|
Eigen standpunt
Ik heb het onderwerp 'het kloosterleven: zin of waanzin?' gekozen, omdat ik zelf nog helemaal niet veel van het kloosterleven weet en het wel een zeer boeiend item vind. Ik begrijp niet altijd waarom mensen in een klooster intreden. Wat leidt mensen hiertoe, waarom doen ze dit,....Hier sta ik wel zeker en vast voor open en wil er meer te weten over komen.
In het begin vond ik het klooster maar iets vreemds. In mijn ogen was het een plek waar zusters of broeders in eenzaamheid leefden en waarin hun leven uit bidden bestond. Door op abdijweekend in Tongerlo geweest te zijn is mijn beeld al hervormd. Ik dacht dat onze dagen enkel uit gesprekken, werkblokken en bidden ging bestaan binnen ons jongerengroepje. Aangezien de broeders vooral in 'het slot' leefden, dacht ik dat ik ze enkel tijdens het gebed ging zien en verder niet met hen kon praten. Dit was echter niet zo. Voorafgaande elementen kwamen natuurlijk aanbod, maar er was zeker en vast contact met de broers. Tijdens het ontbijt kwam de gastenbroeder mee ontbijten en praten we met hen en de andere abdijbezoekers, ook s'avonds kwamen er broeders bij ons zitten en praten. Opvallend was dat de gesprekken niet enkel religieus waren. Ik merkt dat broeders ook maar gewone mensen zijn en zelfs deelnemen aan het gewone leven. Voordien dacht ik dat ze zich uit de maatschappij hadden terug getrokken en leefden tot god binnen het domein van het klooster of de abdij. Nu weet ik wel beter. Ik leerde dat ook broeders eens op weekend gaan, gaan winkelen,...
Er was ook pas een broeder van 18 jaar ingetreden. Ik was en ben zeer nieuwsgierig waarom hij ingetreden is. Dit omdat het mij op jonge leeftijd al een grote zware keuze lijkt. Ik had hem graag vragen gesteld hieromtrent, maar omwille van het drukke weekend met vaste werkblokken is met dit niet gelukt. Ik ga het echter nog proberen te regelen, dat ik hem kan interviewen.
(Het verslag van mijn ervaring over het abdijweekend volgt nog)
Nieuw persoonlijk standpunt
Door het vele opzoekwerk ben ik wel meer te weten gekomen over het kloosterleven. Ik ontdekte dat kloosterlingen ook maar mensen zijn, maar toch leven volgens een bepaalde zin en regeld. Ze zijn sterk gericht tot God en doen alles in functie van het religieuze. De regels, hun dagorde, het mogen intreden... hangt allemaal vast rond 'contact maken met god'. Ik vind het heel boeiend en sta er 100% voor open en vind het speciaal waarom mensen een keuze maken om in te treden in een klooster. Maar toch lijkt het me dat kloosterlingen een beetje leven met oogkleppen. Alles draait immers rond het christelijke geloof en hun regels. Naar mijn gevoel hechten ze zich er een beetje te sterk aan vast. Met mijn komende interviews wil ik dieper ingaan en luisteren naar een kloosterling. Wanneer ik het persoonlijker ga vragen, denk ik dat ik meer te weten ga komen en me misschien beter kan verplaatsen in het kloosterleven.
Het lezen van verschillend informatie heeft mij ook een beetje in de war gebracht. Er zijn zoveel soorten en zoveel verschillende regels binnen een orde. Dat ik het nog moeilijk kan oordelen over het kloosterleven. De open kloosters spreken mij het meest aan. Het sociale gevoel binnen de kloosterlingen geeft me een warm gevoel. De meer 'gesloten kloosters' spreken mij helemaal niet aan. Het lijkt me moeilijk om volgens strenge regels en in eenzaamheid te leven.
20-02-2014 om 00:00
geschreven door Emma
|
