Beste lezer

Long time no see… Ik leef, woon en werk inmiddels op de kop 80 dagen op dit eiland en het blijft dag op dag verbazen. Ik heb de voorbije weken zoveel dingen te doen gehad dat het zelfs onmogelijk is alles in een blog neer te schrijven. Ik heb tijd zat vannacht, want ik moet mezelf nog enkele uren trachten wakker te houden, daar ik morgenavond aan een nieuwe week nachtshiften begin en mijn bioritme in 1 dag moet omgooien.

De reden dat ik de voorbije weken niet zo veel tijd was had te maken met het feit dat iedereen veel interesse toont in Ijsland. Ik heb gedurende een maand zowat de gehele tijd bezoekers over de vloer gehad.

Het begon met Anne, een vriendin van de mama die haar jaarlijkse citytrip samen met haar vriendin Denise dit jaar in Reykjavík doorbracht. Zij mochten als eerste gebruik maken van mijn gidskwaliteiten om zo de toeristische en minder toeristische kanten van Reykjavík te ontdekken. Gelukkig waren de dames hun honger niet vergeten in België, zodat ze ook uitgebreid konden genieten van de gastronomische geneugten van dit land.

Tevens was het voor mij ook fijn om de vele informatie, die ik gedurende de maanden dat ik mij hier bevind, heb vergaard te kunnen delen. Ik verbaas mezelf keer op keer dat ik op deze korte tijd toch een hele boel kennis heb opgedaan over deze cultuur en er zelfs meer en meer zelf deel van uit kan en mag maken. Ook mijn Ijslands gaat er intussen met rassenschreden op vooruitgegaan, tot groot jolijt van mijn Ijslandse vrienden.

Daarna is Lise, mijn vriendin, me komen bezoeken. Daar ik het eerste weekend dat ze hier was helaas moest werken, heeft ze Reykjavík helaas voor een deel moeten verkennen. Positieve kant van dit weekend, was dat ik voor het eerst Manager On Duty was. Concreet betekent dit dat je de vertegenwoordiger van de General Manager bent als hij afwezig is, moet kijken of alle collega’s gelukkig zijn en het hotel permanent in de gaten houden om eventuele fouten of tekortkomingen onmiddellijk recht te zetten. Misschien wel de leukste taak van deze job is het uittesten van het restaurant. Gelukkig mocht Lise hier ook mee van genieten, dus hebben we voor het eerst in ons leven Lamb Shank –lam dat op een speciale manier bewerkt is tot een soort draad- en Papegaaiduiker kunnen proeven. Op maandag was ik vrij en zijn we samen gaan whale watchen.

Whale watchen is één van de populairste toeristische attracties van Ijsland. Ijslanders noemen het graag de safari van het noorden, maar het is meer dan dat. Whale watchen is écht omgaan met wilde dieren. Je neemt de boot, vaart een stuk op volle zee en daar begint het wachten, het afspeuren van de zee naar een beweging, een naar adem happende walvis of met een beetje geluk een staart. Uiteindelijk werd het wachten beloond en hebben we meerde exemplaren Minke whale gezien. Ook enkele dolfijnen kwamen eens piepen, zodat het zeker een geslaagde trip was.

Maandagnacht zijn dan ook mijn grootouders aangekomen. Alle vier in vol ornaat en veel goesting om het onbekende op te zoeken. Ook zij hebben een heuse gidsbeurt door Reykjavík gekregen, maar met hen heb ik ook zelf nog enkele nieuwigheden kunnen ontdekken.

Zo zijn we bijvoorbeeld een dag naar het eiland Viðey geweest. Viðey is een eiland voor de kust van Reykjavík waar een honderdvijftig verschillende vogelsoorten zouden gehuisvest zijn. Tevens vindt men hier ook de oudste huizen van Ijsland waarvan dat er enkele verbazend genoeg nog steeds rechtstaan. Ten slotte is hier ook een kunstwerk van Yoko Ono te vinden. Het heet de ‘Imagine Peace Tower’ en is gebouwd ter nagedachtenis van John Lennon. Concreet is het kunstwerk een witte toren waar elk jaar op 9 oktober, de geboortedatum van John Lennon, een lichtstraal uit de toren oprijst die continue blijft branden tot 8 december, Lennons sterftedatum.

Zware dobber was maandag 28 juni, op deze dag zijn zowel Lise, mijn grootouders als Alex vertrokken. Alex was gelukkig dat hij eindelijk terug naar huis kan, maar ik besefte dat ik er vanaf dan alleen voor stond. Uiteindelijk viel het allemaal goed mee, want de vrienden die ik hier de afgelopen maanden gemaakt heb en mijn collega’s vangen mij heel goed op en voorzien allerhande plezante afwisselingen zodat ik zelfs geen tijd heb om iets voor jullie te schrijven.

Ook de nieuwe, recent opgerichte toeristische organisatie van Ijsland, Inspired By Iceland, heeft één van mijn eenzame avonden opgevuld. Het concept Inspired By Iceland is zeer eenvoudig: Mensen motiveren dat Ijsland meer is dan een failliet land met vulkanen en as. Hiervoor heeft men een speciale website opgericht, http://www.inspiredbyiceland.com/, waarin men bekende mensen laat vertellen waarom Ijsland hen zo motiveert, permanente livestreams van enkele grote toeristische sites en het organiseren van unieke evenementen.

Zo hebben ze een concert georganiseerd aan de voet dan de Eyafjallajökull vlakbij enkele schitterende watervallen. Met veel geluk heb ik één van de laatste plaatsen op de bus kunnen vastkrijgen, maar helaas is alles letterlijk in het water gevallen. Op het laatste nippertje hebben ze het concert verplaatst naar downtown Reykjvavík omdat de weersvoorspellingen te slecht waren. Het concert is uitgeregend, maar ik ben toch gegaan omdat er bijna uitsluitend bekende Ijslandse singer-songwriters en groepen die al-dan-niet akoestisch optraden op de affiche stonden. Hoogtepunt van de avond was het optreden van de enige niet-Ijslander op de affiche, Damien Rice, van wie bekend is dat hij vaak naar Ijsland komt om nummers te schrijven en videoclips op te nemen. Verder heb ik ook Dikta leren kennen, The Hottest band in Iceland fot the moment. En terecht... Als je tijd hebt moet je zeker eens op verkenning gaan in hun catchy vernieuwende poprocknummers! Ik heb ze in mijn Top Friends op Myspace gezet, zodat je hun Myspace eenvoudig kan terugvinden!

Enkele dagen later stond het volgende bezoek al voor de deur: Lotte, Eveline, Wiebe en Elias. Ook hen heb ik op weg geholpen zowel het dag- als nachtleven van Reykjavik en de surrounding area te verkennen. Ook begon ik intussen de extra legale voordelen van mijn stageplaats te ontdekken, waardoor de kortingen op toeristische attracties, zoals bijvoorbeeld het whale watchen, sterk gereduceerd werden.

Helaas ging ook de week dat zij hier waren verschrikkelijk snel voorbij en stond een eerste week nachtshiften op het programma. Best wel tof, werken tijdens de nacht. Elke nacht staan er nieuwe onverwachte situaties en avonturen op het programma, want het werk wel uitdagend maakt. Ik zou een pagina per nacht kunnen schrijven, maar omdat ik het aan enkele enkelingen beloofd had, ging ik mijn volgende blogberichten beperkt houden)

Ook leuk is dat je, na een ganse week 12 uur per nacht te werken, je daarna een volledige week vrijaf krijgt.

3 dagen van mijn vrije week waren al enkele weken gereserveerd door Viðat en Aldís, twee rasechte Ijslanders die trots zijn op hun land en er zelf van kunnen genieten om buitenlanders elk hoekje en kantje te laten ontdekken en indien mogelijk ook zelf nog nieuwe hoekjes te ontdekken.

Zodoende hebben we op vrijdagmiddag onze tent en slaapzak in de auto gelegd, samen met een barbecue en voldoende vast- en liquide rantsoen richting noorden getrokken. Het weer was schitterend: 17°C en een verfrissend briesje: écht zomerweer.

Op een dik uur buiten Reykjavík, vlak voor het vissersdorpje Arkanes, besloten we onze tenten op te slaan vlakbij een Fjord.

Het was een echte mix-up van cultuur: ik heb de mijn Ijslandse vrienden leren Presidenten en toastjes met choco eten terwijl zij me met plezier enkele van hun ‘speciallekes’ toonden. Zo konden bijvoorbeeld Pylsur (jawel: hotdogs) niet ontbreken op het menu. Ook vliegvissen is één van die activiteiten die zeker één keer per camping trip moet worden uitgevoerd.

Uiteraard wouden ze mij ook een de omgeving laten zien, dus op zaterdagnamiddag zijn we met de auto vertrokken op zoek naar het onbekende. Toen we na even een heuvel vonden met enkele watervallen, raakte ik al gauw gefascineerd. Daar schijn bedriegt, bleek het onmogelijk deze watervallen te voet te bereiken, maar ik moest en zou een waterval van dicht bij zien. Enkele honderden meters verderop hadden we meer geluk. Een weliswaar kleinere waterval doemde op vanuit een rotsspleet, dus hebben we de auto langs de kant van de aardeweg geparkeerd en zijn we langs moerassen, over rivieren en door schapenweiden richting waterval getrokken. Na een dik halfuur avontuur hebben we ons doel bereikt. Een doel dat zeker het avontuur waard was…

’s avonds hebben we nog wat lam op de barbecue gelegd en rond een uur of elf werd het tijd voor mijn eerste les vliegvissen. En met succes, maar op het moment dat we een lekkere forel –het was niet echt een forel, maar het Engelse –dus ook Nederlandse- woord is me tot op heden onbekend- aan de haak hadden geslagen, kwam één of andere gek in een 4X4 met veel getoeter op ons afgereden, kwaad omdat het uur waarop mag gevist worden al meer dan een uur verstreken was. Hij verplichte ons ook om onmiddellijk onze vis terug te zetten zodat we hem helaas niet hebben kunnen verorberen.

Intussen is het maandagmorgen, 06:01am -het zonnetje schijnt hier al terug volop-, stikkapot van het kampeerweekend, maar vechtend tegen de slaap om morgen een spannende nachtshift in te duiken!

Slaapwel

Kusjes en knuffels

Sam

Ps. Korter dan dit kon écht met de beste wil van de wereld niet!!

19-07-2010 om 08:03 geschreven door Sam