Wij hebben Pasen niet verdiend !!! Tekst van Manu Verhulst. Wij hebben Pasen niet verdiend. Onze vasten was één carnavalsgebeuren. We hebben broederlijk gefeest en hielden stevig 't masker op van schone schijn.............. Hoe kan het immers Pasen worden ? .... als het nooit meer Goede Vrijdag is. Als we de schaduw van het Kruis ontvluchten...... en bang zijn voor elke daad die offer is ........ Wij hebben Pasen niet gevraagd..... Enkel dat verlengde week-end, en wat paasviering in de supermarkt. Wat van binnen in ons hart nog leeft, mag niet verrijzen....... Wij hebben Pasen platgetrapt, het Halleluia is een song geworden, van de rijke mensen. Geen lied van overwinning op al wat ongerechtig is.....
Ne mens, ge wil ajt worn.... moar ge wil nie ajt zijn.... 'k Moe toegeevn, de natuur begin-bè mè eur wirk te doen.... Den ardom sloa-toe. Vroere kostek ondert dijne tegelijk doen, nou beginnek an ondert dijne tegelijk, en 'k en noadre of 'k en veudre nie. 't Begint op mijn zemels te wirkn.... 'k Wenst geluvded ??? En vergeedachtig..... alles goe opschrijvn.... irdak nen stielo en een papierken gevondn è, ester al nen alven dag gepasseerd.... en ok da bladzeken nuddig è, weedek niemir woar dakket gelejt è..... Erdebidn..... Onze mè vroan ok mè nie verli.... è bèninnek.... Mijn leevne es nen zoektocht gewordn... Zoekn noar mijn sletsn.... zoekn noar mijn bril.... zoekn noar mijn komissebriefken.... Zoekn..... Zoekn.... Zoekn..... en .... vindn..... dak zirre achteruit goa..... ( Mijn oar ne kir schunne kamn, en mè wa schminkn.... en.... stobn mee neudn..... )
Ze zèn da geld alle deurn obnt.... 't ès meulijk... Moar ik è al ondervondn... da mee VRIENDELIJK te zijn, zelfs purtn obne krijgt..... ès da nou zu moelijk, ne kir lann... ne kir knikn... ne kir noar iemand luisteren die wa miezere kwijt wil ???? Okk in Gent lubbe, èkket lastig.... Osge doar noar iemand lacht, pènze-ze dazze nie alle vijve niemir èt..... In de Laamunte lubze mallekoar lievre omverre dan ne kir goendag te zèn..... 't ès doarvurne dak nie girne noar Gent goa.. 'k è altijd goeste om noar iederin te zwoann.... 'k benne nogal nen wuivre..... wuiven = zwaaien..........
Ozzek jorre woare, zèj mijn ma : " kind, osge tchestig zijt, tan goa nekir wazien... 'k Benne nou twintchestig.... en kè kikke nog niets spesials gezien....
Van de dood ben ik niet bang. Ik ken hem al mijn leven lang. En klopt hij aan..... dan moet ik gaan...... dan vertrek ik rustig hier vandaan...... Rouw dan maar niet om mij !!!!! Maar....... wees een beetje blij voor mij ........ ( Morgen denk ik daar dan weer helemaal anders over ) ............
Hoe hij noemt weet ik niet, maar een Engels dichter heeft het prachtig geformuleerd : Wie zijn best doet naargelang de omstandigheden het toelaten, handelt perfekt..... engelen zouden niet méér kunnen doen..... ( 't moe nie altijd onnuzzel zijn waddak ieropzedde......)
Bè ons in Wibbegem moender gin buusn rènn. Ge steldou op 't stroade, en ter ès altijd iemand die stopt, zijn vensterken obnedoet en vroagt : Woarmoenoartoe ???? Almoenze tan nen omweg doen, zijmoar zeekre dadder groakt... 't Es de momment om ne kir iederin te bedankn die mè al oeit opgepikt-eed. Onzen Deeknen, den dokteur, Hilde Hemelsoet ( en daddès een zoede) kè zelfs al in de vuilkerre gezeedn. Wibbegem.... Speesjal... een ras om uit te kwikn........
Vrije vrouwen vinden vrijen ouderwetse flauwigheid. Voor verliefde zoenpartijen, heeft een vrije-vrouw geen tijd. Ik schrijf ook liever boeken over 't Huwelijksgenot. En ik draag Metalen broeken..... met.... een GRENDEL en een SLOT !!!!!!!!!!!
10 Maart 196O..... 5O jaar geleden... Toen is mijn pa gestorven. Hij is 2 maanden ziek geweest. Thuis overleden. Ik was op kostschool.... Het Crombeen in Gent. Mijn ma bleef achter met 3 kinderen. Ik (12jaar), mijn broer (10jaar) en mijn zusje (2jaar). Pépé woonde bij ons. Grootvader langs moeders zijde. De rolluiken werden naar beneden gelaten, en men plaatste er een groot zwart kruis voor. Dat zwart kruis zal mij altijd bijblijven. De dag dat mijn pa begraven werd, kwam men de kist ophalen met paard en kar. Zwarte kar en zwart paard. Ook dat luguber beeld zal ik nooit vergeten. Er waren geen bloemen, alleen doodsklokken die maar bleven luiden, totdat ge er horendol van werd. Op het kerkhof stonden we voor een grote put. De kist werd vastgemaakt met dikke touwen, en tergend langzaam liet men die in de put zakken. Iedereen mocht een schepje aarde op de kist werpen. De grafdelver smeet er de rest op, en voila, dat was het....... Dan in stoet naar een cafe waar we sandwichen met kaas kregen.... In 196O... Vijftig jaar geleden, was dat voor ons, onnozele kinderen die we toen waren, Kermiskost.... Mijn ma daarentegen had geen honger..... Terwijl ik dit schrijf staat de wereld even stil.........
In Wibbegem spreekme frans zonder dammet weedn......
Wibbegems.... nen echten Wibbegemnoare é-toar gin probleemn mee. Nen Wibbegemnoare klapt zelfs FRANS ..... Doar verschiette van é ????? Koopwaar ? Ni-je, da kemme nie.... wel schunne marchandieze. En schuiln dadoemewuldre onder een remieze. Stopkontakt ??? Da kemme-uknie... Wè steekmet in de prieze. Reiskoffer..... da klinkt zu chiek.... wè pakme ons valieze.... Tan emme nog de wielrenner, bè ons noemté koereur. Ee snoktteggen an zijn giedon, en da was nen erreur... Ne toucheerdegen de borduure, doar lagté tan mee een blessure..... Ze riebn deur den hautparleur.... GE ZIJ WA IN RETAAR KOEREUR !!!!! Te loade an den arrivee..... Azue rateerdegen é den Boekee.... ( Sabine-wip ).........
