Ons eigen landje ondervind een wrevelig gevoel van onbestuurbaarheid.
De optie om een 'Monaco' te worden (Vlaanderen) kruipt niet in doveman's horen.
(Cfr. uitslag verkiezingen)
"Baas in eigen buik", (1970) was een eerder krachtige propaganda 'slogan'...door een machtige minderheid.
Weet je?
Uw allerlaatste tocht, (uitvaartdienst) zal 'gesponsord' worden door het hart van een Eucharistieviering: 'Hoc est enim corpus meum...'. (?)
Als kindservaring: met open mond, op de communiebank, uitgestrekte tong (naar de priester) en de handen strikt gevouwen onder een laken, op bevel van onze 'meester', het ''hic est corpus' te 'ontvangen in het verlengde van de Eucharistieviering.
De heilige hostie plakte aan het gehemelte (?) maar je mocht 'Christus' toch niet kruisigen met uw tong.
Ik ben 'jaloers' op hun geloofsovertuiging maar zal toch met gevouwen handen, gesloten vingers, tijd en ruimte achter mij laten.
En ergens 'diep in de Bijbel' verhaalt men over een ....herberg....!
Op de vooravond van zijn overlijden (laatste avondmaal) sprak ene Jezus Van Nazareth, geboren te Bethlehem (bijgenaamd Christus) deze opmerkelijke woorden uit die eeuwenlang door gewijde (geconsacreerde) handen een neerwaartse buiging inhield, ook door de 'aanwezigen'.
I.N.R.I. stond er bovenaan 'zijn' 'kruis'. (Schandpaal)
Jezus Nazarenus Rex Judaeorum. (Jezus van Nazareth, Koning van de Joden)
De bijlage 'vertoeft' in een humaan reeële, kunstzinnige boodschap.
Aria: "Ich freue mich auf meinen Tod". (Bach)
Pagina's, volzinnen en andere overtuigde literatuur, raken een simplisme van denken.
Eén beeld vol met denkwaardige, eigen levensverhalen.
Het is geen zins mijn bedoeling er een traditie van te maken in de muziekgeschiedenis te duikelen met 'prominente' jarige, componisten, maar toch even dit: Samuel Barber.(Amerikaans componist.1910-1981 (Foto)
Componisten die ons 'voeding' gaven (geven) om actief koormuziek te beoefenen staan niet in een rijtje om hun zoveelste verjaardag te 'vieren'.
Deze bloggen occulteren zich in een vrijblijvende offerte.
Kunst beoefenen, dus ook koor zingen, draagt in zich een vreemde 'substantie'.
Voor de 'liefhebber' (het woord zegt het zelf) een 'ydyllisch' tijdverdrijf.
Voor de professional, een uitdaging van een 'idool', een tijdelijke euforie met tezelfdertijd een angstgevoel voor morgen.
Voor hem/haar geldt een zoektocht naarde'waarheid'...oplossing...verstaanbaarheid...gevoelsuitdrukking...die enige bevrijding die er maar niet komt.
Socialiserend en tevens demoraliserend.
Het smaakt naar consumptieve concert-piramides waarin sommige aanwezige luisteraars zich verschuilen in 'bontjassen'.
Cultuur brengen, en daar hoort ontegensprekelijk religieuze koormuziek bij
(of zingen vlamingen niet meer (?) zie T.V. programma: Vlaanderen muziekland.....!!!! en gebruik maar een 'loep' om enige vlaamse tekst te horen,... vinden....)
Het blijft een uitdaging binnen bv. een parochiële en hoe kan het ook anders, polytionele samenleving.
Sartre en Camus propageerden de zinloosheid van het 'bestaan'.
Ik duik weg van hun overtuiging maar voel de adem van hun aanwezigheid.
Met bescheiden, humane ingesteldheid,'geloof' ik dat er voor alle mensen, in dat 'iets', (religie) rechtsgeldigheid moet bestaan, hoe paradoxaal dat ook moge wezen.
(Hemel en hel bestaan niet.)
Schilderkunst, beeldhouwkunst, bouwkunst (verleden), literatuur vinden nog steeds minimaal 50% van hun inspiratie in een wankel, immaginair klimaat van religie.
De 'toerist' verplaatst zich het liefst naar verre contineneten om bij een weldadige thuiskomst, de medebewoners (kennissenkring) in alle, tevens ongevraagde tonaliteiten, graag te woord te staan.
Onze christelijke, futuristische opvoeding na een periode van blinde adolicentiejaren, binnen geïntegreerde normaliteit, kunsteld zich weerom, laat ons maar zeggen: antieke aanwezigheid.
Ook onder de vleugels van een gedreven ouderlijk idealisme leidt dit soms naar opstandigheid.
Anderzijds is dit een gezonde situatie.
Waarom?
Het houdt 'kandidaturen' bezig en
pas als het er niet meer is,
worstelt men met een schuldgevoel.
In bijlage hoort U het 'Ave Verum' van Wolfgang Amadeus Mozart, gecomponeerd in zijn laatste levensjaar. (1791)
Eigenlijk een 'eenvoudig' koorwerk als we de inhoud (vocaal-instrumentaal) vergelijken met bv. zijn 41ste en laatste (Jupiter) symfonie.
Ook de dirigent Leonard Bernstein voelt de dramatiek in dit 'slotgebed' van een geniaal componist.
Het 'Ave Verum' is en blijft een klassieker en mag niet ontbreken in een repertorium van een koor dat zichzelf respecteert.
Wat is datgene wat wekelijks 'beslag' op U legt binnen een culturele of socio-culturele vereniging?
Ondergetekende laat zich verdwalen in een labyrint van een
onsamenhangend prospectus,(kunst) en veronvolledigen mijn bekommerd gedachtengoed.
We kunnen ons de vraag stellen: waarmee, waarvoor, waarvan, waarin....en vooral waarom engageren wij ons....?
Laten we ons verleiden tot deelname?
Koor-farden, -mappen tot... meerdere 'classeur's' toe, lijden aan obesitas met 'medium' koor-literatuur, maar dat ene 'gebed' (koorwerk) raakt niet ingevuld.
Een hele prestatie op gemeenschappelijk vlak.
Jules de Corte stelde zich ook, met prachtige tekstinhoud, deze vraag.
'Waarom zijn de bergen zo hoog,
waarom zijn de zeeën zo diep,
en telkens kreeg je antwoordt met: "....misschien omdat..."!
Het heeft ongetwijfeld een psychosociale, humane en natuurlijke 'artistieke' waarde.
Elke plaatselijke 'cultuur'vereniging heeft zo zijn infiltrante 'geaardheid.
Een transparant spanningsveld dat ieder Cultuurbeoefenaar met waardigheid ondergaat.
Kunst is als: een religieus boek lezen, (met zeer véél vraagtekens)
op zoek naar antwoorden die je nooit vindt.
Eigenlijk is mijn verhaal een projectie van verleden,
Geloof kan een 'uiterlijke' verkondiging zijn om uitgestoken handen van mede-lotgenoten bij te staan.
Alvast biedt het U een desolaat landschap waarin ge U stort met op de ene handpalm:
de bijbel.
De andere hand biedt bescherming voor waakzaamheid ...wankelbaarheid en laat ons achter met ontelbare vragen.
Liefde (dat is ook geloof) betekent ook een uitgestoken hand naar een éénzame.
Wat je niet hebt kun je niet doorgeven en toch ...en toch beschouw ik het als een goedaardig gezwel dat toast met mijn dagelijks agnostisch denkpatroon enerzijds en de functionaliteit van 'dienende' kunst, anderzijds.
Als ik al mijn gedachten en gevoelens zou kunnen neerschrijven in de overtuiging van volmaaktheid, zou dit een absoluut fantoom zijn, een gevaarlijk iets omwille van de (d-)rang naar volmaaktheid. (Suïcidaal)
In zijn creatief proces, heeft de 'Creator' op de zesde dag van zijn schepping, (althans volgens het Genesisverhaal) aandacht besteed aan de mens.
Maar naar mijn gevoel heeft Hij ietwat zijn verantwoordelijk ontlopen wanneer het gaat over diezelfde mens die zijn zondagse 'rustdag' zou bewieroken.
Hem verheerlijken met monumentale koorwerken.
Dit gebeurt in aanwezigheid én activisme van de totale mens, dus, ook de vrouw.
Of was het de 'schuld' van de hogere clerus die eeuwenlang de vrouw geweerd heeft voor 'een artistieke lofprijzing binnen en liturgieviering'?
Enkel mannenstemmen verzorgden b.v. de Gregoriaanse gezangen, vrouwen werden geweerd...erger nog..., niet geduld!
Gelukkig is er een positieve kentering waar te nemen waarbij de vrouw een schrale participiële inbreng toebedeeld krijgt, niet alleen naast het altaar maar ook ervoor.
Deze bloggen zullen afgewisseld worden met enerzijds: 'Mijn Stekense jeugdjaren' en anderzijds het 'Ruysscheveldekoor' om het geheel 'iet of wat' aantrekkelijk te maken. (?) Graag had ik U, beste lezer, ook nog 'geconfronteerd' met filosofische bedenkingen, verweven als pps
(bijlage (-n)) van een blog.
Mijn gesofistikeerd potlood is een uitnodiging, 'ontlading' van reeds jarenlang verdoken volgzaamheid over: jeugdherinneringen; filo-religie en voornamelijk een uitgeschreven, persoonlijke visie over 19 jaar Ruysscheveldekoor.
Ikzelf beschouw het als een boeiende, religieuse aantastelijkheid.
Een post-cardiologische onderworpenheid,
die een fragile L.A.T.-relatie ombuigt
tot een, naar mijn gevoel, aangenaam verpozen in een post-actieve realiteit.
M.a.w., "'k Ga m'n gedacht eens zeggen!"
Verdeeld over acht hoofdstukjes waarbij voorzitter, bestuur, dirigent, koorleden enz. in een 'verdoken' beeld (algemeenheid) worden gebracht.
Functionaliteit...verwachting ...betrachting ...
Is in een koor zingen: vrij zinnig of vrijzinnig ....?
Maar vergeteet men vooral niet: het genoegen van sociaal geëngageerdheid binnen een culturele gemeenschap en nog zoveel meer....
Eigenlijk zwoegt het geheel met een epidurale bevalling.
Vermoedelijk vind ik geen gesprekspartner, maar bied mij des-al-niet-te-min aan.
De naam TOSCA verwijst naar:
TO=Tony,
S=Sebastiaan
CA= Carlo
en is geschreven tussen 4 januari en 14 april 2006 (herzien 2012)
Net naast Paderborn. (Dom of... waar zich een bisschop bevindt.)
Geen Salzburg qua bekendheid, maar met verstevigde humaniteit qua eenvoud in koor contacten.
Ik 'riskeer' een openbaring voor mijn 'internet'-werking, maar daar heb ik het voor over.
In bijlage vindt U re-re-actie van mijn oproep.
Foto uit een optreden. (1987) in Salzkotten gestuurd door Frau Monika
'Flandriens',... ongekroonde monumenten..., zullen zich hierin terugvinden.
Het 'proces' van verleden, (gemakkelijk) heden, met een schamel gevoel voor morgen, moet zich cultiveren met een verstandig gevoel van bezorgdheid.
Verdraagzaamheid uit zich in een medemenselijkheid...
En medemenselijkheid verdraagt (hoe moeilijk dit soms ook is) verdraagzaamheid.
Een participatie van vreemde koor-kunst-beoefening zonder de 'harmonie' van het 'heelal' (samenklank) te doorgronden, is een voorrecht voor volgelingen maar blijft een vreemde substantie voor 'presentatieve' 'aanwezigen'.
Weekenduitstap Ruysscheveldekoor. (23-24 mei 1987)
Salzkotten (D) is en blijft in mijn realistische 'verbeelding' een 100% positieve herinnering.
Waarom?
Je eerste koor-'liefde' (-s) vergeet je nooit!
Al mocht het zelfs de dochter zijn van de notaris of de'n burgemeester..., of een onvolprezen 'pieleken-kout' van 'Tut-a-vec'. (Een vijfsterrenresataurant kon hier niet aan ruiken)
Maar elke senior bezit (-ten) calorieën die zij/hij nooit
wil (-len)verliezen.
Vergeten is voor 'oude mensen'.
De koor-liefde blijft, met genoegen, 'plakken' aan een verleden met talrijke beeld-, sociale- en post-artistieke herinneringen.
Salzkotten?
Wat ik mij mag herinneren is het volgende.
De zoon van Jozef De Witte (Johan) was aangesloten bij Reintje Vos uit Kemzeke en had contact gehad met de volksdansgroep uit Salzkotten. (D)
De zoon van Wolfgang Rust (Salzkotten)
(Deze laatste was toevallig voorzitter van het plaatselijk koor).
Jozef De Witte (toenmalig bestuurslid R.V.-koor)) had dit tussen mond en lippen vermeld op een geanimeerde bestuursvergadering maar voldoende genoeg om het te laten nazinderen bij andere bestuursleden.
De contacten waren met deze Chorgemeinschaft waren heerlijk.
Maar er is natuurlijk 'iets' meer belangrijkers om aan een buitenlandse uitstap deel te nemen.
Het gevoel van de individuele koor- 'prestatie'.
Stevige aanwezigheid van de koorleden tijdens de 'repetities'.
Een kwint of octaaf lager zingen..., een klinker of medeklinker te vroeg of te laat inzetten..., meezingen met de mannen (of de vrouwen)...,en....op de'n dirigent (-e) was je al uitgekeken al hoewel je wist dat hij/zij nog wel iets te vertellen had.
Stiekem verbleef je (koorherhaling) met opvallende alertheid...,want het kwam van Mozart, Van Beethoven....Ba (-ch) als laatste.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Zich bij een koor aansluiten, betekent ook:
Bejaard.
Het woord: wijsbegeerte,
Filosofie kan je 'stelen' zonder daarom in de 'waarheid' te moeten geloven.
We worden de laatste jaren overstelpt met attenties over ongezonde eet-gewoontes.
Nadenken is het gevolg van denken.
Deze bloggen zullen afgewisseld worden met enerzijds: 'Mijn Stekense jeugdjaren' en anderzijds het 'Ruysscheveldekoor' om het geheel 'iet of wat' aantrekkelijk te maken. (?) Graag had ik U, beste lezer, ook nog 'geconfronteerd' met filosofische bedenkingen, verweven als pps
Salzkotten. (D)
Muzikale opvoeding maakt een onderdeel uit van muzische vorming.
Negativisme print zich steeds op positivisme.
Ook 'bazaltzuilen' kunnen een opgebouwde vriendschap vernietigen.
