Felipe en ik zijn aan elkaar blijven hangen. Al snel gingen we samenwonen en hadden we 1001 plannen. Ons gezonde voeding-bedrijfje werd met veel liefde en hard labeur op poten gezet (Sabor es Amor) maar werd niet goed ontvangen. Gebrek aan centjes liet ons ook niet toe hier nog langer mee door te gaan. Dan maar beslist, aangezien mijn tijd in Colombia er bijna op zat, naar België te komen. Het feit dat we alles in verband met aanvraag papieren op een correcte manier wilden doen, heeft ons de das omgedaan. Eerlijk wezen is dus toch niet zo belangrijk in die grote politieke wereld. Hoe naiëf kan je zijn Ruth! Na vele problemen met een consult, die ons valse beloftes heeft gemaakt, is het geloof in ons systeem, bij mij, helemaal verloren gegaan. 4 helse maanden van afwachten in België. Een job gevonden, vast contract,gesprek omtrent "schijnhuwelijk" goed verlopen, alle papieren in orde... volgens de consult allemaal dik in orde en zonder problemen... werd onze gezinsherenigign afgewezen!!!!! Verder geen uitleg! Bellen naar Brussel om te horen, dat we gewoon maar een nummer zijn en spijtig voor jullie, tot zies en fijne dag nog! Dan maar bellen naar de mensen waarmee ik het gesprek rond " Schijnhuwelijk" had. Die snapten er niks van. Ook zei contacteerden brussel, dat hun manier van werken niet kan, dat wij mensen zijn en geen nummers... Dan maar bij een advocaat langs geweest, die beroep wou aantekenen maar uitsluitsel hiervan zou makkelijk een jaar kunnen duren.. Mijn keuze was rap gemaakt.. pijnljik iedereen opnieuw te moeten achterlaten, maar ik moet bij mijn ventje zijn... Na het schrijven aan de staatsecretaris Theo Franken, wacht ik tot de dag van vandaag nog op een mailtje terug. Heb dan tenmiste de ballen om iets te antwoorden, denk ik dan, maar neen.... Goed, er zit niets anders op dan ons hierbij neer te leggen. En dan nu blij te wezen dat ik binnenkort terug bij mijn liefje ben! En nu ben ik hier ondertussen al terug een groot half ajar! Wat vliegt de tijd zeg! Blij dat ons mama Felipe gezien heeft, dat we samen een beetje kunnen reizen hebben, dat ze weet dat ik in goede handen ben... dat stelt mij en zeker ons mama gerust! Dat het hier niet altijd makkelijk is, dat stop ik niet onder stoelen of banken. Het moeilijk vinden van een job, brengt veel frustraties mee.. veel tijd, is gelijk aan veel nadenken, veel nadenken zorgt dat je veel begint te missen en soms wat kribbig wordt. Maar we slaan er ons door! Leve de skype! Nu begin ik 21 juni te werken in een school en dit voor 6 maanden. En vrijdag mag ik het vliegtuig op en mag ik 2 weken iedereen keihard komen knuffelen!! Wat kijk ik er naar uit!!!!!
