Ze versieren, met onstabiele stille luidruchtigheid, een kast oppervlakte, dat een gevoel geeft van: 'Ook jullie zijn er nog voor ons'
Een veelheid van schriftelijke 'lectuur', verdeeld zich in een minzaam waarde cijfer aan de geadresseerde. (-n)
Ik voel het aan als een postnatale (kerstmis) renaissance van een ....
Deze kerstperiode biedt, zoals reeds eerder geschreven, een, niet alleen schriftelijke: 'beste wensen voor het nieuwe jaar', maar tevens een telefonisch contact met mensen die deze 'donkere' dagen moeilijk doorkomen.
Een fictieve feesttafel transformeert zich, voor hen, naar een 'langdurig' telefoongesprek met een inhoud waarvan je zelf, bij benadering iets' zinnig' kunt vertellen. (Ondersteunen)
Het geeft je een bescheiden eigen waarde..., wie of wat deze mensen ook zijn.
Haar telefoon 'rinkelt' niet meer.
Het maakt onderdeel uit van uw Christen zijn.
En luisteren is nog altijd een grotere 'kunst' dan het spreken.
Naast mij ligt het verhaal van Omèr. (13 januari 2008)
Het bevat 8 pagina's in krenterig potloodgeschrift.
'Ne cahier' uit het jaar 'stilleke's' met een inhoud van Omèr, dat voor mezelf een aanvulling was en is, voor levensvragen waarvan ik mijzelf afvraag of andere mensen, stille deelgenoten zijn in een labyrint van oppervlakkige verpersoonlijking..., ontgoocheling....en aangename 'momenten'.
Twijfelen is de eerste stap naar oneindige waarheid.
De periode van kerst- en het vooruitzicht van een nieuw jaar, biedt een schriftelijk of mondeling excuus aan om elkaar (iederéén) de beste wensen over te maken.
Een gezond, gelukkig, vrede vol..... enz.
'Durven we soms niet achteloos passeren aan de essentie van het christelijk
(feest-) gebeuren?'
Kerstmis.De geboorte van een kind.
Voor mezelf herinnert het me dat nog steeds aan het overlijden (kerstnacht) van Martin Verschraege. (2001)
Een vriendelijke en vèèl te vroeg overleden koorlid van het R.V.-koor.
Iedereen kan wel pagina's vol schrijven over 2010,
maar het wordt ... weinig 'gelezen'.
'Herinneringen' zijn de zuurstof op weg naar morgen.
De geboorte van een kind, ergens ver weg in Bethlehem.
Wat en hoe onze fantasierijke gedachten verdwalen in een humane kerstverhaal, het houdt ons niet van de gedachte (-n) en gevoelens (kunst) van ouder-verantwoordelijkheid.
Levenslang.
Vaak met interne vormen van opstandigheid omwille van de bezorgdheid voor mijn (dat,ons)
kind.
Een reactionaire 'ouderlijke' attitude moet je kunnen VER-dragen.
Mama heeft het GE-dragen.
Beiden kunnen geen vochtige ogen verdragen, (in het bijzijn van 'kinderen') maar het maakt (verzwakt) onderdeel uit van zichtbare en nadien, tastbare 'schouder klopjes'.
Jezus ging 'prediken' in een synagoge, (voor grote geleerden) tot groot ongenoegen van bezorgde ouders en in een auditorium voor 'schriftgeleerden'-geleerden!
Twaalf jaar voordien werd hij geboren in een 'stal' te Bethlehem.
Het bood (biedt) ons een testament van een aangename geloof's-verblijfplaats.
Deze tijd van het jaar biedt ons een aantrekkelijke basis van 'vriendschap' in de 'brede' betekenis van het woord, of/en zelfs kennissen wil je niet 'verliezen'.
Het verdedigt zichzelf, binnen een 'imperium' van een Romaanse plat-vorm.
Gotiek....dicht bij 'mijn gestoffeerde stoel' met zelfs een naamplaatje en een apart gebed's- bibliotheek-kastje, 'getimmerd' aan de stoel.
Het getuigde (?) van een 'zitplaats' waarop je als bescheiden parochie genoot, amper in de buurt durfde te zitten, of (in de kerstperiode) ...te staan.
Maar het onaantrekkelijke van uw aanwezigheid bood juist datgene waarvan je als jonge rebel, binnen een Weyn-pastorale en gedurfde vingerwijzing- homelie, vanop de preekstoel (ik zie het nog voor me) verdroeg,.... dat 'madam' van den .....een meer dan uiterlijke devotie vertoonde waarvan ik als 'misdienaar' enkel maar de 'schaal' dierf vast te houden.
Evangelische restanten kunnen ons nog steeds 'zalven' met o.a. een duur, 'bril-crème' gevoel.(1960) Het gaf een uitzichtelijk gevoel van zelf waarde, ook al was je een jongen en Shaekespaere had het 'ons' voorgeschreven.
'Woman, your name is....'
Een Moederhart blijft kloppen, passeren 'overvolle' herbergen.......
Dit Christelijk feest biedt ons een schriftelijke genoegen (alibi) van wederzijdse erkenning, fantasierijke kennissenkring en misschien hier en daar ook wel een echte vriend.(-in).
Soms heb ik het gevoel dat je eigenlijk maar één vriend (-in) kunt hebben, en dat is uw dag-dagelijkse partner.
Om Christen te zijn hoef je niet katholiek te zijn, maar om katholiek te zijn moet je wel...!
De vraagstelling blijft actueel voor hen die zich, met ongevraagde obstakels, 'gelovig' noemen, voelen of afstandelijk zijn of het ten minste te worden....?
In deze actuele media praktijk, kunnen we niet ontsnappen aan een 'christelijke' (enfin katholieke) relatie-stoornis.
'Doof-stommen' en laat ons nooit het woord 'minder validen','gehandicapten' in de mond nemen, daar maakt ook jij deel van uit, maar veel eer spreken over anders-validen, hebben een misschien wel een iriscopie-fobie.... of wat dan ook, tekort, maar bezitten een auditief, benijdenswaardig voorstelling gekoppeld aan geheugen, voorrecht, dewelke en waarvoor velen van ons eerder een bescheiden plaats zouden 'moeten' innemen, in de 'eigenzinnige a-sociale' 'man from the world' in een straat illusie.
Maar laat ons dit laatste nooit 'verliezen', welke geloof's-partij-kaart je ook bezit.
De vraagstelling maakt deel uit van een zoektocht naar 'de waarheid' en is hopeloos goed.
Grote kunstwerken (schilderkunst) vertonen vaak een triptiek omdat je het midden paneel zou kunnen verbergen. Het 'vitae importalis' van kind (geboorte) tot en met het lijdensverhaal.
Schilders( 17de-18 eeuw) haalden hun 'voeding' uit een onderdanig verleden, (kerst taferelen) en met de nodige borstel-virtuositeit, componeerden (samenstellen) ook zij een 'foto' van bv. een 'Puer Natus est'.
Kunstenaars zijn aparte mensen met een on-invisible, tevens vrijkaart in hun ontoeganglijkheid van de psyche t.o.medebewoners.
Verbale tastbaarheid geniet van een tijdelijke 'euforie'.
Het (zij) is te kwetsbaar om meer dan 'Rubens' te worden.
Zij (kunstenaars) corresponderen met de regel op de uitzondering.
Registreren zichzelf met een genoeglijke verpozing van een 'buitenverblijf'.
Het 'label' van verse polyfonie krijgt wekelijks ( en soms dagelijks) een 1830-pousse-café,
maar na verloop van tijd... een C-attest!
In mijn 'carrière' heb ik weinig 'studenten' gekend' met opvallende intellectuele (muzikale) begaafdheid. (Hoge school voor Wetenschap en Kunst, Lemmens instituut, Leuven)
Wellicht ligt een generatiekloof aan de oorzaak.
Ook H.O.K.T.
Nee..., niet diegenen die 'cum laude' slaagden voor een onderwijzer(-es)s diploma, waren
voorbeelden van toekomstige, bezorgde klas titularissen.
Zij, die met 'de hakken over de sloot' arriveerden..., hun diploma 'bemachtigden'..., daarvoor moet je, als ondertekenaar, geen bezorgdheid tonen.
Zij hebben... of hoe zingt dat weer: " Evenveel vruchten ..."! (Wijngaardenier.)
Mijn dagelijks bloggen verdelen (wandelen of laveren) zich met evenveel verschillende gedachten, en het verveelt mezelf met voorgekauwde schriftuur waarvan ikzelf geen 'meester' meer ben.
Wijlen bisschop Leonce Van Petegem, heeft mijn handen, individueel, gezegend, gewijd, met enkele korte, onverstaanbare Latijnse woorden.
Ik was een promovendus: koster-organist.
M.a.w. een kerk bediende én een pijporgel bedienaar.
Beiden schitteren nu éénmaal niet van huidige ernst,... eerder van onbeschikbare 'documentatie.
Kerstmis betekent: elkaar liefhebben met een open deur!
Jozef van Arimathea was te bescheiden om zich een vraag te durven stellen over de herkomst zijn kind en bovendien..., zijn geliefd meisje was amper 12 jaar?
Overspel bij de H.Jozef.. dat kan toch niet?
Tegenwoordig spreekt men over 'internaten' van de jaren 60-70 i.v.m. pedofiele 'schandalen'.
Het Kind zelf, heeft geen inspraak , en ouders vertoeven in een wereldvreemde, afstandelijke confirmatie van heterogene voortplanting.
Het blijft een droom zoals Elsschot zou schrijven.
Het begin van vorige eeuw en centenia voordien, durfde men geen oppositie voeren t.o. de kerk. Tussen droom en daad heerst een onwennig begrip van mens zijn.
De zoektocht naar 'het ego mens-zijn' vertoeft in een foetus van toekomst.
Onder 'studenten' was het een hele eer om mondeling 'examen' af te leggen in de kamer van een .......
Kerstmis.
het nodigt uit tot vrijwillige genootschap binnen een christelijk gebeuren.
(Of was het haar kind, genaamd Jezus Van Nazareth, en zij, als maagd, bevrucht werd door een (Heilige) Geest.
Persoonlijk zou ik daar, met alle engelen en heiligen, bezwaar tegen hebben.
Maar laat ons dit kerstverhaal met een 'gans andere' (-s) optiek benaderen. (?)
Bijbelverhalen legeren een verleden met postmoderne, gekoppelde 'vrijages' van een jaarlijkse momentopname binnen een dag-dagelijkse ceremonieële huwelijksovereenkomst.
"Wat God heeft verbonden zal een mens niet scheiden...!"
De vader van dit geboren (kerst) kind was 'god'.
Jezus is nooit getrouwd geweest, ten ware dat 'getrouwd zijn' (het heeft talrijke andere betekenissen) een totaal andere inhoud had en... dat zal wel zo geweest zijn.
Het (kerkelijk) huwelijk werd ingesteld toen de Pausen er teveel vrouwen op na hielden, (het waren zelfs uitzonderlijke heterogenen) teveel kinderen mede ter wereld brachten en teerden op hun katholieke machtspositie.
Wat zouden wij 'Maria' enig 'verwijt' durven aanwrijven met (bevestigde) verhalen uit de middeleeuwen...en later.
Misschien omdat het mensen een onrechtstreeks 'vorm' van waardering biedt. (Kerstkaarten)
Een verstaanbare taal waarin de Geest zich des-al-niet-te-min verstaanbaar tracht te maken via aloude schrifturen met meer dan fantasierijke inhoud.
Koude romantiek, maar net niet genoeg om eerlijke legalisering, als gastvrije plaats (Bethlehem, ten zuiden van Jerusalem,... een 'stad van vrede') te calculeren in een hedendaagse verblijfplaats van en bij 'luxueuse'-mensen.
Dezer dagen beleven wij weer het feest van het licht.
Steden en gemeenten concurreren met elkaar al was het maar met een straatverlichting.
'Grand-bazar's' vertoeven in een opperste vorm van allergische 'stand-by'.
En de burger: hij/zij voelt zich er goed bij.
Snuiven van een transparant gevoel van 'geïnviteerde' 'feestvierders'.
Maakt hen deelgenoten van een 'Kerstgebeuren' met beschermde 'fragile' inhoud,
gaan achteloos voorbij aan de ster uit het 'oosten'.
Maar Galileo-Galilei was nog ver weg.
Het kerst-gebeuren beschermt ons naar de toekomst toe.
Naar vandaag..., morgen en ...later!
Op zichzelf een aangename (jaar-)verpozing, maar laat ons de essentie van het 'verhaal' niet vergeten.
Laten wij ons zelf promoveren met een 'kind-gedachte' en genieten van de sfeer, gezelligheid, een rijk gevulde tafel, kerst- en nieuw-jaar kaartjes lezen....en..., en... en al was het maar één-iemand die werkelijk om je geeft.
364 Dagen van gezondheid.(En één dag van 'hoofdpijn'.)
Dat onze, reeds fragile, christelijke overtuiging niet verder mag afzwakken met 'verwarde' 'priesters' e.d. en Roomse Curie zich moet bedenken (mea culpa) om meisjes geen acoliet te laten worden enz. enz.
Een mens wordt er duizelig en Alzheimer-syndromen van krijgen....!
Het lijkt mij verstandig af te stappen van alle analytische psychose, ik heb daar trouwens maar een oppervlakkig inzicht in. (Gelukkig maar...!)
Dus, met gevoel voor culturele waarden, vlucht ik terug naar het R.V.-koor dat meer dan voldoende 'zuurstof' (literatuur ((?))) biedt omdat er mensen mee 'gemoeid' zijn.
Ik overloop het lijstje wat bij een prima-vista-lezing, weinig 'samenklank' vertoont.
Het betreft een lucratieve inventie en is vatbaar voor wijziging of aanvulling.
1975- 1979.
Allereerste vergadering. (E.H.Verhelst)
Groei en bloei.
Naam voor het 'volwassenkoor'.
Repertorium invulling.
Eerste 'repetitie'.
Wiener concerten.
Dag- en week-end uitstappen in binnen- en buitenland.
10 jarig jubileum.
Komen en gaan van koorleden.
Eerste dagtrip naar Ieper.
Bestuursvergaderingen.
Mooie en minder aangename momenten.
De dirigenten.
Waarom dirigenten wissel.
Stem testen.
Activiteiten 1979-2004.
Splitsing Junioren-Senioren.
Videobeelden van concerten.
Cultuurprijs 2009.
Toekomst perspectieven.
Ik weet niet wat 'kunst' is!
Op zijn minst een 'demon', ......iets wat je niet met rust laat...en na verloop van 'tijd', en in een 'humaan' gezelschap, laat vertoeven in een onaantastbare en voor uzelf ontoelaatbare 'wereld' van illusieve genoegens.
Zij houdt van mij...
Zij houdt niet van mij....
En daarmee zat ik, langs de spoorwegbedding, met hoog boven mij een leeuwerik die zijn 'chanson' wilde delen.
Ik, met een gekaapte klaproos in mijn handen, zat te hopen op een positieve afloop.
Ik deed het zelfs in de Franse taal... (Of althans..zo dacht ik.)
Love my...
love my not....
(Een klaproos heeft weinig blaadjes en ik wist vooraf hoe hét ging aflopen.)
Vreemd, maar in de Polenlaan groeiden ook papavers....!
Dat moet zo!
Dat hoort zo!
Dat is zo!
Maar de mens, als genodigde en medepassagier, verlaat je niet en nog minder met de
oppervlakkige soms 'arrogante' illusie van participatie.
Foto: Voorzitter van het Ruysscheveldekoor Yolanda Ruelens ziet Minister van Cultuur, Joke Schauvlieghe 'verschijnen' op het jaarlijks St-Ceciliafeest van het Ruysscheveldekoor.
Je zingt 'iets' waarvan de dirigent vraagt dit met overtuiging te zingen in een kader van totale persoonlijk en 'Godsvruchtige' overtuiging maar....met verdoken 'vraagstelling'. (Koorlid en vertolker)
De vraag (dirigent) is heel menselijk, maar de 'vertolking' vertoont de andere zijde.
'Eb en vloed', arsis thesis', spanning en ontspanning, (Tractie en contractie) en ontelbare andere humane psychologische versies die geconfronteerd worden met Sartrianisme (existensialisten) of andere 'humanisten', eerder realisten, zoekers, denkers, m.a.w. lotgenoten die verdwalen in een intellectueel 'verbond' van overtuigde denkers.
Het 'leven'.
Verdraagzaam voor de toehoorder wanneer hij/zij geparfumeerd wordt door een heilzaam toekomstperspectief, uitgezongen door medebewoners.
Het onverdraagzame is dat je hen kent, dat zij U een 'perspectief' aangeboden hebben waarvan je zelf weet dat dit voor uzelf een bijna onaanvaardbaar 'invitatie' is op datgene waarvan uzelf hoopt dat hét de waarheid is.
Het wordt onmenselijk moeilijker wanneer het een religieus lied betreft.
' 'Liefde' versus geloof'
'Esthetica versus macht.'
'Mens versus mens'!
Grote vocale 'solisten' staan op de 'bune', storten hun hart uit, krijgen applaus voor hun 'unieke' vertolking, maar ik weet wel beter...
Het stoort mijn overtuiging (overbrugging) op weg naar 'het antwoord', en deel mijn passie met gelukkige secondanten.
Ik heb respect voor Mireille Mathieu.
Zij zong het uit het hart, maar was wel makkelijker.
Waarom?
Het had levensgedachten.
Het nu, het tastbare, het 'ik zie U', maar met het vreemde en bijgevolg (en dat is een Godsschepping) onvoldane gevoel van machtswellust.
'Het is zo', zou de Duitse psycho-analist Adler schrijven.
Gegrepen uit een ontelbaar lied repertorium met dikwijls religieuze inslag.
Ik geloof het niet meer, maar ik ben niet de enige.....!
Het verslag van Marieke Missine (als zangpedagoge) van 14 september 1983 (!)
En..... wat mij bijzonder opvalt, in het 'traditioneel' verslag, is de slotzin...
'Een rijkdom voor zo'n kleine gemeente als Stekeene !!!!!'
Getekend op ...28 december 1983!
Dit behoort tot de archieven van het Ruysscheveldekoor!
En pas gisteren zag en hoorde ik de youtube-versie van 'Stekene zingt' ( 9 juli 2010)
op het marktplein van Stekene.
'Kedeingedeing, kedeingedeng, sjou-sjou....' (sorry voor de schrijfwijze maar zéér waarschijnlijk: klanknabootsende 'woorden' en dat vinden we ontegensprekelijk terug in de 'oude' o.a. vlaamse volksliederen.)
Malle Babbe....(?)
'Ik mis je zo....',
'Geef me een kus...'
en andere populaire 'schlagers'.
Maar, ik mag mij toch een persvrijheid (als het daarmee ophoud) veroorloven.
In die zin.
Vlaanderen heeft een verleden dat ONTEGENSPREKELIJK een stempel gedrukt heeft op het kunsthistorisch 'plantsoen'. (Ook in zijn totaliteit=7 kunstvormen)
Ons eigen volk 'trok' naar 'Zuid-Europa', (4 eeuwen geleden) en in een bepaalde sporttak is dat, tot heden, nog zo!
Het marktplein was voortreffelijk 'gevuld' met overwegend jonge gegadigden.
'Was het misschien door het veelvuldig aankondigen van deze activiteit?'
Als ik 'eergisteren' de web-site van de gemeente Stekene bekeek,
vond ik, onder muzikale ensembles:.'nougabollen'. (Figuurlijk).
Stekene zingt...!
Een mooi initiatief...maar in de huidige caleidoscoop van politieke onverstaanbaarheid,
mogen wij niet verzinken in, ook plaatselijke euforisme van zelfstandigheid.
"Een mens kan niet zonder de andere..." schreef Godfried.....................Bomans.
Met deze propageer ik het Koffie-concert op 12 september 2010.
Je kan daar horen hoe een Stekens koor grasduint in de literatuur van Europeese (Wereld) muziek-literatuur, en Vlamingen willen toch een hand uitsteken (-e) naar een zelfstandige autonomie. Bovendien dienen er zich, in dit concert, jong 'getallenteerde' (ver-) 'tolken' aan, die , met jong idealisme, jagen op 'erkentelijkheid' maar tevergeefs concureren met een tijdelijke onvolwassenheid. (Macht zou Adler geschreven hebben.)
Maar macht over 'Kunst' beheer en beheerst je niet... onmogelijk...en dàt is weer één van de mystieke auditieve-visuele 'aspecten' van: wat is kunst?Als je 'groot' wil worden..transformeer je dan naar de gedachtengang van je 'gesprekspartner'. (En een geconstrueerd (?) en gestructureerd cultuur-beleids-plan,
kàn niet concureren met de practicale inbreng van Stekenaren, (of anders genoemd een plaatselijke 'muzikaal ensemble' dewelke toch het imago, ver boven de Stekense grenzen heeft uitgezongen...!)
Dit is een héél persoonlijke en lang niet 'zuurstof-rijke' gedachtengang van een 'artiest'
die Stekene diep in zijn hart draagt.
Meer dan de 'rijkdom' van wat 'kunst' in zich verbergt.
Waarom? Het is niet omdat je 'Musicoloog' 'Muziekpedagoog' bent dat je daarom waardevolle, historieke documenten vanonder het stof kunt halen, en dat het daarom ook waardevolle 'kunstwerken' zijn...!!!
Anderzijds maak ik van deze gelegenheid gebruik, U en uw familie, uit te nodigen voor een gratis barbecue, op een nog nader te bepalen datum. Dus niet volgend week-end zoals op deze blog foutief wordt aangekondigd.
Uitsluitend en alleen inschrijven via deze blog.
Indien U op de bijlage klikt, wordt de 'route' beschreven dewelke U dient te volgen,
bij voorkeur via: Windows Internet Explorer
of ook via 'Google'.
Een andere bijlage dateert van 26 mei 1984. (Foto)
Het Gents Symfonisch Studie-orkest, voorbereid door Prof. Duliez.
Op 81 jarige leeftijd en met benijdenswaardige energie, maakte hij zich 'kwaad' omdat de 'sopranen', tijdens de algemene 'repetitie' in Gent, niet 'hoog' genoeg zongen.
Ikzelf, als titularis van ons koor, stond te rillen op mijn benen.
Ik had het Ruysscheveldekoor, onvoldoende voorbereid...!
(Zo voelde ik het toch aan...!)
Foto: Ruysscheveldekoor, samen met het Gents Symfonisch Studieorkest
in de H.Kruiskerk van Stekene, met de vertolking van:
'Im weissen Rösll' van R.Benatsky.
Wie herkent zich hierop nog?
Hiervan bestaat ook een cassette-opname.....
En waarbij onze 'arme', geliefde Pastoor Omèr Vermeersch, nadien,
nog een vermanende brief van het Bisdom Gent ontving....,
'..wegens onzedelijke programmatie in een Godshuis...'
en dat Hij (Pastoor Vermeersch) dit, in de toekomst, ten strengste moest verbieden.
(Juni 1984)
Als 'God' mij de tijd geeft, zal ik met genoegen én met enige fierheid en mede,
dank zij de zorgzaamheid van Louisa,
een galerij van 'historische' krantenartikels, oude foto's, cassette-opnamen, videobanden .....
'opgefleurd' met humoristische anekdoten....publiceren op deze blogs.
Op een dag als deze en zittend in mijn al te beperkt 'bureau'-ken', kijk ik naar de 'reuze'-foto'
(Jeugdkoor en Ruysscheveldekoor, Pinksteren 1980) die al jaar en dag boven mijn hoofd hangt en mij inspiratie, 'zuurstof' bieden tot het 'schrijven' van deze blogs.
Mijn gedachten verdwalen, verstuiven dan naar hen die momenteel in het 'Koor der Engelen' zingen!
Beste Ruysschevelderkens en geachte lezer (-s)....
Vandaag is het woensdag.
Net zoals de beschreven dame in deze blogs zich, op een (te) zonnige, vrije dag als deze, tijdens de avonduren, (lees niet foutief a.u.b.) met de fiets naar het Gildenhuis begeeft om zich onder te dompelen in de sfeer,
in die vreemde wereld van de koor kunst,
zo wens ik jullie een mooie dag en/of een vruchtbare 'koorherhaling' en...
Ik kan er niet genoeg van krijgen, ik bedoel de Koningin Elisabeth wedstrijd voor piano.
(En moet ik daar dan 62 jaar voor geworden zijn...?)
Ik kan het uitleggen.. maar vertik het om U daarmee te confronteren en U bovendien onaangenaam leesgenot voor te schotelen.
Als ik niet meer weet wat te vertellen, start ik wel met een blog (-gen) waarom (waarop) ik gestrand ben, op mijn 23 jaar, met de muziekstudie.
Een uitslagprognose geven van een Koningin Elisabethwedstrijd, gelijk welke discipline, is een loterij Wie er echt mee begaan is heeft het gevoel van in een (vergeef me) assisen zaak, als jurylid, te fungeren.
Verantwoordelijkheid op te nemen.
Je beslist mee over de toekomst van een méér dan getalenteerde 'jongeling' (-gen).
Enkele korte, in morse-stijl, persoonlijke bedenkingen.
De bescheiden, grote winnaar (Denis Kozhukhin) vertolkte een 'kleine' sonate van Jozef Haydn.
Persoonlijk droeg het niet mijn voorkeur wat de interpretatie en 'lichte toets aanslag' betreft.
De moeilijkheidsgraad van deze sonate lag te laag voor zo'n gerenommeerde wedstrijd als deze. Ook andere kandidaten kozen voor het zekere voor het onzekere, maar als het treffelijk vertolkt wordt (bv. totaal in zijn licht-roccoco tijdskader wordt geprojecteerd enz.) kan ik er best mee leven. De vertolking van een sonate gespeeld door Kim Tae-Hyung zal ik me blijvend herinneren. Hij kreeg maar een vijfde plaats.
Maar hoe komt dat toch dat er een verschil is in beoordeling...ze spelen toch allemaal dezelfde noten, dezelfde ritmiek die genoteerd staat....dezelfde harmonie.
Dat is juist 'kunst', het onverklaarbare, het verder, dieper uitstralen van datgene wat er reeds geschreven staat. Het is enkel maar te benaderen, niet te vatten. Dat mag ook niet, het zou een menselijke desastreuze ontgoocheling betekenen. Het fantoom van kunst is dat het de ziel befoeterd, uitdaagt en datzelfde fantoom weet dat het de overwinnaar is en blijft. En de mens...hij ontgint, elk jaar opnieuw, met persoonlijke overtuiging.
Maar met dat wazig beeld van eerlijke onkunde.
Laureaten van de Koningin Elisabeth wedstrijd 2010. Het ga jullie goed
En morgen.. komt 'Ward'sen champetter', (Edward DeRoos)op bezoek.
Nee, hij was geen pianovirtuoos maar had wel een heel persoonlijke band met O.L.Heer.
''t Is weer voorbij....." zou de Nederlandse cabaretièr Gerard Cox gezongen hebben.
Hier is wel een verschil tussen theater- en -podium.
Laat het ons daar niet over hebben.
Ik heb genoten van deze Koningin Elisabeth-wedstrijd voor piano...misschien nog het allermeest om de tegenstrijdigheden van prominente muziek- of andere pianovirtuozen, vooral, wanneer zij voor de camera verschenen. Zij zijn nu eenmaal 'kunstenaar' en zijn (gelukkig) niet te vatten (gevoelsverstaanbaarheid).
Kunstenaars denken over een aureool van onaantastbaarheid te beschikken, althans zo stralen zij dat ook uit.
Dat moet zo omdat zij over KUNST spreken en hun medemens in eenzame gedachten achter laten zonder zelf te beseffen waar dé waarheid, het ultieme moment, de ziel's analyse en vele, vele andere betrachtingen aanwezig of gezocht kunnen worden.
Dit laatste is al een eerste stap waarvan ik hoop dat hij/zij dit nooit of nooit ontdekt.
Er waren, in deze finale tien mannen en twee vrouwen, gelukkig gedirigeerd door een (Amerikaanse) dirigente Marin Alsop die 'cum laude' verdient...
Maar... men vraagt om het kuchen en hoesten, tijdens het concert, te vermijden (?)...
Haar 'hielgeschuifel' terwijl zij dirigeert, is dan toch ook te vermijden wanneer er een klankopname is. Een dirigent moet binnen de perken (verhoog) blijven, eventueel gedrappeerd met tapis-plein. Gelukkig wordt er in de professionele muziekwereld geen onderscheid gemaakt tussen prioretaire, allesoverheersende masculaire 'geslachten'.
Maar dat komt nog wel... bij het ontwakend bewustzijn van 'eeuwenlange onderdanig vrouw zijn'. De eerste vonk is gegeven door dirigente Aslop. Zij is de eerste vrouwelijk dirigente van zo'n muziekwedstrijd en de instrumentisten... zij zagen dat het goed was!
En...wanneer gaan die muziek-intellectuelen eens leren, om te spreken over:
Van Beethoven en niet Beethoven...!!!! Jij zegt toch ook niet Beckevoort maar toch Vanbeckevoort..., (om zo maar een 'lucratief' voorbeeld te nemen).
Ofwel schiet mijn Germaanse leerstof te kort ofwel die van die heren en dame's...maar ik heb niemand, in deze zes dagen, horen spreken over een sonate van Van Beethoven.
Als slotakkoord nog even dit: alle 24 laureaten waren en zijn virtuozen, 's wereld's beste onder de besten.
Ieder van hen verdient applaus!
Moge hun carrièrre bezaaid worden met korrels waarvan niemand weet welke vruchten het zal voort brengen.
Dàt, is het mystieke, tevens ondraaglijke van kunstbeoefening.
Ik zeg altijd:"Als mijn kiekens maar eieren leggen..."!
Uitslag Koningin Elisabeth wedstrijd voor piano 2010.
1° Denis Kozhukhin.
2° Evgeni Bozhanov.
3° Hannes Minnaar.
4° Yuri Favorin.
5° Kim Tae-hyung.
6° Kim Da Sol.
P.s. uitnodiging tot het lezen van mijn blog: Koningin Elisabeth wedstrijd 2010 van 28 mei ll. en ook blog Koningin Elisabeth wedstrijd 2010 van 29 mei ll.
Tot op vandaag heb ik, met steeds groeiende belangstelling, gekeken en voornamelijk geluisterd naar deze uitputtende piano wedstrijd van wereldformaat en daar mogen wij, als Belgen, terecht fier over zijn. Als je merkt welk grote namen er in internationale dertien koppige koppige jury zetelen, wordt je al 'onpasselijk'... als luisteraar alleen al.
Een negatief punt in deze wedstrijd is, het ontbreken van onze Belgische pianisten!
Toen ik gisterenavond mevr.Kim Kyu Yeon, ( verdient 12 de plaats) de keuze-sonate hoorde vertolken, dacht ik bij mezelf dat toch één van de drie Belgische kandidaten toch wel in staat zou moeten zijn deze Koreaans op zijn minst te evenaren...! (In deze finale van twaalf kandidaten.)
Over het opgelegd werk van de Koreaan Jeon Minje is reeds vijf dagen lang een negatief beeld (compositorisch) geschetst en naar mijn gevoel ook terecht.
Wat mij sterk verwonderde was de contraversiële versie's tussen de panelleden uit de loge, de twee zaal luisteraars anderzijds (Erkens en Ritzen) en een toevallige gevestigde waarde uit de pianistieke wereld.
Om een voorbeeld te geven: wanneer het over de Bulgaar Evgeni Bozhanov ging met de vertolken van een Van Beethoven sonate (écht subliem, uniek gebracht) en Daniël Blumenthal sprak, dat zo'n 'pianist' nooit in zijn klas nog maar zou mogen beginnen studeren....(omdat hij onvoldoende pianist was) rezen mijn haren ten berge (En naar ik vermoed, ook van anderen.)
Ieder zijn mening.
Nu nog uitkijken wat de laatste kandidaten, deze avond, er terecht van gaan brengen.
Je moet stalen zenuwen hebben om je door dit alles heen te loodsen.
Omstreeks 23u zal de laatste noot gespeeld zijn en geef ik (onmiddellijk op deze blog) mijn prognose-uitslag op gevaar af van een persoonlijk debacle.
Vanaf 00u30 kan het jury verdict verwacht worden.
Nog dit meegeven: had de Bulgaar Bozhanov zijn attitude wat bijgeschaafd, op het einde van zijn optreden, had hij heel waarschijnlijk de eerste laureaat van deze wedstrijd geworden. Toch vermeld ik hem nu reeds samen de Koreaan Kim Tae Hyung.
Een mooie afsluiter zou zijn: eerste en laatste plaats voor de Koreanen.(?)
Nog even wachten naar Claire Huangci en Denis Kozhukhin,..... je weet maar nooit...
Gisterenavond heb ik gekeken én geluisterd naar de Koningin Elisabethwedstrijd wat ik, in geen jààààààren gedaan heb. Ja, het wordt soms ook een 'kijkspel', alhoewel dit niets maar dan ook niets voor de luisteraar iets te betekenen zou mogen hebben.
Dergelijke hoogst kunstvolle klanken (compositorische 'vaardigheid') projecteert men naar het hart... én de ziel. Het ontwijkt visuele inmenging want dat is schadelijk voor dat éne...het gevoel... en kan aanleiding geven tot een humane, desastreuze, verdere levenswandel.
Voor de eerste maal waren, zowel de panelleden alsook de professionele 'zaaltoehoorders' (Marc Erkens en Peter Ritzen, van wie we nu wel genoeg weten dat hij vaak in China en omstreken vertoeft) het sprakeloos eens.
Wij hoorden een kandidaat-winnaar m.n.Kim Tae-Hyung. (Leerling van de in München docerende pianovirtuoze Elisso Virdaladze en zetelt bovendien in de jury wat een niet onaardig voordeel oplevert alhoewel we dat niet mogen scanderen, noch fluisteren.)
Toch blijft het uitkijken naar bv. de Bulgaar Eugeni Bozhanov, van wie ikzelf, tot in de halve finale, hoge verwachtingen koester. (Niet alleen omdat hij Glen Gould allures uitstraald maar overheerlijke Bach vertolkingen presenteert. En mocht hij als zevende eindigen krijgt hij nog altijd een, naar Bulgaarse normen, fiks bedrag (4000 euro) van de ...nationale loterij.(?)
Màààààààààààr, in de loge en als ik het goed gehoord heb, sprak mevr. Boon tegenover de heer Vanbeckenvoort over een Let (Andrejs Osokins) die "zijn smoel" (bek) mee had....???? Dit gaat er over.
Ik heb een stil vermoeden dat Katelijne zich niet al te zeer op haar 'gemak' voelt te midden van Belgische eminente piano virtuozen en als ik eerlijk moet zijn ...waar is Fred Brouwers gebleven?
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Och,.... we verlengen de kerstdagen om nog na te genieten van een rijkgevulde feesttafel.
Klik op bijlage.
Het lijkt mij verstandig af te stappen van alle analytische psychose, ik heb daar trouwens maar een oppervlakkig inzicht in. (Gelukkig maar...!)
Kunst, koorzingen is en blijft wereldvreemd!
Het verslag van Marieke Missine (als zangpedagoge) van 14 september 1983 (!)
Vrijdag 14.39u.
