Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Dagboek
zodat jullie weten hoe het met me gaat
17-01-2011
Wat een gedoe ...
Al zo lang niet meer langs geweest. Dat komt ervan als het werk je helemaal opslorpt en als je met zoveel dingen tegelijk bezig bent. Ik moet grif toegeven dat ik niet wist hoe dit werkt.
Alle gekheid op een stokje, ik zit er weer in, niet dat ik geloof dat nog iemand mijn blog leest. Misschien is het goed om het even op een ander onderwerp te gooien. Ik denk er nog wel eens over na.
Een revolutie heb ik meegemaakt. Een revolutie op werkvlak. Toch wel wat successen om fier op te zijn. Ook thuis ... een revolutie aan puber in huis ... wel mijn eigen huis ondertussen en dat is ook wel om trots op te zijn.
Ik ben benieuwd of iemand dit nog leest ... het is ook mijn eigen fout ... pure verwaarlozing van mijn blog heeft tot gevolg dat niemand het nog leest.
Volgende keer vertel ik over mijn boek. "Het Noorden Kwijt". In ieder geval als iemand het horen wil.
De boog heeft weer heel erg gespannen gestaan, maar ik heb vruchtbaar werk geleverd. Ik heb ondertussen een contractverlenging in de wacht kunnen slepen en ben samen met de directie op zoek naar manieren om efficiënter te kunnen werken. Populair maak ik er me niet mee, maar het scheelt wel in de potermonée van mijn bazen. Volgende week ga ik met de kinderen een weekje naar een bungalow-park in Weert. Dan kunnen we allemaal een beetje uitblazen.
Hopelijk gaat het jullie allemaal goed, ik mis BP nog steeds, maar kom meer en meer in mijn job. Ik stel me sterker op omdat ik zekerder ben van m'n stuk. Het profiteren van het feit dat die nieuwe toch van niets wist dat is voorbij. Ik ben ook bezig met m'n eigen poetsprogramma's samen te stellen en ik heb een ruimtestaat gemaakt van de gebouwen (die was er niet) om een calculatie te kunnen doen.
Dit was in het kort waar ik mee bezig ben - heel kort, maar toch bondig.
Beste vrienden, Bij deze wil ik iedereen zalige hoogdagen toewensen - zowel de Moslims die Kurban Bayran vieren alsook de mensen die Kerst achter de rug hebben en Nieuwjaar in het verschiet. Voor mij zijn het in het rusthuis drukke dagen - verlof dat nog moet opgenomen worden door vele van mijn collega's brengt met zich mee dat het heel druk wordt op de dienst. Anderzijds waren er ook heel wat overlijdens en dan is het ook heel erg druk voor mij. Kamers moeten dan vernieuwd worden voor nieuwe bewoners en dat valt ook onder mijn verantwoordelijkheid. Zodus de Kerstdagen vliegen aan mijn neus voorbij. Mijn examens Turks zijn ondertussen ook voorbij. Ik heb echt tijd moeten vinden om te studeren. Bijna tijd stelen als het ware. Maar het is toch gelukt ... en ik denk dat mij examen ok waren. Turks is geen gemakkelijke taal - maar daarom ook dat het me heel erg boeit.
voila, hopelijk kan ik volgend jaar tijd maken om jullie nog eens te zien, Linda.
Het is ondertussen oktober. Stilaan verlang ik weer naar Bp - het wordt voor mij de goede oude tijd. Een tijd waar ik veel leuke momenten heb gekend. Nu op dit moment is dat niet meer echt het geval. Hoe hoger je op klimt in je carriere hoe minder plezier er is in je werk. Constant moet ik in mijn kracht staan, weten wat ik zeg, hoe ik het zeg. Wikken en wegen, en ik heb veel hooi op m'n vork - ik zal het stuk per stuk moeten aanpakken om alles tot een goed einde te brengen.
Ik ben met de eerste opleidingen begonnen. Allez om het beter te zeggen de helf van de groepjes zijn al geweest. Chemie in de poets, dat is het onderwerp en al komen ze allemaal tegen hun zin, ze zeggen ook dat het heel interessant is geweest. Dus ik heb er wel voldoening aan. Het zeepproject zit ook al in zijn kinderschoenen ik hoop dat ik volgende week van start kan gaan op één afdeling, dus ik ben wel goed bezig.
Maar toch mis ik jullie allemaal. De altijd lachende, vrolijke Linda is al een tijdje niet meer. Misschien moet ik nog eens tijd maken om naar Bp te komen, om jullie allemaal nog eens te zien. Het zou me verdorie goed doen !
Ik heb sinds één maand 2 nieuwe vriendjes in huis. Qute en Caramelle, 2 chihuahua's die ik heb geimporteerd vanuit Hongarije - tijdens deze koude winteravonden amuseer ik me met hen. Het zijn me een koppel deugenietjes, natuurlijk al helemaal verwend en ze verstaan Turks (hihi) - Hongaars lijkt nagenoeg helemaal op Turks (het is dezelfde taalgroep) en gezien ik begin september Turks ben beginnen studeren komt dit prachtig uit. Turkse namen kon ik voor hen echter niet bedenken en de kids zouden er ook niet mee akkoord gegaan zijn want zij wilden de namen geven natuurlijk ... de namen die ze nu hebben vind ik ook niet zo super maar allez.
Aan mijn vroegere poetsdames wil ik dit nog even kwijt. Ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn voor jullie op Bp op dit moment. Weet alleen dat ik aan jullie denk. Alles wat voorbij is lijkt altijd zoveel leuker geweest te zijn. Die goede oude tijd, ... In ieder geval ... veel TAR-genot en hou jullie allemaal sterk. Als extra geef ik de foto's mee van mijn deugenietjes.
Het is ondertussen oktober. Stilaan verlang ik weer naar Bp - het wordt voor mij de goede oude tijd. Een tijd waar ik veel leuke momenten heb gekend. Nu op dit moment is dat niet meer echt het geval. Hoe hoger je op klimt in je carriere hoe minder plezier er is in je werk. Constant moet ik in mijn kracht staan, weten wat ik zeg, hoe ik het zeg. Wikken en wegen, en ik heb veel hooi op m'n vork - ik zal het stuk per stuk moeten aanpakken om alles tot een goed einde te brengen.
Ik ben met de eerste opleidingen begonnen. Allez om het beter te zeggen de helf van de groepjes zijn al geweest. Chemie in de poets, dat is het onderwerp en al komen ze allemaal tegen hun zin, ze zeggen ook dat het heel interessant is geweest. Dus ik heb er wel voldoening aan. Het zeepproject zit ook al in zijn kinderschoenen ik hoop dat ik volgende week van start kan gaan op één afdeling, dus ik ben wel goed bezig.
Maar toch mis ik jullie allemaal. De altijd lachende, vrolijke Linda is al een tijdje niet meer. Misschien moet ik nog eens tijd maken om naar Bp te komen, om jullie allemaal nog eens te zien. Het zou me verdorie goed doen !
Ik heb sinds één maand 2 nieuwe vriendjes in huis. Qute en Caramelle, 2 chihuahua's die ik heb geimporteerd vanuit Hongarije - tijdens deze koude winteravonden amuseer ik me met hen. Het zijn me een koppel deugenietjes, natuurlijk al helemaal verwend en ze verstaan Turks (hihi) - Hongaars lijkt nagenoeg helemaal op Turks (het is dezelfde taalgroep) en gezien ik begin september Turks ben beginnen studeren komt dit prachtig uit. Turkse namen kon ik voor hen echter niet bedenken en de kids zouden er ook niet mee akkoord gegaan zijn want zij wilden de namen geven natuurlijk ... de namen die ze nu hebben vind ik ook niet zo super maar allez.
Aan mijn vroegere poetsdames wil ik dit nog even kwijt. Ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn voor jullie op Bp op dit moment. Weet alleen dat ik aan jullie denk. Alles wat voorbij is lijkt altijd zoveel leuker geweest te zijn. Die goede oude tijd, ... In ieder geval ... veel TAR-genot en hou jullie allemaal sterk. Als extra geef ik de foto's mee van mijn deugenietjes.
Het was een slechte zomer. De laatste 2 weken van augustus had ik verlof, de kinderen warenhet slechte weer zo beu dat er met hen geen huis te houden was. Gestechel en geruzie van de kinderen kleurden mijn vakantie, maar jammer genoeg niet de zon.
Ik was dus op 5 september blij dat ik terug aan het werk kon ... ik heb nu alweer anderhalve zeer drukke week achter de rug ... mijn bureau lag maandag vol met opgestapelde dossiers en als ik nu kijk zie ik dat ik buiten nog wat rommelige papiertjes alles heb opgeruimd. Deze week was het ook heel hectisch ... de dames hadden allerlei problemen en een dafalgannetje kan er wel vanaf op dit moment ... nu vrijdagnamiddag is alles een beetje tot rust gekeerd.
Dinsdag had ik een teamvergadering georganiseerd en dat was nochtans heel gezellig verlopen, misschien ook door het verhaal dat ik voor hen had gelezen : een heel mooi verhaal over een voorval waar en van een mug een olifant wordt gemaakt (ik geef het verhaal op het einde wel eventjes mee) - diegenen op wie het van toepassing was zullen er zeker hun lessen uit getrokken hebben.
De kinderen zijn vorige week heel goed gestart op school - Silke heeft het erg naar haar zin op de tuinbouwschool - vanavond zijn de ouders van de nieuwe kinderen trouwens ook uitgenodigd op een drink - zo kunnen we ook kennis maken met de leeraars - dan kan ik eindelijk eens zien over wie Silke al die wilde verhalen vertelt. Deze week ben ik ook met een cursus gestart. Turks ... de eerste les hebben we achter de rug. Het was leuk, niet makkelijk maar toch wel leuk, het is een uitdaging.
ziezo dat was dan het laatste nieuws. Hieronder nog even het verhaal van het konijn onder de mangoboom.
Het konijn onder de mangoboom Lang geleden leefde er in India een jong konijntje in het bos vlak bij de zee. Op een mooie zonnige dag lag hij te slapen onder een grote mangoboom. De rijpe mangos die boven hem in de boon hingen, verspreidden een heerlijke geur. Vlakbij knabbelde een hert aan de blaadjes en zijn konijnenvriendjes speelden tussen de struiken.
Plotseling klonk er een luide plof, die de grond onder het konijn deed schudden. Het kleine konijntje schrok wakker. "Dat schudden en dreunen moet het geluid van een aardbeving zijn," dacht hij en hij sprong overeind. Ik moet maken dat ik wegkom!"
"Waarom ren je?" riepen zijn konijnenvriendjes.
"De aarde valt uit elkaar! Snel! Volg mij!"
Geschrokken begonnen de andere konijnen met hem mee te rennen. Steeds meer konijnen volgden hen. Binnen korte tijd renden honderden bange konijnen, met paniek in hun ogen en trillende oren, zo snel zij konden achter het kleine konijntje aan. Een hert zag de konijnen door het bos rennen. "Wat is er aan de hand," vroeg zij, "is er brand?" "Een ramp! Verschrikkelijk De aarde valt uit elkaar" "Dat moet ik de andere dieren gaan vertellen, zodat zij ook kunnen vluchten!"
Het hert vertelde het aan de buffel. De buffel vertelde het aan de wilde os. De wilde os vertelde het aan de tijger. De tijger vertelde het aan de olifant. De olifant vertelde het aan de neushoorn. Al snel renden honderden dieren achter het kleine konijntje aan en de kreet "De aarde valt uit elkaar!" weergalmde door het hele bos.
Een wijze en machtige leeuw hoorde het luide gedreun van de vluchtende dieren en zag hen een heuvel oprennen in de richting van een hoge rots die boven de oceaan uitstak. "Als ik hen niet tegenhoud, zullen alle dieren doorrennen en over de rand van de rots in zee vallen," dacht hij. Razendsnel sprong de leeuw naar de top van de rots. "Stop!," brulde hij. "Waarvoor zijn jullie op de vlucht?"
"De aarde valt uit elkaar!" antwoordden de dieren, elk op zijn eigen manier.
"Wie zag de aarde uit elkaar vallen?" vroeg de leeuw.
"De olifant zag het," snoof de neushoorn. "De tijger zag het," trompetterde de olifant. "De wilde os zag het," gromde de tijger. "De buffel zag het," beide de wilde os. "Het hert zag het," brulde de buffel. "Het konijntje zag het," fluisterde het hert. Tenslotte sprak het kleine konijntje, "Ik hoorde de aarde uit elkaar vallen." "Waar was je toen dat gebeurde?" vroeg de leeuw. "Ik lag te slapen onder een grote mangoboom toen ik een luide plof hoorde en de grond onder mij begon te schudden."
"Kom op konijn, spring op mijn rug, dan zullen wij gaan onderzoeken wat jij gehoord hebt. Laat de andere dieren maar hier blijven totdat wij terugkomen." De leeuw rende met grote sprongen door het bos en kwam al snel bij de mangoboom. "Laat mij eraf!," huilde het konijntje. "Ik durf niet dichterbij te komen!" De leeuw liet het konijn van zijn rug afspringen en liep zonder angst naar de plek waar het konijn had liggen slapen. Bij de wortels van de boom lag een reusachtige mango die van een tak naar beneden was gevallen.
"De aarde valt helemaal niet uit elkaar! Er is een mango op de grond gevallen en van die plof ben jij zo geschrokken!," zei de leeuw tegen het konijntje. Jullie zijn allemaal veilig, maar door je angst renden jullie een groot gevaar tegemoet. Luister daarom naar mijn raad: Vaak is alles niet zoals het lijkt.Kijk dan eerst of er voor een gerucht een werkelijke reden is, en doe dan pas iets om anderen en jezelf te helpen. Volg anderen niet voordat je zeker weet dat zij gelijk hebben."
Het kleine konijntje en alle andere dieren beloofden om de goede raad van de leeuw op te volgen en blij keerden zij terug naar hun eigen plek in het bos.
Ik schaam me dood - al meer dan één maand was mijn blog nog niet eens een aanblik waard ... waard wel maar gezien de omstandigheden kon ik het vaak niet opbrengen om nog een woordje hier in mijn dagboek te schrijven. Ik heb heel veel zieken gehad waardoor ik de planning telkens opnieuw moest opmaken en dat viel dan ook nog eens samen met het groot verlof van velen. Mijn cursus Emotionele intelligentie hyier op het werk zat daar dan ook nog voor een groot stuk tussen - want de taken die we daarvoor moesten voorbereiden waren niet de minste. De cursus heb ik trouwens afgerond met veel glans. Maar ik had er dan toch ook wel wat energie ingestoken. Op dit moment ben ik bezig met het inplannen en opleiden van de jobstudenten en ook met het inplannen van het werk tijdens deze vakantieperiode. Vanaf volgende week krijg ik er dan in de voormiddag de dagelijks activiteit in de linnenkamer bij omdat één van onze linnen-dames op verlof gaat. Er is niemand om de vervanging te doen ... tis een vrijgecompliceerde job ... en vandaar dat die taak dan op mij valt. De meetings zijn nu wel miniem ... dus ik kan het er dan gemakkelijk bijnemen. Mijn vakantie is gepland tijdens de twee laatste weken van augustus. Ik ben nog steeds aan het uitkijken waar ik met de kids heen zou kunnen gaan - ik heb wel zin om een paar dagen de alledaagse sleur achter mij te laten.
Het nieuws dat euroclean het contract op de fabriek verloren zou zijn heb ik een paar weken geleden ook vernomen. Ik had het verwacht ... daarom ook dat ik toen de beslissing heb genomen om hier op de dienst te komen werken. Een goede beslissing denk ik nu. Spijtig alleen dat Ann en Marie-Jeane op de toolboxmeeting hebben gezegd dat het door mij zou komen dat ze het contract verloren hebben. Heel spijtig - want zij nemen blijkbaar geen contact meer met me op maar ik heb wel nog contact met mensen van het fabriek die zeggen dat dat het geval absoluut niet is. Al die jaren dat ik bij BP heb gewerkt hebben we gevraagd naar meer ondersteuning. In de plaats kregen we telkens een wisselend management, het gevraagde - zoals een onafhankelijke voorwerkster- kon niet gegeven worden, bestellingen lieten soms één mand op zich wachten (terwijl als ik nu een bestelling doe bij dezelfde firma, mijn bestelling binnen de 3 dagen heb) - Ik heb me op BP de draad uit de naad gewerkt, al zakte de moed me soms in de schoenen, want euroclean vond dat ik dat allemaal niet moest doen ... dat stond niet in het contract. Het gaat niet op dat je als firma alleen maar extra moeite doet vlak voor een beoordeling - de mogelijkheden waren uitgebreid genoeg - alleen een dienstwagen op het terrein had al heel veel goed kunnen maken, ik had me dan makkelijker kunnen verplaatsen waardoor ik meer tijd had kunnen creëren voor de klant. Nu dat ik er een paar maanden uit ben en in een hele andere omgeving werk kan ik alles ook klaarder inzien en begrijp ik ook wat er fout gegaan is. Ik zat alleen tussen twee vuren - de klant (die me zeer nauw aan het hart lag en nu nog trouwens - en mijn werkgever). Wat Ann en Marie-jeane betreft ... Ik had heel veel vertrouwen in jullie - maar emotioneel intelligent zijn jullie niet : een emotioneel intelligent iemand geeft ook zijn eigen fouten toe ... we zijn maar mensen en iedereen kan iets fout doen. Pas als je dat kan toegeven, dan oogst je pas sucses in je werk.
De volgende weken hou ik me ook bezig met een aantal projecten die ik heb opgestart. Het eerste wat zo bijna startklaar is is het "zeepproject" - zeepflacons die we zelf gaan vullen volgens een bepaalde procedure zodat we geen besmettingen kunnen doorgeven via de zeep aan de patiënten. Dit was een heel omvattend project. prijsaanvragen, desinfectieinformatie, preventidiensttoestanden, lokaaltoewijzingen, kuisen en in orde brengen van de accomodatie, maken van pasklare etiketten ... Zover ben ik nu ... dus bijna startklaar ... alles moet hier in procedures gegoten worden en als dat klaar is dan kan ik van start gaan. Het is wel nog een proefproject. Dat wil zeggen dat alles genoteerd moet worden zodat we achteraf een duidelijk kostenplaatjes hebben. Ook dit was een uitdaging voor mij en nog trouwens.
De volgende uitdaging is de opleidingen. In het najaar krijgen alle onderhoudsmensen en kamerzorgen een opleiding die door mij zal moeten gegeven worden. Nog voor ik met verlof ga de 20ste augustus zou ik het ontwerp van de opleiding klaar willen hebben. Zodat terwijl ik op verlof ben kan beslist worden wanneer en hoe die opleiding gegeven kan worden. Ik heb nog heel veel materiaal van opleidingen die ik tijdens de toolboxmeetingen gegeven heb, dus met wat extra inspanning zou ik daar toch ook mee rond moeten komen.
En dan ook nog eigen opleidingen. Ook dit najaar nog heb ik me ingeschreven om een aantal opleidingen te gaan volgen. Opleidingen waar ik in het laatste jaar bij euroclean nog naar gevraagd had, maar er werd geen gevolg aan gegeven. Nu wel !!! Ik ga wat opleiding volgen voorleidinggevenden in de poetssector en ik ben erg benieuwd.
Ook zijn we bezig met een calculatie en er komt een proefperiode met een schobzuigmachine. Die was er nog niet en ik denk dat door het gebruik van een schrobzuigautomaat in de centrale gedeeltes dat we heel wat efficiënter kunnen gaan werken. Dus daar kijk ik ook naar uit.
Voila, vrienden ... dat was alles zowat in een notedop. Ik hoop dat jullie begrijpen waarom ik weinig tijd had om online te komen. Met de kinderen en met Osie is ook alles ok. De kinderen hadden trouwens prima hun best gedaan op school. Silke is ondertussen ingeschreven op de tuinbouwschool in St-Truiden waar ze graag dierenzorg wil gaan doen. In september zal ook het ritme thuis er een beetje anders uit gaan zien.
Dada, en laat ook eens wat van jullie horen, Groetjes, Linda.
De drukste maand mijnes levens ... zo kan ik de voorbije maand beschrijven. Mijn nieuwe collega's weten dat ik er ben en ze doen hoe langer hoe meer beroep op mij. Het wordt me ook als maar duidelijker hoe het is om voor een "dienst" te werken en ik moet zeggen de fustraties blijven ook hoe langer hoe meer achterwegen. Ik probeer alleen mijn eigen ideeën uit te werken en daar krijg ik ook de volledige vrijheid voor en dat is wel enorm. Vroeger bij Euroclean had ik ook wel vaak ideeën maar die werden altijd gauw aan banden gelegd ... nu kan ik creatief werken aan een aantal projecten en ik krijg daar de tijd en de ruimte voor. Leuk is dat ... dus ook heel wat voordelen.
Maar missen doe ik de fabriek wel .. Toen ik vorige week de kids bij hun vader in Oost-Eeklo ging halen en het Fabriek passeerde stroomde het gemis me door de aderen. Ik kreeg ook nog een foontje van Marina en we geraakten niet echt uitgepraat, ik ertelde haar dat ik graag gauw een bezoek wilde brengen om de azijnlucht nog eens op te snuiven ;).
Volgende week starten we met het zeepproject ... maar daarover wijd ik uit de volgende keer.
Super veel groeten aan iedereen ... tot gauw, Linda.
Ik denk vaak aan jullie tijdens deze mooie zomerdagen. Ik denk aan hoe warm het is in die frc-pakken, terwijl ik nu met mijn zomerkleren naar het werk kan gaan. Gisteren was ik nochtans aan het interieur gekluisterd ... er waren de hele dag sollicitatiegesprekken gepland. Een hele dag ... we hebben 35 personen gezien. Op donderdag zijn het er nog eens zoveel. Ik heb gemerkt dat de mensen die ooit een periode bij Euroclean hadden gewerkt heel goed op de hoogte waren van poetstechnische dingen. Cleaningmasters en ISS lieten echt te wensen over. Ik had dit niet verwacht, maar het was inderdaad een vaststelling. Dit weekend is ook al vanalles gepland ... morgen gaat onze Bram naar een andere weide. De laatste tijd doet hij dominant tegenover de schapen en gisteren stond hij er zelfs boven op. Ik heb via mijn schoonzus iemand gevonden die ook een eenzame shetlander heeft en we zouden ze zo samen kunnen zetten, Silke mag daar dan de paarden gaan verzorgen en ook berijden want er zou meer op gereden moeten worden. Zo'n kans kon ik voor onze Bram niet laten liggen en ook voor ons Silke niet want de dames die daar met paarden bezig zijn hebben heel veel lessen Natural horsemanship gevolgd en het is prachtig wat ze allemaal doen met paarden. Alleen maar positief ... Silke kan er weer veel bijleren. Alleen nadelig dat ik minder in contact zal komen met Bram want ik had me helemaal aan hem verknocht. Zijn geur was zo lekker, ik ga dat missen. Voila dit was zowat het laatste nieuws... ik wens iedereen een leuk verlengd weekend, superfijne zomerdagen en tot een volgend bezoekje ... DADA !!! Linda.
Ja, tis echt mijn eerste keer dat ik mijn blog bezoek deze week. Het was een hele drukke week die al schitterend begon met een opleiding "emotionele intelligentie" ... een team van superzelfzekere macho's leren ons hoe we door emotionele intelligentie sucsesvol kunnen zijn. Het was allemaal ok, ... maar ik ben toch benieuwd om te weten wat er gaat komen. Op dinsdag had ik een teamvergadering ... ik was er wel heel erg gespannen over na al de strubbelingen werd ik totaal in de kooi der leeuwen geworpen. Onze onderdirecteur zou de vergadering meevolgen. Vandaag had ik een mailtje van hem in mijn mailbox ; hij vond het knap hoe ik de teamvergadering had aangepakt. Het was net zoals ik mijn toolboxen vroeger deed, voor mij ouwe koek maar blijkbaar voor hen toch vernieuwend. Ik leer ook elke dag dat ik best mezelf blijf. Al krijg ik iedere dag de opmerking dat ik niet zoas mijn voorgangster ben en dat het vroeger anders was - toch zal ik moeten doorzetten met mijn eigen persoonlijkheid om uiteindelijk mijn doel te bereiken. Morgen zal ik mijn werk van donderdag en vrijdag op een dag moeten doen. Vrijdag zijn er een hele dag solictatiegesprekken ... we zien 55 mensen die allemaal een spontane solicitatie hebben gestuurd. Dus het volgende berichtje is waarschijnlijk ook voor volgende week.
Het was alsof de klok erop stond, vandaag heb ik een hele reeks dames over de vloer gehad die met me wilde praten. Ze zien blijkbaar in dat ik mijn voorganger niet ben. Ik zie nu dat ze weinig gehoor kregen bij hun vorige diensthoofd. Problemen werden uit de weg gegaan in plaats van aangepakt. Ik wist wel al van de problemen, ze werden mij bij mondjesmaat aan m'n oren gebracht, maar dat ze zo voor fustraties hadden gezorgd wist ik niet. Vooral omdat mijn voorgangster ze niet heeft opgelost. Uiteindelijk weet ik ook dat ze daarom ook gestopt is met de job, het was haar allemaal waarschijnlijk boven het hoofd gegroeid. Of ik de problemen nu zomaar zal kunnen oplossen dat is natuurlijk maar de vraag, er zal water bij de wijn moeten gedaan worden bij alle partijen. en ik denk dat alles eens moet uitgepraat worden, als ik zie dat dit nog diepere wonden snijdt bij sommigen dan is het misschien aangewezen om ze uit elkaar te zetten. Mensen die niet kunnen samenwerken presteren uiteindelijk toch niets.
Jullie zien, ik heb best nog wat werk aan de winkel. Weet je ... morgen ga ik weer een kamer strippen en schuren ... van andere diensthoofden heb ik al de vraag gekregen waarom ik nog steeds in tenue ga werken ... hier is het antwoord ... ik kan mijn verstand effe op nul zetten.
Beste vrienden, Net in de week dat ik veel tijd zou moeten hebben om een berichtje na te laten, lukte het me maar niet. De kinderen waren deze week bij hun papa en ik had dus tijd om alle werkjes in huis, waar ik anders niet aan toe kom op te knappen. Allereerst wil ik de vele mensen bedanken die donderdag een berichtje stuurde voor mijn 40-ste verjaardag. Op het werk had ik in alle talen gezwegen, maar gisteren toen ik op kantoor kwam moest ik eerst een zware voordeur voor mijn kantoordeur verplaatsen voor in naar binnen kon. Daarachter hadden ze een groot plakaat gehangen met de tekst : "Gieren, gieren, gieren, ... wat we niet weten kunnen we niet vieren, en een hele grote 40 op m'n deur. Tja het verschrikkelijk getal wordt toch een beetje verzacht als je weet dat je één van de jongste bent. Gisteren zijn de kids alweer teruggekomen. Saartje plakt zich al de hele tijd tegen me aan. "Ik heb je hard gemist", zegt ze dan. Voila, er is net een klant toegekomen in mijn trimsalon, ik ga weer aan het werk. Iedereen krijgt super de groetjes ... volgende week beloof ik vaker een berichtje te laten. Linda.
Beste vrienden, In het centrum stond alles vandaag in het teken van "goede vrijdag", het was bijzonder druk doordat de families Pasen kwam vieren met de bewoners. Een drukke sfeer, en iedereen zag er op z'n paasbest uit. Gisteren waren er ook al lange rolwagenfiles geweest aan de deur van het kapsalon. De twee kapstertjes waren de hele dag druk in de weer om alle oudjes permanentkrullen in de haren te zetten. De oudjes wilden dan ook hun koffie op tijd om niet te laat te komen voor de kruisvaart ... ook een activiteit die vandaag op het agenda stond. Iedereen dus druk in de weer en dat gaf rustige momenten bij mij op mijn kantoor. Zalig !!! Heel veel tijd om een enorme farde met informatie te verslinden, de map kwaliteitszorg moest ik nog helemaal doornemen om goed voorbereid te zijn op een komende meeting. Ik moet zeggen ik heb er eens doorgebladerd, maar op een vrijdagnamiddag viel dat echt niet mee. Hopelijk heb ik dit weekend even tijd voor het eens door te nemen. ik ga het kort houden vandaag, want ik ben moe. Ik wens jullie allemaal allerbeste Paasdagen. Het wordt super mooi weer, dus genieten maar !!! Tot volgende week !!! Linda.
Beste vrienden, Vooreerst wil ik de mensen bedanken die een berichtje deden in mijn gastenboek ; Rita, Robby, Vital, Christina, Marina ... Dank je Sandra en Marc voor de babbel aan de telefoon ... het was echt leuk om jullie te horen. Op de dienst is alles rustig nu ... de storm is geluwd ... ik probeer ook geen olie op het vuur meer te gooien, VIVI loopt weer opnieuw op haar teenslippertjes, maar ze weet dat ik er niet achter sta en als ze een ongeval krijgt dat dat voor ons geen arbeidsongeval zal zijn, ze loopt dus op eigen risico op haar teenslippers. Ik kijk voorlopig de kat uit de boom. Het was anderzijds ook heel erg druk deze week. Vorige week had ik al een aantal afspraken gemaakt met leveranciers en vandaag zag ik bijvoorbeeld de aankoopdirecteur van BOMA, ik had hem uitgenodigd omdat ik toch gewend ben om met hun producten te werken en omdat ik denk dat ze qua prijs goed liggen - dus volgende week ben ik daar ook nog effe mee zoet ... vergelijken waar ik best wat bestel. Mijn agenda loopt voor de volgende weken ook al aardig vol ... een vergadering met de wasserij ... ook enkele hete hangijzers moeten daar besproken worden. Ik zetel blijkbaar ook in de werkgroep kwaliteitszorg, ... men heeft me vandaag gevraagd de normen hieromtrent door te nemen zodat ik volgende week op de meeting weet waarover het gaat. En er zouden werkvergaderingen zijn over de nieuwe bouw die ze gaan plaatsen en men wilde mij betrekken bij de keuze van de vloeren en dergelijke, ... Na de Paasvakantie ook nog enkele teamvergaderingen. Daarna zal ik wel goed van start gegaan zijn ... want uit al deze vergaderingen zal wel een HOOP werk vloeien. Ik ben ondertussen bezig met een goed werkschema op te stellen zodat ik dat kan inbrengen in de computer, want ik denk dat ik het werk dat je steekt in het maken van de uurroosters best kan beperken, want er zal weinig tijd voor overblijven. De voorbije twee avonden heb ik me tot 1 uur 's nachts gebogen over de uurroosters om er een rode draad in te vinden. Uiteindelijk ben ik tot de constatie gekomen dat er helemaal geen rode draad inzit ... blijkbaar hebben mensen zo zitten switchen met elkaar zodat de hele regelmaat eruit is ... er is alleen regelmaat in het uitvoeren van de late posten, maar voor de rest geen enkele. Dus ook hier begin ik best van voor af aan. De kinderen vroegen vandaag of ik ook een paar dagen vakantie kon nemen. Dat zal niet lukken vrees ik ... anderzijds hebben ze het deze week erg naar hun zin gehad bij mijn ouders. Ze moeten nu in tegenstelling met vroeger niet meer blijven slapen bij mijn ouders. Mijn mama maakt eten en als ik de kids kom halen dan staat mijn bordje al klaar, ... net zoals vroeger toen ik nog thuis was en nog studeerde of net afgestudeerd was. Vandaag is ook mijn papa geopereerd, ze hebben hem een STAND moeten plaatsen, een moeilijke operatie zei de hartchirurg, vermits hij een vernauwing had van 90 %, maar toch goed gelukt - dus alles komt weer in orde. Hopelijk gaat alles op de fabriek goed, ik mis jullie allemaal, jullie horen gauw van mij. Linda.
Beste vrienden, Vorige week vrijdag was het te moeilijk voor mij om een berichtje achter te laten. Een paar druppels teveel ... en het was om zeep ... ik kon nog met moeite mijn tranen bedwingen ... het voortdurend uitproberen van de poetsdames en het tot de spits drijven van een aantal pietluttigheden werden me teveel. Ik ben 's middags naar ons mama gereden en ben daar wenend naar binnen gegaan. In de voormiddag had ik wel al mijn beklach gedaan bij de directiesecretaresse en namiddag moest ik voor een onderhoud komen bij mijn chef en bij de directeur. Nadat ik alle verhalen van de voorbije dagen had verteld, juist zoals ze waren gebeurd - werden ze er even stil van. Geen van beiden had waarschijnlijk gedacht dat de dames het mij zo moeilijk gingen maken en dat in de eerste week. De directeur rade me aan ten rade te gaan bij de preventieadviseur ... omdat hij zelf niet goed wist hoe de risicoanalyse ivm met het onderhoud en de kamerzorg in elkaar zat. Dat was groen licht ... ik heb toen ook dadelijk een afspraak gemaakt en ik mocht dadelijk de risicoanalyse komen halen. Zijn woorden waren mijn overwinning. Dames in het onderhoud en in de kamerzorg dragen gesloten schoeisel, vast aan de voet om irritatie en contact met chemische agentia te vermijden. Deze schoenen worden niet bekostigd door de Dienst. Dus ik kon VIVI echt wel vragen niet meer op haar strandsloefjes achter haar poetskar te staan. Vandaag heb ik haar de tekst laten zien. Ze heeft een afspraak gemaakt met de dokter van de medische dienst. Ze wilde laten vaststellen dat ze rugpijn had doordat ik haar op haar sportschoentjes had laten werken. Namiddag toen ik haar tegenkwam op de gang zag ik al dat ze van een kaal kermis was terug gekomen. Vertelt ze me zelf dat ze de dokter had gevraagd haar bloeddruk te nemen, omdat ik haar overstuur maakte, maar ook daar had hij geantwoord dat ze in prima conditie was. Morgen zal ze wel weer een ander plan hebben, maar sinds vanmiddag negeer ik haar, ik heb mijn standpunt duidelijk gemaakt, ze weet intussen dat ik er niet van af ga, en verder steek ik er geen energie meer in. Alle dagen dat ze op haar strandsloefen komt werken noteer ik en ook het diensthoofd van de keuken doet elke keer een mail naar de directie. Meer kunnen we blijkbaar niet doen. Dus het verschil van privé naar openbare sector mag ik nu al aan den lijve ondervinden.
Beste vrienden, Het was een bewogen dag vandaag ... nog geen 3 dagen op m'n nieuwe job of conflicten steken al de kop op ... ze konden er echt niet meer mee wachten denk ik. Alle dagen zie ik ook meer en meer dat er toch dingen niet altijd helemaal in de haak zitten. Oude conflicten die al jaren broeden en niet echt werden opgelost. Men is er altijd een beetje naast gelopen, maar of dat in dit geval de goed oplossing is, daar ben ik dus echt niet van overtuigd. Een poetsdame die uit protest teenslippers draag terwijl ze haar werk doet, en ik spreel dan echt van die dunnen teenslippers, die ze in Africa dragen ... je kan net zo goed op blote voeten komen werken. Heel parmantig stapte ze het kantoor van de directeur binnen, net terwijl ik om 9 u een onderhoud met hem had en natuurlijk het spel zat op de wagen ... ze vliegt er uit als ze niet luistert galmde het door zijn kantoor. Ik bleef er maar even rustig bij staan en na ons onderhoud ben ik naar de dame toegestapt om haar te vragen vanaf morgen ander schoeisel te dragen. Twas moeilijker dan ik dacht want haar antwoord was : "dat heb ik niet", "dan moet men dat hier maar kopen", "Waarom krijgen we geen veiligheidsschoenen". Achteraf kwam ik te weten dat ze vroeger veiligheidsschoenen hadden maar ze nooit gedragen werden wegens "zweetpaté's". Iedereen krijgt van mij tot maandag om degelijke schoenen te gaan kopen om te komen werken. Het is misschien streng, maar beter de korte pijn dan een eeuwenlange discutie over slecht schoeisel. De afspraak is nu dat echte veiligheidsschoenen niet nodig zijn maar dat de schoenen een beschermende tip moeten hebben - alle poetsdames zijn gek van het schoeisel dat het verplegend personeel draagt (ik vind het ook best wel ferm) en ze zijn te krijgen in de meest blitse kleuren en het beschermd toch iets of wat de voeten. Morgen moet ik het volgende probleem aanpakken, ik weet niet of ze het hebben gedaan om me te testen ... maar iedereen heeft verlof genomen in dezelfde periode. Er was nog niets goedgekeurd ... maar van goedkeuring kan er geen sprake meer zijn - ik gooi morgen de bal in hun kamp ... als ze zelf niet overeen komen dan regel ik het verlof voor hun ... simpel. Tot morgen allemaal xxx
Beste Vrienden, ziezo ... mijn eerste werkdag op de dienst zit er al op. Het was overweldigend ...heel veel om te onthouden en al wist ik de weg overal op het Fabriek ... het gebouw van de dienst was als een doolhof voor mij. Ik ben er toch in geslaagd me te worstelen door de ingewikkelde uurroosters ... na het tellen van de personeelsleden waar ik verantwoordelijk voor ben kwam ik niet uit op 30 personeelsleden, maar waren het er 55, zonder de stagairs. Dus een hele kluif !!! Maar ik ben positief! Als ik het uurrooster echt onder de knie heb dan lukt de rest ook. De bestellingen van poetsprodukten voor de verschillende heb ik reeds klaargezet voor morgen - dus das al tijd gewonnen om nog wat in mijn uurroosters te gaan pluizen. Tot mijn grote verbazing stonden er heel veel produkten van Werner & Mertz ... dat zijn de produkten waar we op de fabriek ook mee werkten - alleen dan in hun orginele verpakking en niet met het Euroclean embleem. Morgenvroeg ga ik al heel vroeg naar het werk ... ik heb ook de bevoegdheid over de linnenkamers en ik ga even chequen hoe heel het "linnengedoe" werkt. Wat ook nog zo opmerkelijk was ... voor iedere wc, vloer, lavabo, en weet ik veel wat nog meer wordt er een andere poetsdoek gebruikt. Eén verdiep heeft gewoon 7 wasmachines vol was - die tussendoor door de dames worden gewassen - das dus één wasmachine per uur. Op de verschillende afdelingen wordt er heel hard gewerkt - niet alleen gepoets maar ook geshouwd met bejaarden - bedden moeten ververst, bejaarden moeten hun eten krijgen - tis heel intensief voor de poetsdames - op het fabriek mogen ze in hun handjes wrijven - zover heb ik ook al kunnen kijken. Voila, tis ondertussen bedtijd ... tot morgen, LINDA.
Beste vrienden, Vandaag, 23 maart, mijn laatste werkdag op de fabriek zit er op. Het was nog erg druk vandaag, ik kwam nog net op tijd (om 18.30 u) binnen op de kinderopvang om Saartje af te halen. Dus ik heb er echt wel van genoten tot het laatste moment hé . Het waren nog zo vele dingen die ik moest regelen zodat An en Marie-jeanne maandag goed van start kunnen gaan. Ik heb alle bestellingen gedaan zodat alles weer voor een tijdje is aangevuld ... behalve de handzeep, ik hoop dat die er nog komt, maar als dat zo niet is is het echt mijn schuld niet (hihi). Het was ook een leuk afscheid van iedereen, een grote bos bloemen van Karel en Guido was wel de MAX ik was er helemaal de kluts van kwijt. Bedankt allemaal voor zoveel aandacht. Wat me ook wel wat deed is dat vrijwel iedereen het me heeft verteld dat ze het leuk vonden om met me te werken en dat sterkt me wel om aan mijn volgende job te beginnen omdat daar van mij verwacht wordt dat ik sociaal vaardig ben. Wel 100 keer heb ik vandaag gehoord dat jullie me gaan missen, maar ik ga jullie ook missen, wees maar zeker !!! Ik ga nu alles eens laten bezinken, met het weekend voor de deur zal dat wel lukken. Goed weekend allemaal !!! Maandag breng ik zeker een verslag van mijn eerste werkdag in het centrum ...
Vandaag zijn mijn laatste dagen op het fabriek in gegaan. Na vandaag nog 4 dagen te gaan, het is haast niet te geloven dat ik alles hier ga moeten achter laten. Zowel zaterdagnacht als zondagnacht had ik slapeloze momenten. Tis gek maar op zaterdagnacht heb ik de hele nacht naar een huis zitten zoeken in de gemeente waar ik ga werken, terwijl ik een eigen huis heb in Heusden-Zolder. Een heel opluchting toen ik 's morgens wakker werd in mijn bedje, in mijn huisje. Ik denk dat ik gewoon ook sta te popelen om in het centrum aan het werk te gaan. Het gevoel is dubbel. Het belooft echter nog een drukke week te worden. Er staat nog een verhuis van mijn kantoor voor de deur, woensdag moet ik op medisch onderzoek en daarna mijn contract gaan tekenen in het centrum, en men is me vandaag komen zeggen dat ik donderdag tussen 16 en 17 uur uitgenodigd ben ... ze hebben iets georganiseerd voor mij. Oei, oei, ik hou daar niet van ... want ik ga moeite hebben om niet emotioneel te worden. Op het einde van de week geef ik ook iedereen dit blogadres.
Welkom op mijn Blog. Via deze weg wil ik contact houden met iedereen die ook zin heeft om met mij contact te houden. Het is een ideale manier om heel veel vrienden tegelijkertijd te bereiken ... Reactie zijn dan ook van harte welkom. Ik laat iedere dag wel een berichtje na (als ik niet te moe ben van al dat zware werk). Omwille van privacy-redenen ga ik geen volle namen noemen. Mijn job in de Antwerpse Kempen waar ik heel veel vrienden verlaat noem ik in deze blog "het fabriek". De plaats waar ik nu ga werken noem ik "Het centrum". Zo probeer ik dan een beetje discreet te zijn want uiteindelijk kan iedereen deze teksten lezen.
Groetjes aan iedereen en veel leesplezier ... Linda.
. Het waren nog zo vele dingen die ik moest regelen zodat An en Marie-jeanne maandag goed van start kunnen gaan. Ik heb alle bestellingen gedaan zodat alles weer voor een tijdje is aangevuld ... behalve de handzeep, ik hoop dat die er nog komt, maar als dat zo niet is is het echt mijn schuld niet (hihi). Het was ook een leuk afscheid van iedereen, een grote bos bloemen van Karel en Guido was wel de MAX ik was er helemaal de kluts van kwijt. Bedankt allemaal voor zoveel aandacht. Wat me ook wel wat deed is dat vrijwel iedereen het me heeft verteld dat ze het leuk vonden om met me te werken en dat sterkt me wel om aan mijn volgende job te beginnen omdat daar van mij verwacht wordt dat ik sociaal vaardig ben. Wel 100 keer heb ik vandaag gehoord dat jullie me gaan missen, maar ik ga jullie ook missen, wees maar zeker !!! Ik ga nu alles eens laten bezinken, met het weekend voor de deur zal dat wel lukken. Goed weekend allemaal !!! Maandag breng ik zeker een verslag van mijn eerste werkdag in het centrum ... 
