Eerste dag van een nieuw leven
..
Na het opstijgen vul ik dan al maar mijn papier voor de douane in en 5 minuten later maken we ons al klaar om te landen
.
Bij de douane vragen ze wat ik hier kom doen en wanneer ik weer vertrek
I come to work on a sailboat and I dont know when we are leaving Ik geef de invitatie brief van de kapitein af en raak zonder problemen binnen.
Buiten neem ik onmiddellijk een taxi en de chauffeur James is al blij dat hij mij naar zijn geboortedorp mag brengen. Onderweg verteld hij mij al wat meer over Grenada.
Oh ja en vermeldt erbij dat ik gerust mag roken in de auto als ik wil.
Grenada is een vulkanisch eiland wat vroeger een Britse kolonie was. Vandaar dus dat ze hier links rijden en het stuur rechts staat.
James was verrast dat ik zo lang in Aruba heb gewoont en verteld dat hij veel naar curacao ging,
Drinken en rijden is hier evenzeer toegelaten als in Aruba evenals rustig een jointje roken zoals hij regelmatig wel deed
James zet me af bij de haven en daar ontmoet ik voor het eerst Kris, de kapitein van de boot.
Kris heeft al koffie besteld wat heel welkom is na zo een reis. Tijdens de koffie vind het eerste gesprek plaats. Daarna gaan we met de dinghy naar de Donna die voor de komende tijd mijn nieuwe thuis zal zijn.
Ik krijg een cabine met een ruim bed en de tweede cabine mag ik gebruiken als opslagplaats voor mijn spullen.
Dus jawel: beetje mijn eigen walk-in closet ;-)
Ik fris mij even op en maak me klaar om even Grenada te gaan bezichtigen. We vertrekken te voet en al snel kunnen we met mensen van de haven meerijden naar de stad. We gaan eerst een marine winkel binnen want kris zoekt iets voor de booten gaan daarna lunchen.
In de stad koop ik een nieuwe zonnebril aangezien ik de vorige was kwijtgeraakt in Curacao en een flesje wijn voor mijn aankomst te vieren. Op het locale marktje kopen we wat fruit en groenten. De lokale mannen op de markt beginnen luidop een discussie: is that beautiful girl his wife or his daughter? Ze geraken er niet over uit
.. ik vind het allemaal wel grappig.....
Rond een uur of 5 besluiten we terug naar de boot te gaan en nemen het openbaar vervoer. Dit zijn mini-busjes waar2 mensen per busje werken: eentje die rijd en de andere die conducteur is. Deze persoon wijst je plaats aan en ontvangt het geld. Per ritje betaal je 2,5 Grenada dollar wat overeenkomt met bijna 1 euro.
Ooit al eens geprobeerd hoeveel personen er in een Kever geraken? Hier doen ze precies hetzelfde met al die busjes.
Als je denkt dat het volzit komt er weer ergens een klapstoeltje naar buiten, zit het dan vol worden de kussentjes boven gehaald om tussen de klapstoeltes te leggen.
Er geraken zo een 22 personen in het busje. Fijn hoor in zo een hitten tegen vreemde bezweette lichamen aangeplakt te zitten. Bushaltes kennen ze hier niet dus als je eruit moet klopt je heel hard op het binnenwerk van het busje. Met als gevolg dat als ik iemand uitmoet ze stoppen maar het goed kan zijn dat er 20m verder iemand anders uitmoet en ze weer stoppen (lopen doen ze hier voor geen meter)
Kris denkt dat we er bijna zijn dus klopt en we stappen eruit.
Blijkbaar zijn we er veel te vroeg uitgestapt en beginnen te lopen. Na bijna een uur komen we voorbij het huis van iemand die Kris kent en we stoppen even om iets te drinken.
Die man is Tick, een Brit die al 9 jaar in Grenada woont en voor de formule 1 werkt. Tick brengt ons met de auto terug naar de haven. Ik ga mijn spullen pakken op de boot en ga douchen aan de daarvoor voorziene cabines op het land. Terug aan de boot eet ik een boterham en ga zo om 20u EINDELIJK slapen!
Wat kan een bed toch heerlijk liggen!!!
Maar een aangename eerste kennismaking en dag! De wijn heb ik vandaag niet meer gehaald
10 december 2011
10u30 wordt ik wakker en kom pas rond 11u mijn cabine uit. Deed deugd even zo lang slapen. Ik ontbijt en daarna wordt er gewoon gerelaxed op de boot, bespreken we wat praktische dingen en worden er plannen gemaakt voor de komende dagen. Rond 16u nemen we een busje naar Georgetown om boodschappen te doen.
Toen het busje voor de terugweg volzat roept de conducteur op Javier, onze chauffeur.
Javier loopt doodnormaal met een flesje lokaal bier naar de auto en vertrekt. Ik zie een paar van mijn medepassagiers een kruisteken maken en al snel begrijp ik waarom
..
Smalle wegen heel steil bergop en al even steil bergaf, haarspeldbochten en ze rijden links wat ik nog altijd niet gewoon ben. Het lijkt wel een heel goedkope pretpark attractie en ik denk bij mezelf: als mama hier moest inzitten had ze het allang in haar broek gedaan Ik ben niet snel bang maar ik was toch heel blij dat ik heelhuids uit dat busje kon en deze keer wel op de juiste plaats!
Kris steekt op de boot de barbecue aan en maakt de kip klaar, dan is het nu maar tijd voor de fles wijn open te trekken! Na het eten besluiten we dat we morgen naar de 7 watervallen gaan. Via de IPAD kunnen we opzoeken welke planeten er zichtbaar zijn en zien zo jupiter en venus, orion was ook heel goed zichtbaar. Leuk speelgoed zo een Ipad, alleen jammer dat die ik besteld had niet op tijd in Aruba was. Even ME-time en dan tijd voor bed
11 december 2011
Vandaag zouden we naar de 7 watervallen gaan en nemen de dinghy tot aan land en moeten even wachten tot er een busje voorbij komt.
De chauffeur vraagt wat we van plan zijn want de busjes rijden vandaag enkel om mensen naar en van de kerk te brengen. Hij geeft ons de raad om morgen te gaan want anders moeten we een taxi terug gaan zoeken die heel duur is.
Dus we rijden met hem terug naar de baai waar de boot ligt en varen met onze dinghy naar een klein eilandje in de buurt van de boot en gaan daar een trektocht door het bos doen. Aangekomen op een klein privestrandje spreekt een local met ons dat we moeten oppassen voor giftige planten, als we weer verder gaan komt hij ons al snel achterna om ons te wijzen welke planten we voor moeten oppassen en welke ok zijn.
Na een paar uur lopen ben ik al goed verbrand en lopen terug naar de dinghy om naar de boot te gaan, nog een paar uurtjes lekker niets doen op de boot want zo een tochtje is toch wel vermoeiend.
12-12-2011, 01:21 geschreven door Saartje
|