Heb nu bijna alle L3 on line patterns gedaan, ga morgen nog beginnen aan trailer loading en dan nog obstacles. Ik probeer rustig en gedisciplineerd alle opdrachtjes van de self assessments af te werken. Ik merk wel dat ik ineens nogal task oriented ben geworden, dus ik heb vandaag wat gemoseyed met Rox. De eerste keer in 3 weken tijd dat hij eens niets heeft moet doen, het schaap! Vanaf nu is elke maandag 'lazy monday' voor Rox.
Ik moet vooral nog werken aan de bring back in galop, voor ik verder ga met de change of direction. De weave zit al redelijk goed, er moet alleen meer ritme inkomen, en mijn timing kan ook beter. Circles waren altijd al ok, even laten liggen tot hij genoeg vertrouwen heeft om naar mij toe te galopperen, en dan gaan we voor de change of direction in galop.
Algemeen moet ik nu vooral letten op refinement: lichtere fases, langere afstanden, en hetgeen ik altijd vermeden heb: FLEXION! Dat wil zeggen dat mijn paard: recht en in balans moet leren lopen, en vanuit zichzelf een correcte buiging moet kunnen aannemen op de circles. Dus hals laten strekken, en wendingen om de voor- en achterhand zijn daarvoor heel belangrijk. Ik ga morgen verder met driving game van de voorhand vanuit zone 4, en het doel is dat de achterhand een kleine cirkel maakt, dus niet zwerft. (Als je dit in galop kunt doen, krijg je een canter pirouette: chic he!) Ben nu ook alle dagen bezig met de isolations: refined direct en indirect rein.. wel tof! En dan moet ik nog een paar porcupinetjes enzo onder de knie krijgen, maar dat zie ik wel zitten. De grote uitdaging is vanaf nu dat lijfje kneden tot een pingpongballetje in plaats van een pannenkoek, zonder zijn vertrouwen of zijn plezier te verliezen.
Het is hier al ongelofelijk intens geweest, dus ik heb nog weinig tijd gehad om te bloggen. Ik noteer zoals steeds elke dag in mijn agenda wat ik heb gedaan, en mijn bedenkingen daarbij. Die agenda ligt op nachtkastje, en ik heb geen puf meer om die nog te gaan halen, dus ik zal maar gewoon vertellen over wat me zoal te binnen schiet op dit moment.
Na het 10-daagse bootcamp begint het leven hier min of meer tot rust te komen. De vijf Hollandse meisjes zijn vertrokken en op dit moment zijn nog aanwezig: *In het studentenhuisje: Cyrielle (uit Wallonië), Aletta en Maaike (uit Holland), Patricia (uit Brussel) en ik. *Hiernaast in het huisje: Lionel (uit Roemenië), zijn madam en hun dochter (die per sé midden in de nacht om 11 uur buiten een belleke moet dan naar haar vriendin en daarbij iedereen wakker maakt! *In het huisje aan het einde van deze weg: Dino (Portugal), Martha en hun kindje *In het kasteel aan het einde van de andere weg: Marie-Claire (uit Brussel), Piet (uit Vlaanderen), Gaby (uit Oostenrijk) en Thomas (uit Duitsland) *In de boerderij naast het kasteel: Caroline (uit Vlaanderen)
De laatste week doe ik alleen de feeding tour (voederronde), en Thomas de kaka force (mest ruimen), zodat de anderen al het kruiskruid in de velden kunnen wieden, omdat piet en de mannen aan het hooien zijn. Tussendoor bekappen Gaby en Thomas ook nog de paarden, en ik verzorg de gewonden.
Heb nu juist mijn eerste week achter de rug, en het lijkt alsof ik hier al bijna een maand ben.
Ik heb ondertussen al de voedertoer gedaan (duurt ongeveer 2 uur), mest van de paden en wegen gehaald, stallen uitgemest, de piste rechtgetrokken met een mule en net, kruiskruid uitgespit, paarden verzorgd, hooinetten gevuld en gehangen, paarden in en weer uit de weide gebracht, ... en nog een hele hoop andere kleine dingen.
We zijn ondertussen met 13: 3 Belgen (Wallonië en Vlaanderen komen hier wel heel goed overeen, hoewel Vlaanderen ondervertegenwoordigd is, ik eis faciliteiten!), 1 Oostenrijkse, 1 Duitser en 8 Hollanders... Wat natuurlijk gewoon veel te veel is om goed te zijn, maar de meesten zijn hier maar voor 10 dagen en gelukkig moeten zij het meeste de stallen uitmesten!
Heb natuurlijk ook al veel met Rox gespeeld!
Ben nu bezig met de weave, vooral met de isolations. Omdat hij vooral op de voorhand loopt, met zijn schouder naar mij, duw ik elke halve cirkel zijn schouder 1 pas naar buiten. Ik ben er nu één week mee bezig en ik merk dat er nog een hoop werk aan de winkel is. Vooral op de linkerhand.
Ik heb ook eindelijk door dat het vooral een gebrek aan structuur is in mijn hulpen die maakt dat mijn paard er vandoor gaat na het derde kegeltje... wordt ook aan gewerkt! Verder schuift mijn zadel volledig naar rechts, doordat hij rechts een beetje lager is en ik teveel gewicht leg aan de rechterkant, waardoor mijn zadel verder naar rechts schuift, en hij daardoor een beetje meer inbuigt, en ik nog meer naar rechts zak... Got the picture? Er zijn al heel wat frangeskes gevallen...
Volgende keer meer nieuws, kan niet zoveel posten want ik ben 's avonds altijd heel moe! Moet ook om 6.30 de paarden in en uit hun weides zetten, daarmee lig ik meestal tegen 10 uur in bed. Maar morgen kan ik uitslapen, want ik moet pas om 14 uur beginnen.
Mijn circles gaan heel goed, veel respect, impuls & responsability.. dus kreeg ik enkele tips om het naar een next level te brengen. Hoera!
Kan nu oefenen om vanuit de circle afwisselend de voorhand en de achterhand naar buiten te sturen. Ik krijg meer respons langs links dan langs rechts, maar dat zou mettertijd moeten beteren. Ga zeker niet teveel doorvragen want dan ruïneer ik zijn zelfvertrouwen, en dat is toch altijd het belangrijkste....
Om mijn weave in draf te verbeteren ga ik meer #4Z3 proberen, eigenlijk best logisch...
Heb vandaag ook voor het eerst met Nac de shetter door het bos gereden in een karreke. Voor herhaling vatbaar, zolang het beestje zich van zijn beste kant laat zien.
Vandaag is er een nieuwe dame bijgekomen vanuit Holland, en morgen komen daar nog eens 5 dames bij. Ik ben benieuwd!
Bijna 12 uur 's nachts, en mijn blog is gebruiksklaar Hoera! Nu kan ik berichtjes posten voor jullie allemaal ... nieuwsgierigaards!
Ik ben hier nu sinds dinsdagochtend 9 uur, en het is nu exact vrijdag...Ik ben hier nu dus al 3 dagen en 2 nachten en er is al zoveel gebeurd, én vooral.. Ik heb echt tot hier toe nog veel te weinig kunnen slapen. Gelukkig is morgen uitslaapdag, we moeten pas om half 2 beginnen, dus dat valt goed mee. Ik lig nu nog steeds niet in mijn nest, omdat ik nog op mijn nonkel aan het wachten ben. Die komt mijn fiets brengen, en nog wat boeken en een vliegendeken voor Rox. Vooral het vliegendeken is erg belangrijk, want dat arme beest wordt knettergek van al de insecten die hier zitten.. Het is ook een gevoelig zieltje!
Maar goed, de nacht van mijn vertrek was dus ook bijzonder beperkt op slaapgebied. Na 3 weken pure stress was ik heel blij dat de Equipas en het gezondheidscertificaat eindelijk in orde waren. Na een drietal veranderingen van datum was het vertrek dan toch vastgesteld op maandagavond, tussen 6 en 8. Natuurlijk was ik al om 4 uur ter plaatse om de laatste dingen klaar te maken voor vertrek... en vol verwachting wachtte ik op het transport.. en wachtte... en wachtte.. tot het 8 uur was en ik maar gebeld heb. Ze waren de wagen aan het laden en zouden direct vertrekken... Dan ben ik thuis maar nog wat gaan eten en mijn bagage al ineens in de auto geladen, en tegen hafl elf dacht ik dat het echt nooit meer lang kon duren... Ik heb dan maar eventjes in mijn auto geslapen, bijzonder ongemakkelijk!
Uiteindelijk waren ze er tegen half 2 's nachts, ik ben dan ook meteen doorgereden na Rox te hebben opgeladen. Die liep trouwens braafjes de val op.
Maar om half 2 's nachts moeten vertrekken, na een bijzonder lange dag achter de rug te hebben is echt gene zever! En ik moest er 's morgens wel zijn om het diertje weer terug van de camion te laden. Dus er zat niets anders op dan gewoon rijden. Ik ben nogal dapper doorgereden tot vlak voor Orléans, daar heb ik een tas koffie gedronken. Tegen 9 uur ben ik op Le Plessis aangekomen, om 11 uur was het transport er met Rox. Die had een verfrommelde staart en wat zweet op zijn flanken, maar voor de rest was hij nogal relaxed. Hij begon direct gras te eten, en ik heb hem daarna even op stal gezet. Naast Universe, die aan het genezen is. Hij voelde zich meteen goed op zijn gemak. We zijn er dan toch geraakt!
voor Rox. 
