|
Al de trainingen verlopen eigenlijk heel goed, niet veel te vertellen dus, een uitschieter van verleden week vond ik toch wel de fartlek training, dan mocht ik eerst 10 keer 100m heuvel op lopen om dan na een rustige km 8x500m alles te geven met 500m rust tussen, ik moest er ook echt alles uit persen om toch maar het opgegeven tempo van 3.40/3.45min/km te halen en dat is slecht 1 keertje niet gelukt toen ik 3.49min/km uitkwam. Er waren ook flauwe plezanten in het bos aanwezig, en die vonden het blijkbaar leuk om mijn flesje water leeg te kappen, zodat ik halverwege mijn training zonder drinken kwam te zitten, volgende keer dus maar wat beter verstoppen. Zondagochtend stond er terug een duurloopje gepland samen met Steffke en Mario, dit is nu het enige waarvoor je mij op een zondag om 6u uit mijn bed krijgt zi. Het is zalig lopen zo s'morgens, Mario liep weer veel te snel (hij zegt dat ik het was, maar dat geloven jullie toch ook niet hé), de 5.30min/km werden er 5.13min/km, maar het ging goed, enkel die achterkant van mijn knie bleef mij wat zorgen baren. Even met Mario besproken en dan toch maar de beslissing genomen om er wat verder mee te gaan, het sleept nu toch al zo'n 3 weken aan, beter nu gaan voor ik misschien een paar weken niet meer kan of mag lopen. Dus deze morgen zat ik al om 9u30 in de wachtzaal van de dokter, hij is ondertussen ook begonnen met lopen en is dus een heel stuk meer sportminded dan een tijdje geleden. Na een grondig onderzoek, bleek het niet mijn knie te zijn ook niet mijn hamstrings, maar ging het om de musculus plantaris, die zit blijkbaar vastgehecht in de knieholte en op één of ander manier heb ik die gekwetst. Dit is een blessure die haast niet voorkomt omdat het een spier is die niet echt een nut meer heeft, het is enkel bij de apen goed ontwikkeld omdat die grijpen en eten met hun voeten. Het is een raadsel hoe ik dit weer geflikt heb, maar ik mag gewoon verder blijven lopen en moet naar niks kijken, het kan nog wel een tijd duren eer het helemaal weg is, maar het kan totaal geen kwaad. Moet zeggen dat het een hele opluchting is, en waarschijnlijk zal ik de knie nu ook al een stuk minder voelen, omdat je door bezorgdheid er toch veel meer op let. Morgen gaan we dus vollen bak intervallen, al valt het met 10 keer 300m een beetje tegen :D, ben de laatste weken meer gewend hé. Donderdag trekken we met het hele gezin naar plopsa coo, maar ssssstt het moet nog een verrassing blijven voor ons mannen, anders slapen ze woensdagavond niet goed en zitten we donderdag met 3 wrakjes opgescheept.
Wat mij vorig weekend ook enorm heeft beziggehouden was het wk 24u lopen in Brize (france), knap wat die mannen en vrouwen daar gepresteerd hebben, wie weet een voornemen voor ik 50 wordt???? ;)
Groetjes
Wendy
|
Running Lady
