Het waar dat het Ruysscheveldekoor mijn dagboek is geworden van glorieficante 'eenzaamheid'.
(Retorische analyses van ((ver-))draagzame mensen.)
Humane, kunstzinnige geestdrift met een 'contractuele' overeenkomst die zich niet liet scheiden door 'bekwame' muziek redacteurs', maar wél door interniteit.
Het is waar dat het R.V.-koor zich laat 'drijven' op een neo-populariteit.
(Gevraagde opluisteringen van uitvaarten...
aanwezigheid van zéér talrijke 'claqués' tijdens bv. een 'koffieconcert', e.d.)
Het is waar: ik geniet van eigen 'geschilferde' schriftuur.
Het biedt 'adem' voor 'morgen', in de nabijheid van enkele 'passanten'.
Ik heb lang getwijfeld volgende tekst kenbaar te maken,
misschien omdat ik ... Stekenaar ben en inwijkelingen (couriers) geen popularisme verdragen.
Het 'ontwijken' van tafelgenoten kan toch geen basis vormen van Christelijk 'gedrag'?
In 1999 was er het laatste Wienerconcert (Sporthal) met verblauwde inhoud.
Dirigent (Sebastiaan Van Steenberge) kon zich (stilzwijgend) niet verzoenen met een jarenlange 'traditie' qua populaire, zij het veel minder contrapuntische inhoud.
Jonge opgeleide dirigenten houden van ingewikkelde koor-polyfonie.
Een uitdaging voor henzelf en ontwijken de belangstelling van het aanbod.
In het programmaboekje werd uiteraard geschreven over Sebastiaan en z'n docenten (namen) aan het Lemmens instituut.
Hierover werd geen woord gerept (tdr) als één van de véle begeleiders (docenten) van deze 'begenadigde' kapelmeester. (Kathedraal van Antwerpen)
Het geeft me nog steeds een wrang gevoel afwezig te blijven van 'vergulde' historiek.
In m'n 20 jarige 'carrière' (zitbank) aan het Lemmens instituut, stak Sebastiaan, samen met Patrick S. met 'kop en schouders' uit t.o. z'n medestudenten. (Individueel onderricht.)
Foto: Orkest van het Lemmensinstituut o.l.v. Edmond Saveniers.
Met eigenzinnige, verwarde overtuiging, ondergaan wij deze 'stille zaterdag'.
Literatuur uit een 'stil' verleden met (nogmaals) actuele opstandigheid.
In de 'Goede week' wordt elkeen (of ieder-één) uitgenodigdtot het biechten van 'zonden' t.o. een priester.
(Of, zoals men dat 'proper' schrijft: openbare biecht.)
Sinds een paar decennia jaar geleden is de 'biechtstoel' een premature geworden, binnen een historisch gebouw (Laat ons hopen.)
Het gordijntje, (geheim) het schuifdeurtje, (onherkenbaar) één of twee trapjes op (calvarieberg) ingecalculeerd met een bijzonder, opvallend houtsnijwerk (totaliteit)
geniet mede van het 'interieur'.
Eigen woorden kregen een 'absolutie' met zegening van de 'overbuur'.
Het sacrament van de biecht (er zijn er nog andere) maakt een 'menopauze' door.
Koptelefoon op, ogen sluiten en luisteren naar het Ruysscheveldekoor. (Bijlage)
een dankbare christelijke getuigenis van bijbelverhalen
met conditionele vruchtbare composities.
Tot zelfs een bekend atheïst toe, die zich buigt over harmonieële programering.
Een koorgemeenschap verliest z'n waarde indien het, op z'n minst, geen opluistering verzorgd
bij externe 'expositie'.
Inderdaad.
Als ik het 'rijtje' aflees bij verleden daguitstappen, kom ik bij bv. Brugge, Hasselt, Oudenaarde, Gent, en verder...Ieper,Maasmechelen, St-Job-in-'t Goor, Antwerpen, enz...enz...
Telkens mocht Het Ruysscheveldekoor z'n stem 'verheffen'.
De scheiding tussen verleden en heden kan zich moeilijk laven aan lavendelgeur.
Het boetseert een 'piëta'!
Foto: Sussmayer, een componist ten tijde van W.A.Mozart en..
die het Requiem van Mozart 'afgewerkt' heeft. (1791)
43 Woorden beginnen met 'stem'.(Volgens Kramers Nederlands woordenboek uit 1957 !)
en maar 9 woorden met 'test'.
Stemtest: Stemproef is de enige verklaring die ik hierin kon terugvinden.
Muziek-encyclopedieën zullen ondertussen wel een vatbare 'uitleg' fulmineren.
De stem is een blijft het mooiste 'instrument' wat een mens bezit.
'Laat me blind of doof zijn, maar ontneem me nooit mijn stem'.
Nu, de stemtest!
In de wetenschap dat 1/25 (gemiddeld) van de mensheid,geen 'tonaal' gehoor heeft, ( de beroemde brommertjes in een klas) ook al zijn zij er zich niet van bewust, (en/of verschuilt de volwassene zich in een 'kazuifel' van oprechte dienstbaarheid (!))) en absoluut geen enkele hinder ondervind in de dagelijkse omgang, kunnen zij zich aanmelden binnen een gastvrij 'koor-gezelschap'.
Hier stelt zich een probleem van diverse, vaak humane 'allure'.
Iedereen kan zingen....maar binnen een 'geselecteerd' koor is dat een ander paar mouwen.
En ook nog, binnen een Eucharistieviering, is het niet hoe je 'zingt, maar wat je 'vertolkt'.
Het is vaak een 'tweede handse' verduiking van twijfelachtige 'gevoelens'.
Ikzelf hou helemaal niet van een stemtest.
Na één gezamelijke koor herhaling, met aanwezigheid van de 'kadidaat (-e)' vertaalt een dirigent (-e) zijn/haar bruikbaarheid binnen een koor.
Niet éénvoudig als je deze afgewezen koorkandidaat (-e) 's anderendaags in de supermarkt of 'doe het zelf-zaak' tegenkomt.
Nog 'iets' moeilijker wordt het wanneer een koorlid voor verdere diensten wordt bedankt wegens zijn/haar 'attitude', d.w.z. storend binnen de 'groep' of opvallende afwezigheid voor koor herhalingen en wel op de eerste rij wil staan wanneer er een opluistering of...concert plaats vindt en zo zijn er nog wat aspecten die ik liever voor mezelf houd.
Elke dirigent' (-e) hoort onmiddellijk of 'iemand' tot deze tot de 4% behoort of niet en 'moet' onmiddellijk 'optreden', hoe moeilijk dit ook is.
Het is zijn/haar plicht!
Stemtesten horen thuis op het semi-professioneel én het professioneel niveau maar daar hebben 'kandidaten' reeds talrijke stemproeven in hun opleiding, afgelegd.
Laat amateur koren niet naast hun schoenen lopen en zich eerder de vraag stellen:
"Hoe houden we het koor overeind", en met de 'eeuwige' vraag:
'Hoe kunnen we jongelingen aantrekken, deel uit te maken van een koor'?
Aan vragen geen nood, maar pasklare 'oplossingen'....zelfs met onuitwisbare ervaring's technieken, concurreert dit met een 'gisteren was het anders'.
Gemakkelijker.
De kerken lopen leeg omdat het antwoord uitblijft, en dit is een voorrecht van de kerk.
Eén maal een antwoord op al onze (Christelijke, om niet te Katholiek te zijn) vragen, zullen wij ons keren naar dat gene waarvan we méér hadden verwacht.
Eigenlijk sluit dit alles een normaliteit af in de loop van de (geloofs-)geschiedenis.
En een (kerk-) koor 'ontbijt' van een vreemde polyfonie in de hoop dat dit bijdraagt tot een persoonlijke, niet te opvallende ziele zaligheid.
Dus.....als je het mij vraagt; 'geen stemtest', maar dit is (weerom) een persoonlijke mening.
Bert Peeters (1943) wordt de nieuwe dirigent van het Ruysscheveldekoor. (2009-....)
Geboren in Puurs, gaf deze aimabele man, zijn 'visitekaartje af in de academie van
St-Niklaas met talrijke positieve getuigenissen van gewezen 'studenten'.
Hier is zijn C.V. uit een vorig jaar (2011) gehouden koffie-concert-programma te Stekene.
Bert Peeters.
begint zijn muzikale opleiding aan het Lemmensinstituut te Mechelen.
Hij vervolmaakt zich aan het Koninklijk Muziekconservatorium van Antwerpen voor hobo en orgel en in Gent behaalt hij het bijzonder diploma voor directie HafaBra (Harmonie, Fanfare, Brassband) bij Guy Duyck en volgt er tevens koordirectie bij Michaël Scheck.
Hij is jaren leraar leraar algemene muziekvorming, algemene muziekcultuur en samenzang aan de academie voor Muziek, Woord en Dans te St-Niklaas.
Hij fungeert er nog steeds als jurylid voor de eindexamens.
In de muziekafdeling Stekene zijn heel wat jeugdigen getuige van zijn muzikale competentie.
Jarenlang is Bert een vaste waarde op de musiceerdagen van Jeugd en Muziek te Antwerpen.
In 1982 richtte hij het Gemend koor Sint-Amandus (later Amicale) op in Malderen en na 25 jaar gaf hij dit dirigeerstokje door.
Sinds september 2007 dirigeert hij het gemend koor Cantate uit Willebroek.
In Temse richtte hij het vrouwenkoor Temsicantat op en dat wordt nog steeds door hem geleid.
Als organist en koordirigent van de Christus-Koningkerk te Temse verzorgt hij al meer dan vijfendertig jaar de eucharistievieringen.
Bert is tevens medewerker van VLAMO-Oost-Vlaanderen (Vlaamse amateursmuziekorganisatie) en Lid van de raad van Bestuur van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen.
Als je 'zeven' verschillende dirigenten gekend hebt, bestaan er evenveel verschillende 'interpretanten' (intendanten ((?))) met eigen karakteriële ingesteldheid.
Iemand (dirigenten) die openhartig met 'kunst' omgaan, (verantwoordelijke) verdwalen in een demonisch labyrint van zelf overtuiging.
Een 'uitstrijkje' bevestigd in deze 'omstandigheden, geen geloofwaardig en jarenlange kunst-contractuele verbintenis.
Wanneer deze (dirigenten) U confronteren met 'kunst' wordt het nog net iets moeilijker.
Ze zijn (gevoelsmatig) 'handelbaar', maar raak hen niet aan wanneer het een persoonlijke 'interpretatie' betreft i.v.m. bv. koormuziek.
Voor het C.V. van Carlo Claes verwijs ik U naar zijn boeiende dagverse blogs. (Bijlage)
Talrijke vragen vervoegen ons 'absenteïsme binnen een 'bewogen' (levendige) kerk!
Een liturgie streeft naar 'modaliteit', (modernisme)
liefst rakelinks naast 'zoete' dromen van bezorgde ouders of verwaaide kandidaturen van 'gelovigen', en dan bestaat er reeds een 'appocalips'. (Bijbelverhaal)
De interne filosofie van geloof en humane werkelijkheid, bezit een regelrechte confrontatie van 'tijdelijke' overtuiging.
Een doopsel-, of vormsel-akte is geen deelgenoot meer van Christelijke waarden.
Hoe goed bedoeld en de zorgzaamheid van menig ouders dit ook moge wezen.
Anderzijds: Catechisten verdienen 'applaus'!
We verliezen de essentie.
"Niets overtuigt zich van zelfstandige overtuiging!".
Toch is en blijft dit een 'bareel'. (Slagboom)
Met gevouwen handen, en gefezelde bed resonanties, zullen wij terugdenken aan datgene
wat ons eerder (tijdloos) te beurt viel.
De 'poort' is er...
Burchten en kastelen.
Basilieken, kerken en kathedralen.
Zij verdragen geen theologisch intellectualisme meer.
Bevinden wij ons in een 'interludium'?
De voedingswaarde (geloof) geniet niet eens meer van 'vertedering', 'overtreding'
en bij wijlen ' vernedering'.
Het zeer interne, geheime gedeelte van een begijnhof vertaald ook geen levenslange 'opluchting'.
En...vragen blijven steeds bevoorrechte, levenslange tochtgenoten.
Als mens biedt het ons klanken, zelfs letters, lettergrepen, woorden, zinstructurele opbouw,
en allerhande... met steeds een 'benadering' van oprechte communicatie.
Koormuziek biedt ons, hecht zich in een ontoegankelijke 'symfonie' van aangeboden partituren.
Claudio Monteverdi, Josquin de Prez, Phillipus de Monte, Ockeghem en vooral niet te vergeten Giovanni Pierluigi da Palstrina bewezen hun overtuiging (Verstaanbaarheid van de teksten) op een platform van nederigheid.
Na het 2de Vaticaans Concilie worden wij geconfronteerd met 'bijlagen' van eerlijke biechtgeheimen.
Naast het luiden van de kerkklok, (verdrijven van de boze geesten, en hadden de primitieve volken dit al niet eeuwen 'gecultiveerd'? Vraag het maar aan nonkel Pater!)
zingt dit een vers:
'Verdraagzaamheid'.
'...gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren...'
Nostalgie wedijvert met hedendaagse bezinning.
maar dat 'fenomeen' circuleerde eeuwen geleden ook al.
Niet alleen onder KUNST maar onder de stil-zwijgende clerus.
Het gaf blinde inspiratie voor beeldhouwers, schilders, musici, literaturisten en anderen.
Het ordent (organiseert) een opzettelijk gevoel van verstevigde ontoegangkelijkheid.
Waarom ik deze 'verzilverde' collums (bloggen, o.a historiek van het Ruysscheveldekoor) schrijf, is mij nog steeds een raadsel.
Misschien omdat gevoelens zo kwetsbaar en onverwoordbaar (?) zijn. (Uitdaging)
Misschien...omdat een enkeling geen 'tegenspraak' duld (verdraagt) naar de neo-populariteit van een gewezen activist (-e) en een genoegen vindt de 'sleutel' tot creatieve, artistieke zinnigheid te ontnemen.
Mensen kunnen hard zijn, maar... dat weet je wel.
Faalangst dirigeert een levensloop.
Eigen overtuiging wentelt zich niet in een aangename dialoog,
maar wordt een monotone, driftige tafelgenoot zonder gehoor.
Na verloop van tijd, verloopt ook het 'imago' van een, voor zichzelf overtuigde en kansarme presentator.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
De Gouden jaren (50 jaar jong...jubileum of wat dan ook) verzwoegen, verzinnen of doorwezen soms een 'rantsoen' van minnelijke schikking.
Het waar dat het Ruysscheveldekoor mijn dagboek is geworden van glorieficante 'eenzaamheid'.
Als iemand tegen je zegt:
Met eigenzinnige, verwarde overtuiging, ondergaan wij deze 'stille zaterdag'.
Goede vrijdag.
Op de vooravond van 'goede vrijdag', kan en kun je niet genieten van aangename klanken.
Lichtmis: "Er is geen vrouwke zo arm,
Stem....
Bert Peeters (1943) wordt de nieuwe dirigent van het Ruysscheveldekoor. (2009-....)
Vandaag is er geen blog 'besteld'.
Als je 'zeven' verschillende dirigenten gekend hebt, bestaan er evenveel verschillende 'interpretanten' (intendanten ((?))) met eigen karakteriële ingesteldheid.
Wie zijn geschiedenis vergeet staat 'padderkluts'!
Gebeden en liederen?
Elke dirigent 'verleidt' een koor (instrumentaal-vocaal) met buigzame nederigheid en verbale overtuiging.
Gevoelswaarden.
Waarom ik deze 'verzilverde' collums (bloggen, o.a historiek van het Ruysscheveldekoor) schrijf, is mij nog steeds een raadsel.
'Puer Natus', 'Victimea Paschali Laudes', 'Spiritus Domini', 'Viri Galilei'...
Het R.V.-koor bevond zich tussen mijmeren (opstarten) en ontwaken,
