik vond wel dat ik toch nog goed fietste maar kon net niet die snelheid ontwikkelen dat ik voor het voorval wel had. Dus na het fietsen moest ik 2 minuten aan de kant maar als je dit alles samen telt enzo ben je terug 3 minuten kwijt. Want je moet vertragen, stil staan en dan pas begint je tijd te lopen, om dan terug uit stilstand op te trekken en richting de wisselzone te rijden. Ik liet het niet aan mijn hart komen en begon dan maar te lopen. Tijdens het 2de lopen had ik een enorm goed gevoel en uiteindelijk werd ik 16de in een tijd van 2u22min19sec. Trek je mijn straftijd eraf kom ik ergens tussen de 8-10positie terecht, heel misschien zou ik positie 7 nog kunnen behaald hebben en mijn tijd was dus ook onder de beoogde 2u20. Tijdens mijn 2de lopen had ik niemand meer voor of achter mij zodat ik deels mij niet moest forceren en enkel maar moest blijven tempo lopen. Maar tussen 7-10 liggen de tijden zo dicht bij elkaar dat ik zeer mij zou kunnen forceren om zo dicht mogelijk te eindigen en dus zeker binnen de top 15. Uiteindelijk was ik 4 minuten sneller dan vorig jaar (6 zonder mijn straftijd). Dus dit doel is zeker meer dan geslaagd. En zijn we enorm tevreden met mijn prestatie.
Ik wil toch iedereen nog eens bedanken die die dag aanwezig was en mij gesteund heeft of die mij in zo'n optimale omstandigheden naar deze wedstrijd gebracht heeft. VRIENDIN, OUDERS, SCHOONOUDERS, SUPPORTERS, TRAINER,... DANK U!!!!!!!!!!!
Vandaag stond de wedstrijd in Waardamme op het programma, voor de wedstrijd zat ik toch met enige vragen. Vorige week zat ik namelijk nog te trainen in de Ardennen, dus de vraag was hoe mijn benen zouden hersteld zijn van het bergop fietsen en lopen. Sowieso mocht ik mij in de start, in deze korte wedstrijd niet laten verrassen. Zoals we vooraf verwachten was het een verschroeiende start, eerst liet ik mij niet verrassen. Maar na een ronde lopen voelde ik dat ik toch een beetje te snel vertrokken was. Dan maar beetje inhouden en wachten op Olivier D'haene en Jurgen Boterberghe, ook twee goede fietsers. Zo konden we het verst geraken in de wedstrijd. Na 3 ronden lopen wisselde ik als 6de. Tijdens de 5 ronden fietsen konden we enkel maar atleten oprapen en opschuiven. Uiteindelijk zagen we na de 5de ronde kort voor ons de 2de plaats. Helaas zaten we met 2-3-4-5 van de beloftes samen, Kenneth was namelijk alleen er vandoor. Normaal was ik de minste van de 4 lopers dus moest ik zeker een goede wissel doen en hopen dat er 2 afhaakten. Zo stond ik toch nog op het podium. Vincent Vandewalle was mee met mij dus waren we 2 en 3 Jan Petralia en Jente kwamen achter. Jan liep het gaatje op ons direct toe en zo waren we met 3. Jente kwam niet meer terug. Ondertussen had Jan het tempo serieus opgedreven en zo kreeg ik het toch wel moeilijk, eigenlijk moest ik er bij kunnen blijven maar ik liet mijn hoofd toch lichtjes hangen en zo moest ik ze laten gaan. Waardoor ik ook nog eens Jurgen moest laten gaan. Helaas, maar we zijn wel tevreden van de wedstrijd. Ik werd mooi 6de in toch een redelijke sterke bezetting. We kunnen enkel maar tevreden zijn.
Mijn vriendin, Karen deed ook mee en in haar wedstrijd werd ze in haar categorie mooi Provinciaal Kampioene. Het was enorm leuk om haar bezig te zien, want ze toonde terug de wilskracht van voorheen.
Nu staat volgende week voor mij één van mijn hoofddoelen op het programma. Volgende week trek ik naar het Zwitserse Zofingen om daar mee te doen aan de wedstrijd over een afstand van 10-50-5 op een zeer mooi parkoer. We kijken er al naar uit.
op zaterdag stond de voorlaatste wedstrijd van het scott2run criterium op het programma van Karen. Voor haar was het een wedstrijd over een afstand van 6.5km. Voor mij het dubbele. De eerste ronde liep ik met Karen mee en de 2de ronde liep ik dan nog redelijk goed door maar net niet voluit. Uiteindelijk kon ik toch nog met een redelijk goed gemiddelde verder zetten.
Op zondag stond er nog eens een wielerwedstrijd op het programma. In Geel kon ik mijn kunnen niet presenteren en ik was toch lichtjes uit op revanche. Tijdens de opwarming had ik snel door dat het redelijk snel zou splitsen en aangezien ik die snokken in het peloton niet aankan, moet ik toch redelijk vooraan blijven rijden om te hopen dat het achter mij zou splitsen. Na 3 ronden rijden begonnen de smaakmakers zich te roeren en dat was het moment om mee te gaan. Het gat dat ik moest overbruggen moest ik in 3 maal toerijden, allemaal op eigen tempo, die snok om in één ruk toe te rijden zit niet in mijn benen en dus op mijn tijdritcapaciteiten het gat toe gereden. Blijven gaan tot het pelotonnetje stil valt. Uiteindelijk waren we weg gereden uit het peloton met een kleine 25 man. Verder heb ik mij in het begin gespaard tijdens de ontsnapping om dan op het einde toe, enkele ronden meerdere malen ons groepje op sleep touw te nemen voor enkele kilometers. Uiteindelijk kon ik de koers met een zeer goed gevoel afsluiten op een 18de plaats. Met deze prestatie wil ik toch wel eventjes bewijzen dat mijn conditie zeker goed is, ook na de loopwedstrijd van zaterdag.
zondag stond het Belgisch kampioenschap lange afstand op het programma. Voor het seizoen toch wel een klein doel om op het podium te geraken bij de beloftes. De voorbereiding verliep zeer goed. Zonder veel echte problemen. Zoals ik de laatste wedstrijden loop en start begon ik op eigen tempo om dan zo naar voor op te schuiven. Het eerste lopen moesten we 4 ronden lopen dan 4 ronden fietsen en uiteindelijk nog eens 4 ronden lopen. goed voor 10km lopen - 60 km fietsen - 10 km lopen. De eerste loopronde verliep zeer goed. Ik schoof geleidelijk op naar voor en kon mooi blijven lopen op hartslag, met een mooi tempo als gevolg. Na 1 ronde liep ik als 3de belofte en ik voelde dat ik dit ging kunnen blijven volhouden maar tijdens de 2de ronde had ik blijkbaar al "teveel" water gedronken. Ik kreeg tijdens die 2de ronde buikkrampen maar het was zeker niet van teveel water te drinken of te snel te lopen. Nuja beetje vertragen en ander tempo zoeken en dan op de fiets terug uitpakken. Toch bleef ik weinig water te drinken omdat het toch redelijk dorstig weer was. Na het eerste lopen liep ik als 4de belofte op ongeveer 15 seconden van de 3de. Dus mits een goede wissel en goede fietstijd kon ik dit gat wel dicht krijgen. Eenmaal op de fiets voelde ik nog altijd buikkrampen en kon ik niet mijn volledige kracht gebruiken, ook niet mijn souplesse dat ik de laatste weken had. Proberen toch het beste er van maken en na 1 ronde kon ik nog redelijk de schade beperken maar tijdens de 2de ronde kwamen de buikkrampen alleen maar erger. Tegen de laatste fietsronde kon ik enkel nog maar op mijn binnenplaat verder. Ik kon totaal geen kracht meer zetten of souplesse draaien. Nuja gewoon verder doen en kijken wat of hoe. Na het fietsen was ik al heeeel ver teruggevallen. Bij het begin van het lopen had ik nog altijd enorm veel kramp en het beterde niet, ik dacht eventjes aan opgeven maar mijn moeder overtuigde mij om verder te doen. Dan maar terug beginnen lopen en 2 ronden doelloos rond gelopen maar na 2 ronden begon ik toch nog eens mijn tempo te zoeken en kon ik blijkbaar toch nog een heleboel atleten inhalen want uiteindelijk finishte ik toch als 64ste. Toch ontgoochelend maar ja, we beten door en we weten dat de conditie goed is en nu nog beter worden en werken richting Zofingen. Achteraf hoorde ik nog enorm veel atleten klagen van buikkrampen. Dus ik was zeker niet de enigste met die problemen.
Woensdag liep ik in Koksijde de 5km. Waarvan 1km verhard en 4 km op het strand. De aanloopstrook was 1km lang en licht oplopend naar het strand toe. Vooraf hadden ze mij gewaarschuwd voor de start, ik mocht mij zeker niet laten verrassen en mij laten meedrijven. Maar helaas na een goed 750m begon ik mij toch te realiseren dat ik mij totaal aan het overdoen was. Ik begon dan maar mijn eigen tempo te lopen maar voor de laatste 250m op de harde ondergrond kon ik nooit meer recuperen en nooit meer echt mijn eigen tempo zoeken. het zou dus een zware opdracht worden om nog 4 km lang af te zien op dat strand maar het moest . Uiteindelijk kon ik na het keerpunt toch meer en meer mijn tempo terug vinden en kon ik terug naderen op lopers die mij ondertussen hadden ingehaald. Helaas kwam ik net te laat om er nog in te lopen en zo kon ik eigenlijk wel nog redelijk goed finishen als 8ste op toch 262 atleten. Achteraf konden we wel tevreden zijn maar ik ben bijna zeker dat ik zeker 2 misschien 3 plaatsen kon dichter eindigen indien ik mij in de start niet had laten opjagen om mee te zijn.
Na een probleem met men blog zal ik mij kort beperken, ik had een geheel mooi blog geschreven over men laatste 3 wedstrijden. Kort: Oostrozebeke - Egem Oostrozebeke was lastig maar ik had last met mijn rug waardoor ik mijn wedstrijd niet kon uitrijden. Egem was een ander verhaal, nog altijd kampte ik met rugproblemen en ik kon maar hopen dat ik wel goed liep en dit was zo, ik kon mij als 5de over de meet gooien dus konden we zeker spreken over een geslaagde test naar Kortrijk
Kortrijk: Zoals eerder aangegeven had ik problemen met mijn rug maar in de week voor Kortrijk kon ik naar de ostheopaat gaan. Tijdens het eerste lopen kon ik mij mooi bij atleten plaatsen als Armand Vandersmissen, Rob Douwen en Jeroen Snick. Wij liepen voor positie 7. Uiteindelijk na het eerste lopen kon ik als snelste wisselen (van het gehele pak) en kon ik snel energie opnemen. Tijdens het fietsen had ik constant het gevoel dat ik over had en dat ik sneller kon. Enkel in de bochten had ik problemen doordat ik mijn banden een beetje te hard had geblazen. Maar toen we in de 3de fietsronde een enorme grote stortvlaag over ons kregen, begon mijn miserie. Ik kon plots mijn fietsgroepje niet meer volgen die ondertussen voor de 4de plaats reed. Ik had het gevoel dat ik aan het leeglopen was. Nuja we zouden wel zien in het laatste lopen. Mijn eerste loopronde vlotte nog behoorlijk maar toen begon het helemaal, toen begon ik plots zwarte vlekken te zien, duizelig te worden,... Mijn energietank was dus behoorlijk leeg. Ik liep na 1 loopronde nog in 7de positie maar vanaf dat moment verloor ik enkel maar plaatsen en kon ik gelukkig nog 15de worden. We konden echt gaan zoeken naar verklaringen maar ik denk dat de verklaring zeer simpel is. Dit zijn 2 zaken. Tijdens de wedstrijd had ik wel genoeg energie opgenomen maar voor de wedstrijd waarschijnlijk niet en toen het enorm begon te regenen heeft mijn lichaam al mijn energie naar mijn warmteregeling gestuurd waardoor ik totaal geen energie meer had. Ik wil na deze wedstrijd toch wel eens iedereen bedanken die voor mij supporterde, mijn ouders, schoonouders maar in het bijzonder, mijn vriendin Karen en trainer Luc Carron. Zij zorgden er toch wel voor dat ik bleef voortzetten en niet mijn hoofd geheel liet hangen. Dankzij die 2 personen werd ik toch nog mooi 15de. DANK U!!!
. Een halve ronde kon ik het uithouden en dan kwamen er 4 bij mij en direct het peloton. Dus weg eerste pijl. Eventjes moest ik hier toch van bekomen en op dat moment reden er 3 renners weg. Niemand wou het gat dichtrijden, dan maar toch eens de benen testen en ik kon bijna op mijn hele eentje dit gat toerijden. Er wou of kon niemand overnemen.Toen we er uiteindelijk bij waren, begon plots iedereen van achter mij te demareren. Natuurlijk moest ik wel heel eventjes bekomen van mijn inspanning want het waren toch 3 sterke renners die weg gereden waren. Een paar ronden werd er goed doorgereden en plots reden er terug 3 renners weg. Niemand reageerde, ze kregen in een halve ronde gewoon 40 seconden cadeau. Dan maar terug het signaal voor mij om mij een volgende keer plat te leggen. Niemand wou overnemen, het viel weer stil en dan terug mij maar platleggen. Een volgende keer dus, weer niemand die overnam. Uiteindelijk begonnen er toch nog enkele renners mee te werken en toen we terug iets dichter kwamen, begonnen ze terug te demareren en reed er weer een groepje weg, mij dan maar voor een zoveelste keer plat gelegd en het gat toegereden, erop en erover. Helaas lieten ze mij wel niet rijden, een ganse koers aan een stuk waren het dezelfde renners die in mijn wiel zaten als ik een gat toe reed, het waren dezelfde die in wiel zaten als ik demareerde. Echt frustrerend was dat! Spijtig dat ze ook niet reden als we weg waren. Op 2 ronden van het einde werden de overgebleven 2 terug ingelopen en was alles te herdoen. Ik zou nog een finaleschot uitvoeren in de laatste ronde maar helaas toen er 2 wegreden zat ik helemaal ingesloten en weg waren ze wel. Dan maar naar de sprint en eindelijk nog eens een goed sprint rijden. Daar werd er terug een stokje voorgestoken. 2 renners hebben de renner waar ik in het wiel bij zat gewoon gesandwicht en zo viel deze heel spectaculair. Hopelijk is alles in orde met hem en gelukkig ben ik net niet gevallen maar natuurlijk weg was mijn sprint en weg was de misschien nog eens mooie ereplaats in een koers. Ik kon toch heel tevereden terug kijken van mijn toch wel sterke koers die ik reed. Helaas is het niet altijd de beste die wint. Ik denk wel dat ik bij de beste 5 zat in de koers. Nu 2 weken rust en dan terug opbouwen naar de wedstrijden in de winter. 
. In de aanloop naar de sprint werd ik een stuk of 4 keer goed gehinderd en gepasseerd langs alle kanten waardoor ik het mocht vergeten om te sprinten. Ik werd toch zeer tevreden 29ste op 50 renners met een gemiddelde van om en bij de 43km/u en nooit kwam ik echt in de problemen.
. Uiteindelijk kon ik na het keerpunt toch meer en meer mijn tempo terug vinden en kon ik terug naderen op lopers die mij ondertussen hadden ingehaald. Helaas kwam ik net te laat om er nog in te lopen en zo kon ik eigenlijk wel nog redelijk goed finishen als 8ste op toch 262 atleten. Achteraf konden we wel tevreden zijn maar ik ben bijna zeker dat ik zeker 2 misschien 3 plaatsen kon dichter eindigen indien ik mij in de start niet had laten opjagen om mee te zijn.
