Meneer wilde vandaag zelfs van de weide direct naar me toe komen! Vangen was het probleem niet, maar voor het meekomen moest Safirr nog even bedenken of hij dat wel zag zitten...
In zijn stal aangekomen stond er een merrie naast hem die normaal niet in die stal stond en ik was voor de zekerheid de achterhand maar aan't poetsen, omdat ik wist dat Safirr zijn voorbeentjes wel eens naar voor durven vliegen uit enthousiasme voor een merrie. Moest meneer toch niet juist zijn achterbeen aan mijn kant uitsmijten Gelukkig was het net onder mijn knie en niet erop en zal het met een blauw been wel overgaan. Dan stond meneer te kijken van "Hoe baasje? Kan jij nu niet meer normaal lopen? Hoe komt het? Ik heb het zo echt niet bedoeld..."
Daarna toch gezadeld, om mijn kinéoefeningen te paard te doen... Opstappen met het opstapje ging de eerste poging de mist in , maar de tweede poging stond Safirr braaf stil en kon ik opstappen. Dan wat stapoefeningen, voltekes, slalom tussen kegeltjes en dan op het droge gedeelte van de piste voltetjes draven. Safirr was op het einde echt sloom en amper nog vooruit te branden en in draf gaat hij helemaal niet meer altijd sneller en sneller om dan in galop te vliegen.
Hij heeft zich flink gedragen, al mag de draf nog een stuk constanter worden, maar ja, daar hebben we dan ook lange tijd niet meer aan kunnen werken... Al bij al ben ik wel tevreden met onze 'prestatie' van vandaag. EN... mijn rug doet nog steeds geen pijn!
Morgen doen we het maar wat rustigeraan, knuffelen op de wei ofzo, want ik heb toch wat schrik om mijn been verder te blesseren en dat mag niet, want we moeten kunnen trainen voor de zomer...
Oorspronkelijk dacht ik vandaag aan de hand te gaan wandelen met Safirr, maar omdat we gisteren al op buitenrit waren geweest, moest hij aan iets anders geloven: een poging tot dubbele lange lijnen...
Eerst wilde hij zich al niet echt laten vangen, maar na zo'n 20 minuutjes van 'los longeren', kwam hij naar mij toe en liet hij zich vangen.
Dan een nagenoeg proper paard poetsen en dekje met longeersingel erop. Dan eerst even aan het hoofdstel aan de longe in stap en draf, wat gee probleem gaf. Daarna tweede lijn erbij, eerst over zijn rug zonder contact om te wennen, maar al snel achter het kontje door en e binnenlijn ook door de ring van de longeersingel. Eerst was het even moeilijk, want hij snapte niet zo goed wat ik wilde, maar zodra ik erachter ging lopen in menpositie, ging alles super! Safirr liep zelfs vrolijk door alle plassen (Waarschijnlijk omdat hij wist dat baasje die er achter liep dat dan ook moest doen ) Zo een kwartiertje door de bak gestapt en zelfs hysterisch rondhuppelende paarden in de weide maakten hem niet echt iets, hij bleef gewoon vrolijk zijn figuurtjes stappen! Volgende keer halen we er wat kegeltjes en het zeil bij, eventueel nog wat balkjes en dan gaan we hindernissenparcoursje doen, eerst aan de leadrope, dan aan de lange lijnen.
Ik heb gewoon een verschrikkelijk veelzijdig paard
Safirr heeft zich vandaag ontpopt tot een oversteekleidpaard! Nu vraag je je misschien af wat voor een beest dat is, wel dat is dat sympathieke paard dat elke groep ruitertoeristen nodig heeft om veilig buiten te kunnen rijden, het paard dat op elk kruispunt op kop staat om te kijken hoe het zit met het verkeer, terwijl de helft van de groep achter hem rondjes loopt te draaien... Wel, dat heeft Safirr duidelijk van Jakary geleerd!
De rit was dus een groot succes! Even moeilijk toen we van stal vertrokken en ook Hera'tje de paarden op de weide niet al te graag wilde verlaten, maar zodra we de straat uit waren, was daar niks meer van de te merken. Flink wachten bij het oversteken en dan een stukje verder. Door de boomgaard, waar Safirr maar al te graag naast Hera wilde gaan lopen. Daarna de steenweg over en daar beweest Safirr dus dat hij een oversteekleidpaard is. Aan de overkant alleen nog verharde weg, een stukje kassei en dan rechtsaf een grotere weg volgen. Redelijk wat auto's, maar ze hielden allemaal rekening met de paarden en Safirr liep rustig aan een los teugeltje verder terwijl ik ontspannen met één hand stuurde. Dan weer de steenweg over, nog een stukje vrij drukke weg en dan het wegje naar de stal in. Hera had op het einde precies vitessepillen geslikt, maar Safirr vond het niet zo erg om eens bij te draven. Echt een super rit!
Daarna nog even in de pite gehobbeld en er het bit nog maar eens uitgegooid en op sidepull gereden, want Safirr natuurlijk weer super doet
Ja, ik geef het eerlijk toe, ik heb een droompaardje!
Met dank aan Domi en Emmely ben ik weer aan het dromen, maar wie weet komt deze droom ook echt uit...
Een tijdje geleden had Domi gezegd dat als ik eens wilde gaan rijden, dat ik welkom was en omdat ik deze zomer wat vakantie zou hebben, begon ik te denken... Wat als Emmely zou meegaan, zodat we een terug herenigd zouden zijn, net als jaren geleden op dat paardenkamp...
Emmely dan mijn voorstel maar voorgelegd en die kreeg een fantastisch idee... "Waarom geen camionnetje huren, eerst Boogie erop, dan Safirr er hier bij en dan samen naar Domi?" Ik werd helemaal hyper toen ik dat las! Nu nog verdere opzoekingswerken, even afwachten wanneer ik deze zomer juist vrij heb en hopelijk kunnen we het dan echt vastleggen en er helemaal voor gaan!
Ik had me voorgenomen om met Safirr te gaan wandelen en ondanks het miezerige weer, kon ik het toch niet laten...
Safirr uit de stal gevist (meneer komt momenteel in de deuropening staan om zijn halstertje aan te laten doen en komt dan flink mee ) en meegenomen naar de poetsplaats (even moeten oppassen voor de tanden van Mezzo, want die heeft de laatste tijd veel zin in een hapje uit Safirr zijn billetjes ). Na het poetsen (waarvoor Safirr rustig met het hoofdje naar beneden blijft staan) nog even snel de borstel onder Safirr doorgehaald om de grond "witte paardenharen"-vrij te maken en ook dat was geen enkel probleem ("Een stapje om baas? Ok, geen probleem").
Daarna het ruime sop gekozen en de modder doorworsteld voor een wandeling aan de hand van bijna 7 km, in een uur en 10 minuutjes waren we rond en doornat. Flink als Safirr nu eenmaal is, bleef hij mooi achter mij in stap en zelfs in een rustig drafje (ik lekker aan het joggen, ben toch voor iets met strat to run bezig ), liep hij mooi achter mij aan te draven. Stoppen voor het oversteken is ook geen enkel probleem, ik stop en Safirr stopt mooi syncroon aan een los touwtje. Wildroosters overwinnen lukt grotendeels, 4 van de 5 stapt hij gewoon over, de 5de ziet er wat anders uit, maar in plaats van er langs te gaan, ging hij er nu met een grote sprong over Volgende keer zal het wel lukken...
Ook nog de mensen van de HVRM tegengekomen met een hele stoet paarden en Safirr stond flink te kijken tot we zelf weer verder konden.
Op stal aangekomen natuurlijk nog even grappen: "Ja, ik heb em maar nat gemaakt, dan pakt die modder straks op de wei beter!" En dan mocht meneer de rest van zijn portie hooi opsnoepen en rustig opdrogen... Nee, ik wil niet weten welke kleur hij morgen heeft
Wel leuk zo door de natte veldwegen ploeteren. Safirr vind modder helemaal niet meer erg, maar plassen dat is nog wat anders, want die blijken vol met enge monstertjes te zitten die je mooie paardenbenen durven afbijten hoor
Poetsen, voor het eerst vastgezet tussen twee kettingen in een 'vreemde' stal, was geen probleem, eerst wat snuiven en kijken welke rare schepsels daar stonden, maar dan een flinke stoere ex-hengst. Al moest hij wel geregeld eens een paar passen naar voor kunnen wandelen om even een blik naar buiten te werpen door de deuropening om te zien of de kust nog veilig was Hij liet zich wel direct weer mooi achterwaarts zetten.
En als de buren van de stal mijn dan nog complimentjes geven over mijn mooie en brave paard, wel, dan ben ik in de wolken en volgens mij heeft Safirr ook wel door wat ze zeggen, want dan kan hij altijd opeens niet meer stilstaan
Pff, eindelijk weer tijd gevonden om op Fiere zijn blogje te schrijven...
Mijn rug blijkt mijn bekken te zijn, en daar werk ik dus nu aan. Stilletjesaan kruip ik ook af en toe weer eens op Safirr en nu ik weet waarop ik moet letten, gaat het vrijwel pijnloos. Wel stijf achteraf, maar ja, wat wil je als je zo lang niet gereden hebt... En dat heb ik er wel voor over...
Voorlopig doen we het dus nog rustigaan, vooral stappen en wat drafjes, galop is nog niet voor nu, zeker ook voor de ligging van de piste. Safirr went wel aan de modder onder zijn mooie voetjes, maar het is allemaal nog een beetje raar ;)
In de kudde voelt hij zich goed thuis, vrouwen versieren en vechten met de mannen. Tot nu toe lopen de mannen nog van hem weg, dus zit het wel goed ;) En zijn vriendinnetje laat van hem echt alles toe (en hij van haar stiekem ook, maar een stoere man mag dat natuurlijk niet toegeven ;) ).
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van de verhuis dichter bij huis, nog maar 5 minuten met de auto...
Ik krijg het op mijn zenuwen van die stomme rug van mij! In 2 maanden heb ik maar 2 keer op Safirr gereden, met minstens een week stevige rugpijn als gevolg... En dan de kinesist die zei dat ik misschien nooit meer zonder pijn zal kunnen draven omdat ik een zwakke rug heb, geeft mij ook al geen moed...
Ik ga dus voor een volgende optie... Ik ga laten onderzoeken of Safirr aanleg heeft voor tölt, want dat is de enige manier waarop ik nog ga kunnen rijden, met een gangenpaard... En door opzoekingswerk heb ik ontdekt dat arabieren al wel eens aanleg kunnen hebben...
Pfff... Ik zou zo graag gewoon mijn paard kunnen zadelen voor een stevige buitenrit zonder mij zorgen te moeten maken over mijn rug....
Vrijdag zijn we dan op buitenrit geweest, ik op Safirr en de mama te voet mee.
Safirr is met momenten nog wel een schrikkepiet, groot landbouwverkeer vindt hij maar niks en van gaten in de weg is hij ook niet echt wild, maar verder heeft hij zich super gedragen!
De hele tijd achter mama lopen mocht van mij niet en naar het einde toe draafde hij mooi voor de mama uit en wilde hij ook wel een paar passen in galop. Het laatste stuk was hij wel een beetje hyper, maar kon hem toch in een rustige jog bij mij houden. Treinen doen hem niet echt meer iets en het einde van de rit hebben we zelfs met een los teugeltje gestapt, al moest ik hem er af en toe aan helpen denken dat stappen iets anders was dan draven ;)
Hij kan wel snel stappen als het nodig is ook, zalig om te zitten dan en 't gaat nog goed vooruit ook, die stap gaan we nog een beetje verder proberen te trainen.
Van de draf heb ik wel enorm last gehad in mijn rug, hopelijk betert die snel... al weet ik in theorie al wel een eventuele oplossing als dat niet zou beteren, maar dat vergt nog een pak extra opzoekingswerk...
Donderdag voor het eerst op enkel barebackpad op Safirr gezeten... En dat met hulp van Sylvia, waarvoor ik haar heel dankbaar ben!
Eerst touwhalster aan en barebackpad op de rug, dan met behulop van een voetje van Sylvia gaan hangen en meneer was doodbraaf (alleen een beetje geïrriteerd door de andere paarden). Daarna er op en twee toertjes linksom en twee toertjes rechtsom, terwijl Sylvia meneer aan de hand had en hij deed het echt braaf. Hij stopte mooi op mijn teken en liep mooi met haar mee.
Lang geleden dat ik nog iets op deze blog geplaatst heb, maar ik heb het druk met werk, school en Safirr natuurlijk...
De laatste weken is van werken met hem ook niet veel gekomen, want ik zit met serieuze rugklachten. Van de specialist heb ik wel de geodkeuring gekregen om weer te rijden, maar ik ben er pas donderdag voor het eerst weer op gegaan, maar daarover meer in de volgende stukje ;)
Na wat moed opgeraapt te hebben op trektocht en door daar ook weer helemaal de smaak te pakken gekregen te hebben van het buitenrijden, heb ik eindelijk nog eens een poging gedaan...
Eigenlijk heb ik niet echt iemand om momenteel mee buiten te rijden, vermits we Falke nog geen uren alleen laten, dus moest ik de stap wel alleen zetten.
Op de binnenkoer op Safirr gestapt en richting uitgang gegaan, dat gaf geen enkel probleem, maar zodra ik hem op het rustige wegje aan de stal naar links probeerde te sturen, was het gedaan... Ik kreeg hem geen stap meer vooruit, alleen de achteruit werkte zeer goed. Toch blijven probeer, maar niks hielp.
Volgende poging: te voet naast Safirr de weg een stuk op gaan, dan erop kruipen en verder gaan. Ook dat werkte niet, het enige wat hij deed was toertjes draaien tot hij weer in de richting naar huis stond.
Dan maar nog een andere poging: weg wandelen van huis aan de hand en erop terug richting stal. En dat ging dus super! Hij stapte rustig door, maakte helemaal niks van een fietser en was vrij ontspannen voor een eerste keer alleen met de ruiter buiten. Ook naar de rem luisterde hij goed, ook al wist hij dat hij naar huis ging.
Op dat weg gaan van stal gaan we zeker nog oefenen en ik ben volop bezig met Sylvia overtuigen om Mieke toch weer beginnen buiten te rijden (met Falke in de wei en met Falke mee met iemand te voet mee voor de zekerheid), zodat Safirr het helemaal gewoon wordt. En anders moeten Stefanie en Jakary maar afkomen, in de hoop dat Jak een beetje Safirr zijn type is
Vier uur lang trailerladen en nog steeds stond hij er niet op... Mijn vervoer moest weg, dus Safirr thuisgelaten en op trektocht met een ander paardje gereden.
Laten we dus maar eens werken aan het trailerladen...
Omdat ik schrik heb dat mijn zadel toch niet helemaal Safirr zijn ding is, heb ik van Sylvia wat zadels te leen om te testen...
Ik had het gevoel dat zijn zadel toch niet echt zijn ding was, omdat hij helemaal niet wilde stilstaan bij het opzadelen en omdat hij in draf altijd maar sneller wilde tot hij in galop zat.
Met Sylvia haar dressuurzadel draafde meneer rustig en had ik het gevoel dat hij zijn rug meer gebruikte. Mijn houding was waarschijnlijk ook pakken beter, dat was toch het gevoel dat ik had.
Morgen ga ik haar zadel en het mijne na elkaar rijden en zien wat dat voor verschillen geeft.
Hij was alleszins heeeeeeel braaf voor de eerste keer rijden op de nieuwe stal!
Safirr is toch een raar geval. Zodra we proberen alle paarden samen te zetten, besluit meneer dat alle merries van hem zijn. Ingvar moet het dan ontgelden... Lief en onderdanig als die is, komt hij kauwend op de andere paarden af, maar Safirr is daar niet mee gediend... Oren in de nek en met ontblootte tanden erachter, denkt hij...
Arme Ingvar staat dan dus in een hoekje alleen en als hij dichterbij durft te komen, stopt Safirr hem wel weer in dat hoekje...
Daarom staan ze nu ook nog altijd apart. Eventjes afwachten tot de staleigenaresse terug is voor een volgende poging...
Gisteren is dan de hoefsmid geweest om alle paarden van de stal (behalve kleine Falke) onder handen te nemen. Na, de capriolen van Safirr de vorige keer bij de hoefsmid, had ik toch het zekere voor het onzekere genomen en zijn touwhalster aangedaan.
Maar mijn ventje was echt doodsbraaf, hij probeerde maar drie keer de op te stijgen en die pogingen kon ik voorkomen. Hij trok ook niet zo met zijn hoeven, zelfs de hoefsmid complimenteerde ons met zijn vooruitgang...
Gelukkig was het net onder mijn knie en niet erop en zal het met een blauw been wel overgaan.
, maar de tweede poging stond Safirr braaf stil en kon ik opstappen. Dan wat stapoefeningen, voltekes, slalom tussen kegeltjes en dan op het droge gedeelte van de piste voltetjes draven. Safirr was op het einde echt sloom en amper nog vooruit te branden en in draf gaat hij helemaal niet meer altijd sneller en sneller om dan in galop te vliegen.
Volgende keer zal het wel lukken...
