De winter is achter de rug en het crossseizoen werd bevredigend afgesloten. Wat nadien echter volde was minder voorspelbaar. Is het lentemoeheid, heeft het te maken met het wisselen van het uur doch zelf ervaar ik dat het voor geen meter meer vooruit gaat pffff. Vorige zondag nog mee gedaan aan de Pagasusloop en uiteindelijk een halve minuut trager dan vorig jaar gelopen. Nochtans hard gewerkt deze winter. Volgens Magda moet ik niet panieker maar je zou voor minder. Dinsdag op de intervaltraining ging het ook al niet en buiten een fijn loopje van slechts 10.5 km gisterenmiddag ging het vandaag weer langs geen kanten. 5 Km, zware benen en longen die geen lucht kregen . Heb me nochtans ingeschreven voor de marathon voor Berlijn (einde september) doch ben al aan het twijfelen geslagen. Misschien beter mee met enkele clubgenoten naar Amsterdam. Enfin, volgend test is de 10km van Mechelen. Alle daarheen zeker ?!
Met de cross te Kessel (Nijlen) zit mijn crossseizoen er op. Ik heb er dit jaar één meer gelopen dan vorig jaar en zal dan ook voor het eerst opgenomen worden in de interen cross-cup van RAM. De laatste cross was een mooike ondanks het wat hobbelige parcours (gevaar om voet om te slaan). De start was een beetje traag vanwege de lus die we na de startzone dienden te maken. Echt voorbij steken was er niet bij en het was wachten op het stuk waar men elkaar niet meer kruiste om snelheid te beginnen maken. Modder, een stukje bos en wat vals plat maakten echter het parcours mooi afwisselend. Normaal moet ik Marc Lauwers laten gaan doch in ronde 2 moest ik verrassend vaststellen dat het deze keer omgekeerd was. Ik maakte een kloof van 100 a 150 m en kon deze zo houden. Met een 18 de plaats en een finish voor Marc Lauwers kon ik mijn seizoen in het veld mooi afsluiten. Op naar de baanwedstrijden
Volgende week een verslag van het BK hoogspringen cadetten waarbij ik hoop dat ook hier Laura weer kan schitteren. Met hoogspringen weet je echter nooit en is de vorm van de dag + stressbestendigheid bepalend dus....lets pray
Ondertussen is 2011 alweer een maandje verder en heb ik er een provinciaal en vlaams kampioen bij. Het provinciaal kampioenschap was een, alhoewel het uiteindelijk een lange dag is geworden vanwege de slechte organisatie, een fijne dag en was vooral voor Laura ontspannen en dit in tegenstelling met het Vlaams kampioenschap. Blijkbaar salaan zelfs op dit niveau (cadetten) de zenuwen ook toe van het moment dat er Vlaams of Belgisch voor staat. Heb Laura nog nooit zo stressy gezien en net zoals de rest maakte ze al foute sprongen op 1.50 hoogte. Al bij al bleek ze achteraf het beste met de stress om te gaan daar ze als eerste op 1.53 en 1.59 slaagde en hierdoor als eerste eindigde ondanks het feit dat nummer twee dezelfde hoogte overwon. Al bij al een succesvol dag en een papa die echt fier mag zijn op zijn dochter. Zeker als je weet dat het trainingsvolume van Laura bijlange niet zo hoog ligt als haar collega's.
Bovendien kan ik ook nog eens trots zijn op Brent die op de cross te Grimbergen bewezen heeft karakter te hebben. Zijn spike werd uitgetrapt bij de start en eer die terug aan is was de rest al snel 150 m verder. Je had de blik in zijn ogen moeten zien toen hij de achtervolging in zette. Bij de doorgang van de aanloopronde had hij de laatste al bij de lurven en bij zijn aankomst liet hij er uiteidenlijk nog 10 achter hem. Waarschijnlijk zijn beste cross van jaar en opnieuwe een fiere papa.
Voor mijzelf loopt alles met ups en downs. De kou en de regen doen er allemaal niet echt goed aan. Na de cross te Grimbergen is er in de twee weken nadien niet veel van trainen in huis gekomen wegens echt rot regenweer en een kleine griepprik. Ben dan na het KvV in Gent dan toch van start gegaan in Bornem waar ik tot mijn grote verbazing blijkbaar toch goed bleek te zitten en dat mijn conditie er toch weer op vooruit was gegaan. Nu tja, na de cross stond het abdijbierke al klaar met dank aan de supporters . Nadien zijn er nog enkele gevloeid om de overwinning van mijn Vlaams kampioen te vieren en zijn we met z'n allen met een tevreden gevoel nog een lekker friet gaan eten. Smakelijk
Eerst een vooral een gelukkig en vooral gezond 2011 zonder blessures en met veel loopplezier
Zoals gezegd ben ik toch maar vertrokken om deel te nemen aan de 10 km van Gaston Roelands maar een echt succes kon je het niet noemen. Eerst en vooral lag er nog steeds een massa sneeuw en was er de nacht er voor nog bij gevallen. Al bij heel mooi en idyllisch doch bij de tweede ronde was al die verse sneeuwplat getreden en veranderd in één ijspiste waar het gevaarlijk en bij onmogelijk op lopen was. Het was constant ballanceren en uitschuiven geblazen en menig loper miste zijn bocht of ging onderuit. De conditie is bovendien bijlange nog niet wat zeis geweest. Elke ronde telde 4 hellingen en na 1 ronde was de jus uit mijn benen al uit. Bij elke helling in ronde 2 zag ik mijn collegaloper (van AWE) 10 tot 20 m van mij weg lopen . al bij al was ik slechts 14de in mijn leeftijdcategorie met een eindtijd van 38.41min. Ps Het waren er wel slechts 8.9 km ipv 10
Week 1 van de Kerstvakantie zijn de Laura en Brent traditioneel bij mij en het zou voor Laura een sportiev week worden. Van maandag tem donderdag elke dag in de topsporthal van Gent. Maandag voor de federale talentendag en de rest voor de Kerststage van VAL. Nu ja, geen probleem. Een ideaal moment om samen met Brent op te trekken. Op maandag en woensdag heb ik met hem 2 maal de watersportbaan rond gelopen wat op dat moment al sneeuwvrij was . Voor het overige hebben we het ijssculpturenfestival te Brugge, het Gravensteen te Gent en de stad Ieper bezocht met zijn loopgraven, millitaire befraafplaatsen en de Menenpoort. Brent had blijkbaar iets tegen een hoge rang want op elk kerhof ging hij op zoek naar de hoogste rang en het aantal gesneuvelden van die rang . Dat bleken voornamelijk Kapiteins te zijn .
Week 2 is nog een verplicht weekje thuis (bouwverlof). Ideaal om bepaalde zaken eindelijk eens af te handelen. Zondag 2/1 toch een intervaltraining (8 x 230m, rust 230m) kunnen doen met André Lafère in het Vrijbroekpark te Mechelen onder het alsziende oog van Magda Ilands. Ondanks het feit dat er nog veel sneeuw en ijs lag vonden we toch een stukje dat perfect kon dienen om snelheid te maken. Al bij al afzien doch mijn Achilepees heeft er blijkbaar van genoten want daar waar ze problemen gaf na de 10 km was er de dag nadien niets meer van te merken. Gisteren dan even verder getest met een duurloopje van 20 km (1.33 uur) en ook dat ging perfect. Om echt zeker te zijn ben ik dan toch maar even tot bij runnersservice in Duffel gereden voor een nieuw paar schoenen. Vermits ik naar binnen kantel is dat een nodig gegeven en niet makkelijk om een voldoende steunende schoen te vinden. Voor het eerst ga ik op Asics lopen. Deze blijkt vergelijkbaar te zijn met de New Balance waar ik al 5 jaar mee loop doch hier blijkt momenteel een stevig leveringsprobleem te zijn. Een nieuw jaar, een nieuw paar schoenen en wie weet.......
De watersnood is nog maar net achter de rug of het weer overspoeld ons land met ander grillen. Twee weken geleden mochten we de eerste winterprik in ons landje ontvangen. Nu ja, "winterprik?" Het is nog steeds maar herfst, niet? Sneeuw, ijzel en lage temperturen betekend in Belgie ellendig lange files en veel verkeersleed. Voor ons lopers wordt het er ook niet beter op. De koude doet een aanslag op je longen en het lopen op de weg heeft soms meer van schaatsen weg. Maar het is niet al kommer en kwel want we worden getracteerd op idylische plaaten en vroege kerstkaarten. Vorige week zaterdag kwam ik in een sneeuwbui terecht met veel wind en op een bepaald moment waande ik mij dan ook op de syberische vlakten. Alles rondom mij maagdelijk wit en op wegen waar geen verkeer meer door kwam was de rand van de weg niet meer waarneembaar. de wind blies de sneeuw van de velden en creeerde sneeuwduinen op de weg. Prachtig en mooi om te zien doch niet echt handig om door te lopen. Vorige dinsdag ben ik terug interval mee gaan trainen met Magda Ilands en haar groep. 12x 300/100. Het was afzien doch het voelde goed aan om terug te kunnen afzien. Het blessureleed ligt blijkbaar achter mij en ik hoop het toch weer voor enkele jaartjes te kunnen vermijden. Tja, een loper moet kunnen lopen hé. Volgende zondag staat de 10 km van Gaston Roelands op het programma. We zullen dan eens testen hoever de conditie er al terug is. Misschien blijf ik plakken om nadien nog in de crosscup te gaan supporteren voor Kjell De Hond en Kim Gypen.
. 
. Nadien zijn er nog enkele gevloeid om de overwinning van mijn Vlaams kampioen te vieren en zijn we met z'n allen met een tevreden gevoel nog een lekker friet gaan eten. Smakelijk
