De godsdienstles ging over de armoede in de wereld. Wat heb ik daar nu mee te maken dacht Kobe en zakte al zuchtend onderuit op zijn stoel. De dag was rot begonnen en het zou er blijkbaar niet op verbeteren. Eerst gaf de juf een hele uiteenzetting over wat armoede nu eigenlijk was. Waar op de wereldkaart deze het meest voorkwam. Het leek allemaal ver weg. Hij begreep niet waarom men hen ermee moesten lastiggevallen. Weer een stunt om geld in te zamelen dacht hij. We leven in een rijk land en als we niets hebben kunnen we naar het o.c.m.w. gaan, had vader eens gezegd. Daarom kwamen er ook zoveel azielzoekers naar hier. Kobe was er gerust in, armoede zou hij nooit meemaken. Hoe meer de juf het over honger had, des te meer begon hij te voelen dat hij eigenlijk nog niets gegeten had. Dus zo voelt dat, dacht hij. Even keek hij op zijn uurwerk. Nog zeker een halfuur moest hij wachten om naar huis te kunnen. Om haar les nog wat meer sensationeel te maken, liet ze een T.V.reportage zien over de armoede in ethiopië.
Het vreemde voorval ------------------------------ Met snelle stappen liep Kobe naar school. Het is druk in de stad. Hij was laat opgestaan en had zijn lievelings cornflakes niet gekregen. Moeder vond die dingen te duur en volgens haar zaten er teveel suikers in. Kwaad had hij de boterhammen die ze smeerde van tafel gegooid. Hij had er gewoon geen zin in. Dan maar vlug een klein doosje kopen in de winkel aan de school,dacht hij. Gelukkig zat er nog wat zakgeld in zijn spaarpot. Zuchtend had moeder hem aangekeken, maar zoals altijd zei ze niets. Het weer was guur,de ijskoude wind sneed in zijn oren. Zijn humeur was beneden het vriespunt. t' Was al zo laat en honger had hij ook. Diep in hem had hij spijt dat hij niet een beetje gegeten had. Nog even en hij was er.
Aan het begin van de straat ,die naar de school leidde, stond een hele menigte te kijken. De politie had de doorgang afgesloten en stuurde iedereen een blokje rond. Nieuwsgierig baande hij zich een weg door de menigte. Verder dan de nadar hekken kwam hij niet. In de verte stond een ambulance en een heleboel agenten. Wat zou er daar gebeurd zijn dacht Kobe. Het leek wel ter hoogte van de winkel. Hoe hij ook probeerde, hij kon enkel een glimp opvangen van een draagberrie waarover en wit laken was gehangen. Agenten stonden te praten met een vrouw die duidelijk overstuur was.Iemand schreef zorgvuldig in een notitie boekje. Wat leek het eng zo dicht bij school. Plots voelde hij een stevige hand op zijn schouder. Verschrikt keer hij op. Een agent met een zeer boze blik keek hem recht in de ogen. "Kom jongen jij hoort op school te zitten, de bel zal al wel gegaan zijn." Kobe realiseerde zich dat hij al laat vertrokken was en zette het op een lopen. Net voor de bel kwam hij op het schoolplein aan.
Die voormiddag kon hij zijn gedachten niet bij de lessen houden. Steeds weer zag hij die ambulance, de draagbaar met het witte laken. Wat zou er gebeurd zijn? Had men een dode gevonden, of was er wel iemand vermoord. Een ding stond vast, hij moest er het fijne van weten. Deze middag zou hij daar eens langsgaan en informeren wat er aan de hand was. Met een oorverdovende klap werd hij uit zijn droom gewekt. De juf van godsdienst had met een lineaal hard op zijn bank geslagen. " En Kobe, niet geslapen vannacht. Doe dat thuis maar, nu zit je in de les." Ze keek heel boos en Kobe wist niet wat hij moest zeggen. Iedereen keek naar hem en ze zaten te giechelen van plezier. Hij voelde zijn hoofd rood aanlopen, wat was dit toch een rotdag.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
