Gisteren even in 't stad en naast de nieuwe van de Arctic Monkeys en Bill Callahan stonden de 5 eerste cd's van Warren Zevon te blinken voor 20 - dat kan je uiteraard niet laten staan. Warren Zevon, jongens en meisjes, was een Mooie Mens tot hij een jaar of 8 geleden door de Grote K werd weggemaaid. Op het einde van de jaren '70 maakte hij deel uit van de LA scene (Jackson Browne, Eagles, Linda Ronstadt, Fleetwood Mac,...) maar - in vergelijking met de vorige namen - was hij eerder een chroniquer van de minder sunny side van Los Angeles en wilde hij wel eens stevig rocken. Ondanks de dikwijls ernstige thema's in zijn songs (drugs, alcoholisme, geweld, verloren liefdes en vooral de dood), behoren zijn teksten tot de meest ironische uit meer dan 60 jaar popgeschiedenis - zo opent "Lawyers, Guns & Money" (een pseudo-spionage song) met de woorden : "I went home with the waitress, the way I always do. How was I to know, she was with the Russians too ?"
Of wat dacht je van het volgende sarcastische pareltje uit "Mohammed's Radio" : "Everybody's desperate trying to make ends meet Work all day, still can't pay
the price of gasoline and meat Alas, their lives are incomplete"
Maar het mooiste komt toch uit "Desperado's under the eaves" - Zevon zit ( met een zware kater) in een hotelbar te mijmeren over het leven en zich zorgen te maken over hoe hij zijn rekening gaat betalen ("And if California slides into the ocean, like the mystics and statistics say it will, I predict this motel will be standing, until I paid my bill"). Wanneer de tweede strofe begint, verwacht je je aan nog een resem zware beschouwingen over het leven maar dan zingt hij "I was sitting in the Hollywood Hawaian Hotel, I was listening to the air
conditioner hum. It went mmmmmm.." waarna hij de rest van de strofe met veel enthousiasme verder mmmmmmmmt - treffender kan je de zin van het leven niet beschrijven...
In ieder geval, wat zit ik hier over Zevon te lullen - neem uit de cd-bakken van de bib eens een cd van Zevon mee, steel eens een cd uit de cd kast van je vader, download eens een paar songs van 1 of andere site en luister naar "The Genius" !!!
To cut a long story short : Zevon, die heel wat liedjes over de dood schreef ("I'll sleep when I'm dead", "Things to do in Denver when you're dead", "Life 'll kill you") werd in 2002 met terminale longkanker gediagnosteerd maar bleef toch zijn cynische zelf en wentelde zich niet in zelfbeklag ("ik heb het leven van Jim Morrison geleid, maar ik ben 30 jaar ouder geworden - dan mag je niet klagen"). Toen hij de fatale boodschap kreeg, nam hij zich voor om nog 3 objectieven te realiseren : zijn laatste album "The Wind" afmaken en te releasen (26/8/03), de geboorte van zijn kleinkind(eren) meemaken (het werd een tweeling), en naar de nieuwste James Bond gaan kijken (toevallig "Another Way To Die" geheten). Hij haalde ze nipt alle 3 en stierf op 7 september 2003. In zijn laatste televisie-interview met David Letterman in 2002 vroeg Letterman wat Zevon nu, in het aanschijn van de dood, als voornaamste levensles beschouwde. Zevon antwoordde : "Enjoy Every Sandwich". Veel wijzer kan het niet worden...
