We zijn nu al een week
verder en ik moet zeggen dat het al veel beter gaat op mijn nieuwe school. Mijn
lieftallige klasgenoten doen er nog steeds alles aan om mijn leven hier op
school zo onaangenaam mogelijk te maken. Dat is nog niet verandert, maar het is
al minder intens dan mijn Tipp-Ex incident van vorige week. Wat die wraak
betreft waar ik het vorige week over had, daar ben ik nog niet klaar mee. Ik
heb er eens over nagedacht en ik heb besloten om het voorlopig zo te laten. Als
ik me wreek wanneer ze het niet verwachten komt dat eens zo hard aan en zal
mijn wraak des te zoeter zijn. Elke dag als ik thuis kom van school vragen mijn
ouders hoe het was geweest. Vroeger in Zuid-Afrika kreeg ik die vraag ook
geregeld maar daar was mijn antwoord heel anders. Dan zei ik heel kort: Goed.
Meer had ik gewoonweg niet zeggen. Maar sinds we in België wonen heb ik elke
avond een uitgebreid verslag gegeven van hoe ik mijn dagen op de schoolbanken
slijt. Een logische reactie zou zijn dat mijn ouders zouden ingrijpen. Je zou
toch denken dat niemand wil dat zijn kinderen worden gepest op school. Maar
mijn ouders die blijken van een andere planeet te komen. Ze vertelde me dat het
wel zou beteren en dat het hun manier is om mij te verwelkomen op school. Hard
zen, dat waren de woorden van mijn vader. Geen idee waar dat ineens vandaan
kwam. Ik besloot om het verder geen aandacht te geven. Mijn ouders waren
namelijk altijd al rare snuiters geweest. Niets om me zorgen over te maken. Ik
ben op zoek naar een club waar ik terug lacrosse kan spelen, maar de sport
blijkt hier niet zo populair te zijn, dus mijn zoektocht is geen succes. Het
liefst zou ik het ergens in de buurt willen doen, aangezien mijn ouders het
fantastische idee hebben gekregen dat ik voortaan mijn eigen chauffeur ben. Ik
ben benieuwd hoe dat gaat aflopen. Het ziet er trouwens naar uit dat hoe verder
het schooljaar vordert, hoe minder tijd ik heb om na school andere dingen te
doen dan huiswerk. Ik denk dat de leerkrachten de weken voor het rapport zien als
een wedstrijd. Om ter meest huiswerk opgeven vlak voor het rapport en wie als
laatste de meeste punten kan inbrengen wint de wedstrijd. Alsof de maand
september maar uit de laatste 2 weken bestaat, als da maar goed komt.
Hallo beste
bloggers, vandaag was mijn 2de dag op mijn nieuwe school en deze was
weer alles behalve normaal. Het 6de jaar, en dus ook ik, ging
vandaag op sportdag. Omdat ik nieuw was in de klas en nog maar 1 dag les had
gehad, waren mijn medeleerlingen zo vriendelijk geweest om voor mij te kiezen
wat voor activiteit ik ging doen vandaag. Ik moest een natuurwandeling maken
door de Rupelstreek. Dit was nog maar eens het bewijs dat ik niet welkom was in
deze klas. Ik deed er niet moeilijk over omdat ik overbodige conflicten wou
vermijden. Ik moest om kwart voor 7 klaar staan aan de poort waar ik samen met
andere leerlingen moest samenkomen. De natuurwandeling was een succes want er
waren meer inschrijvingen dan vorig jaar volgens meneer aardrijkskunde. Dit was
mijn kans om nieuwe vrienden te maken dacht ik, maar het was te mooi om waar te
zijn want we waren met een enorme groep van 2. Ik dus, alleen met die
eigenaardige meneer die ogen had die hij waarschijnlijk gestolen had van een
vis. Ik kreeg dus een volledige excursie van de Rupelstreek. De leerkracht ging
helemaal op in zijn uitleg en ik slenterde er achter als een schoothondje. Na 5
uur saaie uitleg hoe de Rupel aan zijn naam is gekomen en welke dieren erin
leven, gingen we samen terug naar school om samen met alle andere leerlingen
onze dag te bespreken. Iedereen was enthousiast want zij hadden plezier gemaakt
vandaag. De leerkracht ging even weg om papieren te gaan halen. Soms kreeg ik een spottende blik van een
medestudent en ik vroeg me af wie er op het idee was gekomen om mij in te
schrijven voor de wandeling. Mijn gedachten dwaalden af en was aan het dromen
over de uitgestrekte velden van Zuid-Afrika waar ik veel vrienden had, toen
plots mijn droom werd onderbroken door een zware stem die met een sarcastische
ondertoon vroeg of ik mij geamuseerd had vandaag. De jongen met de pet die
gisteren zich bewust van mij afschermde, stond voor mij. Ik antwoordde dat het
wel meeviel en dat ik nu meer van de streek gezien had. De jongen met de pet die iedereen Hubert noemde,
nam geen genoegen met dat antwoord en begon spontaan met mijn rugzak te gooien
naar andere klasgenoten. Ik besefte dat hij een reactie van mij wou uitlokken
maar ik was slimmer dan dat dacht ik.
Ik vroeg hem meerdere keren om te stoppen, maar hij bleef mij uitdagen
dus stond ik recht en gaf hem een duw ( dit was niet een van mijn slimste
zetten). Hij bewoog amper hij kwam dichter en plakte mij tegen de muur terwijl
de rest mij helemaal bedekte met vloeibare tip-ex. Wanneer ze voetstappen
hoorde op de gang haastte iedereen zich vlug naar zijn plaats, terwijl ik
probeerde de chemische smaak uit mijn mond te wassen met wat water. Mevrouw
appel kwam binnen en zag dat ik aan het drinken was en dit was natuurlijk
onaanvaardbaar. Ze deed teken dat ik moest meekomen naar haar bureau. Daar
kreeg ik een preek over fatsoen en orde maar ik kon maar aan 1 ding denken en
dat was wraak.
