Op het grasveld voor de St.-Quintenskerk in de Naamsestraat te Leuven lag een man. Duidelijk een rijke heer van rond de 40. Een aantal voorbijgangers wierp steelse blikken op de man maar niemand ondernam enige actie. Zatlap!, beet een dikke man met zwart haar de heer in het gras toe. Plots dook er een vrolijke heer in lichtgroen pak en roze hemd op. Hij stapte richting bushalte. Toen hij de vreemdeling bemerkte draaide hij zich resoluut richting het gazon en stapte op de man toe. Zachtjes boog hij zich over hem heen. Toen kreeg hij een lichte shock. Die man was het evenbeeld van de Franse componist Maurice Ravel. Hij schudde het hoofd, zette de bril van zijn neus en wreef zich met de bril in de linkerhand door de ogen. Zijn polshorloge wees half negen aan. Opnieuw boog hij zich over de vreemdeling. Opgelucht stelde hij vast dat die nog ademde. Hij legde de linkerhand op het voorhoofd van de slapende. Eeeh!, schrok de vreemdeling terwijl hij het bovenlichaam oprichtte. Daarna zette deze laatste de ellebogen op het gazon en kwam langzaam recht. Gaat het?, vroeg de ander. Ja, hoor., antwoordde de pseudo-Ravel vrolijk, daarna veegde hij zijn broek af. Waar ben ik eigenlijk, in de hemel? De man in het groene pak zette grote ogen. De hemel, neen dat niet. Wél in Leuven. Trouwens ik ben professor Jan Roegiers van de KULeuven. C'est bizare. Maurice Ravel aangenaam. U lijkt dan wel op hem maar dat u Ravel bent kan ik toch moeilijk geloven. sprak de professor toen ze elkaar de hand schudden.
Ravel: Ik weet niet hoe ik uw taal spreek. Ik herinner me dat ik stervende was en toen ik wakker werd, boog u over me heen. Ik kan het trouwens bewijzen. Normaal bewaar ik mijn papieren in mijn vestzak. Uit zijn linker zak duikelde hij een vergeeld identiteitsbewijs op en toonde het aan de professor. Het leek een authentiek document uit de jaren dertig van vorige eeuw. Door de treffende gelijkenis met de componist geloofde de professor in de oprechtheid van de vreemdeling. De enige verklaring, die hij kon bedenken was Einsteins theorie over wormgaten.
Professor Roegiers: Het lijkt me best dat we onmiddellijk naar de politie trekken.
Ravel: Daar kan ik u alleen maar in bijtreden.
Professor Roegiers: Ik begeleid u; hun kantoor ligt aan het einde van deze straat
Terwijl ze de Naamsestraat afdaalden sprak Ravel plots: Ik voel me opperbest, heel energiek, het lijkt wel alsof ik terug veertig ben.
Professor Roegiers: U bent nu vooraan in de 40, althans zo ziet u er uit.
Ravel: Meent u dat? .
Ravel: Bon Dieu!
Twintig minuutjes later arriveerden ze. Achter de balie zat een blonde vrouw, vooraan in de twintig met paardestaart, rustig te tikken. Ze droeg een donkerblauw politie-uniform met rok.
Ravel: Is dat een agente? De professor, die Ravels wantrouwen bemerkte, sprak: Wees maar gerust, we hebben ondertussen een traditie van vrouwelijke agenten vanaf de tweede helft van de jaren 50. De exacte datum kan ik me niet voor de geest halen. Ze presteren even goed als mannen. We leven tenslotte in 2010.
Ravel: 2010!
Professor Roegiers: Ja, als u het goed vindt brengen we nu even die papieren in orde? Er valt heel wat te regelen. U hebt tenslotte geen adres. Voorlopig kan u bij mij logeren.
Ravel: Ach ja, huisvesting, nog niet aan gedacht.
Professor Roegiers: Juffrouw, ik zou graag de commissaris spreken. Het betreft een zaak van groot belang.
Agente: Dat hoor ik wel meer, kan je wat meer informatie geven? Onder het groeiende scepticisme van de agente deed de professor zijn verhaal. Niet wetende hoe dat tweetal aan te pakken, greep ze de telefoon en sprak: Meneer de commissaris, hier bij mij staan twee rare vogels die beweren dat ze een identiteitskaart nodig hebben voor een man, die zou geboren zijn in 1875. Die man is op dit moment zogenaamd springlevend. Deze mannen zijn in het bezit van een oude identiteitskaart. Ik vermoed dat de foto vervangen is. Hoe ze het klaarspeelden, vraag het me niet. Na wat heen en weer gepraat meldde de agente koel: De commissaris komt eraan. De professor vertelde Ravel dat de commissaris een verre kennis was. Onderweg dacht de commissaris, ze durven nogal tegenwoordig. Toen hij de ontvangsthal betrad, schrok hij. Was dat niet professor Roegiers van geschiedenis?
Na het verhaal van de professor sprak de commissaris: Komaan, dat geloof je nu toch zelf niet.
Professor Roegiers: Ik weet het, het klinkt niet geloofwaardig en toch is het waar.
De commissaris: Een identiteitskaart afleveren in dit geval. Komaan zeg! Geen denken aan!
Dan stap ik naar mijn oud-leerling Saïd El Khadraoui. wierp de professor tegen.
Saïd El Khadraoui zat achter een groot bureau waarop 3 stapels papieren lagen. Hij was een donkerharige jongeman met sportieve bouw en droeg een brilletje. Na het verhaal keek hij de professor aan. Laat me de zaken even rustig op een rijtje zetten Jan. sprak hij. De professor probeerde nog even met: Denk aan Einstein, Saïd. Er volgde een geladen stilte. Na een tijdje sprak de politicus: Wat die papieren betreft, ik neem de verantwoordelijkheid, beschouw het als geregeld. Einstein kreeg wel vaker gelijk. Dankbaar reikte de professor hem de hand en repliceerde: We moeten er vandoor Saïd, bedankt. El Khadraoui reikte Ravel de hand met de woorden: Aangenaam, het is een historicus niet elke dag gegund een historische figuur te ontmoeten. Daarna richtte hij zich tot de professor: Ik bel je zodra de voorlopige papieren klaar zijn.
Onder een broeierige middagzon deden ze boodschappen. Daarna stapten ze op de bus richting Oud-Heverlee en arriveerden uiteindelijk voor een riante woning .De hoogleraar loodste de componist via de hal naar de tuin met de woorden: Met dit warme weer eten we buiten. De professor serveerde scampi's met citroengras en kokosmelk. Ravel savoureerde voorzichtig de hem onbekende smaken. Hij genoot van de lichte, frisse maaltijd. Toen de hoogleraar zijn mond afveegde rinkelde de telefoon. Een klein, rechthoekig toestel zonder snoer kwam uit zijn vestzak.
Professor Roegiers: Met Jan Roegiers. Ondanks het mini-formaat kon Ravel de conversatie volgen.
El Khadraoui: Jan, Saïd hier. De papieren van Ravel zijn zo goed als klaar. Zodra jullie een wettige verblijfplaats hebben, geef je maar een seintje. Hij logeert voorlopig bij mij. antwoordde de professor.
El Khadraoui: Ok, vergeet de foto niet Jan. Je kan de papieren komen ophalen. Nog iets, dacht je al aan een inkomen voor Ravel?
Professor Roegiers: Neen, dat is ook waar!
El Khadraoui: Ik informeerde bij de provincie en hij kan een structurele werkingssubsidie voor 4 jaar aanvragen. Verder dacht ik aan een aanstelling als hoogleraar aan de KULeuven maar dat is jouw terrein. Wat mij betreft hoeft hij niet te doceren. Verder dacht ik aan een eredoctoraat Als Ravel wil kan ik ook werk maken van een ereburgerschap maar ik vermoed dat we hem beter even laten acclimatiseren.
Professor Roegiers: Uitstekend idee Saïd. Ik onderneem onmiddellijk stappen voor wat dat professoraat betreft. Bedankt.
El Khadraoui: Tot later professor.
Deel 2: tags en pieces?
Ravel genoot van vele nieuwe sensaties. Het ruimere gastronomische aanbod plezierde hem enorm. Auto's, vliegtuigen en België kende hij al. Zijn vader werkte destijds als auto-constructeur en toen de eerste wereldoorlog losbarstte, nam hij dienst omdat hij droomde van vliegen. Hij raakte niet door de medische keuring, dus diende hij genoegen te nemen met een job als vrachtwagenbestuurder. De universiteit vond hij al bij al ook niet erg veranderd.
De professor bood de componist onderdak. Ravel, een echt gezelschapsdier, aanvaardde dat maar al te graag. Vroeger woonde hij ook niet graag alleen. Hij bleef tot de dood van zijn moeder bij haar wonen. De professor beschouwde het als zijn plicht Ravel te helpen met het opvullen van de leemtes die de tijdreis in diens kennis sloeg. Hij bracht zijn pupil de basisbeginselen van de informatiesnelweg bij, maakte hem wegwijs in de moderne gedragsvormen, heersende moraal en doceerde over tussentijdse geschiedenis.
De musicus hield van de computer. Door zijn leergierigheid en vlugge geest kon hij er al snel goed mee overweg. Het onderricht in tussentijdse geschiedenis liep moeizamer, tot de professor de lessen af en toe illustreerde met filmklassiekers, iets waarvan Ravel genoot. Politiek en sociaal stond Ravel achter de meeste vernieuwingen. Hij vocht altijd voor een socialere maatschappij en stemde steevast op George Clemenceau. Daarnaast hield hij er ook anarchistische sympathieën op na.
Toch juichte hij niet alle vernieuwingen toe. GSM, TV en de moderne kledij lagen hem absoluut niet. Volgens hem ontbrak het vooral de vrouwenmode aan elk gevoel voor stijl. Met nostalgie mijmerde hij soms over de elegante damesjurken van vroeger. Hij dacht daarbij aan vriendinnen als Alma Mahler, Ida Rubinstein en Hélène Jourdan-Morhange. .Op die momenten herinnerde hij zich ook zijn vrienden. Het meest betreurde hij het verlies van zijn beste vriend Léon-Paul Fargue. Als hij écht eerlijk was koesterde hij meer dan vriendschap voor die man. Werd de heimwee echt te sterk, dan trok hij naar het filmmuseum in Brussel. Hij kende geen andere plaats die zo de illusie wekte dat hij terug reisde in de tijd
Ondanks Ravels vele vrienden aan de universiteit, ontbrak het hem in Leuven aan de artistieke kruisbestuiving van vroeger. Vooral het wegvallen van contact met de Apaches en andere musici viel zwaar. De docenten mochten sympathiek en ontwikkeld zijn, dat aspect konden ze niet vervangen. Het wegvallen van dergelijke contacten oefende een nadelige invloed uit op zijn composities, daardoor minder bij de tijd en minder bevlogen dan vroeger. Toch bleven musiceren en componeren zijn grootste passies.
Wat de dames betreft, tot nog toe zag hij geen enkele vrouw die met haar fysieke verschijning zijn aandacht wist te vangen. Financieel ging het hem dan weer wel voor de wind, zijn verblijf bij de professor drukte de kosten, maar dat voordeel woog toch niet op tegen het artistieke verlies. Na een tijd begon hij te lijden aan lethargie. Inslapen lukte moeilijk, opstaan viel hem zwaar. Soms kwelde de neerslachtigheid hem zozeer dat hij zich opsloot op z'n kamer. Hij overwoog een verhuis naar Antwerpen. Niet alleen bood die stad cultureel meer mogelijkheden, hij miste de typische atmosfeer van een Metropool. Toen hij vroeger naar het platteland trok om in alle rust te componeren, verlangde hij na een tijd terug naar Parijs en vestigde zich opnieuw in de Franse hoofdstad. Hij kende Antwerpen wel van vroeger maar vreesde nog de eenzaamheid. Zijn contacten in de modestad waren té beperkt.
Op een dag was hij op weg naar de Parijsstraat. Erg kieskeurig, at hij af en toe bij Jeroen Meus maar zijn beurs liet dit niet elke dag toe. In de straat achter de Oude Markt lagen verschillende betaalbare eethuisjes en al verkoos hij de culinaire kunsten van de professor, hij vond het er acceptabel. Het publiek was er internationaler en ouder dan op de Oude Markt. De kortste weg om er te raken was de Oude Markt oversteken. Eenmaal daar, trok een jong meisje met heel lichtblond haar zijn aandacht. Ze zat op het beeld van de kotmadam en droeg goedkope kledij. Haar gelaat en figuurtje getuigden daarentegen van een uitzonderlijke schoonheid.
Dat kind is één brok potentie maar geen act dacht Ravel. Ze biologeerde hem en hij wilde haar absoluut leren kennen. Na een lichte aarzeling stapte hij zelfverzekerd op haar toe en sprak: Hé mooie jongedame, hoe heet je en waarom kijk je zo sip?
Graffiti: Ach ja meneer, ik heet Graffiti en ik voel me een beetje depri. Ik heb problemen met de politie. Met de politie? informeerde Ravel terwijl hij een Davidoff uit zijn vestzak opdiepte. Toen hij die voorzichtig aanstak antwoordde het meisje: Och ja, vanmiddag wilde ik een piece zetten maar iemand was me blijkbaar voor. Er was nog plaats voor een tag. Toen ik die tag plaatste reed er natuurlijk een politiewagen langs. Ze stoppen uiteraard en noteerden mijn naam en adres. Een vriend van mij werd ook eens betrapt. Als ze de tag kennen, kennen ze alle graffiti's, van je hand. Ze houden er inventarissen van bij. Mijn vriend betaalde duizend euro boete om al zijn tags en pieces te verwijderen. Dat kan ik nooit betalen.
Hoewel Ravel niks van het hele verhaal begreep, knikte hij. Als ik vijfenzeventig jaar kan inhalen, lukt dit me ook wel dacht hij.
Ravel Eerlijk gezegd mademoiselle, begrijp ik u niet goed. Kan u me wat meer uitleg geven? vroeg hij geduldig. Langzaam en diep inhaleerde hij nog een keer. Ach ja, die ouwe snapt natuurlijk niks van street art, dacht het meisje. Hij was veel te oud om er iets van te kennen. Ze nam hem eerst goed op. Hij droeg een zwart maatpak, een mauve hemd en een taupe das. Qua kledingstijl boete hij niks aan elegantie in en deed zijn aankopen bij Raf Simons in Antwerpen. Toch liever één elegant pak dan tien van mindere kwaliteit meende hij. Ja, de man overdrijft qua kledij, dacht Graffiti. Ze vond zijn stijl nogal overdressed, zeker voor een gewone weekdag. Waarschijnlijk stinkend rijk en nooit iets tekort gehad, Toch vond ze hem wel sympathiek. Zijn kleine gestalte, bezorgdheid en belangstelling maakten dat ze besloot om het toch uit te leggen, zoals vroeger aan ma. Wellicht maakte dat niet veel verschil. Ma begreep het na drie jaar nog niet.
Een tag is een handtekening met een spuitbus op een muur, een bushokje of een andere openbare plaats, pieces zijn de tekeningen die je daar aantreft probeerde ze.
Ravel: Ah! De Romeinen schreven al op de muren.
Graffiti: De Vandalen begonnen er nog vroeger mee volgens internet. Ik startte toen we op school leerden over Keith Haring. Wij baseren ons meer op voorbeelden uit het New York van de jaren zestig.
Ravel: Er zitten wel een paar mooie dingen tussen maar het merendeel?
Graffiti: Ik vind ze ook niet allemaal super maar toch wel meer dan een paar!, wierp Graffiti tegen. We hebben allemaal onze eigen stijl. Volgens de politie gaat het om vandalenstreken maar ze zullen zien niet dat het kunst is. Sommigen mensen , organisaties en galerijen tonen al interesse .
Ravel: Interessant allemaal en wat studeert de jongedame?
Graffiti: Kunsthumaniora. Nu ben ik gelukkig van school.. De lessen waren oké maar ik werd gepest door een paar leerlingen. Wibra noemden die me. Ik zou graag verder studeren. St.-Lucas in Brussel maar dat kunnen we niet betalen.
Graffiti! Riep een hese stem, die vanachter Ravel kwam. Graffiti zwaaide en sprak: Ik moet weg meneer, die jongen met dat witte T-shirt en die strakke jeans is mijn vriendje. Ik kom eraan Jamal., kwetterde Graffiti. Toen Ravel nog eens keek zag hij een mooie jongen, die aan de beschrijving beantwoordde.
Ravel: Wacht even jongedame, dan geef ik u mijn kaartje. U mag me altijd bellen.
Graffiti: Sorry bompa, ik moet er vandoor, stuur me maar een verzoek via Facebook. Gewoon Graffiti Vandaal. Ravel kende het sociale netwerk uit Knack. Zijn vrienden academici dachten dat het zou leiden tot vervlakking en deden er wel eens smalend over. De enige manier om het meisje beter te leren kennen was een profiel aanmaken.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!