Robberecht T., Goossens P. (2002). Eva in het land van de verloren zusjes. Hasselt, Clavis
Eva in het land van de verloren zusjes is een prentenboek voor kleuters vanaf 4 jaar. In dit prentenboek krijgen kleuters een beeld van hoe een kleine meisje de dood van haar grote zus verwerkt.
Het verdriet dat Eva heeft over de dood van haar zus, wordt vergeleken met 'het land van de verloren zusjes'. Wanneer je in dit land terechtkomt, zullen er veel tranen vloeien en zullen mensen heel anders tegen je doen. De nachten zullen lang duren en kamers zullen veel te groot lijken.
Maar na een tijdje zal alles veranderen in het land, je zal minder huilen en er zal steeds vaker een glimlach op je gezicht komen. De nachten worden minder lang en het landschap verandert. Je kan nooit meer weggaan uit het land, maar met de tijd zal het verdriet een plaats krijgen in je hart.
Ik vond dit prentenboek in de winkel en het sprak me meteen aan. Het heeft een groene cover met slechts één tekening op, namelijk Eva. Het is een sobere cover, maar voor een boek met deze inhoud is het perfect!
Ik denk dat je als kleuterleidster bij oudere kleuters zeker kan werken met dit boek. In het verhaal wordt er op een plastische wijze uitgelegd hoe Eva het verdriet rond de dood van haar zus verwerkt. Op een mooie manier wordt dit verdriet vergeleken met een land. Voor kleuters is het volgens mij ook beter om hiermee te werken, zo moet je niet steeds die zware woorden als 'dood' of 'gestorven' gebruiken.
Dit boek kan je bijvoorbeeld gebruiken wanneer er een kleuter te maken heeft met verlies, maar het moeilijk vind om erover te praten. Of wanneer je merkt dat de kleuter wel graag aandacht heeft rond het onderwerp, maar niet graag wordt geconfronteerd met deze verschrikkelijke woorden.
Vorige zondag was de vlaamse topper, The Broken Circle Breakdown, op de televisie. Een film die ik heel graag voor een tweede keer bekeken heb. Met de taak van RZL in m'n achterhoofd viel er mij één bepaalde scène meteen op, namelijk diegene waar er een vogel tegen het venster van de veranda vliegt en sterft. Hieronder citeer ik even kort deze scène.
Maybelle: "Waarom is dat vogeltje dood, papa?"
Papa: "Ja meisje... Dat vogeltje is tegen het glas gevolgen. Zo'n vogeltje weet niet wat dat is, glas. En hij denkt van: als ik daar kan door kijken, kan ik daar ook door vliegen. En dan... Dat is niet zo slim, hè"
Maybelle: "Waar gaat dat vogeltje naartoe als het dood is?"
Papa: "Dat is... We moeten dat gewoon wegsmijten nu, hè? Maybelle? En dat mag niet bij de compost, dat weet je. Dat is zoals een kippetje, daar zitten botjes in. Dus dat gaan we in de vuilbak gooien. Kom, we gooien dat in de vuil..."
Maybelle: "Nee, papa!"
Papa: "Lieveke, dat is vies. Geef het aan mij, meisje. Ik ga dat in de vuilbak doen voor jou, hè? Wil jij het in de vuilbak gooien? Geef het aan mij. Geef het aan mij. Geen het aan mij."
Maybelle: "Nee!"
(even verder)
Maybelle: "Papa?"
Papa: "Ja."
Maybelle: "Dat vogeltje wordt nu een sterretje."
Papa: "Oké, meisje. Als jij wil geloven dat dat vogeltje nu een sterretje is, dan is dat zo. Kies maar een sterretje uit."
Maybelle: "Die!"
Papa: "Die daar? Die grote daar? Die verre blinkende? Ja? Oké. Dag, vogeltje"
Maybelle: "Dag vogeltje."
Uit deze scène blijkt nogmaals dat het heel moeilijk is om aan kinderen het begrip 'verlies' en 'dood' uit te leggen. Ik leer uit dit fragment dat het volgens mij erg belangrijk is om het kind hierover zelf te laten nadenken en zelf betekenis te geven aan de dood. Het is dan ook belangrijk het kind hierin te volgen en zeker niet af te blokken of tegenspreken van wat het kind gelooft.
